Działamy, pracujemy, pływamy... A czasem przychodzi czas na refleksje.
Jakiś czas temu po wielu latach intensywnych prób znalezienia wsarcia na rozwój sportowy przegrałem: zrezygnowałem, bo koszty przerosły możliwości, a wsparcia nie pozyskałem. Przestałem móc wydawać majątek na pływanie, ograniczyłem więc żeglowanie do swoich możliwości. Już nie tak fajne, już nie tak rozwojowe, trochę mniej sportowe.
Cały czas łudziłem się jednak nadzieją, że gdybym mógł pozwolić sobie na bardziej intensywne poszukiwanie wsparcia: czyli robić to profesjonalnie, pokazać jeszcze lepsze wyniki sportowe, a przede wszystkim poświęcić na to dużo więcej czasu, którego pracując zawodowo, rzecz jasna, brakuje - to na pewno by mi się udało. Dlatego przez ostatnie lata kibicowałem innej ekipie, która podchodzi (teraz już podchodziła) do regat ze 100% zaangażowaniem. Ekipa Szymona Jabłkowskiego - młoda, prężna, dynamiczna. Poświęcająca żeglarstwu całe swoje życie. Ludzie, którzy spędziali na wodzie ponad 120 dni w roku. Szymon, który dla pływania odstawił na bok karierę zawodową, studia, zaangażował w to wszystkie możliwe środki prywatne i znajomości, podszedł do tematu w mojej ocenie bardzo profesjonalnie, a przede wszystkim osiągnął bardzo dobre wyniki sportowe... niestety przegrał.
To jest dla mnie dużo bardziej smutny fakt niż nawet własne niepowodzenie. Bo jeżeli w tym naszym żeglarstwie nie mogą się odnaleźć osoby z takimi wynikami, z takim podejściem, z takim profesjonalizmem - to oznacza, że coś w tym wszystkim jest nie tak jakby się chciało. To oznacza, że ja, mając pracę i rodzinę, chcąc nawet bardziej profesjonalnie podchodzić do tematu niż to robiłem - i tak nie miałbym szans na realizację stałego i stabilnego projektu sportowego. Cholernie smutne.
Wpis pod tytułem "to już jest koniec" popsuł mój weekend tydzień temu. Czytajcie sami:
https://www.facebook.com/jablkowskisail ... __tn__=K-R
Cytuj:
TO JUŻ JEST KONIEC
W składzie Anna, Piotr, Aleksander, Filip, Szymon zakończyliśmy właśnie nasze ostatnie regaty w ramach tego projektu. O wyniku Match Race Germany nie warto wspominać, ale mając świadomość, że są to nasze ostatnie regaty postanowiliśmy, że będzie do czas dla nas
Koniec oznacza, że nie popłyniemy już wspólnie, w tych barwach, innych imprez meczowych. Również nie będziemy bronić tytułu Mistrzów Polski w Polskiej Ekstraklasie Żeglarskiej.
Pokonały nas finanse. Pomimo Waszej pomocy, nie byliśmy w stanie zebrać budżetu wystarczającego na kontynuowanie projektu. Próbowaliśmy ile się dało, aż doszliśmy do ściany, a raczej nad przepaść Zrobiliśmy ile się dało. Włożyliśmy w ten projekt tyle serca, energii, czasu i pieniędzy ile mogliśmy.
To były świetne cztery lata. Wraz z Olkiem i Filipem weszliśmy z zupełnie amatorskiego poziomu do ścigania się ze światową czołówką naszej dyscypliny. Uczyliśmy się od znakomitych żeglarzy, którzy do nas dołączali - Piotrka, Ani, Krzyska, Igora i tak dalej. Ogromną przyjemnością było budowanie Załogi i wspólne spędzanie czasu. Nie zawsze szło lekko, ale pozytywne wspomnienia przykrywają zupełnie te gorsze, a utrzymanie jednocześnie wysokiego tempa rozwoju i dobrych relacji uważam za jedno z trudniejszych zadań do tej pory
Dziękuję za początku Wam. Nie walczyliśmy o medale olimpijskie, ale wiem, że dla wielu z Was byliśmy ważni. Mam nadzieję, że dostarczaliśmy Wam dobrych, sportowych emocji Na pewno będę tęsknił za seriami telefonów w drodze powrotnej z regat.
Dziękuję bardzo Maciek Cylupa
Największym problemem polskiego żeglarstwa jest to, że Maka nie da się sklonować.
Nam dał szansę i mam nadzieję, że się nie zawiódł. Nauczyliśmy się od niego miliona rzeczy, wykraczających często poza żeglarstwo. Uczył, chwalił, narzekał, załamywał ręce, motywował i co najważnejsze, w tym wszystkim rzadko się mylił.
