"Około godz. 5 rano polskiego czasu okręt Castillo przyprowadził na holu Polonusa do stacji PAN im. H. Arctowskiego." kolejne pozytywne informacje

_________________
Darek Olsztyn.

Wczoraj, 31 grudnia 2014 roku ok. 0700 rano lokalnego czasu ARA Castillo zabrał załogę Polonusa z bazy PAN im. H. Arctowskiego i wyruszył w kierunku miejsca, gdzie znajdował się jacht Polonus. Cała ekipa była na miejscu ok. godz. 0900.

Przygotowania do ściągnięcia jachtu na wodę trwały do godz. 1300. W tym czasie wypompowano do beczek ropę znajdującą się w zbiornikach, wodę pitną. Wyjęto także rzeczy osobiste załogi i inne dla maksymalnego odciążenia kadłuba. Nurkowie z okrętu obejrzeli kadłub jachtu przed ściąganiem na wodę.

Ok. godziny 1600 rozpoczęło się ściąganie jachtu na wodę. Około godz. 0100 ARA Castillo przyprowadził na holu Polonusa do stacji PAN im. H. Arctowskiego.

Pomoc załogi okrętu była bardzo duża i profesjonalna. Szkody powstałe podczas 8 dni leżenia jachtu na kamieniach spowodowały jednak, iż jacht bierze wodę. Na jachcie pracuje cały czas motopompa. Jeszcze dziś będzie podejmowana próba wyciągnięcia Polonusa na brzeg.

_________________
http://www.dobrewiatry.pl/

Kilka zdjęć z akcji przedświątecznej.
https://www.flickr.com/photos/gacetamar ... 0088/show/

_________________
Pozdrawiam !
Zbyszek "Zgrzyb" Przybyszewski
http://www.samoster.org.pl/index.php?dzial=7

Ze względu na fakt, iż jacht bierze wodę, po przyholowaniu jachtu w pobliże stacji, konieczna była praca motopompy. W związku z tą sytuacją okręt Castillo asekurował Polonusa. Takie działanie zabezpieczało jacht na jakiś okres, ale nie rozwiązywało problemu. Podjęta została decyzja o przyciągnięciu jachtu na płytką wodę i osadzenie go na brzegu. W dalszych krokach załoga z pomocą sił i sprzętu jaki jest na stacji będzie próbowała wyciągnąć jacht na suchy ląd.

................................................

Odniosę się jeszcze do informacji jakie się już pojawiły na ten temat na forum. Zrozumcie, że chłopaki działają w bardzo trudnych warunkach, pod olbrzymią presją czasu i w wielkich też emocjach. Chcą się dzielić też tym ze wszystkimi. O kolejnym, choćby małym sukcesie. Bo wiedzą, że przyjaciele i znajomi żeglarze tego oczekują.

Piszą jedno krótkie zdanie, jak Seba np. "Polonus na brzegu", bo się z tego cieszy. Rozumiemy to wszyscy i cieszymy się razem z nim. Pisze jedno zdanie, które daje wiele możliwości interpretacji. Dla każdego inne... np. "Polonus na suchym".

Potem, na zasadzie głuchego telefonu, ktoś otrzymuje informację, że jacht "na suchym lądzie, na stojaku pod dachem".

W tym samym czasie między armatorem, kapitanem a stronami, które "urzędowo" zaangażowane są w sprawę prowadzona jest oficjalna, formalna i rzeczowa korespondencja. Korespondencja, która opisuje aktualny stan jachtu, zawiera harmonogram dalszych przewidywanych działań.

Uwierzcie, ta druga korespondencja jest sto razy ważniejsza dla bezpośrednio zainteresowanych. Jeśli o czymś nie piszemy, czy nie odpowiadamy na pytania to głównie dlatego, że teraz nie znamy nie odpowiedzi. Ale na to, jak pisałem, na pewno przyjdzie czas.

_________________
http://www.dobrewiatry.pl/

to wszystko nieważne. najważniejsze, załodze nic się nie stało.
sprzęt można kupić, naprawić. czlowieka nie wskrzesisz.

Podobno już na brzegu - fotka z fejsbuka od Katarzyny Chwedorzewskiej:

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

http://www.gacetamarinera.com.ar/nota.a ... 63&idSec=7

jeszcze kilka aktualnych fotek.

_________________
Darek Olsztyn.

No jednak Facebook - to szybsza ściezka dostępu...

