O tej książce na tym forum wspomniał Zbieraj przy okazji JachtFilmu:

viewtopic.php?f=43&t=27498#p497276

Nie wypadało Mu jednak zbytnio reklamować ją (z bardzo ważnym dodatkiem: CD), której jest jednym z bohaterów.

Książka ta była do wygrania właśnie w trakcie JachtFilmu. Pytanie było łatwe:

- Gdzie jest teraz Polonus?

Pływałem na tym jachcie, jestem emocjonalnie związany z nim, więc oczywiście wiedziałem. Chciałem dać szanse innym ale nikt się nie zgłosił. Wygrałem więc książkę. Jakąś książkę, o której nic nie wiedziałem. Odłożyłem ją na lepsze czasy. Okazało się, że to nie jest zwykła książka.

Właściwie moją opinię o książce poznacie, gdy opowiem Wam dwa zdarzenia.

Rano jechałem do pracy. Uciekł mi autobus i chciałem podjechać 4 przystanki tramwajem. Zacząłem czytać książkę i nim się zorientowałem przejechałem parę przystanków za daleko. Książka ta jest bowiem bardzo wciągająca.

W końcu przeczytałem książkę. Nie czytałem rozdziału po rozdziale. Każdy rozdział to inny bohater. Znałem całą historię. I zacząłem słuchać CD z audycjami radiowymi. Mimo, że znałem treść wcześniej, efekty dźwiękowe ponownie wciągnęły mnie. Bo co innego przeczytać coś i wyobrazić sobie. A co innego usłyszeć.


To tyle na początek. Chciałbym napisać stopniowo choć kilka zdań o każdym bohaterze książki. Choć nie zdradzę, kto nie ma kapci? A może ktoś też przeczytał książkę i też doda parę słów?

pzdr,
Andrzej Kurowski

Mindelo na Capo Verde

_________________
Pozdrawiam Marek

Na JachtFilmie wystarczyło powiedzieć, że na Capo Verde.

pzdr,
Andrzej Kurowski

Książka opowiada o wielu Żaglonautach.
Mam nadzieję, że Ruda - twórca tłumaczenia słowa mořeplavec, nie uzna tego za nadużycie.
W swojej książce "Świat polskich żaglonautów" ("Svět polských mořeplavců") zaliczył do Nich: Josepha Conrada, Krystynę Chojnowską-Liskiewicz, Henryka Jaskułę, Karola Olgierda Borchardt'a, Mariusza Zaruskiego, Wladyslawa Wagnera, Leonida Teligę, Ludomira Maczkę, Jerzego Radomskigo i Krzysztofa Zablockiego.

W książce Kasi są odniesienia do Borchardt'a zarówno jako człowieka jak i nazwie żaglowca. Jest też wywiad z Rudolfem Krautschneiderem. Poza tym jest o innych żaglonautach.

Kim są żaglonauci? Cytat z książki:



Jak wiecie często rozmawiam z ciekawymi żeglarzami, słuchałem ich opowieści w portach a także w tawernie "10B" czy "Tuż Za Horyzontem". A od ponad 5 lat organizuje spotkania z Nimi w "Korsarzu". I często w myślach mówię sobie:
- Ale odlot!
- Co za kosmos!

Nie wiedząc, że jest słowo żaglonauta nadałem tytuł mojej relacji ze spotkania w 2011:
"Kosmita czyli Ruda"

viewtopic.php?f=3&t=7137

Miałem zaszczyt chwilę z Nim porozmawiać. Podobnie z innymi żaglonautami, którzy występują w tej książce: Januszem Zbierajewskim, Radkiem Kowalczykiem, Kazimierzem, Nel i Noe Ludwińskimi.

Pływałem na żaglowcach przewijającymi się w książce: Kapitan Borchardt, "Zawisza Czarny"...

Przy okazji Targów czy innych imprez żeglarskich słuchałem na żywo: Aleksandra Dobę (myślę, ze też można Go nazwać żaglonautą).

Słuchałem wielokrotnie na koncertach Jerzego Porębę, Andrzeja Koryckiego, Ryczących Dwudziestek, Marka Szurawskiego. Ryszarda Muzaja, Maćkiem Jędrzejko z Banana Boat, Mirkiem Kowalewskim z "Zejman i Garkumpel".
Niestety tylko raz byłem na koncercie "Starych Dzwonnic" z Moniką Szwają. I tego już nie zmienię ...

Jak widzicie nie mogłem tej książki czytać bez emocji. Wielu z Was też zna większość tych bohaterów.

