No właśnie.Może to małe jest, ale bywa rzygliwe

Delikatną będzie moja Beth i... moje zdrowie A że piękni oboje - bez dwóch zdań!

Ciekawe porównanie. Myślałem, że Wikiwiki i Beth mają podobną wyporność. Obliczeniowa wyporność Beth (według dokumentacji), to około 150 kg (napisane jest 147, ale nich tam).

Aha! Zakładam, że średnia prędkość Beth wyniesie 2,5 węzła, co pozwoli na przejście trasy 60 mil morskich w około 24 godziny.

Gdybym miał cokolwiek do powiedzenia to zrobiłbym Cię prezesem "ludzi pozytywnie zakręconych"!!
marek

Robert, z twojego samotnego rejsu chyba nici ;)...

Jak widzicie zastosowanie silnika elektrycznego w tytułowej wyprawie?
W przypadku odpowiednich akumulatorów, można by 2,5h czasu podroży przeznaczyć na "odpoczynek fizyczny/tylko sterowanie" i zyskanie kolejnych mil.

Chyba się wycofam...
...
żeby jednak popłynąć samotnie i bez asysty i elektroniki...

Przepraszam, Robert. Wciąłem się w ten projekt jak głupi, a to przecież Twoje marzenie, Twoje wyzwanie. Już siedzę cichutko... oczywiście dając pełne wsparcie, na miarę możliwości. I trzymając kciuki

A ja może niepotrzebnie zareagowałem, tak że wygląda na to, że mogłem się obrazić... Nie nie obrażam się i nie masz za co przepraszać

Oba pomysły mają w sobie coś - rejs samotny jest zupełnie czymś innym niż rejs kilku jednostek. Oba pomysły są interesujące. Można zorganizować kiedyś również Raid Bornholm ("raid" tłumaczy się też, jako "najazd" ). Nie ukrywam jednak, że żeglowanie samotne, małą łódką po morzu, to jedno z moich podstawowych marzeń.

Rezygnacja z asysty, elektroniki i outriggerów mogłaby być kolejnym wyzwaniem, ale znowu mogą powstawać pytania: "Po co? Czy samo przepłynięcie nie wystarczy? Koniecznie trzeba mnożyć ryzyka? Przecież to poszukiwanie guza!" - czasami dlatego, że życie ma smak tylko wtedy, kiedy przeżywa się je w pełni, kiedy się idzie na całość, a nie tylko w połowie, a mądrzy ludzie mówią, że "żałuje się tylko tego, czego się nie zrobiło i nie spróbowało"...

Z asysty rezygnować chyba warto, tzn. gdybym marzył o takim rejsie, to na pewno bez asysty. I bez elektroniki, chociaż rozsądek nakazywałby mieć głęboko schowany w bakiście GPS i ręczną UKFkę. Natomiast z outriggerów bym na Twoim miejscu nie rezygnował, a to z następującego powodu: integralną częścią wizji takiego rejsu, jaką sobie w tej dyskusji wyrobiłem, jest noc spędzona w dryfie, na środku spokojnego morza. Szkoda psuć sobie taką jedyną w swoim rodzaju drzemkę ciągłą obawą, czy się łódka nie wywróci...

Po zatoce i wzdłuż naszego wybrzeża całkiem nieźle wychodzi żeglowanie taką konstrukcją co się Puck nazywa. Przetestowane w lecie, w dzień pływanie, w nocy parkowanie na plaży, namiot, ognisko itp....

100% racji w sprawie outriggerów - takie wzniesione nad linię wodną "safety amas" nie zmienią jakoś szczególnie charakterystyki samego pływania*, ale pomogą zachować właściwą pozycję podczas falowania i silniejszych przechyłów. Nie warto z nich rezygnować.

