Her mid-life update was carried out in Argentina between 2008 and 2013.[4] The upgrade cost around 100 million pesos ($12.4 million) and comprised more than 500,000 work hours during which the submarine was cut in half and had its four MTU engines and batteries replaced.[5]

There are at least 44 servicemen on board the missing submarine. Among them is Argentina's first female submarine officer, Eliana María Krawczyk.

Przed zaginięciem okrętu podwodnego ARA San Juan woda wtargnęła przez chrapy do jego wnętrza, powodując krótkie spięcie w baterii akumulatorów - poinformował w poniedziałek rzecznik marynarki wojennej Argentyny Enrique Balbi. Jak powiedział na konferencji prasowej, po tej awarii okręt otrzymał rozkaz powrotu do macierzystej bazy.

- Mieli odizolować baterię i kontynuować pod wodą rejs do Mar del Plata, wykorzystując inną baterię - zaznaczył Balbi.

W czwartek 23 listopada rzecznik informował, że w dniu zaginięcia okrętu 15 listopada załoga zasygnalizowała awarię elektryczną akumulatorów, ale po chwili poinformowała bazę, że problem został rozwiązany. Uznano, że problem nie był na tyle poważny, aby uruchamiać nadzwyczajne procedury.

Którą metodą Francuzi odnaleźli swojego Airbusa w Atlantyku?

2011 search and recovery

In July 2010, the U.S.-based search consultancy Metron, Inc. had been engaged to draw up a probability map of where to focus the search, based on prior probabilities from flight data and local condition reports, combined with the results from the previous searches. The Metron team used what it described as "classic" Bayesian search methods, an approach that had previously been successful in the search for the submarine USS Scorpion and SS Central America. Phase 4 of the search operation started close to the aircraft's last known position, which was identified by the Metron study as being the most likely resting place of flight 447.[122][123]
Cable ship Île de Sein was assigned to assist in the recovery of materials from the ocean floor.

Within a week of resuming of the search operation, on 3 April 2011, a team led by the Woods Hole Oceanographic Institution operating full ocean depth autonomous underwater vehicles (AUVs) owned by the Waitt Institute discovered, by means of sidescan sonar, a large portion of the debris field from flight AF447.[122] Further debris and bodies, still trapped in the partly intact remains of the aircraft's fuselage, were located at a depth of 3,980 metres (2,180 fathoms; 13,060 ft).[124] The debris was found to be lying in a relatively flat and silty area of the ocean floor (as opposed to the extremely mountainous topography that was originally believed to be AF447's final resting place).

The debris was found to be lying in a relatively flat and silty area of the ocean floor

Hm, a po czym poznali, że to resztki San Juan?

Czyli kluczowe były zaledwie trzy zdjęcia:
A - przednia część kadłuba sztywnego z fragmentami aparatów torpedowych,
B - wielołopatkowa śruba,
C - kawałek kiosku z rozłożonym sterem głębokości.
Niewiele tego, jak na tak duży okręt, bardzo rozdrobnione szczątki.

ciekawy jest podział, anglojęzyczne media piszą ze ROV dopiero będzie wysłany, a hiszpańskojęzyczne media już mają zdjęcia z ROV

Raport z wynikami śledztwa specjalnej komisji parlamentu argentyńskiego, badającej przyczyny zatonięcia okrętu podwodnego ARA San Juan (S-42) opublikowano 18 lipca 2019. 12-osobowa komisja śledcza wskazała kilka interesujących faktów.

Części okrętu ARA San Juan znajdują się na obszarze 90 x 100 m na głębokości ok. 900 m

/ Zdjęcie: Armada Argentina

Według ujawnionego dokumentu, podczas rejsu 14 listopada 2017 na pokładzie okrętu wybuchł pożar bloku akumulatorów nr 3. Spowodowała go woda morska, przedostająca się przez układ wentylacji. Po wynurzeniu udało się go ugasić, co załoga zgłosiła dowództwu. Następnego dnia okręt zszedł na głębokość peryskopową, a potem na 40 m, aby ponownie włączyć akumulatory. Wtedy nawiązano łączność z okrętem po raz ostatni.

Zdaniem komisji, pożar akumulatorów spowodował inne, niemożliwe do opanowania problemy. Woda morska musiała dostać się przez zawór E-19, który powinien być zamknięty w trakcie rejsu. Wniosek taki wysunięto po analizie analogicznej sytuacji z lipca 2017, kiedy doszło do przecieku układu wentylacji i nieszczelności zaworu E-19. Jednak wtedy nie doprowadziło to do utraty okrętu. Brak jest dowodów potwierdzających czy problem z zaworem został rozwiązany.

Jak zarejestrowała zajmująca się przestrzeganiem zakazu doświadczalnych eksplozji nuklearnych CTBTO, dysponująca precyzyjnymi sejsmografami – 15 listopada doszło do podwodnej implozji. Kadłub ARA San Juan, który w trakcie niekontrolowanego zanurzania przekroczył głębokość krytyczną, szacowaną na co najmniej 400 m, został zgnieciony i rozerwany. Implozja następowała stopniowo, aż do głębokości, na której osiadł. Tam też po roku poszukiwań wrak został odnaleziony. Odkrycia dokonał statek Seabed Constructor 16 listopada 2018.

Komisja wskazała również inne nieprawidłowości. ARA San Juan w chwili zatonięcia spędził aż 44 miesiące bez przeglądów i napraw w suchym doku, choć powinny być one realizowane co 24 miesiące. Ponadto zwrócono uwagę na błędy w systemie dowodzenia flotą podwodną związane z nieprzestrzeganiem procedur technicznych i operacyjnych. Komisja wskazała na zaniedbania w marynarce, co może przesądzić o jej odpowiedzialności za tragedię.

Raport parlamentarny stanowi, że bez dokładnych badań wraku niemożliwe jest stwierdzenie w jakim stopniu pożar bloku akumulatorów nr 3 przyczynił się do katastrofy. Aby tego dokonać należałoby wydobyć wrak z głębiny i go przebadać. Jest to kosztowne przedsięwzięcie, na które obecnie nie pozwala skromny budżet obrony Argentyny.