Wiele imprez żeglarskich hucznie nazywanych rejsami to tzw. resy stażowo-szkoleniowe, w których biorą udział ludzie często nie znający się nawzajem. Zgłoszenie na taką imprezę to swoista gra w rosyjską ruletke, bo nigdy nie wiadomo z kimś przyjdzie dzielić nam te kilka metrów kwadratowych pokładu. Czasem w czasie takich pływań jesteśmy świadkami różnych zachwań i chciałbym prosić byście o nich napisali, jeśli ich doświadczyliście. Oczywiście ja zacznę. Był to właśnie taki rejs st-szkol. mieliśmy zaliczyć m.in. Karlskrone i Kalmar na dość leciwym Carterze. Z Kalmaru nic nie wyszło bo kserówka cieśniny była w fatalnym stanie w końcu wylądowaliśmy na Bornholmie. Po kilku dniach pływania między portami zalegliśmy w knajpce w Allinge nad tuborgiem i smętnie coś było. Dzień miał się ku końcowi, butelek na ławie przybywało i wówczas ktoś rzekł, że dość już ma łażenia po portach i chce znów zobaczyć otwarte morze wokół. Pomysł szybko podchwyciliśmy i raźnym krokiem ruszyliśmy do portu. Kapitanowi wynajętemu przez armatora pomysł się nie spodobał, on w przeciwieństwie do nas miał morza dosyć w swoim życiu i wolał spędzać czas na jachcie w porcie. Wywiązała się dyskusja w której początkowo nie brałem udziału, gdyż z natury jestem człek spolegliwy, który nie lubi ludzi kłótliwych i tych co biorąc udział w dyskusji nie potrafią słuchać drugiej strony. Kapitan używał różnych argumentów bardziej lub mniej racjonalnych, aby tylko zostać na Bornholmie. Moi koledzy byli nieustępliwi, w końcu wszyscy spojrzeli na mnie. Trochę zirytowany informacją o brakach w kasie jachtowej powiedziałem, że kapitan odpowiada za bezpieczeństwo jachtu i załogi, więc jeżeli są poważne przesłanki za niekontynuowaniem rejsu w kierunku Rugii to jestem za. Jeśli jednak powodem są braki w jachtowej kasie, to każdyz nas wpłacił do kasy sume ustaloną przez właściciela, która miała nam pokryć wydatki związane z pływaniem po obcych portach. W takiej sytuacji trzeba spowodować uzupełnienie tej kasy przez organizatora. Kapitan machną ręką a koledzy, którzy przejmowali wachtę triumfująco odcumowali łódź. Sytuacja była trochę niewesoła, spać się niechciało więc usiadłem z nimi w kokpicie. Było już grubo po północy gdy mineliśmy Hammerodde, wiatr zaczął zdychać a od Bornholmu zaczeła spływać mgła. Wokół naliczyłem światła kilku statków, które podobnie jak światła latarni na Hammerodde powoli nikneły w gęstej mgle. Wiatr zdechł zupełnie i szybko znależliśmy się wśród statków spowici mgłą jak śmietana. Z kapitanem, który zostawiając nam łódź spał jak dziecko w swojej koji. Wyjrzał gdy usłyszał pracujący silnik. Długo do nikogo się nie odzywał, w końcu rozeszło się po kościach, ale smród pozostał. Nie wiem tylko dlaczego jako jedyny z całej załogi dostałem wpis do opinii "pozytywny udział w rejsie". Czyżby sprawiła to moja racjonalna postawa, czy naleśniki, które spontanicznie sprawiłem, gdy wszystkim zbrzydło jachtowe jedzenie?
Od tamtego rejsu mam awersje do rejsow stażowo- szkoleniowych z ludźmi, których nie znam.
. Kiedy pierwszego dnia rejsu w Zat Sarońskiej wiało Meltemi o sile 9st i Kapitan jacht na którym on pływał stwierdził że załoga jest za mało doświadczona i nie wychodzą z Aten tego dnia on zadzwonił do mnie z pretensjami że jest na jachcie z Kapitanem "cykorem " i on nie przyjechł tutaj żeby w porcie stać więcej chciał żebym zadzwonił do Rafała (Kapitan jachtu nr II) i nakłonił go żeby płynął za nami! (oczywiście tego nie zrobiłem). Następnego dnia kiedy sie uspokoiło wyszli z portu przy 4st. i bohater dnia "opawiował" cały jacht tweirdząc że to nie choroba morska tylko jakieśtam zatrucie 
i takich zachowańmiał kilka dziennie 
wielu ludzi myli pływanie między wybrzeżem Chorwacji a np Kornatami z żeglowaniem po Adriatyku. Później tacy wilcy morscy wracają do domu i opowiadają że Adriatyk to takie większe Mazury 
a ja zapraszam żeby przy np tylko 4-5st wyskoczyć na Vis albo zaorać Adriatyk w skoku do Rimini. 
pewnie czasami żałujecie że macie sumienie ludzkie