___
*) Wzniesione dość wysoko ponad linię wodną, pływaki o stosunkowo małej wyporności, pracujące dopiero po osiągnięciu pewnego przechyłu przez główny kadłub canoe. W odróżnieniu od pływaków o większej wyporności, opartych o wodę, które drastycznie zwiększają początkową stateczność jednostki, co może nawet być niebezpieczne dla takielunku (wytrzymałość masztu!!!) liczonego dla łodzi bardzo miękkiej.

Taka zabawke widzialem w sobote. Wygladala bardzo solidnie. Maszt jest tak jak w windsurfingu tylko bez przegubu.Plywaki o duzej wypornosci.Mysle ze przy dobrej pogodzie mozna by zaryzykowac

Czyli - należy płynąć wybierając odpowiednie warunki pogodowe, ale bez dodatkowych urządzeń typu "safety amas".

Co do pogody ( Eureka! ), wyliczylem, ze przy normalnej zobaczysz latarnie w odleglosci przynajmniej 15 mil, a jak podniesiesz tylek, to i 17....
Co do "safety amas"...oczywiscie znasz lepiej swoja lodke, ale zadnych tam potwornych sil przy dobrej pogodzie nie widze.
Nawet jak sie cos skiepsci refow masz sporo?

Remember too that if you get capsized even small floats might make it very difficult to right the boat. Maybe lashing attachments and a good knife.

They might make a sideways capsize much less possible, but won't prevent a high speed "tripping" type capsize and could contribute to that possibility - particularly with waves.

I really think (opinion only) the best bet is to use the standard boat but make it as sure as you can that
1/ the weather is sympathetic
2/ there is a companion boat and it has the means to find you (not the boat necessarily) if you lose contact - eg SPOT device.
3/ Real emergency backup - personal epirb - I wouldn't get a boat epirb because of the small chance you might become separated (or a personal epirb AND a boat epirb - you can probably borrow both).
4/ Being prepared to abandon the boat if the going gets impossible
5/ Being very familiar with capsize/bailing, reefing afloat, raising and dropping sail afloat even in extreme conditions - I've done all of this in 30 knot plus winds and as long as the boat is not full of water it can be done OK - the advantage of a mizzen - but i haven't done it at sea at night!!! Practice Practice!

My feeling is that the planning for extra "bits" are a misperception about where the safety really lies.

Even in a standard BETH the risks are possibly in the 5% range if the wind is below 15 knots - this is the chance of something breaking (the boat will have done enough sailing to show weak points) or some sort of unrecoverable handling situation - the chances of it are reduced with the points above. The boat can keep going forever in such conditions.

My feeling is that the outriggers could be a potential liability - unless you sail with them in all conditions to get ready as in the points above.

The high volume outriggers (my design) are like having a 150lb person on a leaning plank over a metre from the side of the boat. A trapeze really - actually trapeze is better because it supports the mast. They are very likely to overstress the mast unless the wind is under 10 knots (very roughly - I know the risk would start to be considerable over 15 knots).

The low volume ones are likely to be a tripping hazard in one set of the conditions where you need to use them - rough water, high speed sailing - but would be great if you needed to stop and have a rest in a choppy sea and not much wind.

Beth does "jill along" (low speed forward and sideways drift) with the main eased completely or dropped, the mizzen eased and the rudder a-lee - centreboard fully down. But you need to do it in different conditions to see how the boat goes.

Remember too that both Lasers and windsurfers have made these sorts of crossings following the points I have listed above. If they need a real rest I guess the windsurfer would sit on the board and a Laser might capsize and sit on the upturned hull for a rest - then right and continue. Though if you need a rest because of tough sailing conditions it probably means you are very close to needing to abandon the boat - I've never found a good way to rest in a very small boat in the way that you can recover your strength very well - maybe enough for a small sail into shore, but not enough for a continued marathon effort.

Co do pogody ( Eureka! ), wyliczylem, ze przy normalnej zobaczysz latarnie w odleglosci przynajmniej 15 mil, a jak podniesiesz tylek, to i 17....

