Kurczak napisał(a):
Zasadniczo obie te przypadłości mają podobny mechanizm.
Mózg nie wie co z tym fantem zrobić i daje sygnał do żołądka żeby się na to zrzygał.
A mówmy wprost: to jest przypadłość psychiczna, forma paniki. Mózg przerażony że nie rozumie co to siem dzieje uruchamia reakcję obronną, na wszelki wypadek. Na poziomie hormonków. Wymioty to też reakcja obronna organizmu Mózg nie wie co z tym fantem zrobić i daje sygnał do żołądka żeby się na to zrzygał.
Ale jazda do Rygi wcale nie jest głównym problemem, ani każdego dotyka; IMHO najgorsze są zaburzenia psychiki, motoryki, i utrata zdolności rozsądnego myślenia, tak najzwyczajniej. Ludzie głupieją.
Podatność zależy czego mózg się boi, a do czego przyzwyczajony.
Z moich doświadczeń ludzie mniej przywiązani do idei poziomu, np wspinacze i narciarze, jakoś nie cierpią. Gimnastycy też dziwnie odporni.
A najbardziej reagują miastowe wydeptywacze trotuarów.
I jest to kwestia przyzwyczajenia, oswojenia się ze światem wokoło. Tem prawdziwem światem
Jak już rozum przywyknie do poruszającego się, płynnego otoczenia, to sobie radzi - i pomaga bardzo, jeśli ułatwić załogantowi zrozumienie tego co się z łodką wyprawia.
Ale wystarczy dać czas. Jeśli pierwszych kilka dni rejsu przebiega w łagodniejszej pogodzie, to potem nawet neofici nie chorują i w solidnym sztormie. A gdy łódka wyjdzie od razu w sztorm, nawet doświadczeni zielenieją
Co ciekawe, wcześniejsze przetrenowanie delikwenta/tki w temacie realiów tego świata ze szczególnym uwzględnieniem zasad ruchu, grawitacji i bezwładności, cuda czyni.
Bo naówczas mózg traktuje już to co widzi jako zwyczajne dzieje.
Gwoli ilustracji problemu - spójrz na te obiekty pływające po powierzchni wody
Załącznik:
grawitacji kierunek .JPG
.JPGNo nienormalne, nie?