Dziękuję rywalom za wiele lekcji żeglarstwa i wiele lekcji pokory. Zaczynaliśmy tuż po nich i to początki Wiktora Plitko i Piotr Harasimowicz były dla mnie inspiracją. Popłynęliśmy ze sobą dziesiątki El Classico, z różnymi wynikami, ale zawsze z cennymi lekcjami
Najszybciej się uczyłem przegrywając, więc dziękuję tym sternikom, od których nauczyłem się najwięcej, czyli Szymon Szymik, Patryk Zbroja, Karol Górski i Rafał Sawik, którego styl pływania od początku staraliśmy się naśladować z lepszym lub gorszym skutkiem Nie będę wymieniał wszystkich załóg, od których zbieraliśmy baty, ale rywalizowanie z Wami było przyjemnością
Dziękuję mojej załodze, przez którą przewinęło się wiele nazwisk, ale trzon pozostawał ten sam. Mocno trzymam kciuki za ich kolejne projekty, czyli Piotr Małecki w Sztorm Grupa, Filip Bińkowski i Aleks Michalski wraz z Wiktorem Plitko w barwach OKŻ, Anna Weinzieher w PZŻ, a Krzysztof Małecki i Igor Tarasiuk w seniorskich i juniorskich drużynach HRMRacing Team.
Największe podziękowania należą się moim najbliższym (to już poza fejsbukową sferą), ale jestem pełen podziwu, że ten czas ze mną wytrzymali <3
A więc jeszcze raz DZIĘKUJEMY i do zobaczenia przy różnych okazjach
W składzie Anna, Piotr, Aleksander, Filip, Szymon zakończyliśmy właśnie nasze ostatnie regaty w ramach tego projektu. O wyniku Match Race Germany nie warto wspominać, ale mając świadomość, że są to nasze ostatnie regaty postanowiliśmy, że będzie do czas dla nas
Koniec oznacza, że nie popłyniemy już wspólnie, w tych barwach, innych imprez meczowych. Również nie będziemy bronić tytułu Mistrzów Polski w Polskiej Ekstraklasie Żeglarskiej.
Pokonały nas finanse. Pomimo Waszej pomocy, nie byliśmy w stanie zebrać budżetu wystarczającego na kontynuowanie projektu. Próbowaliśmy ile się dało, aż doszliśmy do ściany, a raczej nad przepaść
Zrobiliśmy ile się dało. Włożyliśmy w ten projekt tyle serca, energii, czasu i pieniędzy ile mogliśmy.To były świetne cztery lata. Wraz z Olkiem i Filipem weszliśmy z zupełnie amatorskiego poziomu do ścigania się ze światową czołówką naszej dyscypliny. Uczyliśmy się od znakomitych żeglarzy, którzy do nas dołączali - Piotrka, Ani, Krzyska, Igora i tak dalej. Ogromną przyjemnością było budowanie Załogi i wspólne spędzanie czasu. Nie zawsze szło lekko, ale pozytywne wspomnienia przykrywają zupełnie te gorsze, a utrzymanie jednocześnie wysokiego tempa rozwoju i dobrych relacji uważam za jedno z trudniejszych zadań do tej pory
Dziękuję za początku Wam. Nie walczyliśmy o medale olimpijskie, ale wiem, że dla wielu z Was byliśmy ważni. Mam nadzieję, że dostarczaliśmy Wam dobrych, sportowych emocji Na pewno będę tęsknił za seriami telefonów w drodze powrotnej z regat.
Dziękuję bardzo Maciek Cylupa
Największym problemem polskiego żeglarstwa jest to, że Maka nie da się sklonować.
Nam dał szansę i mam nadzieję, że się nie zawiódł. Nauczyliśmy się od niego miliona rzeczy, wykraczających często poza żeglarstwo. Uczył, chwalił, narzekał, załamywał ręce, motywował i co najważnejsze, w tym wszystkim rzadko się mylił.
Dziękuję rywalom za wiele lekcji żeglarstwa i wiele lekcji pokory. Zaczynaliśmy tuż po nich i to początki Wiktora Plitko i Piotr Harasimowicz były dla mnie inspiracją. Popłynęliśmy ze sobą dziesiątki El Classico, z różnymi wynikami, ale zawsze z cennymi lekcjami
Najszybciej się uczyłem przegrywając, więc dziękuję tym sternikom, od których nauczyłem się najwięcej, czyli Szymon Szymik, Patryk Zbroja, Karol Górski i Rafał Sawik, którego styl pływania od początku staraliśmy się naśladować z lepszym lub gorszym skutkiem
Nie będę wymieniał wszystkich załóg, od których zbieraliśmy baty, ale rywalizowanie z Wami było przyjemnością Dziękuję mojej załodze, przez którą przewinęło się wiele nazwisk, ale trzon pozostawał ten sam. Mocno trzymam kciuki za ich kolejne projekty, czyli Piotr Małecki w Sztorm Grupa, Filip Bińkowski i Aleks Michalski wraz z Wiktorem Plitko w barwach OKŻ, Anna Weinzieher w PZŻ, a Krzysztof Małecki i Igor Tarasiuk w seniorskich i juniorskich drużynach HRMRacing Team.
Największe podziękowania należą się moim najbliższym (to już poza fejsbukową sferą), ale jestem pełen podziwu, że ten czas ze mną wytrzymali <3
A więc jeszcze raz DZIĘKUJEMY i do zobaczenia przy różnych okazjach
A tej chwili kolejni fajni ludzie z ogromnymi sukcesami stoją na krawędzi... I wiem, że może im się nie udać, choć kibicuję jak cholera i pomagam jak tylko mogę: i prywatnie i zawodowo. Kulisy tego naszego pływania są czasem po prostu... smutne...
| Załączniki: |
|
JST_koniec.jpg [ 75.44 KiB | Przeglądane 6930 razy ] |
.
