Osoby:
Maciek (obecnie lat 10) – główny budowniczy i armator
Bartek (niby pełnoletni od jakiegoś czasu) – drugi budowniczy i nadzór budowlany
Jasiek (obecnie lat 13) – brat głównego budowniczego, głos doradczy w czasie budowy i załogant na pierwszym rejsie
Ja (wcale nie tak dawno ukończone 18 lat) – prace pomocnicze i zapis faktograficzny

W zeszłe wakacje Jasiek i Maciek postanowili zbudować czołg, „ale taki prawdziwy, dwuosobowy, jeżdżący, tylko strzelać nie będzie”. Byłby to prawdziwie ekologiczny pojazd z recyklingu, bowiem do budowy chłopcy chcieli wykorzystać deski ze starego łóżka, kółka od starej hulajnogi itp., gdyby nie to, że w ogóle nie chciał przypominać czołgu, o jeżdżeniu już nie wspominając. Narastała frustracja i zniechęcenie. Jasiek jako pierwszy porzucił projekt, zwłaszcza że większość wolnego czasu zajmowały mu treningi żeglarskie i regaty. Maciek w końcu też odpuścił budowę. Idąc w ślady starszego brata, spróbował optimista, wystartował nawet w jednych regatach, ale więcej pływać nie chciał, „chyba że będę miał swoją własną łódkę, taką, którą sobie sam zbuduję”.
I tak to się zaczęło.

Po przebrnięciu przez proces wyboru łódki i zapoznaniu się z projektem, zaczęliśmy zgłębiać temat technologii i materiałów. Tu bardzo pomocne okazały się informacje z naszego forum. Znacznie trudniej byłoby nam też bez dwóch forumowiczów – Robhosailora i Petera. Ich rady, słowa zachęty i nieskończona cierpliwość w odpowiadaniu na najdziwniejsze pytania są nie do przecenienia. Piotr ponadto odwiedził nas jesienią i, chyba będąc pod wrażeniem pracy Maćka, obiecał mu, że jeśli będzie miał łódkę prawie gotową, to on zrobi mu maszt. I słowa dotrzymał – a maszcik jest po prostu wspaniały!
Robercie, Piotrze, dziękujemy!

Piranię II projektu Janusza Maderskiego budował Maciek. Naprawdę, to on wykonał większość prac. Oczywiście, Bartek tłumaczył mu wszystko, pokazywał, uczył, nadzorował, poprawiał. A w niektórych pracach musieliśmy go wyręczyć, były zbyt trudne lub niebezpieczne, by powierzyć je dziecku (np. niektóre wyrzynania – żeby nie urznął przy okazji kawałka siebie, szlifowanie szlifierką kątową – żeby nie zeszlifował sklejki do zera, malowanie dużych powierzchni żywicą– smród niefajny i niezdrowy). Niemniej jednak – to jego dzieło!

Materiał – sklejka wodoodporna i elementy drewniane wycinane z tarcicy sosnowej
Technika – szycie i klejenie
Żywica – Epidian 5 i 6011 z PAC, Z1 i TFF
Ożaglowanie – lugrowe; żagiel ok. 3,5 m2 zamówiony w żaglowni Strong Sails u Krzysztofa Bienia, również naszego forumowego kolegi

14. sierpnia 2013 r. odbył się chrzest łódki i uroczyste wodowanie. Nadano jej imię Tryton, które łączy w sobie wodną naturę męskiego odpowiednika syreny i muzyczną naturę trójtonowego interwału (Maciek jest również, a właściwie przede wszystkim, z zamiłowania gitarzystą).

A na koniec kilka zdjęć.

_________________
Pozdrawiam,
Smoczyca

chylę czoła przed dzielnymi szkutnikami

_________________
Trzymaj się wiatru!
Adam Stępień
www.smartkat.pl

No i niech ktoś powie, że nie ma przyszłości w kraju, gdzie takie fajne dzieciaki i młodzież (tak Janna, to o Tobie )

_________________
Monika

Zaczął i skończył. To dobrze świadczy o nim, jako o kandydacie na mężczyznę
A na poważnie, ja też chylę czoła. Dzieci w tym wieku mają mnóstwo pomysłów, dużo zapału i niestety mało wytrwałości. Często zniechęcają się po napotkaniu pierwszych trudności, bądź wtedy gdy prace rozciągają się w czasie. Zwyczajnie mają następne pomysły i następne. A Maciek nie dość że skończył budowę swej łódki, to jeszcze zrobił to znakomicie, sądząc ze zdjęć i z opisu.
Brawo

