Chociaż Nicram zawiesił na ten rok Tradycyjny Majowy Rejs Sailforum, jednak niektórzy z nas nie wyobrażali sobie braku majowego, bałtyckiego pływania. Tym razem założyliśmy sobie zdobycie szwedzkiego wybrzeża.
Łódkę obiecano nam niemal dziewiczą – nowiutkiego Elana Impressiona, za to termin nieco wczesniejszy niż pozostałym ekipom. Pozostało tylko czekać.
Wyruszyliśmy rankiem 13 maja, aby tuż przed południem spotkać się na gdyńskiej kei.
Jacht już na nas czekał. Okazało się, że to nie tylko nówka nieśmigana, ale i ponadnormatywnie wyposażona – czekał mnie pierwszy w życiu rejs z TV , elektrycznymi kingstonami i (czynnym!) sterem strumieniowym. Te dwa ostatnie elementy wyposażenia wydawały zresztą bardzo zbliżony dźwięk, będący początkowo przyczyną nieporozumień i w efekcie ochrzczenia kibelka „strumieniówką”





„Naradę wojenną” odbyliśmy w pierogarni. Wiadomo – na głodnego źle się myśli.



Spragnieni pływania przegłosowali zwolenników wieczoru zapoznawczego i jeszcze tego popołudnia śmignęlismy na Hel. Kolacyjka w Morganie, gdzie Colonel podjął forumową ekipę tytułowym rumem, nie przeciągnęła się zbytnio – wypłynięcie kapitan zarządził o świcie.
Słońce wstawało chyba jakoś opornie, bo świt przeciągnął się do 9:30 Reszta dnia też przebiegała leniwie i zgoła nie bałtycko: słońce, gładkie morze, ledwie widoczny wiatr ( chociaż prędkość na żaglach całkiem przyzwoita), w miarę ciepło. Tylko widok białych plaż Helu wskazywał, że to jednak nie Chorwacja.





Jachtowej kuchni nie dało się nic zarzucić. :]



Noc równie pogodna, z gwiazdami i pomarańczowym księżycem. Od pólnocy nawet się rozwiało i mknęliśmy już konkretnym bajdewindem.

Załogę dopadło zmęczenie




Na szczęście wachta jak zwykle czujna


Podbój Szwecji zaczęliśmy od Karlskrony. Mimo licznych twierdz na podejściu miasto nie stawiało oporu, zaskoczone nie byle jakim składem załogi – na 40-stopowym jachcie zmieściło się 4 kapitanów! ( w tym kapitan właściwy, nadkapitan, podkapitan i kapitan żeglugi wielkiej) i trzech opatentowanych oficyjerów . Żeby nie było, trafił się nam nawet jeden prosty załogant









Do portu przybiliśmy w słoneczny, poniedziałkowy wieczór. Senna, pustawa marina, biuro w remoncie. Jakaś życzliwa dusza podała nam kod do pryszniców, dostępu do prądu uzyskać się już nie dało. W tej sytuacji pozostało nam chociaż wypić za cudowne ocalenie. Przyłożyliśmy się do tej czynności wyjątkowo skutecznie.

Wtorkowy poranek był wyjątkowo ciężki. Bóle głowy, luki w pamięci... pewnie tutejsze powietrze niezdrowe jakieś Wachta kambuzowa „wyparowała” pod pretekstem kupienia świeżych bułek. Dopiero Leszko, serwując sadzone jajeczka, pobudził nas do życia.
Zwiedzanie miasta trochę się opóźniło – obsługa portu usiłowała (bezskutecznie) udostępnić nam prąd. Skończyło się na sugestii zmiany kei.
Szybką przechadzkę po prawie pustym (mimo dnia roboczego i godzin szczytu) mieście zakończyliśmy w muzeum morskim – obejrzanym, niestety, głównie z zewnątrz, bo źle odczytaliśmy godziny otwarcia. Będzie więc pretekst do ponownych odwiedzin w mieście.


























Poobiednie godziny przeznaczyliśmy na manewrówkę portową, korzystając z prawie pustej mariny. Nasze chaotyczne pływanie po porcie wzbudziło zainteresowanie załogi sąsiedniego jachtu, która po godzinie zaoferowała nam... pomoc przy cumowaniu, a nawet wyszukała najłatwiejsze do tego miejsce.

Po manewrach wygrzaliśmy się w saunie, bo majowe upały jakoś ten kraj ominęły.

