Nie pękaj... Twardym trzeba być...

_________________
Pozdrowienia Jurek "Jurmak" Makieła

za późno kupiłaś już ukf'ke
decyzję o lubieniu lub nie pływania podejmij po poprowadzeniu rejsu

_________________
Olek Kwaśniewski

Nie chodzi o to że mam cykora i nawet nie próbuj być kolejną osobą wywierającą presję!

Przecież wszystko jest kwestią przygotowania i chęci. Wszystkiego mogę się nauczyć (warsztaty nawig.+ manewrówka?) i zrobić to tylko po co? Bo moja mama mnie ciśnie? bo wszyscy wokół mówią że tak trzeba? bo kolega z uczelni chce ze mną pływać na dwie łódki? Bo koleżanka ma bardzo ambitne plany byśmy razem popłynęły we dwie do jej domu do Włoch. Bo wreszcie będę miała czas i mogę to zrobić?

Odkąd pamiętam spędzam wakacje na wodzie. Od małego dziecka. Wydawało mi się że nie umiem inaczej. ale może umiem?

Czemu nie mogę przynajmniej w wakacje mieć pleasure? czemu nawet wtedy muszę za jakiś pijaków odpowiadać. (jak na mazurach np.)

moje ostatnie cztery lata- na uczelni kosmos, ogromna odpowiedzialność za pacjentów, presja, "wyścig szczurów", każdy każdemu wrogiem, psychicznie bardzo wyniszczające.

wakacje -ciągle jakieś durne kursy, szkolenia.

Jest tyle ludzi którym można zapłacić i poprowadzą tą łódkę więc czemu ja mam to robić.

Mam wrażenie że to wszystko zabija we mnie tą cała radość którą kiedyś w sobie miałam.

Jest tylu facetów wokół mnie = odpowiedzialnych, konsekwentnych, silnych kapitanów.

A ja? Nie jestem ani silna, ani konsekwentna ani odpowiedzialna. Albo po prostu wmawiam sobie to bo nie chce taka być.

Ale pewnie oczywiście będę to musiała zrobić. bosh! ja kiedyś zwariuje.

p.s sory za offtop ale musiałam się wyżyć.

No widzisz. Tak wygląda dorosłe życie

"Trzeba być rekinem, żeby nie pożarły Cię inne rekiny"


A odpowiedzialność za jacht i załogę stresująca jest tylko na początku, później trudno się przyzwyczaić jak się nie jest kapitanem....

deprecha porejsowa? poziom dopaminy osiągnął normalny stan?

_________________
Olek Kwaśniewski

Nie-po prostu zastanawiam się czy ja już stałam się robotem.

11 egzaminów dyplomowych (wszystkie z 5 lat studiów- które muszę b. dobrze zdać), po zajęciach mama mi zaplanowała jeszcze native spikera by język podciągnąć (nie dociera że nie mam czasu już kompletnie-usłyszałam że muszę znaleźć o!), no a w związku z rejsem muszę się zapisać na jakieś durne warsztaty.

Jeszcze muszę ogarnąć sprawy z przemeldowaniem się, testamentem, jakiś sprawami super dla mnie trudnymi by mieć gdzie mieszkać jak wrócę do wawy.

Przynajmniej prace mam załatwioną.... chyba jedyny plus.


aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!! it's not good! idę się napić. chyba popadnę w alkoholizm jak tak dalej pójdzie.

Opowiem Ci Kasiu pewne zdażenie. Rejs 6 osób załogi same twarde chłopaki i jedna dziewczyna. Ładna blądynka 47 kilo wagi 1,60 wzrostu mówiąca prawie szeptem prosto po egzaminie na j.st( nie wiem jak zdała jak u nas podstawa egzaminu jest darcie sie na załoge)Została 1 oficerem , nie chciała tłumacząc sie ze za młoda, za mało doswiadczona etc.Moim argumentem było ze nastepny rejs bedzie prowadzic sama wiec zmiekła. Załoga nie była świeza wiec jakoś to szło. Do momentu pierwszego cumowania w Budwie przy dośc mocno wiejacym w burte wietrze Powiedziałem jej szacunkowo ile bedzie kosztowac orientacyjnie naprawa łódki i Asia wydobywając z siebie głos zgoła nie dziewczęcy idealnie wpakowała łódke w jedyne wolne miejsce wskazane przez obsłogę która nawet nie odebrała cumy bo załogant juz sie uwijał na kej. Wszyscy sie spcili tak gorliwie pracowali. Asia pływa po dzis dzien i świetnie sobie radzi

Nie stałaś się robotem. Takie jest życie.....
I tak jesteś w lepszej sytuacji niż wielu innych od pokoleń, którzy też musieli zdawać egzaminy dyplomowe, dorabiając w międzyczasie na różne sposoby od rozładowywania wagonów z węglem po sprzątanie nocami tych osobowych - po to, żeby mieć co jeść i z czego zapłacić za akademik/stancję. I radzą/radzili sobie - bo inaczej nie skończyliby studiów. Ty jesteś naprawdę w komfortowej sytuacji.
Po prostu przestań się nad sobą użalać, zaciśnij zęby, alleluja i do przodu.....