_________________
Jedni mówią po to, żeby mówić, a inni po to, żeby powiedzieć.

Widać, że szkutnicy to fachury

Tylko ja się pytam gdzie jest przedstawiciel z PRS'u bo po zdjęciach widać, że nadzór budowlany był przekupiony

Chyba, że zdjęcia to dokumentacja przedstawiciela PRS, w takim wypadku to ja cofam swoje wierutne oskarżenia

A jeszcze jedno czy szkutnicy planują dalsze prace nad nowymi jednostkami. Pytam się bo mam parę projektów a się nie wyrabiam a o takich fachowców to w dzisiejszych czasach ciężko:D

_________________


Bobrowe Żeremia
https://www.facebook.com/BobroweZeremia/

Dziękuję Wam pięknie za dobre słowo, choć pochwały na temat fachowości są mocno na wyrost - widzimy, ile popełniliśmy niedoróbek. Na szczęście żaden przedstawiciel PRS-u na budowę się nie przyplątał i, wyrywając sobie włosy z głowy, nie nakazał zamknięcia szkutni tarasowej w trybie natychmiastowym. Ale z drugiej strony, zamęczanie Maćka wymaganiami jakości, poprawkami i co gorsza krytykowaniem zaskutkowałoby jednym - zniechęceniem i przerwaniem budowy.

To prawda, że dzieci (i nie tylko one) mają problemy z wytrwałością, dlatego nie pisałam relacji na bieżąco. Mogło się przecież okazać, że budowa się skończyła, zanim się na dobre zaczęła.



Planują, planują. Plany są rozległe i ambitne. Może aż za bardzo. Na pierwszy ogień idzie canoe Baby Raven - budować będzie Jasiek. A potem... zobaczymy.

_________________
Pozdrawiam,
Smoczyca

Od pewnego czasu rzeczywiście byłem wprowadzony w tajniki tej niesamowitej budowy i dostawałem tajne zdjęcia, które gdzieś tu kiedyś już ujawniłem. Powiem szczerze, że byłem i jestem zachwycony całym przedsięwzięciem. Asia i Bartek wsparli i pokierowali Maćka, ale pokazali też drogę innym, a przy okazji w piękny sposób zrealizowali np. to, co było moim dziecięcym marzeniem, czyli samodzielna budowa żaglówki.

Ja swoje marzenie zrealizowałem o wiele później, ale chyba głównie dlatego, że nie było warunków do budowy, ale zastanówmy się z ręką na sercu, ilu z nas zdecydowałoby się na taki krok, na niewygody, wyrzeczenia, koszty, mając warunki do budowy małej łódki???

Asiu - pisałem Wam już to prywatnie, ale teraz publicznie: Jesteście wielcy!!!



Niedoróbek? Pierwsza szkutnicza robota wykonana została znakomicie! To nie są niedoróbki, tylko znamiona nauki bardzo młodego szkutnika. Poza tym, łódka to nie zegarek, ani też się z niej nie strzela - liczy się efekt ogólny, czyli pływa i przyzwoicie wygląda!



Jasiek chyba, po wodowaniu z sukcesem, został nieźle podkręcony budową młodszego brata?
Ale zdaje się, że szkutnictwo bardzo spodobało się też Bartkowi ...
Będę nadal mocno trzymał kciuki!

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

Oj, uświadomiłeś mi właśnie, że nie napisałam, jak Tryton pływa. Otóż, pływa bardzo, bardzo dobrze. Manewruje się bezproblemowo, zwroty są bezpieczne (nie ma bomu, więc nie przeleci), na wiatr idzie całkiem ostro i potrafi płynąć całkiem szybko. Pamiętać tylko trzeba o porządnym naciągnięciu liku przedniego i mocnym przywiązaniu rogu halsowego do masztu.

_________________
Pozdrawiam,
Smoczyca

Gratulację. Na prawdę świetna robota! Jestem pełen podziwu dla małego budowniczego i dla rodziców za wsparcie. Mój synek dopiero co skończył 2 latka, więc przy mojej budowie za dużo nie pomoże, ale jak podrośnie na pewno coś razem zbudujemy .

Ps. czym i jak malowany był kadłub?

_________________
https://www.youtube.com/watch?v=XyKOyCsCMZU _- Jak powstało Quick Canoe

Super! To naprawdę niezła zabawa i dobry sposób wspólnego spędzania czasu.


