Jeden lubi jak mu cyganie grają a drugi jak mu nogi śmierdzą...

Nie ma co obrażać się, że ktoś ma inne upodobania, natomiast można się zastanawiać jak to jest, że kiedyś pływało się po mazurach całymi tygodniami w omedze bez silnika i wszyscy byli szczęśliwi, a dziś wysokość stania, >8m długości, wszystko sprowadzone do kokpitu itp. Bez wartościowania, można rozważać jaka rewolucja odbyła się w ciągu ostatnich 20 lat. Temat do dyskusji jak się patrzy

Maar, przykład ładnego kredensu, który załączyłem niewielu zauważyło...
Pretensji tam nie było, Cypisek prosił o bezpośrednią odpowiedź, to ją dostał.

_________________
Pozdrawiam
ŁJ

To pewnie dzieje się non-stop, tylko nie zawsze dla nas dostrzegalnie.
Prawdopodobnie, wraz ze skokiem cywilizacyjnym zmieniliśmy swoją mentalność i... swoje główne upodobania. Może się mylę, ale tak to czuję.

Jeden z moich "guru", James Wharram w broszurce o swoich konstrukcjach, napisał również nieco nt. filozofii, jaką kieruje się w swoim projektowaniu morskich katamaranów. Jego podejście również przez dziesiątki lat ewoluowało, ale jest tam pewna myśl, którą z pamięci przytoczę. Wharram pisze, że jesteśmy kalką ludzi pierwotnych i dlatego podczas urlopu tak często uciekamy od cywilizacji, która na co dzień nas dominuje, aby żyć bez udogodnień cywilizacyjnych i stąd właśnie tak częste upodobania do urlopowych wędrówek, kampingów, kajaków, żeglarstwa itp.
Byłem tego samego zdania co i on, ale obserwuję to, co spotykam wokół siebie i widzę, że Wharram się myli. Zabieramy ze sobą na urlop to wszystko, co jest naszą codzienną udręką, czyli całą naszą cywilizację i mamy coraz mniej czystego (nieskażonego np. dzwonkiem sms-a) obcowania z naturą...

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

Ten problem pojawia się często w różnych naukach. Bardzo podobnie opisuje go Marek Niechwiej w CZY CZŁOWIECZEŃSTWO MA SZANSĘ WYGRAĆ Z CYWILIZACJĄ?
(http://zb.eco.pl/publication/czy-czlowi ... ja-p2092l1)

poniżej fragment, jakże zbliżony do Twoich przemyśleń


Jak sobie przypominam to podobne rozterki były charakterystyczne dla dekandentyzmu, wystarczy wspomnieć Przerwę-Tetmajera:
Cóż więc jest? Co zostało nam, co wszystko wiemy,

dla których żadna z dawnych wiar już nie wystarcza?

Jakaż jest przeciw włóczni złego twoja tarcza,

człowiecze z końca wieku?... Głowę zwiesił niemy. [K.Przerwa-Tetmajer]

-- mniej niż minutę temu --

Należy zdać sobie sprawę, iż te wszystkie przemiany cywilizacyjne wpływają także na nasz ustrój (w sensie organizm). Jako ciekawostkę można podać fakt, iż przez całe wieki dominującym palcem był wskaziciel (najbardziej precyzyjny, posiadał największą dominację w korze ruchowej), od kilku (kilkunastu) lat, jego rolę przejmuje kciuk...
Jaki tu związek z postępem??
Okazuje się, że zmiana ta jest wynikiem tego, iż kciuk obsługuje klawiaturę telefonu komórkowego. To prosty dowód na to, że cywilizacja nas zmienia... co chyba nie jest dla nikogo zaskoczeniem.

Zatem nawet zaszywając się z dala od cywilizacji, zabieramy jej piętno

Aaaaa... Jak to napisał w "Słówkach" Tadeusz Boy-Żeleński?
"Dekadenty - po naszemu: takie syny"

Problem nie jest nowy, ale chyba nie znaczy to wcale, że nieistotny.
Zdaje się, że sami przeciwstawiamy się temu, co wcześniej sami głosiliśmy.

Jak napisałeś wyżej:

No właśnie! Byliśmy szczęśliwi bez tego, co mamy dzisiaj dostępne.
Czy nadal potrafimy być szczęśliwi pływając tygodniami omegą bez silnika?
Szczęście, to stan umysłu, który dość luźno związany jest z zasobami portfela, czy ilością dostępnych dóbr. Czy potrafimy być szczęśliwi ot tak - z samego faktu istnienia???

