Kolejne informacje właśnie otrzymane z pokładu Polonusa.
-----------------------------------------------------------
14 październik - dzień 27, 0645
Siedzę a właściwie leżę w kokpicie, zbudzony godzinę temu ,gdy ciepłe i ożywcze promienie słońca rozgrzały moje powieki i dość mocno je rozświetliły. Spałem łącznie z 6 godzin, co na ostatnie czasy jest dość dobrym wynikiem. Może to działanie uspakające kakao, którego ponad półlitrowy kubek skonsumowałem przed snem. Snuję się całe 1.5 - 2 knt, ale na żaglach a w zasadzie samej gieni, oczekując na zapowiadane uderzenie szkwału o sile 10B z południa. Nic co prawda tego nie zapowiada, ale wczoraj w nocy również prawie bez zapowiedzi było przez prawie godzinę 6-7 B. Oststnie dni to piłowanie silnika, bo wiatru zero. Ale ponieważ dość mocno uszczupliło to nasze zapasy paliwa, muszę być już ostrożny i zostawić rezerwę na ładowanie akumulatorów i wejście do portu. Więc żegluga. Fala zmalała, więc nawet przy wietrze 1-2B się da. Wolno ,ale czy mnie się spieszy? Wodę mam, jedzenia tyle, że wykarmiłbym stado uchodźców.
Oczywiście wczoraj znów spektakle rybich popisów, wraz z polowaniami ptaków. Najśmieszniejszy był taki mały brzdąc, co to nerwowo raz po raz walił głową w wodę, ale chyba przez godzinę nie wyszedł z tego zwycięsko i o pustym brzuszku poleciał na inne łowiska.
Apropos łowisk, to dziś spróbuję zapolować i zdobyć pożywienie dla całej załogi. Mam ochotę na tuńczyka. Może wynika to z tego, że wczoraj szykując rzeczy do prania, z jednej z kieszeni wyjąłem pałeczki do jedzenia i tak mi się jakoś skojarzyło co z nimi zrobić. Sos sojowy jest, wasabi też, zresztą już wypróbowane na poprzednim etapie. Jak ryba będzie duża, to to co zostanie spróbuję ususzyć. A co tam.
1730
Więc - ponieważ byłem głodny, dałem sobie czas na złowienie pół godzinki. Stwierdziłem, że jak ryba nie weźmie to chowam sprzęt i robię burito, które jadł będę cały dzień, więc łowić bez sensu. W tym czasie były 3 brania, ale ryby się zrywały, prawdopodobnie z uwagi na żółwie tempo z jakim płynęła przynęta. Tak więc na śniadanie burito w tortilach (ostatnia paczka), na obiad z puree i buraczkami i na kolację znów w tortilach, jako że jutro do puree i buraków będzie fasola. Moczę ją ,bo chyba tak się robi, ale żeby nie zapomnieć, na mapie przykleiłem kartkę z informacją.
Ponieważ chciałem odpocząć po ostatnich dnia zrobiłem sobie dziś totalny dzień lenia. Książka, kąpiele (woda w Oceanie ma ponad 30st), locje Cabo Verde, jakieś tam książki nawigacyjne. Ale za to dziennik mam zrobiony godzina po godzinie. Pierwszy chyba raz w tym etapie. Tak kontemplując nad sobą, życiem i innymi górnolotnymi sprawami, siedziałem na burcie i w takt bujania jachtu moczyłem nogi w wodzie. Zastanawiałem się jak ten mały brzdąc chce coś upolować, skoro wszystko co widzę to 10 razy większe od niego. Przyglądałem mu się jaką niewdzięczną robotę ma próbując zdobyć pożywienie, a ponieważ walił już tym łebkiem w fale coraz bliżej mnie, poszedłem po suchary by mu coś rzucić. Wychodzę i patrzę a w wodzie jakieś 10m obok kocioł aż bulgocze, a mały siedzi na wodzie i tym łbem jak dzięcioł wali w taflę wody i nagle odlatuje. Lot w górę i znów pikuje w dół. I nagle EUREKA! On po prostu z tych dużych ryb odrywał i
m
kawałki mięsa z grzbietu !! Widziałem doskonale bo ta ryba akurat podpłynęła bliżej jachtu i widziałem białe ślady z widocznym mięsem na grzbiecie!! To skurczybyk pomyślałem i wrzuciłem sucharki - rybom.