Trzy warstwy żywicy, potem dwie lub trzy warstwy emalii olejno-ftalowej, nakładane wałkiem.

_________________
Pozdrawiam,
Smoczyca

Się obiema łapkami pod Roberta stwierdzeniem podpisuję, a od siebie dodam więcej - w dobie dziwnych rodzicielskich zachowań, w czasach, gdy dzieci się hoduje a nie wychowuje i wciąż narzeka na dzisiejszą młodzież pokaraną przez rodziców trzema językami obcymi w przedszkolu, nianią do odrabiania lekcji, klubem golfowym i wczasami w kurorcie - wielkie gratki dla Ciebie Janna i dla Twojego męża za cierpliwość i umiejętność podtrzymania zapału u chłopaków do końca!!!

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

Podziwiam i zazdroszczę. Nie miałabym cierpliwości na takie przedsięwzięcie.

_________________
Aniołek, kurła, aniołek.

Chylę czoła bardzo nisko, tylko dlaczego kolorystyka kadłuba taka galicyjska?*




*( trenuję hateing. na razie mam dopiero 1 dan, ale bardzo nad sobą pracuję.

_________________
Z wyrazami
JM

Maciek jest zapalonym gitarzystą. Lubi i gra różne rodzaje muzyki, ale najbardziej kręci go ciężki rock i heavy metal - Metallica, Sabaton, AC/DC itp. Stąd wzięła się metalowo-interwałowa nazwa łódki, jak również pierwotnie zaprojektowana przez niego kolorystyka - kadłub miał być czarny, ze srebrzystoszarymi i czerwonymi elementami typu - odpowiednio - czaszki i płomienie, wewnątrz ciemnoszary. To jednak było zbyt dużym wyzwaniem dla mojej psychiki. Taka sympatyczna i zabawna łódeczka, w TAKICH kolorach i ornamentyce? Może jeszcze czarny ster nabijany srebrnymi ćwiekami? Brrrrr...
Po przeanalizowaniu przez Maćka kilkunastu kolorystycznych wizualizacji własnych i cudzych pomysłów, ta propozycja, ku mojemu zdziwieniu, przeszła. Wolałam nie pytać dlaczego akurat tak wybrał, bo bałam się, żeby się nie rozmyślił.

Czy "galicyjski" jest obelgą? Trenuję foszenie, ale nawet 1 dana jeszcze nie zdobyłam, więc nie wiem, czy mam się już obrazić na rurzowo, czy jeszcze wytrzymać chwilkę?

_________________
Pozdrawiam,
Smoczyca

Jak się oboje dobrze postaracie to może zasłużycie na 10 kyu. Na więcej nie liczcie.

_________________
Aniołek, kurła, aniołek.

Nie "galicyjski" tylko dopieprzanie się o cokolwiek, ale bezkontaktowo - to jest zakres 1szego dan.

_________________
Z wyrazami
JM

Próbuj, próbuj. Może kiedyś uda Ci się mnie zdenerwować.

_________________
Pozdrawiam,
Smoczyca

Oj ja bym się bała.

_________________
Aniołek, kurła, aniołek.

Pirania znowu zwodowana! Tym razem jako tester silniczka.

_________________
Pozdrawiam,
Smoczyca

Fajne, ja swoich dzieciaków oderwać od kompów nie potrafię

_________________
https://www.etsy.com/pl/shop/soltysdesign

pozdrawiam Bartosz

Fajnie że dzieciakom się udało od początku do końca bez "wpadki". Niczym się nie zrazili więc teraz przymierzą się do czegoś większego a może małej kabinówki. Zresztą teraz są inne czasy inaczej się buduje , wszystko można kupić.
Ja pamiętam jak 45 lat temu chciałem zbudować sklejkowego PESSIMISTA S. Workerta.
Nie wiem po jakiego diabła konstruktor zamieścił w opisie budowy uwagę aby wycięte i olistwione burty moczyć przez 48 godzin we wodzie a dopiero póżniej obginać na szablonie . A była to sklejka 5 mm . Oczywiście kupiona po znajomości jako wodoodporna. Pamiętam do dziś ile wiader wody się nanosiłem do garażu aby zalać kanał jako wannę do moczenia burt. Między blokiem gdzie mieszkałem a garażem było jakieś 450 metrów. O kranie z wodą w garażu nie było mowy. Mieć garaż na blokowisku to był już sukces. Dobrze że ojciec się zgodził.
Odmierzyłem czas z zegarkiem w ręku i udałem się po burty . Zamiast dwóch burt miałem sześć bo tyle było warstw sklejki. Wyleczyło mnie to dość skutecznie ze szkutnictwa na parę lat.

