Byłam otoczona gronem wspierających mnie osób, ale byli i tacy, którzy wciąż nas krytykowali. Zwykle udawało mi się to ignorować, ale dużą przykrość sprawiło mi, kiedy Andrew Cape, który ukończył pięć regat dookoła świata i siedem razy opłynął przylądek Horn, 8 października wysłał e-maila do dziennikarza i pisarza Roba Mundle, prosząc go o przekazanie mi listu. Po drodze wiadomość trafiła do mediów i została zacytowana w wielu artykułach. Rob przekazał ją Andrew Shortowi, który dostarczył list mnie i mojej rodzinie. W pierwszych słowach Andrew Cape stwierdzał, że uważa za swój obowiązek skontaktować się ze mną i uświadomienie mi, że taka podróż wymaga doświadczenia, którego nie mam. Najwyraźniej nie próbował nawet dowiedzieć się, jakie właściwie mam doświadczenie i podał przykład Dame Ellen McArthur i Samanthy "Sam" Davis, które przepłynęły kilka tysięcy mil na morzu, zanim wyruszyły w swoje wyprawy.

Gdyby mnie o to spytał, mogłabym mu wyjaśnić, że miałam już za sobą 10 000 mil morskich na otwartych wodach i że opłynęłam między innymi południową część Nowej Zelandii - co mi radził. Uczyłam się elektryki, obsługi silników, meteorologii i dbania o kondycję i miałam chyba najlepiej przygotowaną łódź, jaką ktokolwiek kiedykolwiek wyruszył w tego typu podróż. Korzystałam z najnowszych technologii, ale posiadałam też umiejętności, które miały mi pozwolić żeglować samodzielnie, gdyby technologie jednak zawiodły.

Andrew Cape nie wiedział nic o mnie, moich umiejętnościach, łodzi ani przygotowaniu, uznał jednak, że mam trzydzieści trzy procent szans na pomyślne ukończenie wyprawy dookoła świata, trzydzieści trzy procent na doznanie obrażeń i uszkodzenie łodzi i trzydzieści trzy na zaginięcie lub utratę łodzi. "The Age" zacytowało jego słowa: że to co robię, przypomina sytuację, jakbym "dorastała na farmie, potem kupiła sobie karabin kalibru 303 i czuła się gotowa ruszyć na wojnę z talibami".

Jakież "dobro" zostałoby ochronione, gdyby aparatowi państwa pospołu z jakże mnogimi ochotniczym strażnikami "porządku" udało się wyprawę Jessiki udaremnić..?

Ciekawe, że zdaje się nikomu na myśl nawet nie przychodzi, że Jessica jest osobą wyjątkową i że po prostu spełniła swoje wyjątkowe marzenie.

Kazdy z "malolatow" plynacych samotnie daleko od czasow Lee Grahama jest niewatpliwie wyjatkowy, pytanie tylko kiedy przedszkolaki zaczna plywac dookola Swiata.

Już pisałem, że książka Jessici Watson zainspiruje mnie do wielu wątków.