W zamierzchłych latach 1976-1977, za nieboszczki komuny, swoją pierwszą po maturze pracę miałem w podziemiu
ale mówiliśmy, że w kanale 
, Instytutu Geologicznego w Warszawie. Była tam pracownia, w której wykonywaliśmy próbki petrograficzne, do badań mikroskopowych i makroskopowych w świetle przechodzącym i odbitym - naukowo się rozpisałem, a dokładnie, to byłem na stanowisku technika, czyli zwykłym robolem. Koniec autobiograficznego 
wstępu i dalej już ad rem:Robota odbywała się zarówno na mokro, jak i na sucho. Na sucho powstawały tumany drobnego pyłu i od tego była instalacja odpylająca - końcówki tej instalacji wyglądały tak, jak rury spiro zakończone blaszanymi lejkami. Rura wychodziła spod/zza stołu roboczego i można było ustawić ją dowolnie w bliskiej odległości od pylącego biektu, regulując ręcznie położenie w obrębie stołu roboczego. Istotne było, że instalacja wytwarzyła w tej rurze spore podciśnienie/ciąg, które wyciągało zapylone powietrze znad stołu roboczego. Dzięki temu, twarz operatora była poza strefą szczególnie zapyloną.