Majówka tegoroczna zaczęła się duuużo wcześniej, bo już 20.04.2013
Pojechaliśmy z Burym kocurem i Marzenką zrobić zakupy na rejs i zwodować łódkę, strasznie się cieszyłam, bo bardzo chciałam na własne oczy zobaczyć jak dźwig podnosi jacht jak małą zabawkę, ale cóż. Z tych dwóch rzeczy jedna wyszła nam dobrze, a mianowicie zakupy. Wszystkie inne elementy wyszły nie do końca po naszej myśli:
1. Koleżanka chciała zejść z łódki, która jeszcze stała na lądzie, pomijając drabinę. Na szczęście jej mężczyzna był na dole i zdążył ją złapać zanim przywitała ziemię i skończyło się na naderwaniu ścięgna. Z tym, że przerażenia na widok znikającej w trybie natychmiastowym, damskiej głowy za rufą nigdy nie zapomnę.
2. Dźwig w niedzielę rano przyjechał, a i owszem, ale pan oświadczył wszystkim oczekującym na wodowanie (a kilka tych osób było), że maszyna się nie rozkłada. Coś się zepsuło. I klapa, wodowanie mogło się odbyć następnego dnia. Wszystko ok, gdyby nie trzeba było wracać do Warszawy. Na szczęście Kocur został i zwodował utkę. Gdyby nie to, rejs mógłby się co najmniej opóźnić, bo i tak kilka jeszcze drobiazgów należało dokończyć.
3. Ten punkt jest dla Włodka, który do tej pory płacze, że wyrzuciłam mu całą apteczkę pełną "dobrych" leków. Ale nie wszyscy zwracają uwagę na datę ważności
Kocur z Marzenką na majówkę naszą właściwą dotarli wcześniej czyli 25.04 w czwartek i jeszcze m.in. skompletowali brakujące zakupy. Reszta załogi, czyli ja z Andrzejem, dotarliśmy w piątek w nocy i okazało się, że koja w nawigacyjnej w Burym Kocurze jest całkiem wygodna, chociaż Włodek zaczął się zastanawiać, czy dodatkowa deska nie jest jednak za dobrze dopasowana
1 Dzień
Rano w sobotę klar ciuchów, śniadanko (nasze śniadanka zawsze były na bogato
, wszystkie posiłki szykowane przez piękniejszą część załogi - oprócz niedzielnej jajecznicy kapitańskiej; a zmywali panowie:) ) i szykujemy się w drogę.Przed wypłynięciem w stronę Helu zastanawiałam się w co się ubrać (było dość chłodno i wietrznie) ale szybko zostałam przekonana do założenia Fladena, który uzupełniłam zestawem przygotowanym na nocne przeloty, tj. bielizną termoaktywną, ekstra spodniami i polarem, do tego zimowa czapeczka, rękawiczki i dwa polarowe kominy na szyję, co się okazało pomysłem niezwykle trafionym. Było bardzo zimno (taki eufemizm).
Jeszcze raz składam ty ukłon w stronę właściwości Fladena, bez niego bym zamarła. Chociaż trzeba przyznać, że nowe kaloszki sprawdziły się nie gorzej (kaloszki super lekkie z wkładką ocieplaną).
Jak wypływaliśmy, mijaliśmy dwa rodzaje ludzi - takich którzy bardzo się nam dziwili i takich, którzy salutowali. Chyba nie było im ciepło jak patrzyli na nas płynących
Skierowaliśmy się w stronę przystani, w której stała załoga Delphii VIII. Udało się, zobaczyliśmy ich, powitaliśmy i ustaliliśmy, że spotkamy się na Helu. W drodze do nich mijaliśmy Rzeszowiaka, który stał na lądzie - ku mojemu zdziwieniu dalej z jednym masztem. No cóż.
Muszę zaznaczyć, że rano, na bujającej się łódce, przypomniała mi się zeszłoroczna choroba morska. Miałam bardzo złe przeczucia, co do mojego pływania i bałam się powtórki z rozrywki. Siedziałam na pokładzie w strachu odmawiając zejścia na dół. Na szczęście tym razem jedno konkretne podzielenie się śniadaniem z Neptunem i z głowy na cały rejs
Zdziwiona byłam tylko, że spotkało mnie to jeszcze na zatoce, ale to pewnie przez ten lęk.Płynęło się całkiem dobrze. Łódka szła spokojnie, przyzwyczajałam się do kiwającego morza i opatrywałam ponownie z Burym Kocur-kiem. Ponowne spotkanie z tym jachte na morzu było bardzo sympatyczne.
Docierając na Hel usłyszeliśmy znajomy głos wywołujący Burego z Zawiszy. Chwilę to trwało zanim się zorientowałam, że to Stanley. Zawisza stał w porcie i mięliśmy możliwość spotkać się z jego przesympatyczną wachtą - jeszcze raz dziękuję za poczęstunek
-, zwiedzić Zawiasa w środku, ale co najważniejsze, zobaczyć TEN słynny silnik. Wrażenie? - WOW, ale ogromny! Kurcze wrażenie zobaczenia tej technologii, było więcej niż interesujące. Panowie byli tylko lekko zawiedzeni, że nie mogli go posłuchać, ale cóż, Zawias na silniku może tylko płynąć, i już.Mięliśmy również możliwość ugoszczenia Stanleya na Kocurze, ale niestety nie skorzystaliśmy z zaproszenia kapitana Zawiasowego - Starej Zientary - na imprezę w porcie, bo tam nie było już miejsca. Nie da się niestety skorzystać z każdej przyjemności.
cdn.