Od którego rozdziału zacząć, aby podzielić się z Wami kilkoma refleksjami? Oto jest pytanie!

pzdr,
Andrzej Kurowski

Normalnie "kuracentyzm" w pełnym rozkwicie - 1001 % to mało

Ty to chłopie masz problemy życiowe ...

_________________
Pozdrawiam
Włodzimierz "Bury Kocur" Ring
S/y "Bury Kocur IV"
POL 8888
MMSI 261 03 14 50

"Jeżeli chodzi o podatki to nikt nie jest patriotą"
G.Orwell

No właśnie przez Ciebie Andrzej tej książki nie kupię.

_________________
pozdrowienia piotr

??

pzdr,
Andrzej Kurowski

Stonowana reakcja.
Proponuję adekwatnie do bodźca: ???
v

ANDRZEJ NAPISALES wiele ale jakby o niczym. Masz niezle pióro to napisz recenzję bez udziwnien i konkretną.

_________________
pozdrowienia piotr

I tu trafiłeś w punkt.
Bo właśnie ciężko jest napisać konkretnie. Albowiem książka jest ... mało konkretna. Nie jest liniowa. Często wraca do poprzedniego wątku. Nie ma tu wielu liczb. Wśród nielicznych liczb jest data urodzenia Zbieraja (ale tego nie zdradzę) i w którym roku zdobył patent kapitański? Ale ten brak konkretów jest ... zaletą tej książki. Bo jest tutaj kilka rzeczy, o których lubię czytać:

Marzenia
Czym dla Ciebie jest żeglarstwo?
Co dało Tobie lub innym żeglarstwo?

O to prawie zawsze pytam, gdy spotykam niezwykłego żeglarza. Kasia dodatkowo porusza wątek, którego nie lubię:

Co zabrało Tobie (lub rodzinie) żeglarstwo?

Postaram się możliwie konkretnie na kilku przykładowych wywiadach. Zacznijmy od byłego komendanta Daru Młodzieży: Artura Króla.

W tym tygodniu w TV usłyszałem, że Dar Młodzieży wypływa w rejs dookoła świata. I wtedy przypomniałem sobie o marzeniach Artura Króla.

Marzenia



Przytoczyłem tak długi cytat, bo w rozmowie z innymi bohaterami swych wywiadów, autorka ma podobną dociekliwość, gra na podobnych tonach.

W innym miejscu komendant opowiada, że płynął "Darem Młodzieży" pod pełnymi żaglami z dużą prędkością. Płynęli po Gdyni, ulicą 10 lutego, od dworca PKP w kierunku morza. Nic go nie dziwiło. Minęli cukiernie. Na skrzyżowaniu 10 Lutego i Władysława IV zmieniają się światła z zielonego na pomarańczowe. Przeraził się, ze nie wyhamuje. I zlany potem (chyba z niemocy?) obudził się.

No to są normalne historie? Normalna książka? Normalni żeglarze? Normalna redaktorka?

Jeśli więc Piotrze szukasz konkretnej książce, bez udziwnień, to ... nie jest to książka dla Ciebie.

Kolejny przykład dla 'odstraszenia':


W pewnym momencie autorka zauważa, że kapitan rozmarzył się. Chciałby opłynąć świat "Darem Młodzieży". Ale to nie zależy od niego. Potrzeba na to bardzo dużo pieniędzy.

Gdy czytałem ten fragment kilka tygodni temu wydawało się to nierealne. Prawie niemożliwe, aby "Dar Młodzieży" zrobił taki rejs ...

pzdr,
Andrzej Kurowski

Andrzeju ja szukałem konkretnej recenzji,

pozdrawiam

_________________
pozdrowienia piotr

Ktoś kilka lat temu zwrócił mi uwagę, że nie powinienem pisać recenzji. Bo recenzent z definicji powinien mieć pewien autorytet w dziedzinie, w której wypowiada się. Jak np. mógłbym recenzować książki Czesława Marchaja?! Co nie znaczy, że nie chciałbym napisać parę swoich refleksji i słów zachwytu oraz zachęty. Bo raczej nie piszę o książkach, które nie podobają mi się (nie dotyczy Kolaszewskiego).

I powtórzę się. To jest książka o znakomitych żeglarzach. O marzycielach. Mało konkretną. Trudno opisać ją konkretnie.

Ja raczej na bazie tej książki chciałbym zachęcić Was do rozmowy o bohaterach opisanych tam. Przecież większość z nich znacie. Z niektórymi żeglowaliście. Część ich planów, marzeń znacie.

pzdr,
Andrzej Kurowski

To jest, jak dla mnie, smutny wątek. Nie lubię go poruszać. Dlatego dałem go do osobnego wątku i tam napiszę więcej o tym także w kontekście Artura Króla:

viewtopic.php?f=72&t=27961








pzdr,
Andrzej Kurowski

Dawno już nie pisałem w tym wątku. Czas na kolejnego bohatera tej książki. Weźmy kolegę z forum: Janusza Zbierajewskiego. I znów pominę fakty, opisy rejsów itp. Wspomnę o tym, co szczególnie interesuję Kasię.