Środa powitała nas deszczem, w dodatku straciliśmy największego z kapitanów, gdyż obowiązki zawodowe niespodzianie porwały go do dalekiej Szkocji. Z tak okrojoną załogą nie mogliśmy się już porywać na zdobywanie twierdz – wybór padł więc na małą, ale zachwalaną przez nowych sąsiadów wysepkę Hano.

Łódź podwodna?




Wiatr, początkowo słaby, rozbujał się do dobrej piątki i szybko na horyzoncie pojawił się zarys wyspy. Zacumowaliśmy w uroczym porciku, pełnym domków w typowo skandynawskiej barwie skrzepłej krwi.

Wyspa Hano od razu podbiła nasze serca, pokonując nawet estońską Ruhnu. Maleńka, ukwiecona, pełna uroczych domków, stad danieli, z latarnia morską, mnóstwem głazów i lasem z dziwacznymi drzewami, za to bez samochodów. Chociaż, przepraszam, znaleźlismy jeden...

Portowe biuro


Ukulturalnić można się było nawet w toalecie












Strefa wolna od danieli


...które opanowały resztę wyspy






Sympatyczna para z sąsiedniej łódki




Miejscowy las




Młode pokolenie tubylców


Największy drapieżnik na wyspie


Kapitan właściwy


Z braku sauny trzeba było się rozgrzać kolacją – kapitańską, bo przy zostawionych przez zbiegłego Mariusza napojach. Na chwilę zajrzał też Szarmancki Łoś - chyba w drodze z Norwegii...

Halo Moroszka ja nic nie zawiesilem, to pomówienia przeciw trzy jachty poplynely.

* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *

https://www.sailforum.pl/viewtopic.php? ... iew=unread

Data założenia wątku - 12 maja
A wcześniej:
https://www.sailforum.pl/viewtopic.php? ... &start=450


Ale wracamy do Szwecji:

O świcie rozpoczęliśmy powrót do domu. Dzień był słoneczny, ale z zimnym wiatrem, niestety słabym i wiejącym prosto „w mordę”. Spokojnie i przyjemnie, ale kolejne halsy nie za bardzo zbliżały nas do celu. Po malowniczym, wielobarwnym zachodzie słońca wiatr był już cieplejszy, ale nie zmienił siły ani kierunku.







Leniwa żegluga przeciągnęła się na następny dzień. Nie tylko wiatr utrudniał nam powrót – na pełnym morzu zastawiono na nas sieci... Wreszcie, gnani terminami, zdecydowaliśmy się odpalić katarynę.



Ostatnie rozliczenia


Sobotnim bladym świtem zacumowaliśmy w Gdyni.



Miasto zaskoczyło nas letnią pogodą, która po zimnej Szwecji wydawała się nam niemal upalna. Jeszcze tankowanie, ostatnie porządki, zdawanie jachtu i trzeba było wrócić do szarej rzeczywistości.


(W relacji, oprócz moich, wykorzystałam również zdjęcia autorstwa sailforumowego Adamixa.)

No widzisz - my tez właśnie wróciliśmy z SE tyle, że dotarliśmy do Portu w Falkenbergu:


A potem szlifowałem udkę rodzinną przed zwodowaniem.


PS Czemu dojechaliście tylko do Karlskrony ?
Warunki wiatru były OK na zachodnie wybrzeże SE ..

_________________
Pozdrawiam
Włodzimierz "Bury Kocur" Ring
S/y "Bury Kocur IV"
POL 8888
MMSI 261 03 14 50

"Jeżeli chodzi o podatki to nikt nie jest patriotą"
G.Orwell

Super (jak zwykle) relacja.

_________________
Pozdrawiam,
Smoczyca

To jest piękne!
Mogę być Twoim cichym fanem?

_________________
Strona jachtu: http://www.zpokladu.pl

Krwiopijcaaaa! Wampiiiir!

_________________
Pozdrawiam
Janusz Zbierajewski

Ale patrząc na robocze trzewiki na nogach śpiącego załoganta nie mam złudzeń , że długo tak nie pozostanie. Pozdrawiam , Krzychu.
PS. Relacja w rzeczy samej smakowita.

Oczywiście! Ale dlaczego cichym?


Wampiry piją tylko świeżą...


Ale zauważ, że pod trzewikiem folia ochronna

Nooo, żeby się nie narzucać...

_________________
Strona jachtu: http://www.zpokladu.pl