Dobra - mam tylko nadzieję, że z tymi wszystkimi akcesoriami, bez których nie możemy się obejść nawet na urlopie, potrafimy być szczęśliwi

***
EDIT: i Maarowi i innym wyjaśnię jeszcze, że wątek zakładałem prowokacyjnie nieco, ale nie z pogardą (zawoalowaną, czy nie) tylko z zatroskaniem i nutą żalu.

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

Ja wiem czy byliśmy szczęśliwi? Chyba nie - tę "szczęśliwość" to zauważamy dopiero teraz i jest ona raczej tęsknota za młodością niż szczęściem jako takim.

Gdybyśmy byli naprawdę szczęśliwi bez silników (tudzież komórek, GPSów, ogrzewań, wysokości stania, itd), to przecież byśmy sobie ich nie kupowali. No bo przecież nie kupiłem sobie silnika po to żeby się umartwiać przecież! (nie dotyczy samochodu m-ki Syrena:)

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

No chyba jednak byliśmy - oglądam czasem roześmiane gęby na historycznych już fotkach z lat 70-tych i widzę bijące z nich szczęście i zadowolenie, a nie smutek z braku wszystkiego - wszystkiego, bo wszystkiego wtedy brakowało.

Po za tym - znam takich, którzy świadomie unikają np. właśnie silników (sam do nich należę) i też nie płaczą z barku silników.


Pytanie dotyczy raczej tego, czy byłbyś szczęśliwy, gdybyś sobie silnika, tudzież komórki, GPSa, ogrzewań, wysokości stania itd. nie kupił - więc jak, byłbyś szczęśliwy, czy nie?

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

Komórka czasami mnie denerwuje a czasami nie mogę bez niej żyć. Rozmyślam właśnie jak komórka wpływa na poziom mojego szczęścia i... wiesz Robert, tak całkiem serio, to gdy jestem daleko to jestem szczęśliwy gdy mogę pogadać z żoną.
Z kolei gdy jestem blisko, to czasami żona mnie denerwuje (w sensie, że robię się nieszczęśliwy) bo wydzwania i przeszkadza mi w piciu, pracy czy czymś podobnym.

Może ten uśmiech na gębach, na historycznych fotkach to nie z powodu braku silnika, tylko z tego, że wakacje, że laska u boku, że łódka, że ciepło...

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

No właśnie!!!

***
A z denerwowaniem przez żonę... nawet nie będę zaczynał tematu

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

Jest jeszcze jeden aspekt tego wszystkiego - biologiczny, a dokładniej neurofizjologiczny.
Nazywa się to efekt wyparcia, a polega na tym, że mózg (pamięć) odrzuca wspomnienia, najogólniej mówiąc traumatyczne. Zatem może być też tak, że dziś wydaje nam się, że byliśmy wtedy szczęśliwi, bo po prostu nasz mózg tego typu doznania przechowuje.

Próbuję sobie przypomnieć jakieś wspomnienia z rejsów sprzed lat, przecież nie mogło być absolutnie sielankowo... hmmm rejsy wcześniejsze niż 2003 wydają się być idylliczne...
czyżby ten wredny szwab się uaktywnił?

Bez przesady - wakacje w latach 60-90 nie były traumatyczne z powodu braku silnika. Ludzie wypoczywali beztrosko - tak samo, jak dzisiaj. I nie ma tu mowy o trudnościach dnia codziennego, które nas ciągle trapiły. Na wakacje otwieraliśmy się i zostawialiśmy nasze problemy w domu - tak samo, jak robimy to dzisiaj. Tylko, czy dokładnie tak samo?

I tu jest chyba odpowiedź na moje pytanie wątkowe:
Jesteśmy tacy sami i tak samo potrafimy być szczęśliwi, a to co jest dostępne (i co było wtedy dostępne) traktujemy (i traktowaliśmy) naturalnie (czyli: jest, to jest i tak ma być) bez zbędnego wartościowania. Jesteśmy tacy sami, tylko akcesoria nam się zmieniły. Oprócz tego - zawsze mamy wybór, polegający na tym, że akcesoria możemy ze sobą wziąć lub nie (jak robię to np. ja) ... ale może się mylę?

