| Forum żeglarskie https://forum.zegluj.net/ |
|
| strój żeglarski https://forum.zegluj.net/viewtopic.php?f=3&t=256 |
Strona 1 z 2 |
| Autor: | Lilly [ 4 mar 2006, o 22:42 ] |
| Tytuł: | strój żeglarski |
ma ktoś moze foto naprzykład stroju osiemnastowiecznego żeglarza który schodził na ląd w białych płóciennych spodniach, białych pończochach i czarnych płytkich trzewikach, kraciastych lub czerwonych koszulach, oraz czarnyej chuście na szyi. Oraz stroju bardziej współczesnego czyli charakterystyczna bluzka w paski - zwana "duszą porską" ? Potrzebuje pilnie takich dwuch różnych fotek przedstawiających owy styl kiedyś i dziś . Jak ktoś ma to .... 
|
|
| Autor: | suleq [ 5 mar 2006, o 11:55 ] | ||
| Tytuł: | |||
Udało mi się coś takiego znaleźć, załączam. Tylko wg. mnie żeglarze nie wyglądali tak ładnie niegdyś;)
|
|||
| Autor: | Lilly [ 5 mar 2006, o 12:34 ] |
| Tytuł: | |
No ja też sądze ze nie wygladali tak "kolorowe" ale tak schodzili na ląd a nie pływali .... A co do tych zdjęć których potrzebuje ... to chodziloby mi batrdziej o kolorowe fotki .. nie mowie ze te czarno-białe nie są OK ale ja potrzebuje czegoś w kolorze ... wiec jak by ktos znalazł cos barwnego to bylo by ekstra - ja jakoś nie moge na nic takiego natrafić... nie wiem moze źle szukam . |
|
| Autor: | suleq [ 5 mar 2006, o 12:46 ] |
| Tytuł: | |
Właśnie szukałem w google i niestety znalazłem tylko te czarno białe ryciny. A może poszukaj stron poświęconych wielkim żeglarzom? Może tam coś się znajdzie. |
|
| Autor: | Lilly [ 6 kwi 2006, o 15:18 ] |
| Tytuł: | |
Posiada ktoś zdjecia Stana Hugilla ? Najlepiej jak by było kolorowe w bluzce w paski, fajka krawat ... bo mam tylko czarno białe a nie moge nigdzie na takowe trafić !!! A moze jeszce jakieś ciekawe zdjecia ma ktoś charakterystycznych akcesoriów żeglarzy ? jak coś to dajcie .... ; ) |
|
| Autor: | Vieri [ 6 kwi 2006, o 18:03 ] |
| Tytuł: | |
http://www.veteran.co.uk/Hugill%2520Stan%25202.jpg Nie ma koszuli w paski, ale zdjecie jak najbardziej kolorowe a i fajka tez jest... |
|
| Autor: | Lilly [ 27 kwi 2006, o 09:10 ] |
| Tytuł: | Matura !!! |
Juz za 2 tyg mam egzamin maturalny z polskiego (ustny) ... moj temat to charakterystyka języka żeglarskiego ... i jak dobrze zdam ( ale wiecie musicie trzymać za mnie kciuki pocno -8 maja) to wrzuce moją prace do netu żeby każdy mógł sobie poczytać ... wkońcu temat jest świetny ... tylko czy dobrze napisany <?> Ale wierze ze bedzie dobrze 
|
|
| Autor: | Vieri [ 27 kwi 2006, o 11:51 ] |
| Tytuł: | |
Ciekawe, ciekawe Masz takie coś jak geneza czy jak to tam zwią? Wiesz... że dużo słów pochodzi z holenderskiego i niemieckiego, wiele przyjmuje znaczenie zabawne itp... |
|
| Autor: | suleq [ 27 kwi 2006, o 21:05 ] |
| Tytuł: | |
Lilly, będziemy trzymać kciuki z całych sił. Na pewno dasz radę, temat sobie wybrałaś naprawdę fajny POWODZENIA! I nie dziękuj by nie zapeszyć
|
|
| Autor: | Lilly [ 28 kwi 2006, o 07:42 ] |
| Tytuł: | |
No takiej genezy nie mam aczkolwiek coś o histori też mam....niebardzo miałam skąd też brać materiały takie co by mi się przydało o języku wiec musiałam troszke sie namęczyc żeby coś na temat znaleźć (pod tym względem internet jest całkiem nieprzydatny!!!) ... ale myślę ze nie jest tak źle ... a jeśli cos bede miała źle to komisja się zapewne nie zorientuje bo w temacie pewnie nie siedzi(chodz niegdy nie wiadomo prawda?) a żeglarze mi błędy wybaczą =) Pozdrawiam i trzymcie kciuki
|
|
| Autor: | raf_79 [ 28 kwi 2006, o 11:24 ] |
| Tytuł: | |
oczywista trzymamy kciuki powodzenia 
|
|
| Autor: | Ceridwen [ 4 maja 2006, o 11:53 ] |
| Tytuł: | |
trzymam kciuki!