_________________
Tomek Sosin - +48 724 334 721
... jakby było lepiej - to by sie nie dało wytrzymać!

_________________
Słаwek vel Wąski
"Mаrynаrz powinien być chlujny i mrаwy..."

Witam!
Więc jak już pewnie wiecie, (http://shackleton2014.pl/04-01-2015/) chłopaki będą wracać do Buenos Aires u mnie na pokładzie (Holland America, statek Zaandam, kod PDAN). No to opiszę Wam moją wersję wydarzeń.
Nie jestem jakimś tam wielkim żeglarzem. Po prostu od małego z rodziną bywałem na Mazurach (od takich czasów, że załapałem się na np. burłaczenie drewnianego Beryla ) i lubię pływać pod żaglami, ale niestety, głównie z braku czasu nie pływam tyle ile bym chciał. No i pod żaglami to głównie na Mazurach.
A że zdarza mi się pracować na wycieczkowcach, to mil przepłyniętych czy czasu na morzu mam aż za dużo.
I tak 13 grudnia (roku pamiętnego) w Stanley zauważyłem jak jakiś facet w kombinezonie z napisem „C. Hartwig” i z polskim ackentem próbuje się dogadać z gościem w porcie, więc podszedłem żeby coś pomóc i wogóle słowo po polsku zamienić. I tak poznałem Marka, potem zajrzałem na pokład, oraz widziałem jak chłopaki wychodzili z portu tego dnia. Oj, jak ja im zazdrościłem! I kiedy zobaczyłem na forum mazurskim notkę pough’a że Polonus płynie to dodałem że właśnie się z chłopakami widziałem. Ot, taki mały świat.
I tutaj należą się podziękowania poughowi, bo to on skojarzył fakty i popchnął mnie do działania. Znaczy, pewnie też bym do tego doszedł, ale tak to było szybciej.
No i uruchomiłem kontakty, łaziłem za kierownictwem, dość powiedzieć że firma się zgodziła i chłopaki będą wracać do Buenos Aires ze mną.
Oczywiście lepiej by było gdyby kontynuowali rejs, ale „jak się nie ma co się lubi to się lubi co się nie lubi”. Z mojej strony mam odczucie że oni jeszcze tak po morzu nie podróżowali wiecie, z kasynem, restauracją i tancerkami – bo akurat moja firma to raczej ta wyższa niż niższa półka.
I taki morał – z mojej strony – gdziekolwiek jesteście na świecie i widzicie Polaka w porcie – zagadajcie. A nuż a widelec okaże się że warto było. Zwłaszcza że łączy nas to wspólne hobby w którym z natury rzeczy pomoc często jest potrzebna.
No to pozdrowienia z Antarktydy!
I liczę na to że kiedyś uda mi się Was spotkać w realu – bo spotkanie z obecnie najsłynniejszymi forumowiczami mam już zaklepane

_________________
Wojciech1968 Port Rybnik
W życiu piękne są tylko chwile...

_________________
http://www.dobrewiatry.pl/

Ahoj!

SIZ - SIZ-em, znaczy poopowiadacie szczęśliwym , którzy tam będą, ale skoro tu w dziale opowiadania zaczęliście, to może dalej coś , prosimy? Hę...? I może wątek wróci do źródeł niejako
Oczywiście jak odsapniecie troszkę po tym wszystkim:)

pozdrawiam
Lech

Wieniec na grób Felixa Artuso – ciąg dalszy

Załoga jachtu Polonus w kraju. Kilka dni podróży na pasażerskim statku Zaandam dało załodze zasłużony odpoczynek. Wreszcie było ciepło, sucho i komfortowo, a atrakcje takiego pływającego centrum rozrywki pozwalały choć na chwilę zapomnieć o sprawach jakie będą czekały na załatwienie po powrocie do kraju.

Jacht, w miarę możliwości i sił jakimi dysponowała załoga został zabezpieczony na brzegu stacji. Dalsze działania przy nim będą wynikiem rozmów i decyzji podejmowanych przez armatora po spotkaniach z ubezpieczycielem i innymi instytucjami formalnie zaangażowanym w ten wypadek.

