Założyłem niedawno temat w którym ponarzekałem trochę na zachowania innych ludzi (Polacy lubią chyba rzeczywiście narzekać), dlatego chciałbym dać też upust wdzięczności i uznaniu dla osób które innym pomogły. Liczę też na to że pojawią się też opowiadania innych forumowiczów:)
Ze swojej strony mam opowiadanie o miłym geście jaki wykonują żeglarze mazurscy odwiedzający Kaczerajno.
Możliwe że wielu z Was nawet nie wie że na rozstaju dróg na półwyspie Zagon, oddzielającym jez. Śniardwy od jez. Kaczerajno jest stary samotny grób Luise Grabosch.
Na półwyspie Zagon do 1945 r. istniała osada o tej samej nazwie. Na terenie dawnej osady zachował się w dobrym stanie okazały drzewostan, głównie lipowo-dębowy. Do niedawna czytelne były ślady dawnych zagród, zdziczałe drzewa owocowe. Z cmentarzyka ewangelickiego pozostał , jak się wydaje, tylko grób Luizy.
Otóż ten na pozór zapomniany grób jest odwiedzany regularnie przez żeglarzy którzy nieopodal dobijają. Jak widać na zdjęciu jest dosyć dobrze zachowany. Dodatkowo co jakiś czas pojawiają się znicze i kwiaty. Ktoś zasadził też ozdobne rośliny.
Na grobie widnieje data 1934.