|
|
| Autor: | boSmann [ 4 maja 2006, o 12:38 ] |
| Tytuł: | |
Oczywiście i ja trzymam kciuki. A co do stroju żeglarskiego i marynarskiego , to zainteresowanym polecam < Ceremoniał morski i etykieta jachtowa > Koczorowski , Koziarski , Pluta |
|
| Autor: | Lilly [ 8 maja 2006, o 16:12 ] |
| Tytuł: | |
Uffff i po ustnej z polaka.... nie była tak źle (no gdyby nie te małe wpadki;) 17/20 pkt :D jestem zadowolona, chodź mogło by być lepiej gdyby nie ten stres ... !!! ;) |
|
| Autor: | Anna [ 8 maja 2006, o 17:37 ] |
| Tytuł: | |
No więc gratuluje siorka tylko po co sie śmiałaś i rzucałaś tylmi kasetami (dobrez ze nie w komisje)  Ja rozumiem że żeglarka wic wesoła i ruchliwa Ale dzieki za te szanty co puściłaś komisji bo co jak co ale uspokoiły mnie - zważając na to że byłam następna w kolejce pod drzwiami
|
|
| Autor: | Lilly [ 8 maja 2006, o 20:09 ] |
| Tytuł: | |
No tak ktoś się musiał poświęcic i rozbawić komisje (ale z tymi kasetami to nie była tak.... one tak same od siebie poprostu się mi wymkneły z rąk i z hukiem spadły na ziemie.... eh... i wtedy to się odwróciły nasze role- na poczatki wypowiedzi troszke z nerwów zaczełam sie smiac ( szybko jednak to opanowałam) a potem szanowna komisja smiała się ze mnie.... ze mi wszystko z rąk pokolei wypadało... no cóż taki to już los maturzystki
|
|
| Autor: | Piotrek kruk [ 17 maja 2006, o 10:44 ] |
| Tytuł: | |
witam mam pytanko ta rycina na samym początku przedstawiona przez Bosmana suleq jest tylko jedyną ryciną przedstawiającą ubiur żeglarski? bo jak nie to czy mugłbym prosić o więcej z możliwością zdobycia wykroi. Chciałbym sobie zrekonstruoeać taki struj jak się da a co do poświęceń czasami i tak trzeba . Morze spużnione ale szczere http://www.freha.pl/download.php?id=1321 http://www.freha.pl/download.php?id=1322 http://www.freha.pl/download.php?id=1320 prosze |
|
| Autor: | Lilly [ 20 maja 2006, o 14:29 ] |
| Tytuł: | |
A o to moja praca maturalna.... jak się komuś chce to moze sobie poczytać ... myśle że nie jest napisana tak źle- starałam się napisać to najlepiej jak mogłam ... =) Miłego czytania życzę ! (Bibliografie pomine )„Scharakteryzuj język wybranej grupy środowiskowej lub zawodowej”. Grupa środowiskowa to grupa społeczna, czyli zbiór ludzi, pomiędzy którymi zachodzą jakieś stosunki społeczne. Jedną z takich grup środowiskowych, tworzą miłośnicy żeglarstwa. To właśnie język tej grupy postanowiłam scharakteryzować. Język współczesnego żeglarstwa przebył długą i ciężką drogę zanim przybrał obecnych kształtów. Składa się on z poezji, obyczajów, jakże charakterystycznego stroju, a przede wszystkim z szant które wyrażają wszystko to co jest dla danej grupy najcenniejsze, najpiękniejsze a zarazem to co jest przez nich znienawidzone. Spróbujmy przyjrzeć się bliżej szantą. Mówiąc o nich i o pieśniach żeglarskich należy sięgnąć do historii, kiedy to właśnie narodziły się, a mianowicie do czasów tak wielkich żeglarzy jak Magellana, Kolumb czy Drake. Szanty to pieśni pracy- rytmiczne i monotonne jak i czynności podczas których były wykonywane np. stawianie i zwijanie żagli, wybieranie kotwicy, pompowanie wody z zęzy itp. Nazwa szant prawdopodobnie pochodzi od angielskiego czasownika chant- śpiewać monotonnie. Od nazwy pieśni pracy zostało utworzone kolejne hasło, a mianowicie szantymen- kiedyś był to zawód ceniony niekiedy z profesją żeglomistrza, w dużym stopniu specjalistyczne. To on musiał posiadać umiejętność prowadzenia ludzi i kierowania wspólnym wysiłkiem, jak nikt inny musiał znać wszystkie liny, węzły i cały takielunek (czyli ożaglowanie). Obecnie tego zawodu już nie ma. Znikną on