Sąsiad napisał(a): Zainteresował mnie natomiast aspekt zapoznawania się z najmłodszymi załogantami. Z moich doświadczeń wynika, że lepiej jak skipper nie jest "wujkiem", z którym można się bawić, lub wchodzić mu na głowę. Bardziej sprawdza się opcja "obcego pana", którego dzieci być może trochę się boją, ale za to go słuchają. Wbrew pozorom dzieci w większości dobrze sobie radzą z podporządkowaniem autorytetom, a w dzisiejszych smutnych czasach takim autorytetem prawie nigdy nie są rodzice. A ktoś musi to towarzystwo ogarnąć, żeby nie było problemów.
Bardzo fajnie, że zwróciłeś uwagę na ten aspekt. Masz dużo racji.
1. Jestem przeciwnikiem wujka, któremu można wchodzić na głowę. Co nie oznacza, że z dziećmi nie można się bawić. (i nie tylko dziećmi...). Jeśli chodzi o dzieci, to nie za bardzo wyobrażam sobie inną formę Safety Briefing niż w formie zabawy. Łatwiej pokazać, że Kłapouchy dotknął kuchenki i oparzył się. Łatwiej pokazać, że Uszatek wszedł za wysoko na burtę i spadł. Łatwiej niż, w formie prelekcji. I powiem więcej. Jestem przekonany, że dzieciaki wiedzą, że jestem po Ich stronie. I wiedzą, że prawie na wszystko Im pozwolę. Ale jeśli coś będzie zagrażało bezpieczeństwu, to będę konsekwentny i nic na mnie nie podziała. Płacz, wrzask, czy cokolwiek. Ciężko jest być takim twardym w stosunku do dzieci. Ale to trzeba przetrzymać - na litość - tylko raz, dwa. Potem nie ma problemu.
- Nie masz kamizelki/szelek. Nie wejdziesz na pokład.
- Nie ma taty. Nie wiem, gdzie jest kamizelka/szelki.
- Jesteś dużym chłopcem. Masz problem. Każdy marynarz musi wiedzieć, gdzie ma środki bezpieczeństwa. Musisz znaleźć lub być pod pokładem.
- ??? ...
-
- No dobrze, spróbuję znaleźć.
Sytuacja zdarzyła się dokładnie jeden raz. Potem już zawsze - lekko narzekając - sam znajdował.
2. Zgadzam się, że dzieci, nie mają problemu z podporządkowaniem się autorytetom. Jedyne o co trzeba zadbać, to być przyjaźnie nastawionym do dzieci i konsekwentnym, wymagającym.
pzdr,
Andrzej Kurowski
http://strony.aster.pl/spelnij_marzenia
|
