Poza kontynuacją "analogii motocyklowej"
- podpisuję się obiema rękoma pod tym, co napisał M@rek.Obycie z poruszaniem się po łódce, nawyki, "jedna ręka dla żeglarza", itp odruchy - przede wszystkim.
Przy czym nawykiem bardzo istotnym jest uzgadnianie przez dziecko, czy ma być w kamizelce, czy bez - zawsze przed wyjściem z kabiny i zawsze przed opuszczeniem kokpitu.
Kamizelek asekuracyjnych używamy całkiem często - ale nie zawsze, tylko kiedy uznam, że są konieczne - a najlepiej moment wcześniej... "Kamizelkowo" kluczowe jest zatem wystąpienie okoliczności, które powodują, że uznaję, że trzeba wdziać te "środki ochronne". To zależy od wielu okoliczności. Np. nie tylko od pogody czy akwenu, ale również od składu załogi. Bo twierdzę, że kiedy jesteśmy sami, musi być ciut inaczej, niż kiedy pływa z nami inny, ogarnięty żeglarsko dorosły. Uważam też, że innych zabezpieczeń wymaga opalanie się w kokpicie podczas lajtowej żeglugi, a innych przygotowanie czy sprzątanie cum/odbijaczy przy wejściu i wyjściu do/z przystani.
Tak pływamy z naszą Baśką - po Zalewie, Zatoce i po jeziorach - od pięciu sezonów (teraz córka ma prawie 11 lat.). Oczywiście - dziecko potrafi pływać...
Jeszcze jedno - kiedy decyduję, że dziecko powinno włożyć kamizelkę asekuracyjną - obowiązkowo zakładają je i inni na pokładzie, w tym przede wszystkim ja...