wtedy, gdy erę drewnianych żaglowców zastąpiła era parowców. Dziś na miano szantymena zasługuje osoba która pełna pasji i poświęceń wykonuje te utwory. Jak wiadomo szanty bywają różne jak i różne bywały prace. Obecnie można podzielić je na wolne i szybkie, na pieśni pracy i ballady-czyli pieśni kubryku. Ich muzyka jest niezwykle prosta, często widać w niej wpływy irlandzkie, szkockie czy celtyckie. Najczęściej spotyka się rymy niepełne, oparte tylko na zgodności samogłosek, oraz rymy wewnętrzne. Do najpopularniejszych środków stylistycznych zalicza się personifikację-czyli przypisywanie cech ludzkich żaglom lub łodzią. Równie często pojawia się animizacja czyli nadanie rzeczą nieożywionym cech istot żywych np. ryk fal, brzeg będzie nas witał, cichy szept morza itp. Wersy szant natomiast bywają bardzo krótkie, zazwyczaj czterogłoskowe i prawdziwe tzw. Tasiemce, liczące nieraz dwadzieścia sylab. Mówiąc o szantach warto zwrócić na narracje, która bardzo często zaczyna się gwałtownie i od razu wciąga słuchacza w akcję. Pełno jest w nich oklepanych zwrotów i określeń typu: morze jest słone, fale ryczą, żagle są białe itp. Jednak nagłe zmiany scenerii oraz przejścia do narracji w pierwszej osobie znów ożywiają tekst i znowu zaostrza uwagę słuchacza. W tekstach przewijają się różne tematy: tęsknota za lądem, morzem, ciężka praca, kobiety, takie słynne postacie jak Napoleon, generał Santa Ana, a także romantyczne miejsca jak Rio Grande czy Hilo. Spróbuję zaprezentować państwu kilka szant. Przy ich wyborze kierowałam się głównie własnymi odczuciami, oraz popularnością prezentowanych utworów w środowisku żeglarskim. Wg Jerzego Rogackiego- lidera jednego z pierwszych zespołów szantowych w Polsce- „Cztery Refy”, zafascynowani ludzie surowym brzmieniem starych szant i melodyjnością starych pieśni kubryku, nie zdają sobie sprawy z tego ze wśród tych pieśni znajdują się również współczesne utwory inspirowane po prostu w klasyczny sposób dla tego gatunku. Polskim przykładem właśnie takiej konwencji i brzmienia jak stara pieśń morska jest szanta pt.„ Wracamy z morze” Wysłuchajmy fragmentu tego utworu w wykonaniu zespołu „Cztery Refy” <2:05-1:20> fragment Aby pieśń zabrzmiała bardziej przekonywująco , autor w zwrotkach odwołuje się do historii i posługuje się mocno naciągniętymi przykładami rzekomych nieszczęść jakie spotykały tak słynnych żeglarzy jak Nelson, Kolumb ,czy Drake Próbuje zniechęcić słuchacza do pływania. Jest to przykład współczesnej szanty klasycznej która mówi raczej o niechęci żeglarza do morza. Przenieśmy się pod pokład, w szczególne miejsce, a mianowicie do kubryku- niegdyś było to miejsce gdzie znajdowały się koje, a na ścianach wisiały sztormiaki. To właśnie tam powstawały najpiękniejsze pieśni żeglarskie. Pieśni kubryku, o których mowa, są inne niż szanty, spokojniejsze, o miłej dla ucha melodii, utrzymane w formie ballady. Nie czuje się w nich charakterystycznego dla pieśni pracy rytmu szant. Jedna z najpopularniejszych tego rodzaju ballad jest „Pożegnanie Liverpoolu”. Z tytułu można wywnioskować, ze treścią utworu jest pożegnanie, dlatego już powoli tradycją staje się śpiewanie tego utworu podczas zakończenie szantowych festiwali, wypływania w rejs. Wysłuchajmy fragmentu „Pożegnania Liverpoolu” w wykonaniu Romana Roczenia, jednego z najpopularniejszych współczesnych szantymenów. <4:15-2:52> fragment W wysłuchanym fragmencie można dopatrzyć się wielu charakterystycznych cech szant, takich jak występowanie autentycznych postaci, miast, rzek, a także faktów. Herbaciany kliper o którym mowa w utworze to tak naprawdę „David Crocket”, który