Tygrysku, ale wyszedł Ci drugi zgrzyt.
W Twoim dwuwierszu walka rymu z gramatyką zakończyła się przegraną gramatyki. Wygrał rym w towarzystwie rusycyzmu.
A trzeba było zastosować taka sztuczkę literacką: pisanie o sobie w trzeciej osobie.
I paczaj jeno, jak niebo goreje....eee.... tego, jaka wyszłaby fajna fraszka:

Do Mariana!
Czemuż Twojej ortografii
Tygrys czytać nie potrafi?

_________________
Pozdrawiam
Janusz Zbierajewski

Zbieraju mój drogi przetrzyj okulary
i racz zauważyć mej poezji czary
gramatyka cięgiem w niej cięgi dostaje
jako też składnia i inne języka rozstaje.

_________________
Aniołek, kurła, aniołek.

Margrabi |X| - 24 cze 2015, o 19:00 napisał na miniczacie:
Darek, uruchamiaj kontakty w ZUSie bo składka właśnie poszła na Polonusa

Natchło mię to:

Płacze pan prezes rządzący ZUS-em
Razem ze swymi damami dworu,
Bo między ZUS-em a Polonusem
Marcin dokonał słusznego wyboru.

_________________
Pozdrawiam
Janusz Zbierajewski

Zbieraj, choć słówka i rymy składa doskonale,
na ekonomii, niestety, nie zna się wcale!
Składkę i tak podpieprzy rząd (lub opozycja),
a zrzutka na „Polonusa”, to nie danina – to inwestycja!

_________________
Pozdrawiam,
Marcin

_________________
"Bałtyk nocą skłania do przemyśleń.Ciemno i tylko woda dookoła.Czasem jakieś światełko w oddali, które szybko znika.Szum wiatru w olinowaniu i bulgot wody od dzioba jachtu." cytat z drugiego tomu " Przygód na Morzu"

Ostrożnie - cytat (przed odmeldowaniem)

CAFÉ-BAR „OCEAN“


I

W Brukseli, w złej dzielnicy
jest kawiarnia „Ocean”,
sami wykolejeńcy
przychodza tu na żer.

Barman ma gębę trupią,
żona życie złamane,
wykolejeńcy łupią
w karty zasmarowane:
— Merde.
— Pardon?
— Coeur.

Pod sufit z aniołkami
fruwaja niedopałki,
aniołki pozłacane?
pozłacane, kochanie —
o, jeden w dymie znikł.

Anegdoty plugawe,
mdłe koszałki-opałki;
żłopią piwo i kawę:
— Merde.
— Pardon?
— Pique.

Gazowe lampy płoną.
Wariat stoi przy ścianie.
Już niejeden zatonął
w tym płytkim „Oceanie“.

II

Tu dostaniesz rękopis
Mozarta i dynamit.
Zapszczykulski handluje
kawą i dolarami.

(Pięcioro dzieci z Włoszką.
Włoch pod tramwajem zginął).
Spójrz: tam siedzi, na boczku,
gra z Murzynem w domino.

III

O Boże, co tu dziewczyn!
więcej niż gwiazd za chmurą.
Durny telefon trzeszczy.
Barman patrzy ponuro,

jak pochylają one,
po dwie, po trzy, po cztery,
swe paznokcie czerwone
nad kuflami z porterem;

jak coś szepcą rzesami,
kolanami, powieką.
Są takie z kolczykami
i takie bez kolczyków;

takie jak nów księżyca
i takie jak cień ptaka,
i takie jak szubienica,
i jak muzyka Bacha;

jeszcze inne — jak liście,
jak drzewa i szum drzew
i takie… a, rzeczywiście:
— Merde.
— Pardon?
— Trèfle.

IV

Zimą tu sie nie błąkaj,
stracisz wszelką nadzieję.
Wiatr świszcze jak idiota
w ulicy Meyerbeer.

Zapszczykulski biedaczek
wiersze pisze i płacze:
chciałby opisac róże;
robi kleksy na głowie;
cywilizacja w górze
płynie jak torpedowiec
nad przekletą kawiarnią „Ocean”,
nad utraconą wiarą,
nad nadzieją, co zatonęła.
— Pan wychodzi?
— Przepraszam.
— Karo.

_________________
Z wyrazami
JM

Mimo że cytat, to jednak łapka, bo to Konstanty.

_________________
Pozdrawiam,
Smoczyca

Mój ulubiony poeta

Mój!

