Ponieważ zacietrzewienie naszych Drogich Forumowiczów jest nie do opanowania otwieram (mam nadzieję merytoryczny) osobny wątek dotyczący tego w co wyposażyć jacht w żegludze bałtyckiej aby w razie niebezpieczeństwa skutecznie i możliwie szybko uzyskać pomoc i się jej bezpiecznie doczekać.

Skuteczna akcja ratunkowa jest zależna od naszego wezwania, potwierdzenia i lokalizacji.
Wezwanie w niebezpieczeństwie należy za wszelka cenę dokonać fonicznie przy użyciu dedykowanych urządzeń (GMDSS)w naszym wypadku radiotelefon VHF 16. W sytuacji „podbramkowej” możemy nie przejmować się „procedurą” i po sławnym wywołaniu MAYDAY podąć kto, gdzie i co?
Należy w miarę możliwości mówić wyraźnie, spokojnie oraz kilkakrotnie powtórzyć nazwę i pozycje naszej jednostki. Gwarantuje, że bez urządzeń nagrywających nikt nie jest wstanie zapamiętać tylko raz usłyszaną nazwę lub prawidłowo zapisać pozycje. Pozycje podajemy jako szerokość i długość geograficzną z dokładnością do dziesiątych minuty.
Korzystanie z innych poza systemowych urządzeń typu GSM/Iridium oraz pochodne może być bardzo dobrym rozwiązaniem do bezpośredniego kontaktu z MRCC ale wyłącznie jako backup.

Automatyczne wezwanie/komunikat w niebezpieczeństwie
DSC – wezwanie realizowane automatycznie, może być generowany pełen komunikat z pozycją GNSS. Jest to bardzo dobre rozwiązanie i powinno być wyemitowane przed wezwaniem fonicznym. Należy jednak pamiętać, że wciśnięcie samego czerwonego guziczka zazwyczaj sprawy nie załatwi. Pomijając fakt zalecanej konfiguracji samego komunikatu to bezwzględnie sugeruje foniczne potwierdzenie takiego wezwania. O ile stacja brzegowa nie zignoruje odebranego alarmu DSC to przed podjęciem jakiejkolwiek akcji będzie starała się potwierdzić sytuacje zagrożenia. Natomiast OOW na statkach może taki sygnał po prostu „zresetować” ale zapewne nie zbagatelizuje usłyszanego komunikatu fonicznego.
EPIRB/PLB – było już dużo o automatycznym alarmowaniu z wykorzystaniem systemu Cospas Sarsat. Jest to system „zastępczy”(?) i bardziej służy do identyfikacji oraz lokalizacji zdarzenia jak do wzywania pomocy. Nieodpowiedzialny marketing i powszechna dostępność PLB zrobiła wiele złego i obecnie przyjmuje się, że 80-90proc. emitowanych alarmów jest fałszywych. System żadnego kraju nie jest w stanie prawidłowo reagować na takie ilości alarmów.
Z początkiem roku 2000 podobna sytuacja była z alarmami DSC i dopiero szeroka akcja szkoleniowo uświadamiająca doprowadziła do poprawy sytuacji. Jednakże nadal zgodnie z procedurą po nadaniu alarmu DSC powinniśmy prowadzić korespondencje na odpowiedniej częstotliwości. W trakcie takiej „korespondencji w niebezpieczeństwie” możemy potwierdzić nasze dane, przekazać dodatkowe informacje, nawiązać łączność z najbliższymi jednostkami i najważniejsze poinformować ratowników, że nasz alarm jest prawdziwy. Brak takiej korespondencji prawdopodobnie spowoduje opóźnienie rozpoczęcie akcji ratunkowej a nawet może skutkować nie podjęciem bezpośrednich działań ratunkowych.

Oczekiwanie, lokalizacja i ratunek.
Czym dokładniej przekażemy (paszczowo) co się stało i gdzie jesteśmy tym szybciej otrzymamy pomoc ale należy pamiętać, że na morzu nie ma drzew i czasami trudno trafić. Dlatego tak ważne są wszelkiego rodzaju lokalizatory oraz sygnały świetlne.
Każdy lokalizator jak sama nazwa wskazuje służy do lokalizacji rozbitka a nie do wezwania w niebezpieczeństwie. Wszystkie mają swoje wady i zalety, pomijając dane techniczne konkretnego modelu należy pamiętać o rożnych zasadach ich działania.

PLB z odbiornikiem GNSS – precyzyjnie przekaże do MRCC naszą pozycje ale musi zostać aktywowany ręcznie a podczas ostatecznych poszukiwań ratowniczych na wodzie będzie wskazywał naszą pozycje wyłącznie sygnałem świetlnym.

PLB AIS/DSC – dobry lokalizator do wskazywania naszej pozycji dla jednostek SAR i innych poszukujących(!) jednostek, może być uruchomiony automatycznie ale ograniczona moc i praktycznie brak anteny daje nam bardzo ograniczony zasięg działania.

SART RADAR/AIS – bardzo dobre urządzenie do wskazywania miejsca rozbitka (tratwy/łodzi) większa moc oraz zazwyczaj rozkładana antena zapewnia nam większy zasięg. Jednak nie należy oczekiwać cudów, SART nie służy do wzywania pomocy a maksymalny zasięg to 10Nm.

Internetowe portale lokalizacyjno-alarmowe – dobry gadżet tak naprawdę wykorzystywany wyłącznie w marketingu. Aby przekazać pozycje musimy mieć dostępny środek łączności, ewentualna pomoc i tak zostanie zorganizowana przez odpowiednie służby ratownicze a zawiadomienie o niebezpieczeństwie powinno być zgłoszone przez dobrze poinformowaną osobę.