regularnie prowadził żeglugę na trasie Liverpool-Kalifornia. Fragment opisujacy kapitana Burgssa jest niemalże idealnym jego odzwierciedleniem, gdyż słynął on z utrzymywania niezwykle surowej dyscypliny na pokładzie. Refren natomiast jest charakterystyczną obietnicą i pożegnaniem jaka każdy żeglarza składał swej ukochanej. Wsłuchajmy kolejnej szanty pt. ,,Fiddler’s green” która zarówno dziewiętnastowiecznym marynarzom, jak i obecnym miłośnikom żagli kojarzy się z wyidealizowanym miejscem gdzie ludzie morza żyją jak w raju. <4:04- 3:30> fragment Co właśnie oznaczają słowa Fiddler’s Green? W dużym uproszczeniu można powiedzieć że jest to raj gdzie panuje przede wszystkim spokój. Jednak zastanówmy się nad pochodzeniem tych że słów. Otóż mocno już ,,zangnielszczone” hasło, które natychmiast przyjęło się do języka żeglarskiego pochodzi z łaciny. Marynarze wypływający w długie rejsy bali się, że w razie wypadku na morzu ich dusze trafia do piekła. Dlatego też władze kościoła postanowiły wprowadzić pojęcie „locus fidelis in gremium”. Nazwa ta była jednak zbyt trudna w wymowie i zostało zangielszczona na „Fiddlers Green” W wysłuchanym fragmencie dana kraina szczęścia zostaje doskonale opisana. Szanty to pieśni pracy. Można śmiało powiedzieć, ze tyle ile jest prac do wykonania na pokładzie tyle można wyróżnić rodzajów szant. Szanty klasyczne, fałowe, ceremonialne, pieśni kubryku, czy kabestanowe to tylko nieliczne z nich wszystkich. Dziś szanty towarzyszą żeglarzom niewielkich żaglówek, jachtów czy podczas festiwali. Swe pierwotne znaczenie odnoszące się do ogromnego wysiłku zostało zmienione po prostu na hobby czy dobrą zabawę. I jak mówi jedno z najpopularniejszych powiedzeń żeglarzy: kiedyś był wiek drewnianych żaglowców i stalowych ludzi i niemalże na każdym kroku w żeglarskich miasteczkach Sailortown można było usłyszeć szantowe ballady. Obecnie mamy wiek stalowych statków, drewnianych ludzi, a pierwsze przysłowiowe skrzypce przy kei grają szantowe ballady. Żeglarze pojawiają się również w poezji. Wysłuchajmy fragment wiersza pt. „Jacht Harcerzy”. „Biały jacht, ożaglony, co rwie ciszę nocną jest jak człowiek samotny, pochylony mocno. Uzbrojony kotwicą i czującym sercem Śmiało patrzy w dno zdradne, mierzy oddal śmierci. Płynie we dnie, a nocą, w jakimś porcie starym Pewnie rzuca kotwicę nieustannej Wiary Gdy noc rafy zdradliwie ciekłą mgłą ogarnie Wiesza serce na maszcie- zbłąkanym latarnię. Kiedy go inne żagle jak ptaki wyminą Nie pyta- z jakich portów i do jakich płyną. Gdy krzyk nocą usłyszy, rwie szybki i raczy, -nie pyta-kto zawołał- ratuje tonących.” Autor utworu, Tadeusz Hollender, personifikuje biały jacht, porównując go do samotnego człowieka. Tym samotnikiem prawdopodobnie jest żeglarz, gdyż wielu z nich to prawdziwe samotne wilki morskie. Tytuł również nie jest przypadkowy. Jacht został nazwany Jachtem harcerzy, gdyż i harcerz i żeglarz mają wiele wspólnych cech. I jak mówi jeden z wersów można śmiało powiedzieć, ze i jeden i drugi, ”nie pyta- kto zawołał- ratuje”. Przyglądnijmy się teraz charakterystycznym stroją żeglarskim. Osiemnastowieczni żeglarze schodzili na ląd w białych płóciennych spodniach, białych pończochach i czarnych płytkich trzewikach. Modne były kraciaste lub czerwone koszul, oraz czarna chusta na szyi. Interesujące wydaje się określenie zwykłego stroju czyli bluzy i spodni nazywanym „ożaglowaniem rejowym”, zauważmy, iż ożaglowanie rejowe to nic innego jak jeden z wielu rodzajów ożaglowania żaglowców. Dzisiaj rzadko widzi się tak fantazyjny strój a szkoda. Na ogół tylko marynarski podkoszulek w niebieskie paski i czarna