To zasługa Bartka (taty) i jego doradców forumowych - Petera i Robhosailora. Czuwali (bezpośrednio lub zdalnie) i delikatnie naprowadzali na właściwą drogę.

_________________
Pozdrawiam,
Smoczyca

Pewnie chodziło o to, by podczas nadawania kształtu, znaczy obginania burt na szablonie, burty nie prężyły zbytnio, co mogłoby być nawet niebezpieczne dla nastoletniego szkutnika. Coś takiego miało miejsce podczas budowy GIS-a.

W pewnym momencie pas ściągający był wyprężony jak struna, brakowało jeszcze paru centymetrów, a ja nie miałem już siły, żeby go bardziej ściągnąć. Oczywiście, były grane maszyny proste i inne wynalazki, a raz pas spadł z mocowań i walnął mnie po łydkach - dobrze, że nie w oko.

To jednak głównie zasługa Wasza, obojga Was - zaraziliście Maćka szkutnictwem, nie schłodziliście zapału, wspieraliście podczas całej budowy. Pomoc fachowa oczywiście ważna, ale rodzicielskie wsparcie było najważniejsze!

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

Przekazuję należne Wam, Maćkowi i Jaśkowi gratulacje

A na marginesie taka refleksja: może kupilibyście chłopcom mały, składany stolik warsztatowy ?

W każdym CastoMerlin sprzedają takie stoliczki; kosztuje to coś koło siedemdziesięciu złotych - a pozwala zacisnąć kawałek drewna między przesuwanymi za pośrednictwem korbek połówkami blatu, albo przykręcić imadełko, do obróbki drobniejszych części.

Plastikowe zaczepy, wkładane w otwory w połówkach blatu umożliwiają zamocowanie deski na płasko, np. do wiercenia.

Taki stolik pozwala przekonać się że różnica między obróbką części trzymanej w ręku, a tej samej części, zamocowanej w uchwycie - to niebo a ziemia.

No i pozycja przy pracy - zamiast na kolanach na betonie, to - na stojąco w lekkim pochyleniu - też ma znaczenie.

Złożony, po robocie - stoliczek jest plaski i zajmuje niewiele miejsca.

_______________________________

Pozdrawiam
tomasz

Tomku
Zasadniczo masz świętą rację Zasadniczo... W zasadzie znaczy się...
Ale to jest trochę tak, jak w dowcipach z cyklu "pytanie do Radia Erywań"
Zauważ drobniutkie szczególiki:
1. Ekspertem i pomocnikiem przy budowie był nie kto inny a peter
A peter, na mocowaniu drewna do obróbki ręcznej, zna się jak mało kto - służę moim osobistym doświadczeniem w tym względzie
Znaczy - opinia moja o znajomości rzeczy przez petera ma swoje uzasadnienie w moim doświadczeniu
2. Janna z Bartkiem kupili niedawno dzieciom znacznie poważniejszą zabawkę...
Naprawdę znacznie poważniejszą i potencjalnie bardziej niebezpieczną w użytkowaniu w porównaniu z "małym składanym stolikiem warsztatowym z castoramy"
Nie wiem, czy wolno mi zdradzać tajemnice Janny Nie wiem też, czy czytasz wszystkie wierszowane wątki na forum...
W każdym razie synowie naszej Janny bawią się teraz rzeczą poważną i przenajświętszą
( tak - przenajświętszą - kiedyś za ołtarz służyła i to w wielu religiach nawet )
A to nijak się ma do użytkowania pospołu "małego składanego stolika z castoramy"
3. Znany i lubiany na naszym forum... I oczywiście bardzo ceniony... Przynajmniej przeze mnie ceniony bardzo... Szkutnik - Robert Hoffman
Nie ma we zwyczaju przytwierdzać do przecinanego płata sklejki, czy solidnej dechy...
Małego składanego stolika z Castoramy...
Nie wiem czemu ? ( Będę musiał przy okazji o to spytać ) A posiłkuje się w swej pracy
drewnianymi skrzynkami na owoce i inne płody rolne. Dostępnymi pewnie też w Castoramie
Przy pracach w niewygodnej pozycji zaś... Podkłada pod kolanka taką gustowną i fajną poduszeczkę ( muszę sobie nabyć takie cacko )
Ergo... Znaczy - zatem... Ergonomicznie będzie postępować tak, żeby przecinanego materiału nie obciążać małymi stolikami produkowanymi i popularyzowanymi jako warsztatowe... A wykorzystując proste tricki, znane i uznane od lat, dzieło prowadzić tak, żeby ani siebie ani nikogo innego przy tym nie okaleczyć i nie zniechęcić...
A przy okazji i błędnego przekonania nie nabrać co do kształtu i użyteczności narzędzi.

* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *


Janna Coś mi się przypomniało
Żadnego wożenia na deskorolce po skończonej robocie - pamiętaj !

Nie będę Trzymał Cię dłużej w niepewności. Sprawa jest prosta, rzec by - prymitywna wręcz. Gdybym do budowania prostego kajaka miał skompletować sobie zestaw wszystkich narzędzi niezbędnych w szkutniczym warsztacie, to koszt budowy wyniósłby mnie wielokrotnie więcej, niż wartość owego kajaka. Mam parę skrzynek po jabłkach i jeszcze coś na nich powstanie - dzisiaj np. blacik do kuchni, taki skrawek ok. 60x30 cm, ale wpasowany w pewną lukę, obiecany Kasi ze dwa lata temu i zaniechany przeze mnie z egoizmu wrodzonego, aż do wczoraj.
Nie pokażę już niczego więcej, a zwłaszcza z bliska, co robię/zrobiłem*, żebyś zdania swego nie zmienił.

____
*) Dla GIS-a też dzisiaj coś powstało - flagsztok z bambusa i kawałka sklejki. Krzywy zletka, a jakże!

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

Dobrze wiedzieć, że coś takiego jest w swoim czasie kupię coś takiego wnukowi.

A pamiętasz pewien wątek vlada o klejeniu miecza ?
Tam vlad też nie pokazał niczego z bliska - a jednak zobaczyłem wszystko co trzeba
Robert - ja zdjęcia czytam jak mapy. Widzę wiele, choć wzrok mam nietęgi
( Tak się złożyło, że akurat wzrok w mej tęgiej postaci - nietęgi jest - ironia losu taka )
Zdania swego raczej nie zmienię Bez względu na Twoje zdolności w miniaturyzowaniu fotografii
Co do skrzynek, to kiedyś pisałem nawet, że nie jestem pewien czy moje sposoby mocowania ( te z "przed_peterowego" okresu ) są lepsze od Twoich skrzynek.

Inna sprawa wagi tutaj nabiera jednak.
Tomasz słusznie ( moim zdaniem ) zwraca uwagę na niewygodna pozycję pracy.
Rzecz urasta do rangi w świetle, innych prac bohaterów tego wątku.
( Janna - taka fotka w załączniku, zupełnie nie związana - ot, żebyś nie zapomniała, że nie żyjemy w Azji )
Ale zastosowanie szybkiego rozwiązania, typu... Kupię coś co sprzedają jako doskonałe
do tego typu zastosowań - nie rozwiązuje problemu. Tutaj go spotęguje tylko.
Problem zaś doskonale rozwiązało by np cztery takie palety budowlane, jak na zdjęciach Janny Ułożone jedna na drugiej oczywiście...

Wiecie. Kiedyś w jednym wątku rozmawialiśmy trochę z peterem o mocowaniach obrabianych drewnianych przedmiotów.
Dokładniej, to peter radził a ja go połowicznie posłuchałem...
By po dwu latach posłuchać go "drugopołowicznie"
Tam jest trochę szczątkowych informacji o "stolikach" do mocowania itd...
Ale to tak na marginesie

A tak do sedna Robercie, to gdzie kupiłeś tą podkładkę pod kolanka ?

Chodzi o tę, leżącą na podłodze po prawej stronie, koło zielonej skrzyni?

Wziąłem sobie, bo leżała na tapczanie w pokoju obok.
Mam jeszcze inną, kupioną w jakimś markecie, ale ta szybko się zużywa.


Psujemy ładny wątek o budowie Piranii przez dziesięcioletniego Maćka.

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

Uwaga na stoliki nieznanych producentów ( w domyśle z Chin), jakościowo tragedia.
Lepiej więcej zapłacić i normalnie korzystać.
Taki jest chyba niezły http://allegro.pl/stolik-warsztatowy-ko ... 80797.html

_________________
Zbyszek