5 stycznia 2015 miał być dniem, gdy na grobie Sir Ernesta Shackletona w Grytviken, w rocznicę jego śmierci, miał zapłonąć znicz, a załoga jachtu Polonus wypić szklaneczkę whiskey ku Jego czci i pamięci. Głównego celu wyprawy nie udało się zrealizować. Znicz na cmentarzu w Grytviken zapalił pewnie ktoś inny, a skromnego drinka ku pamięci patrona wyprawy wypito na pokładzie statku Zaandam.

Warto jednak przypomnieć o drugim zadaniu związanym z wyprawą Polonusa, które załoga wzięła na swoje barki jeszcze w Londynie. Była to prośba od Pana Petera Mulvany z Dublina o zawiezienie na cmentarz w Grytviken specjalnego wieńca. Ufundowany przez Stowarzyszenie Rodzin Marynarzy Irlandzkich pamiątkowy kotylion miał być złożony na grobie argentyńskiego marynarza poległego w czasie wojny o Falklandy. Grób Felixa Artusa znajduje się na tym samym cmentarzu , niedaleko mogiły Ernesta Shackletona.

Cała historia jest opisana w tym miejscu:
http://shackleton2014.pl/argentynsko-irlandzki-watek-wyprawy-shackleton-2014/

Po wypadku jachtu Polonus wydawało się, że to zadanie pozostanie niewypełnione, a sam wieniec będzie czekał w stacji PAN na wyspie King George na dalszy rozwój wypadków wraz z jachtem Polonus.

Okazuje się że będzie inaczej. Na prośbę Petera Mulvany skierowaną do kapitana i armatora jachtu s/y Isfuglen (duń. Zimorodek), który w ramach wyprawy „Shackleton 2015” wyruszy wkrótce w kierunku Georgii Południowej, wieniec zostanie dostarczony na grób Felixa Artuso.

Jacht Zimorodek wyruszył z Polski w maju 2014 roku w rejs mający upamiętnić miejsca związane z Ernestem Shackletonem. Trasa tej wyprawy była inna niż Polonusa i oba jachty nie spotkały się w trakcie swoich podróży.

Zimorodek wrócił do Ushuaia po zdobyciu południowego koła podbiegunowego. Kapitan Władek Mierzecki, który prowadził ten etap rejsu zmienił wcześniej planowaną trasę.

Zawinął na wyspę Króla Jerzego celem wspomożenia załogi Polonusa w wydostaniu się z wyspy. i dzięki temu nNa pokład jachtu wszedł Hubert Niewiadowski, który wykorzystał ten gest dla kontynuacji żeglugi po wodach Antarktydy.

Zimorodek w kolejny etap swej wyprawy wypłynie na początku lutego z Ushuaia. Prowadzony przez kapitana Artura Krystosika zawinie na wyspę Króla Jerzego, a stamtąd skieruje się ku wyspie Południowa Georgia. Dzięki uprzejmości Artura, wieniec zostanie zabrany ze stacji PAN im. H. Arctowskiego i znajdzie się w swym miejscu przeznaczenia, czyli na grobie Felixa Artuso. Polscy żeglarze z Zimorodka zapalą znicz zarówno na grobie Shackletona jak i Artuso.

Mimo wypadku jachtu Polonus, wieniec który na jego pokładzie płynął aż z Londynu dotrze na Południową Georgię. Będzie to wielki gest wdzięczności w kierunku rodziny i przyjaciół Felixa Artuso mieszkających w Argentynie, jak i argentyńskiej marynarki wojennej, bez pomocy której ściągnięcie jachtu Polonus ze skał byłoby niemożliwe.

zdjęcie Zimorodka pochodzi ze strony: http://www.shackleton2015.pl/

_________________
http://www.dobrewiatry.pl/

jest już na stronie. Myślę, że tu też lada chwila się pojawi

_________________
Seba

"Są dwie naprawdę bezgraniczne rzeczy - Wszechświat i ludzka głupota; co do Wszechświata nie jestem całkiem pewien. Albert Einstein

14 grudnia, niedziela, dzień 161

Wczoraj około 1630 odbiliśmy od kei w Port Stanley. Czy 13 okaże się szczęśliwą liczbą? Idziemy bejdewindem. W porywach wiatr osiąga 44 knt. Na jacht doleciała z Polski załoga w składzie Marek – kapitan, Piotr – właściciel jachtu i Organizator Wyprawy, Tomek, Hubert, Marcin i Arek. Rozpoczęliśmy tym samym ostatni, najdłuższy etap wyprawy Shackleton 2014. Jacht został maksymalnie zapakowany na prawie 60 dniowy etap, jedzeniem, paliwem i wodą. Warunki dość ciężkie, część osób choruje, białe grzywacze (nie mylić z Markiem J ) przelewają się przez pokład….

