to informacjii jak prawidłowo montować i korzystać z lifeliny.

Na dłuższej smyczy siedzę w kokpicie, ale tutaj nie da się niestety siedzieć na krótkiej smyczy.

Mamy mały kokpit, ale i tak po pewnym czasie dołożyłem specjalne ucho do wpinania się tylko dla sternika. Ucha przy zejściówce są jednak o te 10 cm za daleko. W tej chwili w kokpicie są trzy ucha do wpinania się. Dwa przy zejściówce dla załogi i jedno pod szyną grota dla sternika.

Dla siebie kupiłem taki karabinek, a lifeliny i wąsy zrobię z taśmy wspinaczkowej (odpornej na UV).

W razie potrzeby połączone taśmą lub linką stalową z

Wówczas do tych lajflinek będzie się można wpiąć jeszcze w zejściówce.

bodajże s/y Tadeusz z roku chyba 76

Skąd wiesz, że "siedząc w zejściówce" (a nie "siedziąc w kokpicie")?

zobacz jak to jest opisane w raporcie - ani tak ani tak

przypadek z jachtu bodajże s/y Tadeusz z roku chyba 76, kiedy to załogantka nie będąc przypięta wyleciała za burtę siedząc w zejściówce.

Całe orzeczenie masz tu:

Rozpoznany wypadek wypadnięcia za burtę s/y Tadeusz, podczas silnego sztormu na Bałtyku, małoletniej żeglarki jest kolejnym przykładem zbędnego ryzykanctwa, braku wyobraźni, niedostatecznych kwalifikacji osób, które posiadając wymagane patenty żeglarskie kierowane są na jachty morskie. Jednym z podstawowych warunków bezpieczeństwa życia na morzu jest solidne wykonywanie podstawowych obowiązków wynikających z kodeksu morskiego, regulaminu służby jachtowej oraz zasad zwykłej praktyki morskiej.

No k...... kapitan 55 lat zaawansowany wiekiem .

Wniosek - uczmy nasze żony i kochanki tego co sami potrafimy ...

I jakież to wnioski Autor umieszcza na końcu dyskusji?

Fakt. Ja kojarzę te sytuacje, gdyż od wielu lat śledzę bieżące wydarzenia, stąd mam łatwiej. Na forach trochę było opisów, w miarę głęboko rozkminianych, można próbować poszukać. Tych wypadków jest bardzo mało (są lata bez żadnego wypadku).

Podam przykłady z pamięci, które powinny pokazać, że sprawa nie jest tak oczywista jak piszesz.

1. Mazury, wywrotka jachtu, dziewczynka w kamizelce nakryta kokpitem. Kilkanaście minut pod wodą. Żyje, ale było mocne niedotlenienie mózgu. Przybyli na miejsce służby nie beły w stanie podjąć szybką inskutwczną akcję (mimo szybkiego przybycia). Załoga też była bezradna.

2. Mazury. Spacerowy jacht motorowy na j. Bocznym na mielu. Ktoś z załogi znalazł się za burtą (chyba próbując zepchnąć jacht z mielizny), jacht pod naciskiem wiatru zaczął dryfować od brzegu. Załogant (czy załogantka, nie pamiętam) zaczął próbować gonić. Nie udało się. Wiatr bardzo mocny. Ciało znaleziono w krzakach. Na jachcie chyba albo nie dało się odpalić silnika, albo nie zostało kompetentnej osoby (nie pamiętam).

3. Niegocin, slaby wiatr bądź wręcz flauta. Żeglarz skoczył do wody by się schłodzić. Nie wypłynął. Chyba serce.

4. Inny wypadek, żeglarz wpadł do wody i zniknął z powierzchni. Załoga nurkowania, nie znalazła człowieka.

5. Powidz. Wywrotka jachtu, grzyb. Dziewczyna środku (w kabinie), facet wypłynął. Ona się bała, została w środku w "poduszce powietrznej". Przypłynęła straż pożarna. Jej facet zanurkowal po nią, ale chyba nie dał rady namówić na podjęcie próby wypłynięcia, więc został z nią by być razem. Straż podjęła decyzję o holowaniu wywróconego jachtu do brzegu, przy okazji zakazując przypadkowemu ratownikowi wodnemu zejścia pod jacht, mimo jego nacisków. Wynik: zabrakło powietrza, facet z dziewczyną zmarli (w trakcie akcji ratunkowej, właściwie holowania).

Autor relacji z wątku „Opowiadanie o drugim życiu i rutynie..” - bury_kocur twierdzi, że zawiodła go rutyna. Czyli, nie schowanie dużego żagla pod pokład, przed wyjściem w „warunki sztormowe”; wpinanie się (do czegokolwiek na pokładzie), będąc w kamizelce asekuracyjnej bez pasa krokowego; przejście na dziób w trudnych warunkach, bez pozostawienia osoby obserwującej w kokpicie, to Jego rutynowe działania. Szczęściem zatem było, że sytuacja miała miejsce w lajtowych okolicznościach przyrody i na pokładzie znajdowała się fachowa osoba, czyli Żona. Uratowała Go od dłuższego moczenia w wodzie, bo jak pisze bury_kocur: „moja Marzena nie spanikowała - umiała wyłączyć system autopilota - umiała wymanewrować żaglami.. - umiała włączyć silnik i umiała dopłynąć jachtem na silniku do mnie w wodzie”. To o Żeglarce z uprawnieniami sternika morskiego. Ponieważ olał temat drabinki, o której wiedział, że nie daje możliwości wyjścia z wody, ale nie zmodyfikował jej, Żona musiała rwać Go jedną ręką i zębami z wody.

I jakież to wnioski Autor umieszcza na końcu dyskusji?

Nooo, delikatnie powiem, że wniosków jest sporo więcej.

z telefonu mi nie wychodzi to jeszcze raz w pełnej krasie

Stary jestem, ale pamiętam prawidło 4 Kodeksu Morskiego: "Kapitan ma obowiązek znać swój statek". Jakoś tak.

Ale... kodeks morski nie ma prawideł. Kodeks morski ma artykuły. Lecz art. 4. nie jest o tym. Dział "obowiązki kapitana" KM (art. 56-66) także o takim obowiązku nie wspomina.
Prawidła ma MPZZM, ale czwarte też nie jest o "znaniu statku"...

Więc: skąd pochodzi ten pamiętany przez Ciebie "Kapitan ma obowiązek znać swój statek"?

na pewno nr 4

W głębokim PRL był taki dokument (regulamin?) dot. żegl. morskiego (wydany przez PZŻ)

może tam?

drążę, bo ludzie często "pamiętają" rzeczy, które w rzeczywistości nie miały miejsca...