Parę razy na naszym forum czytałem zarzuty żeglarzy pływających po słonym/słodkim pod adresem żeglarzy pływających po "tym innym". Ktośtam pisał, że jedyne prawdziwe żeglarstwo to morskie, ktośinny twierdził, że tylko na śródlądziu można nauczyć się żeglowania, jeszcze ktośinny dzielił żeglarstwo na regatowe (jako to lepsze) i pozostałe, a pewnaosoba linie podziału kreśliła pomiędzy mieczówkam a kilerami.
Tak czy siak, każdy z tych podziałów to IMHO wydumana bzdura, ale silnie rozczulił mnie post w wątku "Pływanie w bajdewindzie" (pocięty cytuję poniżej):
pough napisał(a):
Zawsze lepiej jest pracować grotem i kontrolować przechył niż dać się wywozić do wiatru i kontrować sterem. [...] Delikatne szkwały wykorzystujemy do uzyskania wysokości. Silne szkwały amortyzuję pracą na szotach grota. Im jacht bardziej przechylony, tym bardziej nawietrzny. Najskuteczniej i najbardziej precyzyjnie IMHO w żegludze bajdewindem niekorzystny przechył kontrolujemy pracą na grocie. [...] Ja w silnych wiatrach pływam na granicy podwiewania grota i pół-łopotu w zależności od chwilowej sytuacji i ten zakres w zupełności wystarcza do kontroli przechyłu i zachowania prędkości (nie wspominam o balastowaniu). [...]Ktoś napisał o podniesieniu miecza. To też pomaga. Lekko zwiększony dryf to mniejsza strata niż hamowanie sterem aby zapobiegać wywiezieniu. [...] Trzeba też pamiętać, że przy szerokich rufach większy przechył to również redukcja efektywnej powierzchni steru. W pewnym momencie może go zabraknąć.
Jeśli po przeczytaniu tego cytatu, ktoś napisze coś o wyższości żeglarstwa morskiego, to... policzę i zapodam ile razy zostało użyte słowo "wektor"!
Dlatego uważam, że właśnie jeziora wymagają wyższych umiejętności, większego doświadczenia, większego wysiłku umysłu (zwłaszcza to ostatnie jest dokuczliwe podczas urlopu).