15 grudnia, poniedziałek, dzień 162

Wczoraj w nocy nie zdążyłem pisać, gdy podarło nam genuę. Wiatr osiągał już później 60 knt – oczywiście w porywach. Przy próbie jej zrolowania, okazało się, że nie działa roler i musimy przewinąć linkę. Wraz z Olkiem, przez 2 godziny zalewani wodą walczyliśmy z naprawą, która pozwoliłaby nam na zrolowanie gieni. Podczas jednego z nurkowań dziobem pod falę, na chwilę kurczowo trzymając się kosza dziobowego znikam pod falą. Odpala mi kamizelka, a Hubert zauważa jak to określił, że faktycznie na chwilę zniknąłem mu z oczu. Po zdjęciu z pomocą Olka kamizelki ponownie udaję się na dziób i tym razem w większym składzie próbujemy zrzucić genuę. Okazuje się to niemożliwe, więc po prowizorycznej naprawie rolera, związujemy ją na sztagu. Do koi wracam mokry, zresztą jak i inni. Po nurkowaniu w zimnej wodzie (5st) jestem cały przemoczony, łącznie z gumką w majtkach.

Podejmujemy decyzję o powrocie do Stanley. W tych warunkach wejście na maszt jest niemożliwe. Do Stanley mieliśmy 50 Nm. Dopłynęliśmy późnym popołudniem. W porcie okazuje się, że warunki do pracy mamy wyśmienite – całkowita flauta !! Wchodzę więc na maszt i z góry odwijam resztki żagla. Nowa genua trafia na swoje miejsce, tym razem porządnie naprawiony i dziś rano wymieniamy jeszcze pęknięte mocowanie wanty na wysokości drugiego salingu. Wyszliśmy po południu. Wieje NW 25knt, w prognozach otrzymanych z Polski ma wzrastać do ponad 30.

Wszystko poształowane, bo oficer ze statku w Stanley ostrzegał o zbliżającej się wg prognoz dziesiątce. Idę spać, wachta o 2000.

18 grudnia, czwartek ,dzień 165

Wczoraj przed 1600 wpłynęliśmy na cieśninę Drake’a. Od 3 dni wiatry od SW-N do 5-7B. Zimno, czasami deszcz a nawet grad. Co ja tu robię .

Rano uruchomiliśmy silnik, bo wiatr spadł do 10knt, poza tym i tak musieliśmy naładować akumulatory. Dzięki pomocy z lądu zidentyfikowaliśmy kolejnego ptaka. Jest nim warcabnik. Faktycznie jak zna się nazwę wydaje się to tak oczywiste . Niż, który widzimy, przechodzi za nami i odwraca wiatr na E. Zmieniamy więc kurs na 140. Do Arctowskiego mamy mniej niż 300 Nm. Ubrania mokre, nie schną i na kolejne wachty trzeba wbijać się w te same wilgotne ciuchy, które po 4 godzinach i tak znów będą mokre. Suchy komplet czy tam 2 trzymam na wypadek jak już naprawdę będzie …. Bardzo zimno . Nabój i zwalniak w kamizelce wymieniłem, więc znów jest w pełni wartościowa. Jeden obiad zjedliśmy z liofilizatów, bo warunki nie pozwalały utrzymać na kuchence nic oprócz czajnika. Zresztą nalewanie wody do torebek Piotr wykonywał w pozycji siedzącej, zapierając się barkami o ścianę kambuza i blat J. W pozostałe dni jakoś daje się gotować, choć gdyby nie gumowe maty na stole, zawartość talerzy fruwałaby w mesie. Chyba odpalimy ogrzewanie, by choć trochę zlikwidować wilgoć na jachcie. Temperatura na zewnątrz 6, woda 2,5 st. Mimo to humory dopisują a po chorobach z pierwszego dnia nie ma już śladu.

Wszyscy zaaklimatyzowani. Ale i nie wieje więcej niż 40knt.

