Brzmi interesujaco

_________________
Jestem tylko szarym człowiekiem
www.armator-i-skipper.pl

Więc uściślając: szukamy kraju, którego prawo:
uprawnia kapitana statku do udzielania ślubu na pełnym morzu, lub
gdzie każdy może udzielać ślubu, nie wyłączając z tego grona kapitana statku.

nie wiem czy szukałeś w Internecie... temat jest opisany i organizowany przez parę firm...
http://bit.ly/1ev5sRO

Szukajcie...
A uściślając: co ma kapitan czy inny piernik, do wiatraka?
Jak wcześniej podałem Bahamy i Malta wprowadziły takie przepisy, niedawno, specjalnie dla turystów. Pozwalają na statku swej bandery udzielić ślubu na pełnym morzu. Ale nie każdemu, tylko tym którzy uzyskają upoważnienie - żeby to było jasne. "Kapitaństwo" nie ma nic do rzeczy, jak rozumiem tam nie zabraniają kapitanowi udzielać ślubów.
Bo normalnie to akurat kapitanowi tego robić nie wolno.
Inni mogą, bywa, lecz nie kapitan. W tym sęk, a nawet komizm tego wątku

Wspomniana Alaska pozwala ten ślub zawrzeć na swoich wodach terytorialnych (nie międzynarodowych, ale ma trochę wód, nie narzekajmy), a upoważnienie do udzielenia ślubu otrzyma każdy kto poprosi.
Tylko pamiętajmy by nie był to komercyjny statek bandery amerykańskiej ani brytyjskiej, ani z Kanady, etc. Jacht amatorski moze być, ale statek obowiązuje prawo morskie -
w którym zakazuje się kapitanowi udzielania ślubu w morzu

P.S. Skorom zaś wspomniał:
http://dhss.alaska.gov/dph/VitalStats/P ... fault.aspx
http://www.courts.alaska.gov/comm.htm

Izuniu, mówisz i masz:

Rzecz się działa 4 lata temu. Stałem zimą w Nelson's Dockyard (English Harbour, Antigua), robiąc za stangreta na pływającej karocy Jaśnie Pana.

A że Jaśnie Państwa przez dłuższy czas nie było - wieczory (a tam są dłuuugie wieczory, bo słońce zachodzi koło szóstej) spędzaliśmy często w barze, nie bacząc na trudy dojścia do onego. Odległość od trapu do baru (zmierzona dokładnie) wynosiła 27,5 m. Przy tamtejszych temperaturach pokonanie takiego dystansu nie jest czymś banalnym.

Aha, żeby nie było, że Zbieraj zawsze robi sobie jaja: Nie muszę. Jaja same się wokół mnie robią. Moje załoganty miały imiona Paweł i Gaweł. Nikt w całym English Harbour nie wierzył, że naprawdę.

Któregoś wieczoru przysiadła się do nas sympatyczna para Maltańczyków (dobrze napisałem: Maltańczyków, nie maltańczyków), Karen i Chris. Było miło.

W pewnym momencie, zwracając się do Karen, użyłem określenia: twój mąż, co Karen sprostowała, że to nie mąż. Są wprawdzie od dłuższego czasu parą, ale - jak by to określić - niekonkordatową. Chociaż noszą się z zamiarem pobrania.

Spojrzała badawczo na mnie i powiedziała:
- Janusz, ty nie jesteś taki sobie zwykły skipper, ty jesteś prawdziwy kapitan.
- Ano - jestem. - Bezczelnie potwierdziłem.
- To może udzielisz nam ślubu? Hej, Chris, Janusz nam udzieli ślubu, co ty na to?
- Jasne! - odpowiedział Chris. - Jestem za!
- Devon - zawołałem do właściciela baru i barmana w jednej, dużej, czarnej osobie - zaraz ci zamienię twój bar w Marriage Hall, ale wykombinuj jakieś obrączki.
- No problem - powiedział Devon (dla niego wszystko było "no problem"). - Give me few minutes.

Rzeczywiście, po paru minutach Devon wręczył mi dwie piękne obrączki zrobione z papierowych serwetek.
Udzieliłem im ślubu, wygłaszając stosowną formułkę, że w imieniu Neptuna etc., etc. i założyłem serwetkowe obrączki i drynkowaliśmy dalej.

Umówiłem się z nimi, że wpadną następnego dnia rano, to wykombinuję jakieś certyfikaty i bardziej trwałe obrączki.

Pamiętając o zasadzie Rudy Krautschneidera, że nie wszystko da się zrobić, ale wszystko da się wydrukować, napisałem tekst certyfikatu i wydrukowałem na pociętej na dwa kawałki A4 mapy wejścia do La Valetty. Pociętej tak, żeby każde z nich miało połowę portu, co miało gwarantować trwałość małżeństwa, bo jak się rozwiodą - żadne z nich nie trafi do portu.

A za obrączki (bardzo trwałe i błyszczące) posłużyły dwa małe cybanty kupione w sąsiedniej chandlerni.

Aha, chyba mam dobrą rękę. Przed chwilą sprawdzałem. Karen i Chris nie wzięli dotąd innego ślubu. Mówią, że ten mój im wystarczy. A certyfikat podobno robi furorę na Malcie

_________________
Pozdrawiam
Janusz Zbierajewski

Wiesz, to tak przekonujące, że pewnie, gdybym była na ich miejscu też bym się poczuła usatysfakcjnowana;)

Dzięki!

* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *



Ale -wiesz? Coś w tym jest:)
Pamietam na rejsie owym starodawnym, na którym Cię poznałam, gdy chcieliśmy się wykapać na Atlantyku kazałeś nam przyjść z tym pytaniem za parę godzin - o określonej jakieś porze, nie wiem - 12.12 czy cuś. I gdy męczyliśmy Cię dalej spojrzałeś sobie za burtę i spokojnie spytałeś, czy na pewno - wskazując dwie płetwy rekinów (oczywiście jedyne w całym rejsie), które były uprzejme przypłynąć akurat wtedy akurat tam;)...

_________________
...Ale czymże jest życie, nie przeżyte na ostrzu wbijającym się w nieznane, na szczycie szaleństwa czy mądrości?
Witkacy

no i teraz nie wiem którego wybrać
Zbieraja czy Barbossę
syndrom osiołka

z tymi rekinami to na pewno był umówiony na 12 12 na drugie śniadanko

_________________
Aniołek, kurła, aniołek.

Nie wiem co i komu najbardziej się podobało... Mnie najbardziej zachwyciła konfirmacja Kapitana umieszczona na ślubnym Certyfikacie... Polecam uwadze Wszystkich. Wspaniałość!
To jeszcze jedna próbka Zbierajowego poczucia humoru...

_________________
Zbig A. Gintowt

no jasne, że Zbieraja, nie tylko dlatego, że Barbossa miał zawsze brudne paznokcie;)
Pewnie, że był umówiony - przez chwilę nie wątpiłam...

_________________
...Ale czymże jest życie, nie przeżyte na ostrzu wbijającym się w nieznane, na szczycie szaleństwa czy mądrości?
Witkacy

_________________
Pozdrawiam
Wojtek
https://www.wojtekzientara.pl/
m/y „Wymówka”, POL000KA6
SPG5479, MMSI 261003664