chusta bądź krawat łączą dziś współczesność z tradycją dawnego stroju. Warto też wspomnieć że charakterystyczna bluzka w paski, która w dzisiejszych czasach stała się znakiem rozpoznawalnym żeglarzy jest nazywana bardzo pięknie „duszą morską”. Gwara żeglarska składa się również z przeróżnych charakterystycznych i ogólnie znanych w tym środowisku powiedzeń, znaczeń i słów. I tak jak Fiddlers Green to przysłowiowa kraina szczęścia, tak i również Hilo, jednak do Hilo dusza żeglarza trafia dopiero po jego śmierci. Szczur lądowy, Krew nelsona-czyli ulubiony trunek żeglarzy, dusza morska, róża wiatrów, tawerna- czyli bar żeglarski, wielorybki- czyli sardynki takie dziwne nazwy części pokładu jak jaskółka, czy powiedzenia typu „oko na człowieka”, lub „jedna ręka dla jachtu druga dla nas”, nie są chyba obce żadnemu wilkowi morskiemu. Przeanalizujmy teraz język żeglarzy na wodach śródlądowych. Łatwo można zauważyć ze w różnych zakątkach świata panują różne zwyczaj powitania z przepływającym obok nas jachtem. Doskonale można ukazać to na podstawie zwyczajów panujących na południu i na północy Polski. Pływając po jeziorach Mazurskich można zauważyć charakterystyczny gest ręką machania do przepływającej obok nas jednostki. Natomiast na południu polski przykładowo na jeziorze żywieckim oprócz charakterystycznego gestu ręką równie często można się spotkać z radosnym okrzykiem „Ahoj”. Ogólnie wiadomo że na pokładzie się nie gwiżdże, a wiec z tej formy zwrócenia na siebie uwagi żaden prawdziwy żeglarz nigdy nie skorzysta. Żeglarze tworzą wyjątkową grupę w której nie ma podziału na ludzi gorszych czy lepszych, czego może być sam fakt istnienie Polskiego Związku Żeglarzy Niepełnosprawnych (zdjęcie) Jak wiadomo bardzo ważne jest porozumiewanie się na pokładzie. W środowisku żeglarskim brak jest podziału na grupy wiekowe. Nie jest ważne czy załogant ma 5 czy 50 lat, dlatego bardzo popularne stało się wyrażenie iż „wszelkiego rodzaju stwierdzenia pan czy pani pozostawia się za burtą”. Język żeglarski jest często jedynym i niepowtarzalnym światem żeglarzy. Jest on odrębny i specyficzny, a w dzisiejszych czasach zdołał już się mocno wpisać do naszej kultury. Żeglarze tworzą wokół siebie niepowtarzalny klimat i dzięki urokowi przygody i szant zbierają coraz większe grono „wilków morskich” w swoich kręgach Lilly, |
|
| Autor: | Piotrek kruk [ 22 maja 2006, o 08:15 ] |
| Tytuł: | |
Witam Z tego co wiem to nie tylko wilków morskich, ale takrze żesze nowiciantów w tej dziedzinie jest coraz więcej wciąganych w ten specyficzny klimat opowieści morskich._________________________________________ ..."pani Zosia mo w oczach dwa nieba,troche lata z nowej beczki przyniesie"... |
|
| Autor: | piroman [ 22 maja 2006, o 22:29 ] |
| Tytuł: | |
Lilly fajnie to wszystko opisałaś. Dowiedziałem się paru ciekawych rzeczy. P.S. Chyba to będzie najdłuższy post na forum .Gratuluje i pozdrawiam |
|
| Autor: | suleq [ 28 maja 2006, o 16:29 ] |
| Tytuł: | |
Naprawdę gratuluję Lilly i zazdrosczę, że ja nie miałem wyboru zdająć moją maturę. Szczególnie mnie "kupiłaś" nawiązując do Pożegnania Liverpoolu i Fiddler's Green. GRATULUJĘ! |
|
| Autor: | Lilly [ 29 maja 2006, o 21:08 ] |
| Tytuł: | |
Cieszę się, ze się "Wam" moja praca podoba Ale powiem wam że nieźle musiałam ją obkrawać, bo jak sie juz tego nauczyłam ....to okazałao sie że mam ją na jakieś 20 min, a tu tylko mam 15 min do wykorzystania  Szczerze, to ten temat to temat rzeka...chcąc charakteryzować przede wszytskim szanty mozna mowić wiele ciekawych rzeczy, bo każda szanta to osobna historia ludzi, żaglowac, lub poprostu pracy !!!