Marzenia

Z tego, co mówi autorce Janusz, to jakoś szczególnie nie marzył o żeglarstwie. Jako licealista aktywnie spędzał wakacje na różnych obozach szkoleniowych w tym żeglarskich. I po każdym miał taki pogląd o żeglarstwie, w któryn się utwierdzał:



Aż wypłynął jachtem "Dziwna". Wiała 9-tka i tak zostało przez trzy doby.



Jedźmy dalej tokiem ważnych pyań Kasi:

Czym dla Ciebie jest żeglarstwo?












Co daje żeglarstwo?




Choroba morska

Ten temat fascynuje Kasię i przewija się w różnych wywiadach. Podobnie jak większość żeglarzy. Ktoś kiedyś powiedział, że żeglarze to dziwni ludzie, którzy po powrocie z morza opowiadają sobie w tawernach, jak ... żygali.

Warto przeczytać ten fragment książki, gdzie kapitan wyjaśnia jakie są jej przyczyny i jak z nią próbować walczyć. I z właściwym sobie poczuciem humoru dodaje:



Rodzina

Ten temat też jest tu poruszany. Pomimo, że rozmawiałem z Januszem wielokrotnie czy to z okazji SIZów czy Samosterowych Spotkań, to wiele z tych rzeczy było dla mnie nowe.

Co zabrało Tobie (lub Twojej rodzinie) żeglarstwo?

W przypadku tego bohatera niewiele się dowiemy. Z resztą ten temat wydzieliłem do osobnego wątku:

viewtopic.php?f=72&t=27961

pzdr,
Andrzej Kurowski

Mam nadzieję, że w książce było jednak poprawnie - rzygali.

Sprawdziłem, bo nie byłem pewny, czy Kasia użyła tego słowa. Raczej pisała: "mdli", "leżałeś biedaku cały czas", "już 'rozmawiałeś' z Neptunem", "zmogła choroba", "'odda hołd' Neptunowi", "wymiotowanie", "na relingu wisi", "puścić pawia".

Ale na str. 34 Zbieraj cytuje powiedzenie żeglarskie: "sternik nie rzyga". I oczywiście jest poprawnie.

BTW Sorry za [OT] ale dlaczego przez "rz" a nie na "ż". Z jakiej reguły gramatycznej to wynika? Na co się wymienia?

pzdr,
Andrzej Kurowski

Nie z reguły, a z kontekstu historycznego. W skrócie mówiąc słowa kojarzące się z wydalaniem (czy wyrzucaniem) zawierały miękkie r, a miękkie r w polskim ewoluowało do rz (rzyć, rzygać)

At, rzygliwe mata, panocki, skojarzonka. Ale w ramach fascynacyj pamiętać, raz na jutro, jakby co, coby już wiency w tem aspekcie nie mówić na onych 'muzułmanin'

Z ciekawości odszukałem w zakamarkach domowej biblioteki słownik Jodłowskiego/ Taszyckiego, z 50 lat jeszcze.... i tam ŻYGACZ prze Ż.......

Wystąpił w słownikach 2 razy (raz jako forma alternatywna) ale, moim zdaniem, to był po prostu błąd. Dlatego później zniknął.
Jedyne zastosowanie słowa "żygacz" jakie znam, to potoczne określenie statku wycieczkowego na mazurach. Powstało prawdopodobnie przez skojarzenie "Ż"eglugi z rzyganiem

rzygacz czy żygacz, żadna różnica w ...budownictwie
obydwa wyrażenia oznaczają ozdobne zakończenie rynny

http://www.zdartetrampki.pl/fotografie/ ... 000450.jpg
Choć żygacz jakby rzadziej
w "Słowniku ortograficznym" pod red. Szymczaka (wyd. z 1986 r.) istnieją obie formy: żygacz i rzygacz.

_________________
Pozdrawiam
Wiesław

Panowie, rozjeżdżamy wątek. Ja już nie chcę o tym gadać. Powtórzę więc po raz ostatni:
rzygacz - dobrze, żygacz - źle, nie ma takiego słowa (pomijając wspomniany wcześniej mazurski kolokwializm). W słowniku jest błąd.

Sąsiad...pomalu nie można tak arbitralnie....

reed - a czemu nie, skoro ma się rację?