Moniia napisał(a): W innym wątku, odswieżanym przez ostatnie kilka miesięcy juz chyba, pojawił sie bardzo ciekawy komentarz, niestety anonimowego forumowicza (piszę niestety, bo inaczej pisalabym w innym wątku ostrzezenie dla nieświadomych wspolzalogantow )
Ot, taki:
led10 napisał(a):
(...)
W takim przypadku ,życie by było mało ciekawe . Przygotowania tylko minimalizują ilość niespodzianek.
A znalazł sie on tam jako odpowiedz na mój komentarz, że akurat prądy w Ciesninie Gibraltarskiej są bardzo dobrze opisane, a ich dobre wykorzystanie to kwestia dobrego przygotowania a nie szczęścia.
No i wlasnie od pewnego czasu nie wiem, czy ten komentarz to bardziej śmieszny jest, czy straszny?
Może krótki wątek edukacyjny dla autora tegoż poglądu i innych, którzy być może nie zdają sobie sprawy z tego, jakie bogactwo danych (i jak dokładnych) można znaleźć na temat prądów?
Napiszecie, jak Wy szukacie takich informacji i gdzie?
Wywołany do tablicy, ten niebezpieczny w środowisku pseudo żeglarz wtrąci trzy słowa , mieszkańcy okolic kanału Angielskiego są dobrymi żeglarzami, a przybysze z innych regionów Europy mogą się wiele od nich "żeglarsko" nauczyć.
Wracając do tematu przygotowania do przepłynięcia w tym wypadku Cieśniny Gibraltarskiej , którą dosadniej nazwałbym prądowo-pływową , a to kolejny temat Moniia może się wykazać .
Przygotować się do takiego przejścia trzeba dobrze ,to już potwierdziliśmy . Postudiować, poczytać trochę literatury. Tabele i plany pływów, wspomniany Reeds . Najlepiej mieć na łódce.
Dobrze też zapoznać się z przewodnikami żeglarskimi mówiącymi o pokonaniu cieśniny.
Polecam wydawnictwo kapitana Andrzeja Pochodaja „Kurs na Morze Północne”
gdzie jest mnóstwo wartościowych rad praktycznych dotyczących przejścia Cieśniny Gibraltarskiej. A tu kila ważnych informacji z tego jak można się przygotować do przepłynięcia tego skrawka wody . Jak już zapoznamy się z ta wiedzą , to w przeciwieństwie do myślenia "bezpiecznych żeglarzy" jeszcze nie przepłyneliście akwenu i tu różne niespodzianki
W cieśninie są dwa rodzaje prądów powierzchniowych i jeszcze dwa prądy ukryte.
Prąd stały/bazowy płynie zawsze na wschód z Atlantyku do Morza Śródziemnego. Powstaje na skutek ubytku poziomu wody w Morzu Śródziemny. Ubytek jest spowodowany dużo szybszym parowaniem tego morza, niż Atlantyku. W miesiącach wiosennych, letnich i wczesną jesienią woda atlantycka wyrównuje poziom Morza Śródziemnego. W okresie późnej jesieni i zimy prąd ten prawie zanika. A latem jest najsilniejszy i osiąga szybkość 2 węzłów.
"Prądy pływowe występują zgodnie z zasadą tych prądów i podążają przemiennie raz na wschód, raz na zachód. Prąd pływowy w kierunku wschodnim jest w okresie występowania prądu atlantyckiego (latem) silniejszy i dochodzi do 5 węzłów. Nie jest tak, że przy brzegach jest najsilniejszy. Jest zupełnie odwrotnie. Najsilniejszy prąd ciągnie środkiem cieśniny, a przy brzegach jest słabszy. Przy marokańskim brzegu trochę bardziej słabszy niż przy hiszpańskim. Przy brzegach prąd stały prawie zanika i osiąga szybkość zaledwie 0,5 węzła. Potrafi być odwrócony przez wiatr."
Czasami przy słabszych pływach jest tak, że przy pływowym prądzie w kierunku zachodnim, prąd atlantycki dominuje w niektórych miejscach cieśniny nad prądem pływowym. Wtedy może dochodzić do sytuacji kiedy w jednym miejscu będziemy mieli pod prąd, a za kilka kabli z prądem, żeby za chwilę znowu wszystko się zmieniło.
Istotną sprawą jest pora roku, w której pokonujemy cieśninę, bo w głównej mierze od niej zależą gibraltarskie prądy. Paradoksalnie ze względu na występujące prądy, najłatwiej przejść cieśninę w miesiącach zimowych.
Przejście trzeba dokładnie zaplanować i wyliczyć. Dostosować do możliwości (szybkości) swojej łódki. Właściwie wybrać miejsce i godzinę wyjścia. Trzeba dysponować aktualną Tablicą Pływów Admiralicji, lub zasięgnąć porady, komunikując się za pomocą FHV z „Tarifa Radio”.
Znacznie łatwiejsze jest przejście cieśniny w kierunku wschodnim niż zachodnim, przewaga wiatrów zachodnich
"Podwodny prąd gibraltarski po stronie Morza Śródziemnego płynie na głębokości od 80 do 200 metrów, a po stronie atlantyckiej schodzi do 800 metrów. Tajemnicza sprawa. Ciągle są prowadzone jego badania.
To co na pewno wiadomo to, że miejscami osiąga szybkość ponad 10 węzłów i płynie dwoma warstwami, każda warstwa w odwrotnym kierunku.
Dolna warstwa - przydenna, płynie zawsze w kierunku zachodnim. Powstaje na skutek odparowania wody powierzchniowej, ma znacznie większą gęstość i zasolenie. Ta gęsta woda opada na dno i spływa do Atlantyku. Jej miejsce wypełnia rzadsza woda z Atlantyku i ta porusza się w kierunku wschodnim, ponad gęstą wodą, a poniżej prądów powierzchniowych."
Jakby tego było mało, na trasie przepływu tych prądów głębinowych, znajduje się poprzeczna skalna przegroda zwana Próg Gibraltarski.Nie należy również zapominać a wielkim ruchu statków na rucie , na które to my mamy uważać . Wracając do uskoku skalnego powoduje ona zaburzenia i wytwarza tak zwane „fale wewnętrzne” nie mylić z falą powierzchniową o wysokości dochodzącej podobno do 100 metrów.
W okresie letnim przeważa wiatr wschodni. Podobnie w okresie letnim natrafimy na przewagę prądów płynących na wschód. Przy takim silnym wietrze wschodnim "Levanter" zderzającym się z przeciwnym prądem powstaje duża stroma fala.
W okresie późnej jesieni, zimy i wczesnej wiosny będziemy mieli przewagę wiatrów zachodnich "Vendavales", ale co z tego jak pływamy latem. W cieśninie występuje efekt dyszowy - tunelowy wiatru.
W sumie niewiele trzeba by przygotować się do takiego rejsu , nie wspomnieliśmy o locji i meteorologii oraz kilku wspomnianych wcześniej w dyskusji sprawach ale rozumiem nie jest to temat rozważań .
W dalszy ciągu uważam ,że mimo dobrych przygotowań niespodzianki w spotkaniu z naturą są nie wykluczone , a przygotowania mogą je minimalizować 
W celu naświetlenia przygotować wtrąciłem cytaty wspomnianego Andrzeja Pochodaja .
pozdrawiam forumowiczów
Bogdan
|
)
Bardzo przydatne źródło informacji: 
