Przy okazji tematu, anegdota ukazująca praktyczny wymiar stosowania courtesy flags. Z autopsji.
W zeszłym roku szedłem z Kopenhagi na Bornholm, skracając sobie drogę przez Kanał Falsterbo. Zawczasu dowiedziałem się przez UKF od kontrolera, kiedy będzie otwierał most i zadowolony zacumowałem po zewnętrznej stronie pomostu. Most miał się otworzyć za 10 min. Na 2 min przed czasem w pełnej gotowości dryfowałem nieopodal przejścia, czekając na zielone światło. Most poszedł w górę. Najpierw puszczono jachty z przeciwka, światło mam nadal czerwone. Jachty przeszły, ruszam powoli - nadal czerwone. Dodam, że po mojej stronie mostu czekałem tylko ja. W końcu pojawia się zielone światło. Ruszam! Po 2 sekundach(!) konsternacja - znowu czerwone. I dylemat: jechać, czekać? Czekam - może coś jeszcze zechce wyjść z przeciwnego kierunku? Nie będę się pchał przecież. Nagle słyszę cichy zgrzyt i most zaczyna się zamykać. Zakląłem pod nosem i jak niepyszny wróciłem na miejsce przy pomoście. Następne otwarcie - za godzinę.
Całe zdarzenie obserwował z sąsiedniego jachtu żeglarz z Niemiec. Zamieniliśmy kilka zdań, ja wyraziłem swoje szczere oburzenie w związku z zaistniałą sytuacją. Wtedy on bez słowa wskazał mój saling i roześmiał się. Przez moment nie miałem pojęcia, o co chodzi. Wreszcie załapałem. Pod salingiem radośnie łopotała bandera Królestwa Danii... Podziękowałem za zwrócenie uwagi i czym prędzej pobiegłem zmienić banderkę na szwedzką.
Drugie podejście zostało już uwieńczone pełnym sukcesem, a zielone światło paliło się aż do momentu mojego wejścia między filary mostu. Przypadek? Nie sądzę...
Tak, czy inaczej chyba na zawsze już zapamiętam, że Falsterbokanal to jednak Szwecja, a banderka podsalingowa może mieć znaczenie nie tylko symboliczne
