SIRK napisał(a): Fazi napisał(a): A w którym miejscu pieprze? Tak konkretnie. Może nie od razu „pieprzysz” ale wrzuciłeś wszystko do jednego worka, zamieszałeś i tak naprawdę to nie wiem do czego zmierzasz, dlatego może powtórzę jeszcze raz. Prawdopodobnie posiadasz w kieszeni „potencjalne urządzenie nawigacyjne” które jest daleko bardziej zawansowane technologicznie od niejednego profesjonalnego ECDIS’a. Natomiast współcześnie dostępne dla nas, wielofunkcyjne urządzenia nawigacyjne to do niedawna futurologiczne marzenie inżynierów pracujących nad technologiami kosmicznymi. [...]
Hmm, masz rację, że wrzucam wszystko do jednego worka... bo bardziej mi zależy na przekazaniu pewnej melodii wypowiedzi niż na intelektualnej rozrywce punktowania po kolei tego czy innego zagadnienia.
Moniaa wyczuła o co mi chodzi.
Nikt, komu zależy na czasie i pieniądzach, nie żegluje w celu przemieszczania się z miejsca na miejsce. Są od tego szybsze środki lokomocji, wygodniejsze, pewniejsze.
Żeglarstwo należy (przynajmniej ja tak to widzę - a nie mam natury ściganta) do czasów kiedy człowiek był zjednoczony z naturą, kiedy czuł respekt przed żywiołami, kiedy wiedział, że wszystko zależy od jego umiejętności i od tego, jak zbudowano jego statek czy jacht.
W tamtych czasach (kiedy mówiono, że statki są z drewna a ludzie z żelaza) mapy sporządzali żeglarze dla żeglarzy. Odkrywali lądy, cieśniny, mielizny - oznaczali je na mapach.
Każdy znaczek na mapie miał znaczenie, z każdym wiązała się jakaś historia.
Nawigacja wtedy była nie lada sztuką. Wymagała wiedzy, pewnej ręki, dobrego oka, tęgiej głowy, sporego doświadczenia.
To były czasy kiedy morze, wiatr, statek, żeglarz, kompas i mapa stanowiły jedność.
Ale wszystko się zmienia. Nowe materiały, nowe technologie, itp.
Kto czytał 'Okręt 2' wie o co mi chodzi - oficerowie na mostkach stali się urzędnikami do prowadzenia statków.
Ekran plotera czy laptopa to tylko zimna szybka. A mapa na nim to wynik działania programu. Nie ma w nim nic ludzkiego, namacalnego.
To tylko projekcja jakiś tam danych.
Mapy obecnie nie są tworzone przez żeglarzy dla żeglarzy, tylko biorą się z analizy zdjęć satelitarnych, często automatycznie - znowu przez program.
Dzisiaj to jakiś automat wprowadza poprawki do pliku, który potem jest wyświetlany mniej lub bardziej sensownie na szybce.
Coraz mniej w tym ludzi, człowieczeństwa.
Mnie nie kręci to, że GPS ma dokładność do paru metrów.
Oczywiście jako inżynier chylę czoła przed geniuszem ludzkiego intelektu, który zrobił te wszystkie elektroniczne instrumenty.
Ale na pełnym morzu wystarczy mi dokładność do paru, czy parunastu mil.
Czy naprawdę ma znaczenie, że do portu zostało mi 157.345 mil?
A przy brzegu i tak używam oczu.
Owszem, wygodnie jest brać pozycję z GPSa, wygodniej jest nawigować elektronicznie.
Ale umyka to coś wtedy - ta dziwna nić porozumienia, wdzięczności dla gwiazd czy latarnii, poczucia przynależnośći do natury, poczucia całości.
Nie chcę wirtualnej rzeczywistości na jachcie. Nie po to pływam, aby wpatrywać się w ekran komputera.
Zdaję sobie sprawę, że to pieprzenie starego pryka, któremu tęskno do starych czasów.
Ale póki mogę, to cieszy mnie płachta mapy na stoliku nawigacyjnym.
I kiedy biorę namiar na latarnię (ot tak, aby nie wyjść z wprawy) czuję wdzięczność, że ona ciągle tam jeszcze jest. (już pewnie niedługo)
I czuję jedność z morzem, jachtem, kompasem...
"Musicie się przywyknąć, że będziecie się dziwować bez ta szybka..."
No kurcze, jakoś ciężko przywyknąć.
pozdro
|