No, mogę się ewentualnie nim z Tobą podzielić.

_________________
Pozdrawiam,
Smoczyca

Cóż... Widzę, że nie mam wyjścia Po połowie ?

Nie musimy rozrabniać Mistrza. Na szczęście matematyka niematerialna pozwala, aby każde wzięło całość.

_________________
Pozdrawiam,
Smoczyca

Kretyn spływał w kajaku na rzece,
Uśmiechnięty, szczęśliwy jak świnia,
A że kretyn był, więc z istoty rzeczy
Za każdym kilometrem kretyniał.

Niebo było czyste, bez chmurek,
Rzeka niebieska i krzywa.
I wołali źli ludzie, co się wspięli na pagórek:
- Ach, spójrzcie, to kretyn spływa.

Na brzeg wyszła żona w wianku z konwalii,
Wyszedł szwagier z całą rodziną
I płakali, i ręce załamywali,
A kretyn płynął i płynął.

Sens moralny, że słońce wszystkim świeci jednako,
Niech się nikt nie wywyższa, niestety!
Bo nie tylko profesor może spływać w kajaku,
Ale również zwyczajny kretyn.

__________________
Oczywiście Konstanty.
Przypomniałem sobie, jak zobaczyłem martwą świnię na rzece San...

Wszystko, panie, to wiatr i błocko,
I jak maź, co każdego pomaże,
Lepiej być świnią w sierpniu, niż w wieczności, pacz pan, kajakarzem.

Oczywiście trochę też, bo nawiązany.

_________________
Pozdrawiam,
Smoczyca

Ja też czasem wspominam "Bal u Salomona".
Zwłaszcza gdy żaglowozem po ściernisku pomykam.
Zaprzężonym w latawiec, jak w aerokonika.
A za miedzą trawa zielona.
I myślę wtedy, że nie jestem wieczny.
Wiatr, co mnie ciągnie, kiedyś szczątki zmiecie.
I nie mam złudzeń, co zostanie po mnie...
Na tym pożal się Boże - Bożym świecie.
Będzie po prostu logout z systemu.
Światło w tunelu i koniec pieśni.
Konstanty po sobie zostawił tak wiele...
Że więcej się przecież nie zmieści...

Pośród lądowej gawiedzi
mitów straszliwych bez liku
że lud w parawanach siedzi
na plażach pięknego Bałtyku.

Czym prędzej więc jadę nad morze
zobaczyć to dziwo nad dziwy
a tam zakrzyknę: o borze!
ten mit jest jednak prawdziwy!

Ludzie, co wolność tak kochają,
sami się w szmatach zamykają.

_________________
Aniołek, kurła, aniołek.

Tak jest teraz.
Lecz kiedyś w miejscowości Chałupy
Osobliwość taka miejsce miała.
Że ludzkość parawanów wcale nie używała...
Jeno ku słońcu wystawiała gołe... Wdzięki...
I rzecz nie tyczyła dłoni.
Słońcu, dostępu do całej reki
parawan rękawa nie bronił.

Czy podobnież nogi.
Od miejsca gdzie jeździec przypina ostrogi.
Znaczy, od Achillesa ścięgna ale własnej już pięty.
Ku górze, gdzie zwykliśmy mocować tekstyliów skrawki...
Nie skrywał reszty kończyny parawan nogawki.

Dzięki tym innowacjom w miejscowości Chałupy.
Blask słoneczny olśniewał nie majtki w groszki... Zielone...
Ale gołe dupy.

Nad Sanem jest małe miasteczko.
Nad miastkiem górka nieznaczna.
Na szczycie nieletnia, lekka panienka
i letnia altana kloaczna.
I wszystko tak niedaleko. Za miedzą...
Żadne pół świata.
Jestem tam częstym gościem, gdy sezon.
Bo z górki tej świetnie się lata.

Onegdaj gdym wspiął się jak anioł
ze skrzydłem "w kalafior" złożonym.
Spotkałem w tej właśnie altanie
Dziewczęcie w stanie upojonym.
"Mam lat szesnaście - Żaneta"
Ugrzęzło w sensie słów paru...
I tutaj na seks czekam...
- A ja tu czekam na warun.
I tak sobie z oną gawędzę
i kontem pluję tę chwilę.
I słyszę jak mówi ta, już prawie, kobieta
full_serwis tyle a tyle...
I wdzięki niepewnie obnaża
I znów nerwowo się śmieje
- Poczekaj bąblu pyskaty!
Już ja Cię na zad przyodzieję!

I oto już stoi grzecznie
I w małdrzyk układa ręce
Od stópek, po czubek główki,
tkwi w dakronowej sukience.
I mówi mi "dziwny jesteś"
I pyta mnie, co mnie skłania ?
Cóż...
Właśnie wydłużam resurs twojego na seks czekania.
"Podbiłem" ci parę latek - nie głupie pół godziny.
Tłumaczę próbując odpiąć jej bluzkę z krzaka tarniny...

Przysłowia są mądrością narodu.
A my narodem - "mądrym" przysłowiami.
Takie mi "prawdy" wpajano za młodu.
Aż mi skorupka nasiąkła jajkami.

Dziś mi się nie chce rozstrzygać do głębi.
"Co autor w wierszu chciał insynuować".
To było dla mnie dylematem - niegdyś.
Jąłem przysłowia dosłownie traktować.

I kiedy kumple zasiądą przy meczu
"Polska z Niemcami"
Śniąc o polskim golu.
Ja całkiem inne mam plany na wieczór.
Idziemy z żoną szukać wiatru w polu.

O planowanym ścinaniu drzewa, co już dawno powinno być ścięte.
Czyli mój nieustający jesienny dylemat, w krótkim wierszyku opisany
________________________________________________________

Lubię jesion.
Jest jak pora roku...
Gdy natura chwali się osiągnięciami.
I niepewnie zapewnia... Przetrwamy?

Cenię sobie jesionowe drewno.
Bo jest przecież nie do przecenienia.

Lecz w tym roku znowu go nie zetnę...
Bo.. Kur*a ! Nie mam sumienia !

Odprysk z dyskusji o żeglarskich szpejach:

Mąż pewnej damy z Peszawaru
Od lat nie wyszedł z buduaru.
Tłumacząc damie, że się boi
Że sprzęt, co w buduarze stoi
Gdzie indziej stać nie ma zamiaru.

_________________
_______________________
Pozdrawiam
Jarek Tomczyk

"Świat jest o wiele bogatszy, gdy się wydaje, że nikt nie patrzy." (J. Kofta)

Raz developer na Złotej.
W Łodzi, Sieradzu, czy Zgierzu
Żeby nie popaść w kłopoty
alkowę umieścił w alkierzu.
A że na budowlance. Przedwiecznej...
Znał się naprawdę dość marnie.
Umieścił obok alkowy
buduar i dwie sypialnie.
I teraz sytuacja
dość dziwna się tutaj wyłania.
Bo oto mamy pokątne...
Sypialnie i kąt do spania.

Ostatnia, jaka mi została, jesionowa decha.
Tak jakoś krzywo się do mnie uśmiecha.
Ta decha szydzi sobie ze mnie - jako żywo.
A, że jest krzywa, no to się uśmiecha krzywo.
Ale jest prawdą, czemu chyba nikt nie przeczy.
Że z krzywej dechy można prosto wyciąć - krzywe rzeczy.
Ale też warto jest nie zapominać, że jest decha ostatnia
Więc jedna jedyna...

Zatem odkrawam dziś tylko kawałek maleńki.
A Sąsiad z nudów wiersz napisał piękny

Markowi została jesionowa decha.
Ciekawe, jaki ma współczynnik pH?
W stronę kwasu bardziej, czy może zasady?
Decha chropowata? Wymaga ogłady!

Zwołaj więc sąsiadów, załóż związek bratni,
Nad ostatnią dechą wydasz dech ostatni.
Z dechy zrobisz cokół, a może kolumnę,
A jeśli nie wyjdzie - zawsze możesz trumnę.

_________________
Pozdrawiam
Janusz Zbierajewski

Decha wysuszona, a więc trochę kwaśna.
( Lecz nawet surowa nie byłaby przaśna. )
Wygładzić ją trudno - strasznie zwichrowana.
( Dlatego być musi чотко obrabiana. )
Tu na nic Ce_eN_Ce. ( Chyba, że się mylę? )
Lepiej się skoncentrować na taśmowej pile.
I trudno by było... Nie widzę sposobu.
Cokół czy kolumnę, przerobić na trumnę...
I z własnym jestestwem wpakować do grobu

Z jesionową dechą jest tak jak z dziewczęciem:
Nie wiesz, co masz zrobić? Gotuj się na rżnięcie.

No i zawsze radę dobrą znajdziesz u mnie:
Nie masz UKF-ki? Możesz nawet w trumnie.

_________________
Pozdrawiam
Janusz Zbierajewski

W trumnie ?!
Kamasutra, czy Mahabharata ( ? )
Wspominała o tym...
No, ale w Karpatach.
Tutaj to niestety nie przejdzie mój bracie...
Trzeba z UKF-ką...
Ech... To Podkarpacie...

-- 7 gru 2015, o 15:17 --

Wierszowany wątek stacza się w zapomnienie. Trzeba go ratować!
------------------------------------------------------------------
Znaleziony w notatniku Windows przy dzisiejszym sprzątaniu dysku

Raz staruszek spacerując w lesie
Ujrzał modrzew modry jak cholera...
Potem było... Pomylił go z sosną.
No i w dworku sobie mieszka teraz.

Ma w tym dworku gabinet, sypialnię
Kąpielowy i salon z aneksem.
I widoki na przyszłośc nie marne.
W gabinecie ma broni kolekcję...

A pośrodku modrzewiowe biurko...
( O modrzewiu pisał K. Linneusz ? )
A na scianie w dwu wężach splacionych - jedna szpilka...
Tak, to kaduceusz.

Przy tym biurku może sobie zipnąć...
Lub z kumplami zaprawić się wódką.
Nikt mu nie ma prawa tutaj krzyknąć: "Nie pij tyle!"
Żonę trzyma krótko...

Czasem myślę, że bym mu zazdrościł...
Zaraz po tym, jak bym go zrozumiał.
Lecz nie kumam, wiecie, takich gości.
Więc tak myślę, co bym... Gdybym skumał...

[Janna]Przeniosłam z efemerycznego wątku o układaniu puzzli, gdzie Waliant i Zbieraj chwalili się osiągnięciami w tym zakresie.


Zbieraj ze żoną eś-pe, szczepiali draj-tałzenowe puzle.
Zeszło im na tym ćwierć roku, widocznie szczepiali w amoku,
albo nie mieli pomysła na spacer gdzie płynie Wisła.
Lub na inne zabawy (jakie - nie bądź ciekawy).
Na jednym puzlu bi-zero, masz bitwę jak jasno cholero!
Tam ludzie niczym batmany latajo od ramy do ramy
Zbierajowgo obrazu (nie zderzając się ani razu).

_________________

***********************************************
* Gdyby wszyscy byli bogaci nikt nie chciałby wiosłować *
***********************************************

Raz pewien Beret z Malty
zakochał się nie na żarty
jego miłość w Argentynie
jak on teraz tam dopłynie?

Do Holendra zaraz ruszył
i Szipmanką nadzwyczajnej piękności z okrągłym brzuszkiem* aż się wzruszył.
Przywiózł ja nad Zalew
bo ma wiele zalet.

Ja też tam byłam, po brzuszku miziałam
a co widziałam, wam powiedziałam.

*urody Szipmanki nie da się zmieścić w jednym wierszu

-- 17 mar 2016, o 13:43 --

Raz Biały Wieloryb podrapał się w ...boczek
i rzekł: czas forumów wziąć na Roztocze.

Zaraz więc wątek z ogłoszeniem dał:
na rejs wolne koje na dwanaście ciał!

Dwie małe acz wredne zgłosiły się wnet
I czterech na balast dołączyło też.

I jeszcze paru, co się nie boją
z fauną jachtową dzielić swą koją.

Miejsce jest jeszcze i czeka na ciebie
płyń z nami a wspomnisz, gdy było jak w niebie
gdyś siedział w fotelu, bezpiecznie, z pilotem
i nikt cię nie ganiał po kiblu z czartplotem.

-- 3 paź 2016, o 17:51 --

regaty nie po to są, by się spieszyć
regaty są, by się życiem cieszyć

_________________
Aniołek, kurła, aniołek.

Smutna wieść, choć spodziewana
(Los prawdziwie jest sobaczy)
Odszedł w bólu wczoraj z rana
Człek, co wiele dla mnie znaczył
Osobnik niepospolity
W siermiężności dziś powszechnej
Był jak powiew świeżej bryzy
W zabetonowanym piekle
Zawsze będę go pamiętał
Nie za teksty, (choć nie nudził)
Ale za to, że po prostu
On naprawdę lubił ludzi
Ze wszystkimi ich wadami
Słabościami i śmiesznością
Durnym politykowaniem
Szczęśliwą, lub nie - miłością
Choć i dzisiaj, gdy już odszedł
Szkalują go różni trutnie
"W sumie z ludźmi fajnie jest
Absolutnie"