A w jakim okresie Robert planuje płynąć. Statystycznie fajna pogoda jest na przełomie czerwca i lipca, ale wtedy chorobcia noc jasna i krótka - nie wiem czy zdąży zaoczyć światło

BTW widok brzegu jest bardziej budujący niż światła IMHO.

BTW widok brzegu jest bardziej budujący niż światła IMHO.

Co do statystyk: np. http://fr.windfinder.com/windstats/wind ... oenne.htm#

A tutaj wypowiedź M.Storera m.in. na temat użycia outriggerów (jutro spróbuję przetłumaczyć):

Pamiętaj też, że jeśli masz nawet małe pływaki po wywrotce mogłyby sprawić, że bardzo trudno jest postawić łódź. Może rozważyć mocowanie ich za pomocą wiązania i dobry nóż?

Outriggery mogą zmniejszać mozliwość wywrotki na burtę, ale nie będą stanowić przeszkody w wywracaniu się z dużą prędkością w stylu "potknięcia" i mogą przyczynić się do tego - w szczególności podczas zafalowania.

Naprawdę myślę, że (opinia tylko) najlepiej jest użyć standardowej łodzi, ale zrobić to tak, aby mieć pewność, że:
1 / pogoda jest sympatyczna
2 / mieć łódź towarzyszącą (asystującą) i środki do poszukiwań (wtedy niekonieczna asysta innej łodzi) w przypadku utraty kontaktu - np. urządzenia SPOT .
3 / Rzeczywiste oznaczenie i wysłanie zapamiętanej pozycji awarii - osobisty EPIRB - może bez EPIRB łodzi ze względu na małe szanse oddzielenia się od niej (lub EPIRB osobisty i EPIRB łodzi - prawdopodobnie można pożyczyć).
4 / Przygotowanie do opuszczenia łodzi, jeśli żegluga staje się niemożliwa
5 / Być bardzo dobrze obeznanym z wywrotkami / wylewaniem wody z kokpitu, refowaniem na wodzie, stawianiem i opuszczaniem żagli na wodzie, nawet w ekstremalnych warunkach - Zrobiłem wszystko to przy wiatrach 30 ponad węzów i tak długo, dopóki łódka nie jest pełna wody, można to zrobić OK - dzięki bezanowi - ale nie robiłem tego na morzu w nocy!
Praktyka, praktyka!

Mam wrażenie, że planowanie dodatkowych "bitów" wynika z błędnego przekonania o tym, od czego naprawdę zależy bezpieczeństwo.

Nawet na standardowej BETH ryzyko jest możliwe w zakresie 5%, jeśli wiatr jest poniżej 15 węzłów - szansa złamania czegoś (opływanie łodzi już musi być wystarczające, aby pokazać słabe punkty), lub jakiś nieodwracalny stan obsługi - szanse na to są ograniczone z powyższych punktów. Łódź może płynąć zawsze w takich warunkach.

Mam wrażenie, że outriggery mogą być potencjalnym zagrożeniem - chyba, że płyniemy z nimi w każdych warunkach, i wtedy przygotować się, jak w punktach powyżej.

Outriggery o dużej wyporności (mojego projektu) są jak osoba o masie 150 funtów (68 kg) oparta na desce ponad metr od burty łodzi. Trapez naprawdę - w rzeczywistości trapez jest lepszy, ponieważ wspiera maszt. Jest więc bardzo prawdopodobne przeciążenie masztu chyba już przy wietrze do 10 węzłów (z grubsza - wiem, że ryzyko zaczyna być znaczne przy wietrze ponad 15 węzłów).

Outriggery o małej wyporności mogą powodować ryzyko potknięcia podczas któregoś z warunków, kiedy trzeba z nich korzystać - wznburzona woda, duża prędkość żeglugi - ale byłyby wspaniałe, gdyby trzeba było się zatrzymać i odpocząć w niepewnej pogodzie i wzburzonym morzu, ale nie silnym wietrze.

