No i stało się. Wypływam w swój pierwszy, samodzielny morski rejs. Łódkę pożyczam w maju od Darka w Kamieniu Pomorskim (nb Darkowi zawdzięczam, że żegluję, bo trzy lata wcześniej zaufał nowicjuszowi wynajmując mu mazurskiego TESa). Załoga Bostroma to ja - świeży JSM i Żonka - mój szturman. Pierwszy etap- Świnoujście. Sztaujemy się szybko, bo chcę zdążyć na otwarcie mostu w Dziwnowie o 16. Po godzinie widzę że zabraknie mi 5 minut. Pan Mostowy jest nieugięty i nie poczeka. Jemy więc obiad w knajpie przy kei miejskiej i czekamy do 18.
Załącznik:
most.jpg [ 393.15 KiB | Przeglądane 5669 razy ]
Melduję się przez radio w kapitanacie i wychodzimy za główki portu. Lajcik. Mamy wiatr od rufy i płyniemy sobie radośnie w kierunku zachodzącego słońca.
Po godzinie pada sakramentalne: "daleko jeszcze?"
Ze 3 godziny - powiadam.
Za chwile (po krótkich obliczeniach) Żonka wraca do kokpitu:
tojakmy
tam
pociemku
trafimy?
Nic się nie martw, mówię, mam nawigacje w telefonie (trialowego Navioniksa), a poza tym jest takie żeglarskie powiedzenie, że jak się ściemni , to się rozjaśni.
Aha..
Chyba wypowiedziałem w złej chwili. Widzę , że klif w Międzyzdrojach ginie w chmurach. Ki diabeł? Odwracam się i widzę, że doganiają mnie jakieś dziwne niskie chmury. Za chwile wszystko jasne (a właściwie niejasne) MGŁA!
Szarówa. Nawet nie potrafię ocenić widoczności. Po prostu nie widzę nic.
Odpalam silnik i jadę na diesel-gieni byle szybciej do mety. Zmieniam kurs na boję R014. Zakładam, że Polska jeszcze nie importuje skroplonego gazu na masową skalę i nie rozjedzie mnie żaden gazowiec przy wejściu do gazoportu. Jest już całkiem ciemno gdy dostrzegam czerwone światełko boi.
Uff..
Po chwili czuję smród spalin- czy to mój silnik?
Odwracam się i..
Dobrze że założyłem brązowe spodnie.
Chyba jakiś wieżowiec zerwał się z uwięzi i dryfuje mi 200m za rufą.
Nie widzę świateł nawigacyjnych i nie mogę określić w jakim kierunku płynie. Zawracam w kierunku boi (boi przecież nie rozjedzie) i po chwili znowu jestem sam. Kieruję się na słabe zielone swiatło po drugiej stronie toru podejściowego. Zwijam żagiel.
Za chwilę płyniemy wypatrując we mgle następnego zielonego światełka.
Jest!
"Jak ty to wszystko widzisz?"
Licznik punktów dodatnich gwałtownie przyspiesza.
Błyska białe światło -Młyny.
Wchodzimy do mariny. Jest po dziesiątej. Gdzie tu zacumować?
Widzę jacht i przy nim jakiś ludzi - na pewno pomogą. Wysyłam załogę na dziób, a sam będę ogarniał rufę. Po chwili tłumaczę człowiekowi jak ma mnie zacumować i widzę flagę na flagsztoku.. Niemiaszki. No tośmy se pogadali.
Załącznik:
mgła.jpg [ 352.91 KiB | Przeglądane 5669 razy ]
Jeszcze tylko wypełnić papiery u bosmana - nazwa, długość, port macierzysty, podpis kapitana.
Kapitan, to niby ja?
Wszystko w okolicy pozamykane.