20 grudnia, sobota, dzień 167

1530 – drugi dzień z Hubertem wachty kambuzowej. Dziś pieczenie chleba, który po udoskonaleniu przepisu powinien być jeszcze lepszy. Wiatru brak, co dość dziwne jak na Drake Passage. W związku z tym wachta kambuzowa całkiem przyjemna – wręcz lajtowa. Od 2 dni wieją lekkie wiatry SW-S-SE i czort wie skąd jeszcze. Jedno jest pewne. Przyniosły mroźne powietrze oraz śnieg.

2 godziny temu, 5 mil po lewej burcie minęliśmy pierwszą górę lodową. Z wody wystawała jej część wysoka na ok. 50 i długa na 200m. mieniła się odcieniami błękitu, choć pewnie ładniejsza część populacji dostrzegłaby tam jeszcze z 20 innych kolorów. Teraz jeszcze bardziej musimy zaostrzyć uwagę. Temperatura wody spadła lekko poniżej -1st.

Zimowy śpiwór towarzyszy mi już od kilku dni. Na zewnątrz 3 w środku 14st. Wachta o północy a wcześniej kolacja, więc spróbuję się przespać. Jedziemy na dieslu a wg prognozy przez następne 18 godzin wiatr ma odkręcić do SW, natomiast nadal będzie słaby. Do wschodniego wybrzeża Georgii 130 Nm.

**************************************************************************

Wydarzenia mające miejsce po 23 grudnia są wszystkim znane. Mnie jak na razie ciężko o tym pisać, zresztą chyba wszystko zostało powiedziane. Może postaram się o parę słów refleksji z nieszczęsnych chwil, ale muszę ochłonąć.

**************************************************************************

W Wyprawie Shackleton 2014 jacht POLONUS przepłynął 11660 mil, w czasie żeglugi ponad 2500 godzin. Spędziłem na nim wiele chwil wspaniałych jak i tych gorszych. Wszystko co wydarzyło się podczas tych kilku miesięcy, traktuję jak do tej pory za największą żeglarską przygodę mojego życia. Zebrane doświadczenia wykorzystam na pewno przy kolejnych rejsach. Nie byłoby mnie na tej Wyprawie, gdyby nie osoby, którym chciałbym serdecznie podziękować, oraz wiele innych ,o których nie sposób zapomnieć.

1. Piotr – dziękuję za zaufanie jakim obdarzyłeś mnie powierzając mi swoje dziecko. O troskę i czasami ojcowskie podejście.

2. Danusiu – Tobie również gorące podziękowania, za to, że dbałaś o mój stan zdrowia, zarówno przed jak i podczas całej Wyprawy. Za spokój, w jaki podchodziłaś do mojej choroby.

3. Marku – gdyby nie Twoje zaufanie do mnie, nie zarekomendowałbyś mnie Piotrowi. Wiem, że Twoje słowo w dużej mierze miało znaczenie. Dzięki.

4. Dziękuję rodzinie i przyjaciołom, którzy czasami gryźli się w język i pukali w czoło, ale widzieli, że realizuję swoją przygodę i dali mi do tego zielone światło. Znają mnie i wiedzą, że jak już coś postanowię to wykonam albo jak się uprę to …też

5. Synku – to co powiedziałeś mi po powrocie sprawiło, że łzy szczęścia napłynęły mi do oczu. Dziękuję Ci za wyczekiwanie i nasze rozmowy w trakcie podróży

W trakcie całej wyprawy w wielu chwilach, a zwłaszcza tych ostatnich, towarzyszyła mi jeszcze jedna osoba – Tobie także dziękuję.

Seba

ps. więcej zdjęć pod wpisem na stronie :
http://shackleton2014.pl/gdy-z-falklandow-plynelismy-czyli-ostatnie-notatki-seby/

_________________
http://www.dobrewiatry.pl/

?? - chyba "King George" miało być?

_________________
Pozdrawiam,
Marcin

Tak to jest ze slownikami
Albo myślami byłem ...

_________________
Seba

"Są dwie naprawdę bezgraniczne rzeczy - Wszechświat i ludzka głupota; co do Wszechświata nie jestem całkiem pewien. Albert Einstein

Polecane dzisiaj w radiowej Trójce:
http://www.polskieradio.pl/9/399/Artyku ... Antarktydy

_________________
Pozdrawiam Marcin Konstańczak (mkonst)

Polecane dzisiaj u mnie, długie rozmowy o naszych rejsach. W skrócie! Opilismy dobrze młodego; )

Ucałuj Piotrusia i go rozpieszczaj :):)