Rzadko się z Catzem zgadzam ale pod powyższym się obiema rękami podpisuję.

Dwunastolatkowi od szumu fal, zdecydowanie bardziej koledzy są potrzebni i lądowe rozrywki, choć pewnie jest jakiś odsetek dzieci o odwrotnie zorientowanych potrzebach rozrywkowych, ale przypuszczam, ze to bardzo niewielki odsetek.

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

moglbys wiec na tak rzadka okazje otagowac wszystko w miare przyzwoicie...
Catz Oburzony
Edit: Bog zaplac za tagowanie okazjonalne...

_________________
Naziole, w pysk wam mówię litość moje ( prawie Wyspianski)

Dzieki za ciekawe spostrzezenia, mysle ze sporo prawdy w tym jest. Nauka, nuda, koledzy, kolezanki - to jest ich swiat ktory sie zmieni, i trudno przewidziec jak na to zareaguja. Mam na mysli glownie to co bedzie sie dzialo po paru miesiacach. Co do wieku, to jest to tzw ostatni dzwonek, trszeczke pozniej zaczyna sie gimnazjum i troche bardziej seriozna nauka, ale tez trudniej spedzic tyle czsu ze starymi... pozniej to pewnie dopiero emerytura na jachcie.....
Moim pytaniem bylo wlasciwie jak inni rodza sobie z tego typu problemami (z doroslymi to raczej wiadomo...), widzilem pare postow zagranicznych, ale chcialem sie dowiedziec o doswiadczeniach rodakow w tej kwesti.

Analizując wcześniejsze tematy jak " dookoła świata " uważam, że na ten czas temat jest wyczerpany lecz nie zamknięty...zanim wyruszysz w rejs zaglądaj tu.
Chyba nie ma na tym forum z wypowiadających się osoby takiej, która tego dokonała... a co dopiero z rodziną i dziećmi...dlatego szczątkowe informacje traktuj wyłącznie jako informacje, a nie rady.

_________________
Wojciech1968 Port Rybnik
W życiu piękne są tylko chwile...

Też chciałbym dorzucić swoje trzy grosze.
Na początku też miałem takie marzenia, życie nieco je zweryfikowało i wyszedł jedynie rejs na Karaiby i z powrotem. Pływam z dziećmi od wielu lat . Mogę więc powiedzieć ,że mam trochę doświadczeń.
Może się okazać ,że dziecko dorastając , przestaje bezgranicznie ufać ojcu i po prostu zaczyna się bać wzburzonego morza. I nic nie pomoże ,że ojciec taki odważny, dziecko się boi i już. Tak było w moim przypadku.
Ja znalazłem na to takie wyjście. Odcinki długie , męczące , niebezpieczne, załatwiałem z kolegami
a rodzinę zabierałem na przyjemniejsze etapy.( Galicia, Kanary,Karaiby). W ten sposób , etapami , powoli, można by opłynąć cały świat, bez odrywania dzieci od szkoły. Na razie poprzestałem tylko na Atlantyku ale kiedyś....
Pozdrawiam marzycieli.
Najważniejsze to iść za marzeniem.
Witek

_________________
Pozdrawiam
Witek
'odwierty do pomp ciepła'