BETH robi "jill along" (mała prędkość do przodu i dryf na bok) z grotem wyluzowanym całkowicie, lub upuszczonym, bezanem wyluzowanym i sterem wyłożonym na zawietrzną - miecz całkowicie opuszczony. Ale trzeba to robić w różnych warunkach,
aby zobaczyć, jak łódź idzie.

Pamiętaj też, że zarówno Lasery, jak i deski z żaglem dokonały tego rodzaju przejść przez morza, stosując się do punktów wymienionych powyżej. Jeśli potrzebowali prawdziwego wypoczynku - chyba windsurfer siedział na pokładzie, a Lasera można
wywrócić do góry dnem i siedzieć na odwróconym kadłubie na odpoczynek - potem postawić łódź i kontynuować rejs. Chociaż, jeśli chcesz odpocząć z powodu trudnych warunków żeglugi to prawdopodobnie oznacza, że są one już bardzo zbliżone do konieczności opuszczenia łodzi - nigdy nie znalazłem dobrej metody na odpoczynek w łodzi bardzo małej w sposób, w jaki można odzyskać poważnie siły - być może wystarczająco do krótkego żeglowania przy brzegu, ale nie wystarczająco do kontynuacji wysiłku maratońskiego.

A tutaj wypowiedź M.Storera m.in. na temat użycia outriggerów

Po pierwsze, celem nie jest umożliwienie żeglugi przy silniejszym wietrze i w cięższych warunkach. Przecież nie zmienisz swojego planu i nie wyruszysz w gorszą pogodę dlatego, że będziesz miał outriggery, prawda?

Celem ich stosowania jest stworzenie stabilnej platformy wtedy, kiedy będziesz chciał biernie odpocząć, zrobić coś przy żaglach, coś naprawić, wstać i rozejrzeć się po horyzoncie...

Jeżeli, z drugiej strony, prawdą jest, że outriggery pozwalają na żeglugę przy wietrze o stopień silniejszym, to jest to zaleta nie do pogardzenia. Wiatr może zawsze stężeć nieco ponad prognozy - i co wtedy? Wzywasz pomocy na środku Bałtyku bo masz o ten 1 stopień Beauforta za dużo, a jesteś zbyt zmęczony, żeby w tych warunkach aktywnie płynąć?

Ze względu na możliwość wywrotki raczej doradzałbym pływaki o małej wyporności. O "potknięcia" się nie martwię, w końcu na Indonezji od wieków mają łódki z pływakami o małej wyporności i niskim ożaglowaniem, o proporcjach całkiem podobnych do Beth.
Mała wyporność nie musi oznaczać małej długości (to też doświadczenie indonezyjskie); nic też nie stoi na przeszkodzie, żeby wysunąć dzioby pływaków daleko przed przedni dźwigar.
W razie wywrotki takie pływaki mogą nawet ułatwić postawienie - stajesz na jednym, wpychasz go pod wodę, łódka się odwraca i - z kokpitem pełnym wody - siedzi głęboko, stabilnie na pływakach.

Zgadzam się z Michaelem, że największe ryzyko takiej wyprawy wiąże się z awarią łódki, uniemożliwiającą dalsze poruszanie się. Coś może strzelić w takielunku, mieczu, sterze...

Wiele z tych rzeczy można łatwo naprawić za pomocą sznurka i srebrnej taśmy ale trzeba mieć możliwość to zrobić. Pamiętasz jak na Pjoa urwał się Wam bloczek fału? Dało się zreperować na wodzie. Czy zrobisz coś takiego na Beth, nie mogąc wstać i dotrzeć do masztu? Albo awaria steru - mając dodatkową stabilizację, można się zarefować i sterować wiosłem, albo tylko ustawieniem żagli, ale bez niej będzie to mniej realne.

nic też nie stoi na przeszkodzie, żeby wysunąć dzioby pływaków daleko przed przedni dźwigar.

...ale u mnie może to wyglądać tak:

...ale u mnie może to wyglądać tak: