Przepraszam, jeśli uraziłem. Tyle, że za dużo nie widzę. Bo ryczę nad tym zdjęciem.
...........
A to jest właśnie wątek o kosztach obsesji.
Każdy z nas ma jakąś. Starajmy się, by nie była tak kosztowna. Rodzinnie.
Na dzisiaj koniec.
Pozdrawiam Krzysztof

_________________
Pozdrawiam Krzysztof
Tango 780S, przedtem MAK 747 GT przez 20 lat, a jeszcze wcześniej BEZ-4.

Oczywiście Andrzeju , pełna zgoda ale... akurat w takim przypadku gdzie liczy się każda godzina, gdy wiadomo że pomoc pójdzie bo są ludzie chętni. Organizować zbiórki pieniędzy nie wiadomo jak długo to nie do końca tak powinno być.

Jakoś w Alpach jest zgłoszenie helikopter rusza w pięć minut.
Tam tym bardziej tak to powinno działać. Ubezpieczenia powinny być na tyle dobre i drogie żeby tym Pakistańczykom zawsze wypłacano kasę. Niech nawet kupią z tych pieniedzy lepsze helikoptery z większym zasięgiem.
Gdyby ta pomoc wyleciała szybciej może uratowali by i Tomka i córeczki nadal by miały Tatę.

_________________
pozdro Zbyszek
PUMA 42 S/Y SINE METU
http://www.maxiskippers.pl

soko
To coś Ci dorzucę do tej fotki... Ramki jakieś...

A gdyby On był... Uzależniony jak narkoman ? Coś by to zmieniło ? Gdyby był... Narkomanem ?

A nie wspomnący, himalaistycznie, co to mówili np. rodzina Skoczylasów, bielszczańskich
Taak, mentalna różnica, pokoleniowa... O tempora...
Aby nie Adam na wysokościach (inaczej na haj) oddawał był swój tlen urojonym kolegom? Kto mówi że oni tam normalni?

_________________
Pozdrawiam
Wiesław

Ty to musisz od razu wszystko wyszperać ?
Jak rozmawiałem z tymi himalaistami, kolegami Pana Zawady... Nie ukrywam, że nazwisko mi trochę pomogło
Ale powiem Ci, że jedna rzecz mnie zaskoczyła i postawiła w niewyobrażalnie niezręcznej sytuacji...
Wspominali w mojej obecności Pana Zawadę... Dwa lata po jego śmierci, po ciężkiej chorobie... I jak obstawiasz... Mówili o Nim dobrze... W myśl zasady nihil nisi bene...
Nie. Mówili o Nim takie rzeczy... Oceniali Go tak, że miałem uszy purpurowe jak tego słuchałem. Jak ktoś powiedział by takie słowa o moim charakterze, to bym go po prostu zabił. Ja oczywiście rozumiałem, że dla nich to inny świat. Że nikt się nie obraża za tak krytyczną ocenę... Że to może być dla nich niezwykle ważne...
Oni nawet na siebie inaczej patrzą. O wiele bardziej krytycznie niż żeglarze - uwierz
Od tamtej pory zawsze mówię Pan Zawada...
Masz rację - to nie są normalni ludzie. Chcemy widzieć w nich herosów a tymczasem, jak pisał poeta... Najwyższy szczyt najsilniej przyciąga najsłabszych
Tyle, że oni nie są słabi tak w ogóle... Oni są słabi naszymi oczyma
No ale to tak poza protokołem

Bombel
Przepraszam, ale nie odpowiem zdaniem, które ciśnie się na klawiaturę...
Nie potrafię. Nie byłem w Himalajach, nie znam tego świata...
Kilka razy "psim swędem" dane mi było załapać się na jakieś szczersze pogaduchy...
Powtórzę tylko jeszcze raz:
Chcemy widzieć w nich herosów a oni są słabi - naszymi oczyma.
Piszesz, że dziewczynki miałyby tatę...
Mogło by i tak być...

No, wisz... typ człeka, który musi sobie coś udowadniać... libo nieustannie zadziwiony tem światem, że jest... trudno pojąć, w rzeczy samej. Co nie znaczy że zaraz muszą wszyscy coś oceniać, albo czepiać, zwłaszcza tacy co i siebie samych nie pojmują, póki nie wypróbują. Jeśli odważą.
To tak w temacie paplanin gęgaczy. Nie sądźcie, abyście.

A pojęcie "kapliczka straceńców" dużo jest starsze niż himalaiści.

Ale wiesz... Jak nie rozumiesz czego dotyczy i zaczniesz to naszym arszynem mierzyć...
To Ci wyjdzie, że "wyszedł z domu i nie wrócił"... I jakby wrócił, dziewczynki miałyby tatę...
Analogii chcemy. I wniosków z analogii. Tu błądzimy i tu nas lawina zmiecie

Każdy kiedyś umrze. Kto w butach, a kto bez... i co kto woli...
Jakiś z tego wniosek?

Ale Alpy to trochę inne góry i w innym miejscu...



A takie są? Niestety niektórych rzeczy się nie przeskoczy...

_________________
Pozdrowienia Jurek "Jurmak" Makieła

Z tego żaden... "Dążenie do nieśmiertelności" zaczyna się o krok wcześniej...
Zanim zdasz sobie sprawę, że każdy kiedyś umrze
A my chcemy wniosków i dążenia

Od razu narzekał mnie to nie dziwi, sadzę,że Sajmona też.

_________________
pozdrowienia piotr

Nie ma takich helikopterów. Nikt nie skonstruował i długo jeszcze nie skonstruuje śmigłowców przystosowanych do efektywnego latania w rozrzedzonym powietrzu, więc i kupić się ich nie da. Jak to było w jednym kabarecie "Praw fizyki pan nie zmienisz i nie bądź pan..." (bez urazy).

_________________
Daniel
***** ***
"W demokracji wolno głupcom głosować, w dyktaturze wolno głupcom rządzić." B. Russell
"Propaganda u ruskich jest potrzebna, bo jak im wyłączycie TV zorientują się, że są głodni." Internet
"To dziwne być w tym samym wieku co starzy ludzie." tamże

Ileś tam lat temu jakiś Francuz lądował na Evereście helikopterem. Był film z tego helikoptera i też z dołu. dokumentujący to.
Lądował w tym sensie, że tkwił na szczycie dotykając go płozami ileś tam minut i odleciał. Ponoć był specjalnie odciążony (wymontowano siedzenia itp.).

Jaki pułap może osiągnąć porządny helikopter załadowany powiedzmy alpinistą ze sprzętem? Nie wiem.
Pozdrawiam Krzysztof

_________________
Pozdrawiam Krzysztof
Tango 780S, przedtem MAK 747 GT przez 20 lat, a jeszcze wcześniej BEZ-4.

_________________
Wojciech1968 Port Rybnik
W życiu piękne są tylko chwile...

Wojciechu, żeby nie było nieporozumień, dodałem w swoim poście słowo "efektywnego". Bo z tego, że ktoś gdzieś doleciał czy kogoś się udało uratować nie wynika, że są dostępne maszyny, w oparciu o które możliwe jest zorganizowanie służb ratowniczych, będących w stanie w ciągu pięciu minut (jak napisano powyżej) podjąć akcję ratowniczą powyżej 5 tysięcy m n.p.m.
Pomijając fakt, że mówimy o obszarach większych od niejednego państwa europejskiego...

_________________
Daniel
***** ***
"W demokracji wolno głupcom głosować, w dyktaturze wolno głupcom rządzić." B. Russell
"Propaganda u ruskich jest potrzebna, bo jak im wyłączycie TV zorientują się, że są głodni." Internet
"To dziwne być w tym samym wieku co starzy ludzie." tamże

_________________
Żeglarstwo polega na tym, że pływając całe życie i będąc starym i schorowanym człowiekiem, nigdzie nie dopłynąć.
Krzysztof Chałupczak

RAPORT Z AKCJI RATUNKOWEJ PO ELIZABETH REVOL I TOMASZA MACKIEWICZA NA NANGA PARBAT PRZEPROWADZONEJ W DNIACH 27-28.01.2018
POLSKI HIMALAIZM ZIMOWY 2016-2020 IM. ARTURA HAJZERA·TUESDAY, 30 JANUARY 2018
Skardu, 29.01.2018 roku
W dniu 27.01.2018 roku około godziny 13:30 z bazy pod K2 w Pakistanie, dwoma śmigłowcami EC350, został podebrany Zespół Ratunkowy w składzie Jarosław Botor (kierownik zespołu) Denis Urubko, Adam Bielecki, Piotr Tomala. Zabrano również niezbędny ekwipunek, odpowiednio dobrany z uwzględnieniem różnych wariantów rozwoju akcji ratunkowej na Nanga Parbat /sprzęt biwakowy,
8 butli tlenowych, rozbudowany sprzęt medyczny, worek Gamova, wyżywienie i gaz na cztery dni dla sześciu osób, sprzęt wspinaczkowy/. Ratownicy zostali przetransportowani do Skardu
z międzylądowaniem w bazie wojskowej w Payu na tankowanie.
W Payu podjęto rozmowy z pilotami o możliwości wykonania lotu poszukiwawczego Elizabeth Revol i Tomasza Mackiewicza w okolicy obozu trzeciego na Nandze Parbat /ok. 6500 m.n.p.m./ w celu podebrania poszukiwanych za pomocą technik linowych. Wstępnie piloci wyrażają chęć i zgodę a w Skardu technicy do jednego ze śmigłowców montują atestowany zaczep linowy.
Około 15:40 Zespół w pełnym wyposażeniu wspinaczkowym /kaski, kombinezony puchowe, osobisty sprzęt wspinaczkowy/ startuje ze Skardu w stronę bazy pod Nanga Parbat z międzylądowaniem w bazie wojskowej na tankowanie.
Po dotarciu ok godziny 17:00 w okolice masywu Nangi Parbat i odnalezieniu z powietrza bazy, podjęto próbę wylądowania w obozie pierwszym na wysokości około 4900 m.n.p.m. i zdesantowaniu Zespołu oraz sprzętu ratunkowego. Po kilku nieudanych próbach wysadzono z każdego ze śmigłowców po jednej osobie z częścią sprzętu w bazie głównej i na cztery podejścia, po około 20 minutach, niezbędny sprzęt i czterech ratowników zdesantowano w obozie pierwszym pod Nangą Parbat. Śmigłowce odlatują, i nie wracają co jest jednoznaczne z tym, że nie ma możliwości wykonania technik linowych ze względu na późną porę dnia.
Dwóch najlepiej zaaklimatyzowanych alpinistów czyli Denis Urubko i Adam Bielecki wyruszają w ścianę drogą Kinshofera ok 17:30. Startują na lekko z jedną butla tlenową, dwoma apteczkami, płachtą biwakową, liną połówkową, 50 metrami liny 5mm., kartuszem z gazem, 6-cioma śrubami i wspinaczkowym sprzętem osobistym.
Tymczasem Piotr Tomala i Jarek Botor rozbijają obóz I. Zespoły utrzymują ze sobą stały kontakt radiowy oraz satelitarny z bazą pod K2 oraz Zespołem koordynującym w Polsce /Janusz Majer, Robert Szymczak/. W godzinach nocnych Zespół w obozie I otrzymuje informacje, że Elizabeth Revol schodzi w stronę obozu drugiego na drodze Kinshofera.
Około godziny 2:00 z 27/28.01, Denis Urubko i Adam Bielecki po pokonaniu 1100 m. przewyższenia nawiązuje kontakt głosowy z Poszukiwaną nieco powyżej obozu drugiego na około 6100 m.n.p.m. Ratownicy natychmiast przystąpili do udzielania Revol pomocy, która polegała na zabezpieczeniu w płachcie biwakowej lifesystem, podaniu leków zgodnie z wytycznymi PHZ, podaniu ciepłych płynów. Elizabeth Revol ma odmrożone ręce i lewą stopę. Następnie opisuje, w odpowiedzi na pytania Adama Bieleckiego stan Tomasza Mackiewicza, którego po zejściu ze szczytu, pozostawiła zabezpieczonego w śpiwór w szczelinie (namiocie?) na wysokości ok 7280 m.n.p.m. jako bardzo ciężki: odmrożone ręce, nogi, twarz, niezorientowany w czasie i przestrzeni, nie było z nim już żadnego kontaktu, ślepota śnieżna, brak możliwości samodzielnego przemieszczania się.
Po tych informacjach i kontakcie radiowym oraz telefonicznym Zespół podejmuje decyzje o odstąpieniu od próby dotarcia do Tomasza Mackiewicza i skoncentrowaniu się na ratowaniu zdrowia i życia Elizabeth Revol. W związku z powyższym Zespół postanowił zabiwakować w obozie II /Orle Gniazdo/ do rana.
Po czterogodzinnym biwaku w bardzo trudnych warunkach atmosferycznych /silny wiatr, temp. -35C/, rozpoczęto etap opuszczania Revol drogą Kinshofera przy ciągłej i bezpośredniej asekuracji, do podstawy ściany ok. 5000 m.n.p.m. Resztę drogi do obozu I pokonała o własnych siłach.
W międzyczasie Zespół wspomagający, w obozie I na bieżąco zdając relacje z sytuacji w ścianie, ustalił z Krzysztofem Wielickim godzinę przybycia śmigłowców ratunkowych na 12:00, zabezpieczył sprzęt i przygotował do szybkiej ewakuacji ratowników i poszkodowanej z obozu I.
Śmigłowce przyleciały ok. 13:00 i podjęły z jedynki Piotra Tomalę i Jarka Botora ze sprzętem i wysadziły w bazie głównej pod Nanga Parbat na wys.4000 m celem odciążenia helikopterów. Następnie po trzydziestu minutach oczekiwania, ok 13:30 z obozu I zostali podjęci Elizabeth Revol, Denis Urubko i Adam Bielecki.
Po ponownym lądowaniu śmigłowców w bazie głównej pod Nanga Parbat, podebraniu Piotra Tomali, Jarka Botora oraz całego sprzętu, śmigłowce Askari Aviation przetransportowały poszkodowaną i ratowników do oddalonej o 20 minut lotu bazy wojskowej gdzie Elizabeth Revol została przekazana zespołowi śmigłowca wojskowego i przetransportowana do szpitala w Islamabadzie. Zespól ratowników został przetransportowany do Skardu ok godziny 16:00 i blisko po 28 godzinach działania zakończył akcję.
Kierownik Zespołu Ratunkowego
Ratownik Medyczny
Jarosław Botor
Postscriptum
Dziękując Kolegom za sprawną akcję ratunkową chciałbym również podziękować Panu Attache Ambasady Polskiej w Pakistanie Zbigniewowi Wyszomirskiemu za koordynację wszystkich akcji helikopterowych oraz pełną dyspozycyjność w czasie trwania akcji.
Dziękujemy też pilotom armii pakistańskiej, którzy w trudnych warunkach świetnie wykonali swoje zadania.
Kierownik Narodowej Zimowej Wyprawy na K2
Krzysztof Wielicki


Wytłuszczenia moje. Myślę, że to zamyka temat możliwości skutecznego działania ratowniczego śmigłowców Askari Aviation czyli jedynych dostępnych dla celów ratownictwa wysokogórskiego maszyn w Pakistanie na pułapach o których pisze Wojciech.

Słuszne słowa acz nie całkiem na temat.
Że takie helikoptery są zalinkował Wojciech. I lada dzień będą?? nowsze, lepsze Czy Pakistańczycy je kupią i w jakim czasie to już inna sprawa. Powinni kupić nawet za cenę zwielokrotnionych opłat za wspinanie i ubezpieczeń. Bo pasjonaci będą się wspinać zawsze .Za pół roku, za dwa lata. I zawsze może wydarzyć się kolejna tragedia wspinacza. Oby nie.

_________________
Pozdrawiam
Wiesław

Oprócz kwestii opłat za działalność górską która jest nieporównywalna między Nepalem z jego ceprostradą na Everest gdzie komercyjne wyprawy prowadzące po kilkunastu-kilkudziesięciu klientów płacące ciężkie pieniądze za licencje stoją w korkach na podejściach i przejściach przez seraki /5656 wejść do 2013 i przyspiesza/, a Pakistanem gdzie K2 i Nanga pozostają elitarne /306 i 335 wejść do 2013/ pozostaje kwestia geografii. Spójrz na mapę i porównaj rozmiary, zaludnienie i infrastrukturę Nepalu i Pakistanu /który ma "do ogarnięcia" dwa pasma gór najwyższych - północne Himalaje i Karakorum/, a zobaczysz czemu coś co jest przy okazji bicia rekordu do ogarnięcia logistycznie w Nepalu wymagałoby tygodni przygotowań /paliwo, mechanicy/ w Pakistanie. Żeby maszyna zatankowana na styk w idealnej pogodzie mogła wykonać skok.

Swoją drogą prawie standardowa maszyna. Prawie czyni czasem wielką różnicę to raz, a dwa - jak widzisz tych ubezpieczycieli ubezpieczających... te śmigłowce /wiesz przepisy lotnicze, paliwo do lotniska docelowego, zapasowego i jeszcze na godzinę lotu, przewożenie ludzi bez wymontowanych foteli.../

To nie jest tak, że helikoptery są, że lada dzień "się kupi" - tych pilotów, którzy podejmowali ludzi z 8000 metrów trzeba traktować jak Adama i Denisa - w jednostkowych przypadkach udało im się dokonać niemożliwego. Ale do regularnej praktyki "jak w Alpach" droga jeszcze bardzo daleka.

PS. O takim duperelu, że zimą w tych górach wieje mocno albo bardzo mocno, prędkości wiatru z raportów każdy żeglarz potrafi sobie przeliczyć i wyobrazić precyzyjny zawis czy przyziemienie w trudnym terenie helikopterem, który porusza się na krawędzi /a właściwie sporo ponad nią/ wydajności silników i wirnika głównego, a który do każdego manewru w zawisie w tym opierania się podmuchom wiatru z zasady działania musi poświęcić część aktualnie wytwarzanego ciągu, tym większą im głębsze wychylenie drążka co może skutkować w każdej chwili zerwaniem strug na łopatach wirnika...

Skakałeś kiedyś tak ?
Wiesz do czego doprowadzi takie myślenie ? Obok ginących himalaistów będziesz miał ginących pilotów Kupisz im lepsze/nowsze caracale, ustalisz skuteczniejsze procedury i wyślesz na akcję... A oni zaczną nie_wracać
Spróbuj jeszcze raz przeczytać post Marcina. Naprawdę nie chcesz ogarnąć wyobraźnią tej rzeczywistości...
Tak. Wojciech podlinkował, że takie helikoptery już są... Kiedyś będą lepsze... Może nie tyle helikoptery, co latające dywany nawet... Albo spodki... Taaa... Pakistańczycy powinni już teraz ogłosić przetarg... Nie na spodki, dywany, helikoptery...
Na pilotów...

Opanuj się.

_________________
Pozdrawiam
Wiesław

Tak ? Mam się opanować...
A niech tam. Opanuję się
Powinni jeszcze bardziej zwielokrotnić opłaty za wspinanie i kupić... drony
( Na wypadek, gdyby jednak kamikaze nie udało się wyszkolić na czas... )
W ogóle powinni coś z tym zrobić, żeby Himalaje były jak Alpy...
Ci Pakistańczycy w ogóle nieodpowiedzialni są...

Ty zaś aby się dobrze czujesz???

_________________
Pozdrawiam
Wiesław

Ale potrafisz rozróżnić lot "na krawędzi" i jak przypuszczam "wstrzelony" w okienko pogodowe od normalnej akcji ratowniczej gdzie trzeba przerzucić ludzi, sprzęt i trochę "powisieć"...



Owszem, będą... ale praw fizyki pan nie zmienisz....

_________________
Pozdrowienia Jurek "Jurmak" Makieła

Z tego co słyszałem z przekazu medialnego Pakistańczycy czekali właśnie na okno, które nie nadeszło. Góry są specyficznym terenem do lotu. Przy sprzyjających warunkach da się wzlecieć wyżej. Przy duszeniu...Góra też ma nawietrzną i zawietrzną.
Każdy producent certyfikuje statek powietrzny na maksymalny pułap.
W helikopterach dochodzi jeszcze zawis bez wpływu/z wpływem ziemi.
Specifications (AS350 B3)
Performance
Never exceed speed: 287 km/h (155 knots, 178 mph)
Cruise speed: 245 km/h (132 knots, 152 mph)
Range: 662 km (357 nmi, 411 mi)
Endurance: 4.1 hrs
Service ceiling: 4,600 m (15,100 ft)
Rate of climb: 8.5 m/s (1,675 ft/min)

no paczpan, potrafię
I dlatego napisałem

Co jeszcze ciekawsze, przy słowie będą dałem celowo 2 ( dwa) pytajniki.
Jak to śpiewał Rosiewicz??
Będą, nie będą

_________________
Pozdrawiam
Wiesław

Bombel, ale jak je wyprodukują, skonstruują.
Wyżej masz dane, które dotyczą też modelu na jaki powołał się Wojtek.

Czy Wy aby umiecie czytać???????



Ja też chcę dążenia. Za rok, może dwa

_________________
Pozdrawiam
Wiesław