Pogięło Was????
Do manewrowania jachtem żaglowym służą żagle i ster!
Silnik pomocniczy, jak sama nazwa wskazuje, jest urządzeniem pomocniczym!
Jachtem się manewruje na żaglach!
A dlaczego większość marin wprowadziła zakaz manewrów na żaglach? Wyłącznie z jednego powodu: To jest dupochron mariny przed wyczynami niedouczonych skipperów.
Jasne, że wygodniej jest wjechać między dalby czy mooringi na silniku, ale nie mówcie, że na żaglach to niemożliwe.
Pierwszy rejs w życiu odbyłem na "Dziwnej" (poprzedniej, Conrad II, z wypinanymi baksztagami typu kandahar, czyli wyrwirączka) która silnika nie miała, a startowaliśmy z Trzebieży.
Pierwsze 9 rejsów jako kapitan odwaliłem na jachtach bez silnika albo z silnikiem, ale zepsutym na amen. W jubileuszowym, dziesiątym rejsie trafił mi się jacht z silnikiem. Moja radocha była wielka, ale tylko z jednego powodu: Można była na morzu ładować akumulator! Nie założę się, ale chyba do manewrów nie użyłem tego silnika, bo mi to nie przyszło do głowy.
W latach siedemdziesiątych CWM co roku organizował tzw. Rejsy Przyjaźni. Brały w nich udział niemal wszystkie jachty harcerskie. Z reguły - kilkanaście. Zdecydowana większość bez silników lub z silnikami od lat nieczynnymi.
Trasa - szlakiem praojców: Visby, Sztokholm (prawie doba przez szkiery), Maarianhamina (ponad doba przez szkiery, żeby wyjść ze Sztokholmu na wschód), Turku, Hanko, Helsinki, Leningrad, Tallinn, ew. Ryga. Wszystko na żaglach. I kapitanowie wcale nie dobijali się, nie używali podchodów, żeby dostać jacht z silnikiem. Był silnik - dobrze. Nie było - też dobrze.
Egzaminy z manewrówki na jkżb musiały być przeprowadzane na dwupatyku, czyli - praktycznie - na jotkach 80 lub opalach.
I największym kłopotem było znalezienie takiego dwupatyka, który miał sprawny silnik, bo manewry na silniku też obowiązywały.
Przed Operacją Żagiel w Gdyni, w 1974, w Basenie Zaruskiego zrobiono pomosty i dalby do cumowania, ale silników nie przybyło. No to wchodziło się (i wychodziło) na żaglach. Między dalby.
A warto zwrócić uwagę, że wyjście z basenu w Gdyni składało się z dwóch odejść i jednego dojścia, a wejście - to dwa dojścia i jedno odejście, bo między ustami a brzegiem pucha...eee... znaczy między miejscem postoju jachtu a Zatoką była jeszcze budka Jaśnie Pana Bosmana, przy której trzeba była stanąć, żeby się odprawić w wielki rejs, np. na łączkę, w celu pomanewrowania.
Największy jacht, na jakim wchodziłem i wychodziłem na żaglach - to był świętej morskiej pamięci "Zew Morza". (Gdyby ktoś nie wiedział - LOA ponad 30 m). Nie, nie z powodu fantazji ułańskiej, tylko z powody zepsutej pompy paliwowej. Wyszedłem z Helu, wszedłem do Świnoujścia. No, ale Zew był żaglowcem, który chodził jak "normalny" jacht. On sam wiedział, co robić, jeśli mu tylko kapitan i załoga nie bardzo przeszkadzali. 
Kiedy się wsiadało na nieznaną łódkę, standardem było, po odcumowaniu, zrobienie dwóch kółek w lewo i w prawo, i stanięcie pod wiatr przy wyimaginowanej boi, żeby poznać promień skrętu i inercję nieznanej łódki. Po to, żeby wiedzieć jak dojść do nabrzeża w następnym porcie.
Reasumując: Uważam, że na egzaminie powinno być wymagane dojście i odejście na żaglach. Skipper, czy kapitan (jak zwał, tak zwał) musi to umieć. A że potem, jak będzie miał szczęście - nigdy tej wiedzy nie użyje - to nie ma znaczenia.
Podobnie jak najbardziej biegły w MaxSea, ECS, Boatcruiserze, OpenSi-Pi-eNie skipper powinien umieć narysować kurs przy użyciu trójkąta na mapie.
Chociażby po to, żeby się Kurczak nie nabijał, że rurzowy sternik morski nie wie jak się resetuje ekierkę i cyrkiel. 
|
Nawet na dużym jachcie. 
Tylko czy to jeszcze jest żeglarstwo, czy jakaś nowobogacka forma spędzania wolnego czasu nie mająca z żeglarstwem nic wspólnego?