Siedzę więc na zewnętrznej koi, smaruję panthenolem 4 litery, które dziś jakoś szybko się opaliły jak zrobiłem sobie drzemkę w hamaku i słucham jak rzucają się ryby. Zaraz wezmę książkę i skończę czytać o przygodach Naomi James w jej samotnym rejsie dookoła świata. A później sięgnę po coś lekkiego, pozbawionego tematyki żeglarskiej i pewnie udam się w objęcia Morfeusza.
Tak w sprawach technicznych, to staram się uciec spod działania prądu i kursem 330 wlekę się do przodu. Wiatr słabiutki 1-2B z ćwiartek wschodnich. W sumie gdyby nie to paliwo, to chyba bym pomknął dalej na Kanary.
15 października, niedziela, dzień 28
O 0200 zrzucałem genue ,bo wiatr ucichł a fala trzepała nią na wszystkie strony. Stanąłem w dryf bez żagli a prąd przenosił nas na północ więc poszedłem spać. Widoczność poniżej 200m.
O 0530 się obudziłem i pomimo, że niedziela i można by pospać, wziąłem się rutynowo za codzienne poranne czynności by płynąć dalej. Pomimo wiatru powiewającego z północy, Polonus nadal bez żagli dryfował właśnie w tym samym kierunku.Ponieważ baterie były na skraju rozładowania, odpaliłem Krabusia i przez dwie godziny mknęliśmy kursem 320 z prędkościami czasem ponad 4 węzły. W międzyczasie zaczęło się rozwiewać, więc po 2 godzinach koniki stop, stawiamy żagle ( genua+bezan) i lecimy pchani wiatrem NE 2-3B, ale niestety pod falę, która czasami przychodzi dokładnie z północy. Ustawiam wszystko samosterownie i patrząc na naklejoną na mapie kartkę z napisem fasola idę robić śniadanie, obiad i kolację, czyli fasolkę po bretońsku, z tym że z wołowiną. Fasolka moczyła się od wczoraj I to wystarczyło by sfermentowała !!! a taką miałem ochotę. Tak więc decyzja pada na godzinne łowienie, jeśli nic nie będzie to naleśniki.
Więc
były z dżemem malinowym i jeżynowym, oraz cukrem. W międzyczasie za burtę poleciało resztę jajek, zostało mi chyba 6 sztuk. I tak generalnie minął dzień. Jacht sam płynął bajdewindem do 1630. Później wiatr zaczął kręcić więc zrzuciłem bezan ,a po tym jak ustabilizował się na wschodni pięknym baksztagiem płynęliśmy dalej aż do zmroku. Przyjąłem taką zasadę, że jak się kładę spać, to żeby skały .... refuję genuę do jakiejś 1/3 by spokojnie przespać parę godzin. Tak zrobiłem, zjadłem kolację, naszykowałem kakao i czytam książkę. Nagle słyszę gdzieś chyba z południa wiatr. Pięknie myślę sobie, w takim razie spanie odłożymy na później i może uda nam się nadrobić parę mil, bo wraz z zachodem słońca, spać poszedł również wiatr. W ostatniej chwili usłyszałem też deszcz, ale już nie zdążyłem nawet koi złożyć. Przywaliła piąteczka, potrzymała, deszcz napełnił wiaderko wodą i tak jak przyszło tak
umilkło. Więc znów stoję w dryfie z genuą wybraną na prawej burcie i to pozwala nam się nie cofać, ani nie zbaczać w ćwiartki wschodnie. A ponieważ stamtąd ma wiać, więc w nocy czeka mnie jakiś zwrot, ale póki co odwracam materac i koc na suche strony i spróbuję usnąć. Jak od rana nie będzie wiało, to znów w misji ładowania baterii popędzimy za osłonę wysp, by skryć się przed prądami.