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

oraz fajna muza (przynajmniej ja tak miałem

Nie przepadam za linkami ,ale ten pasuje jak ulał
http://www.youtube.com/watch?v=009_X5jV ... re=related

_________________
Pozdrawiam Piotr
"Dystans do świata jest właściwy, gdy do jednego wora nawalimy ziarno wyrozumiałości, optymizmu łyżkę, tolerancji z umiarem, wiedzy mędrców szklaneczkę i wina antałek by jak będą dokuczać pierdolnąć głośnym NIE."

Nie przez wieki, tylko przez dluugie tysiaclecia.
Tzw. "przeciwstawnosc kciuka" byc moze wlasnie odroznila nas od przodkow naczelnych najbardziej. Teraz rozni niektorych tylko od przodkow bezposrednich, ale nie kciukiem.
Zatelefonuj do mnie na komorke, to ci wyjasnie to blizej.
Catz Nienapiętnowany

_________________
Naziole, w pysk wam mówię litość moje ( prawie Wyspianski)

No i trauma straszna (wyparta!!!) rysuje się na obliczach
zarówno za sterem (jak byłem piękny i młody):

jak i na postoju (jest i laska u boku):

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

WOW! Teraz jeszcze dopisz że, byłeś fanem Dzambli, SBB, Breakout'u i kupowałeś (lub/i ) czasopismo Jazz

_________________
Pozdrawiam
ŁJ

O to go akurat nie podejrzewam... Grupa jednego utworu!
Chociaz...
Catz

_________________
Naziole, w pysk wam mówię litość moje ( prawie Wyspianski)

Skąd wiesz?

***
Zapomniałeś jeszcze o Pink Floyd, Jethro Tull, Led Zeppelin i mnóóóóóóstwie innych

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

I tranzystorowy magnetofon MK 121

Pamiętam wakacje w 1981 i to jak się wkurzyłem, gdy po trzech a może nawet pięciu godzinach stania z kanisterkiem w ręku zabrakło piwa w Wiartlu

Nie pamiętam jaki wtedy byłem, ale szczęśliwy to na pewno nie

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

Szkoda, że nie zrobili Ci wtedy zdjęcia - dałbyś je, jako dowód przeciw.

Te pochodzą z 1975...

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

Staruchy

Moje pierwsze zdjęcia z Mazur są już kolorowe i wykonywane automatycznym aparatem

Myślałem, że na tym forum Stara jest jedynie Zientara... no i Zbieraj

Może zamiast zakładać grupy różnokolorowych Administrator powinien zrobić rangi:
"pamięta dinozaury i epokę lodowcową"
"zaczynał żeglować wraz z Noem"
"hitem jego młodości była "Bogurodzica"
"on pobruszył, a jego kolega poczywał"
"budował PRL"
"gówniarze i szczyle"

Widzicie go! Skończyły się rzeczowe argumenty, to zaczęły się wycieczki osobiste

A może te fotki są z 1976...???

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

Jakie kolory proponujesz dla poszczegolnych rang?
Catz

_________________
Naziole, w pysk wam mówię litość moje ( prawie Wyspianski)

Zrozumiałem, że z Wami się nie dogadam, ja na Mazurach pierwszy raz byłem chyba w roku 1994

Robert na fotce pt. skanuj10007.jpg nie widać, żebyś był jakoś nadmiernie szczęśliwy.

ps. Nie mogłeś się odlać z burty?

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

Np żeglując na czymś takim
http://www.easternyachts.com/aries/sails.htm

_________________
Zbyszek

Nie pamiętam, ale to możliwe, że miałem parcie

Nie jestem pewien, czy szczęście wyraża się wyłącznie poprzez szczerzenie się

Najbardziej fascynująca na tych fotkach z wody jest wszechogarniająca pustka - zdjęcia były robione na Zalewie Zegrzyńskim, bo na dłuższe wyjazdy nie braliśmy aparatu, ze strachu przed utopieniem cennego przyrządu made in USSR.

-- 30 sie 2011, o 23:38 --


O to to to!

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

Tyle, że "o to to to" znacznie odbiega od fotek, które wklejałeś wcześniej.

ps. Też uważam, że na jachcie ze zdjęcia zapodanego przez Zbyszka można żeglować z fasonem i stylowo.

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

A Ty myślisz, że ja tylko kajaki uważam, czy co? Było już w tym wątku o klasycznym pięknie również.

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

Mój awatarek jest z 1968 roku.
Jak ja nienawidziłem tych okropnych kapoków
Za to lubiłem spać w kokpicie omegi pod bawełnianym grotem rozciągniętym na bomie

Masz szansę na rangę "gdyby nie żeglował, wjechałby z czołgami do Czechosłowacji"