|
|
| Autor: | Jendrek [ 31 maja 2006, o 17:03 ] |
| Tytuł: | |
Lilly wspaniałe!  Napisałaś tak ciekawie, że tekst mógłby posłuzyć jako gawęda na obozowym żeglarskim ognisku. Gratuluję. Czytając twoją pracę przypomiałem sobie miło spędzane chwile w czwartkowe wieczory w "Szopie" w Siemianach. Czuło sie tam, że żeglarze to jedna "wielka rodzina" bawiący się razem bez względu na wiek tak jak napisałaś "...od 5 do 50 lat...". Pozdrowienia.  Do zobaczenia na szlaku.
|
|
| Autor: | kotwica [ 31 maja 2006, o 21:50 ] |
| Tytuł: | |
Lilly po prostu wspaniale, widać że temat jest Ci bliski i przekazałas go w bardzo dobry sposób i naprawdę, oby było więcej takich jak Ty. Ja neistety niemiałam mozliwości wyboru temat na mature, to dawne czasy |
|
| Autor: | Łysy [ 11 gru 2006, o 23:58 ] |
| Tytuł: | |
Bardzo fajna praca no i temat jest też bardzo ciekawy,troszeczkę od niego odbiegłaś w swojej pracy ale praca dobra. |
|
| Autor: | Lilly [ 12 gru 2006, o 15:40 ] |
| Tytuł: | |
Czy ja wiem czy odbiegałam od tematu....poniekąd i strój,muzyka itd....to język żeglarzy-zależy jak się patrzy;-) No może ten wierszyk tam nie jak pasuje...ale to miał być tylko taki akcent poezji....(bo jak wiadomo na maturach lubią wierszyki-a praca jest z mojej matury) Ale to tylko takie moje skromne zdanie... :) "Łysy"-Ciesze się ze się podoba ;) |
|
| Autor: | Łysy [ 12 gru 2006, o 22:44 ] |
| Tytuł: | |
Praca naprawdę dobra,chodziło mi tylko że mogłaś napisać więcej na temat języka jaki panuje w tym charakterystycznym środowisku,zwrotów jakich się używa no i oczywiście zwyczajów panujących wśród żeglarzy,marynarzy. |
|
| Autor: | Anna [ 13 gru 2006, o 17:17 ] |
| Tytuł: | |
No wiesz Łysy miała na to 15 min więc nie mogła podawać masy zwrotów i zwyczajów, bo przecież chodziło o główny zarys języka tejże grupy językowej, a co więcej nie ma jako takich książek związanych z tym tematem. |
|
| Autor: | Lilly [ 13 gru 2006, o 17:35 ] |
| Tytuł: | |
Racje racja....ale jak bym mówił już takim typowym językiem żeglarskim-używając zwrotów i wiekszej liczby charakterystycznego słownictwa to kobiety z komisji juz wogóle by sie na mnie dziwnie patrzyły-przez niezrozumienie mnie
|
|
| Autor: | Łysy [ 13 gru 2006, o 22:23 ] |
| Tytuł: | |
I właśnie o to chodzi, wtedy by zrozumieli ile stracili.Faktycznie te 15min.to trochę mało czasu. |
|
| Strona 1 z 2 | Strefa czasowa: UTC + 1 |
| Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Group https://www.phpbb.com/ |
|