Do Mindelo na wyspie Sao Vicente ,do jedynej mariny w archipelagu Wysp Zielonego Przylądka 480 mil. Jak wszysko dobrze pójdzie to będzie to moja 5 wizyta. Jak ten czas leci.
16 październik, dzień 29
Wczorajszy dzień, nie skończł się tak beztrosko po szkwale z książeczką w koi jak zaplanowałem. Skończył się dziś około trzeciej, czyli trzy godziny przed pobudką. Były kolejne szkwały i Polonus za żadne skarby nie chciał zostać sam, przerzucając żagle z prawa na lewo. Później na skutek otwartej zejściówki, mieliśmy środku dużo wody. Później postanowił Poldek zepsuć linkę stalową od steru głównego, a po tym wszyskim na siłę chciał mnie wyrzucić za burtę ,tańcząc oberka na martwej fali ! Co to była za noc ! Położyłem się spać zmęczony i przemoczony do cna. Spałem do 0600, tylko raz budząc się wystraszony jakby coś się stało. Wyszedłem i zobaczyłem jak niedaleko nas przechodzi statek .Dopiero jak byłem na górze ,do moich uszu zaczął docierać dźwięk sygnału alarmowego, ustawionego tak, by godzinę wcześniej sygnalizował zbliżenie się do innej jednostki na odległość mniejszą niż 2 mile. Więc przespałem
prawie
godzinę alarmu!!
Wstałem o 0600 przyrzekając sobie, że muszę znów odespać zaległości. Poprzednim razem jak byłem tak zmęczony, obudziłem się w koi z pudełkiem, w którym często robię ciepłe posiłki na wachtę. Zacząłem się zastanawiać skąd się tu wzięło pudełko z ryżem??
- No nic, widocznie byłem głodny i już nie dałem rady zjeść, bo padłem.
I nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie dwie rzeczy. Po pierwsze primo, tego dnia nie robiłem nic do jedzenia w pudełkach, po drugie primo, faktycznie w pudełku był ryż, ale z telefonem, który próbowałem w nim osuszyć. Straszne
Tak więc dziś wstałem, przyrzekałem i zapuściłem Krabusia ,by przez 4 godziny pomknąć w kierunku 25W, gdzie nie ma prądów, oraz w poszukiwaniu wiatru. I faktycznie, prądów nie ma, ale wiatru również nie znalazłem. Więc z uwagi na deficyt paliwa, postanowiłem czekać na jutrzejszy wschodni zefirek. A że fala mała, to i pranie zrobiłem, sprzątnąłem jacht, ugotowałem obiad, poczytałem, kilka razy się schłodziłem wodą morską o temperaturze 31stopni. Zarzuciłem również żyłkę z kalmarem i po raz pierwszy chciałem by to co holowałem się zerwało. Była to chyba dorada, ale wielkością dwa razy taka jak złowiłem ostatnio, a którą ledwo w trójkę zdołaliśmy pożreć. Co ja nią zrobię myślałem, jednocześnie dając jej dużo swobody przy holowaniu. Skakała do góry, wpływała pod jacht, aż końcu przy burcie wzięła się i .... zerwała. Uffff odetchnąłem z ulgą.
Tak więc z ryby nici, ale parę pożytecznyc rzeczy zrobiłem ,a o 1600 lekko dmuchnęło ze wschodu i delikatnie przesunęło nas o 5 mil na północ. Teraz znów stoimy, i jak to śpiewaliśmy z polskimi marynarzami w Niteroi : CZEKAM NA WIATR CO ROZGONI...!!!
Ma być o 0900 UTC czyli 0700. Czy ja już pisałem, że sobie w końcu skróciłem dzień o godzinkę?? Nie?? To dziś skracam o kolejną !!!
Dobranoc się z Państwem.
Sent from Iridium Mail & Web.
|
" ......teraz mam 08.04,024.14, kurs 330, speed 2.50 !!musze uciec z zasiegu pradu. planuje isc albo do 25W.to mniej wiecej poludnik Sao Vicente"
Co nie przeszkadza wyliczyć odległości po ortodromie z punktu startu do obecnej pozycji i średniego dobowego "uzysku" licząc po najkrótszej drodze.