Sygnały pirotechniczne – pirotechnikę należy traktować także raczej jako oznaczenie własnej lokalizacje lub zwrócenia uwagi. Podstawową wadą jest jednorazowe użycie i naprawdę należy się zastanowić zanim „naciśniemy spust” powtórki nie będzie. W pewnych środowiskach krąży opinia o „strzelaniu” wyłącznie gdy widzimy światła burtowe (obydwa?) tzn. jesteśmy wystarczająco blisko i na kursie aby nasze sygnały były zauważone.

Współczesne sygnały świetlne typu laser – zastosowanie podobne do pirotechniki ale wielokrotnego użytku co jest ogromną zaletą.

Przestrzegam przed nieodpowiedzialnym marketingiem producentów, sprzedawców lub sponsorowanych opiniach w kolorowych czasopismach, także żeglarskich. Wszelkie nowinki technologiczne są fajne tylko warto sprawdzić jak działają w praktyce . Wiarygodny test środków ratunkowych to taki w którym jako specjalista wystąpi aktywny(!) zawodowo ratownik/pracownik służb ratunkowych.
Oczywiście poszczególne metody czy środki wzywania pomocy wzajemnie się uzupełniają i wspomagają. Zalecenie co do sposobu użycia i/lub efektywność ich działania polega na statystyce i rachunku prawdopodobieństwa. Jeżeli ktoś ma pecha to będąc na Bałtyku na jachcie wyposażonym zgodnie z GMDSS A4 nie uzyska skutecznej pomocy natomiast szczęśliwiec zostanie uratowany dysponując jedynie gwizdkiem przy kamizelce ratunkowej.

I na koniec o tych atestach, certyfikacji i okresach używalności. Jak dla nas turystów to nie ma takiego wymogu prawnego ale dla wszystkich środków ratunkowych sugeruje przestrzegać zalecenia producenta. Jeszcze nigdy certyfikowany sprzęt mnie nie zawiódł, nie słyszałem także z wiarygodnych źródeł aby ktoś inny miał problemy. W swojej wyliczance wymieniłem środki konwencyjne ale i poza konwencyjne które nie zawsze mają atesty ale na pewno mają podany np. termin wymiany baterii, przeglądu okresowego itp.

A może najpierw przypomnijmy sobie czego nas uczono na tych wszystkich szkoleniach, poczytajmy jak jest zorganizowane ratownictwo SAR, poznajmy te procedury i starajmy się tak wyposażać nasze jachty aby móc prawidłowo skorzystać z systemu GMDSS. Oczywiście obowiązku nie ma, jesteśmy tylko żeglarzami turystami ale niech każdy ma świadomość czym ryzykuje.

Najdroższym wydatkiem jest tratwa. I tu można wybierać między nową a używaną za mniej więcej pół ceny. Wolałbym oczywiście nową ale wszystko się rozbija o kasę.

dolicz do tego odpowiednie ubranko w zależności od pory roku.

Głupio tak jakoś brać na pokład załoganta pod warunkiem, że będzie miał swojego ręczniaka, tratwę, kamizelkę, suchara itp

Rejon pływania jest sprecyzowany.

To z kim pływam ma znaczenie tylko w przypadku pomarańczowych wdzianek

Większość z wymienionych elementów jest stałym wyposażeniem jachtu a nie załogi.

Głupio tak jakoś brać na pokład załoganta pod warunkiem, że będzie miał swojego ręczniaka, tratwę, kamizelkę, suchara itp.

Warunkiem przyjęcia wniosku i wydania decyzji jest ksero SRC armatora.

A co, gdy armatorem jest osoba prawna czy spółka cywilna?

Aby otrzymać MMSI nie potrzeba SRC. Przynajmniej w D.

Rejon pływania jest sprecyzowany.

To z kim pływam ma znaczenie tylko w przypadku pomarańczowych wdzianek

Większość z wymienionych elementów jest stałym wyposażeniem jachtu a nie załogi.

Głupio tak jakoś brać na pokład załoganta pod warunkiem, że będzie miał swojego ręczniaka, tratwę, kamizelkę, suchara itp.

W SE podobnie.
Mam wprawdzie SRC ale do uzyskania szwedzkiego MSI nie potrzebowałem się nim legitymować.
Pzdr
Kocur

Niezła bzdura. Czemu akurat armator mam mieć SRC? A co, gdy armatorem jest osoba prawna czy spółka cywilna?

Pomijając idiotyczny slang to nie rozumiem powszechnej manii posiadania ręcznego radiotelefonu z opcją DSC.

Idea takiego radia powstała jako „proteza” dla żeglarzy którzy z rożnych powodów nie mogli zakupić dobrego stacjonarnego radia VHF DSC.

o telefonie satelitarnym np. inReach.

Trochę dziwi mnie tworzące się ogólne przekonanie o potrzebie montowania tratwy ratunkowej tylko dlatego, że żeglujemy po Bałtyku i mamy w pamięci ostatnie przykre wydarzenie. Oczywiście tratwa jest dobrym środkiem ratunkowym ale kosztuje, ma jakieś tam wymiary/wagę oraz wymogi odnośnie.../cut/...

Tratwa daje załodze i nie tylko komfort psychiczny podobnie jak świadomość, że jacht jest dobrze wyposażony na wsiakij słucziaj