_________________
Konsul 37 "Don Kichot"
POL 0001WR
MMSI 261037650
https://jachtdonkichot.pl/


A po nocy nadchodzi dzień... I niech już tak zostanie.

A ja tylko dodam do doskonałego podsumowania Piotra - wiesz, masz spore szanse, że w przeciwieństwie do mojej siostry nie będziesz musiała wracać do domu co drugi dzień... Bo po dyżurze w Centrum Onkologii jechała prosto na dyżur w pogotowiu, zresztą na drugą stronę Warszawy (z Ursynowa pod Legionowo). Przez długi czas Jej dzieci ja widywałam znacznie częściej, niż Ona. Sama zresztą łącząc pracę na pełen etat ze studiami na tej samej uczelni co Ty, spędzając pół dnia na tych samych korytarzach tych samych szpitali co Ty.
Po prostu dopadła Cię tak zwana "proza życia" w dawce nieco większej niż normalna jednorazowa...
Poprowadź ten rejs, a potem jak Ci się jeszcze będzie chciało, to się zastanawiaj... Tylko poza stresem, on jeszcze da Ci mnóstwo satysfakcji, o czym teraz zdajesz się zapominać. Jak sobie przypomnisz, pewnie odechce Ci się zastanawiać.

_________________
Pozdrawiam, Monika Matis
http://www.facebook.com/theseanation

My recent thought:
"...pessimist moans about breakdowns, optimist expects it won't break; realist makes it easy to fix..."

Aj. Ja to wszystko wiem przecież. Tylko jakoś tak mi się chciało ponarzekać no. Jakoś to będzie. Wiem że wszystkim jest ciężko.

No i dobrze, że zdajesz sobie z tego sprawę (znaczy, że chcesz sobie ponarzekać). Ponarzekać sobie od czasu do czasu to zdrowy objaw, bo potem dochodzisz do wniosku (w czym właśnie usiłujemy Ci pomóc ) że w sumie nie jest tak źle

A poza tym, komu ciężko? Ja tam bardzo zadowolona z życia jestem a moja siostra w duńskim szpitalu jest wyganiana z oddziału jak za długo pracuje mimo że mu szefuje... a co do dzieci to chętnie by się ich z domu wreszcie pozbyła pewnie... W każdym razie, gdy ostatnio z nią rozmawiała nie brzmiała jakoś bardzo przygnębiona

_________________
Pozdrawiam, Monika Matis
http://www.facebook.com/theseanation

My recent thought:
"...pessimist moans about breakdowns, optimist expects it won't break; realist makes it easy to fix..."

Ty to jednak umiesz człowieka pocieszyć a nie jak większość tylko dokopać dzięki dzięki:)

You're welcome

_________________
Pozdrawiam, Monika Matis
http://www.facebook.com/theseanation

My recent thought:
"...pessimist moans about breakdowns, optimist expects it won't break; realist makes it easy to fix..."

Ja też umiem pocieszać.

Ty ? dobry joke:P:P:P :D:D Jesteś w tej kwestii gorzej niż beznadziejny

Ajtam ajtam, Jak się postaram to mi nieźle całkiem idzie. Chesz spróbować?

ale ja już się sama pocieszyłam przy niewielkiej pomocy Monii

Ale myślę że będziesz miał jeszcze okazję się kiedyś wykazać-wszak ostatnio dość często mniewam kryzysy;)

<możesz np. za mnie poprowadzić ten rejs a ja się będę relaksować :p;)>

O nie nie. Ja jestem zadeklarowanym samotnym żeglarzem.
Najgorzej to sobie za dużo nawyobrażać. Miast rozdrabniać trzeba po prostu zrobić co trzeba .

widzisz! mówiłam że jesteś beznadziejny w pocieszaniu!:P

A Ty co? Kasandra jakaś;)

Idź się do mnie nie odzywaj bo się zaraz znowu pokłócimy i będziesz musiał inwestować w kwiaty :P

Nie zbiednieję. Powiedz tylko gdzie je wysłać.
No i ją przecież sue nigdy nie pokłócam

Dobrze powiedziane Jak się płynie samemu ze sterem i przynajmniej dwoma żaglami to jest co robić.
A ile można leżeć na pokładzie... dwa dni?

_________________
Wodę jeziora pozorowała wielka szklana płyta. Powierzchnia szkła była twarda i lekko pomarszczona. Kiedy oddaliłem się na odległość jednego kilometra od brzegu w Pial Edin, dotarłem do krawędzi szkła. Począwszy od tego miejsca aż do brzegu pod Lesaiolą woda była prawdziwa.
Adam Snerg Wiśniewski

O to to.

maksimum pół, a czasami nawet tyle nie... Ale ja to z tych dziwnych jestem (patrz cytat z Zosta)

_________________
Pozdrawiam, Monika Matis
http://www.facebook.com/theseanation

My recent thought:
"...pessimist moans about breakdowns, optimist expects it won't break; realist makes it easy to fix..."

Tak wychodzi jak się na kiwającym się statku próbuje trafić w wirtualne klawisze na telefonie, co to potem i tak zamienia na to, co mu się akurat wydaje, że być powinno