O propozycji rejsu zacząłem pisać na wiosnę. Rozsyłałem wici mailami, na forach żeglarskich i na fejsbuku. Zainteresowanie było, łagodnie mówiąc, chłodne. Potencjalnych uczestników na przemian przybywało i ubywało ale nigdy nie zbliżyło się do stanu pełnej załogi.W lipcu wychodziło około sześciu osób ( z naciskiem na "około"). Na dodatek wciąż brakowało co-skipera w stopniu sternika morskiego, co jest wymagane kartą bezpieczeństwa tego jachtu. Armator obniżył opłatę za koję do zupełnie symbolicznej kwoty 900 zł za dwa tygodnie rejsu. Dla sternika morskiego do sześciuset, co na którymś forum zostało powitane sarkastycznie. Kiedy wróciłem z lipcowych rejsów i obniżyliśmy opłatę kojową dla co-skipera do zera, pojawiło się dość żywe zainteresowanie, ale nie uwieńczone pozytywnym rezultatem. Za późno. Ostatecznie w Bergen zameldowaliśmy się we czwórkę. Dwóch doświadczonych młodych żeglarzy i jeden absolutny żółtodziób. No i ja - siwobrody. Zapowiadało się nieźle. Robiłem dobrą minę do złej gry i zastanawiałem się, jak tu sobie z tak skromną załogą poradzić z dość skomplikowanym w obsłudze Roztoczem.

takie przewrotne są wieloryby

Ale tu jedna refleksja: tytuł wątku kojarzy mi się z prehistoryczną ideą PIłsudskiego, która z biegiem czasu stała się chora koncepcją polityczną...