Ojoj. Odezwał się wielbiciel banów...dla innych. Gdyby tak banować za odezwanie się gdy ktoś umiera ( a co minuta umiera ktoś na tym świecie) to miałbyś bana dożywotniego. Właśnie Ty. Za prymitywne prowokacje, chamstwo i niczym nieuzasadnione insynuacje.
Co do Mackiewicza. Smutek i żal. Był fantastyczny chłop i ( chyba) już Go nie ma. Ale jako fanatyk sportu superekstremalnego musiał się liczyć z takim końcem. Liczyć i godzić.
Reakcja Yigaela moim zdaniem mocno za ostra. Nigdy nie ma dobrego czasu na rozmowy o czyjejś śmierci. Czy w górach, na wodzie, czy też"" normalnie"" pod kołami TIR-a. A jednak trzeba mówić. Chocby po to by każdy zdawał sobie sprawę kiedy i jak koniec może go spotkać. By podjąć jeszcze jedno dodatkowe zabezpieczenie. By wzmóc swoje szanse powrotu. By nie trzeba było kolejny raz kogoś ratować. Szkoda każdego życia.

_________________
Pozdrawiam
Wiesław

Znałem Tomka. Nie był lubiany w środowisku. Za ułamek kosztów ciężkich, oblężniczych wypraw działał w dużo bardziej cenionym, sportowym stylu alpejskim. Z sukcesami. Nie przez przypadek, Francuzka chcąc dokonać wejścia zimą w stylu alpejskim działała z nim.
Polubiłbyś Go.

Skądinąd ta pani jest alpinistką, ratownikiem górskim, eksploratorką /bywała na wykopaliskach w Andach i Egipcie/ przewodniczką turystyczną, pisarką, ale w himalajach uczestniczyła i organizowała trekingi, a rekord wysokości to Ice Fall u stóp Everestu. Charakterystyczne, że im więcej ludzie w górach wysokich osiągnęli - sami balansując na krawędzi życia i śmierci - tym bardziej powściągliwi i przyjaźni są w ocenach Czapkinsa.

Czy jeden z wiodących obecnie polskich himalaistów Janusz Gołąb wchodząc w składzie kierowanej przez siebie wyprawy w 2014 na K2 w 10 miesięcy po... przebytym udarze niedokrwiennym spotkałby się z aprobatą pani "himalaistki" czy może "stanowczymi słowami" gdyby coś poszło nie tak? Myślę, że to drugie, wszak zawsze dobrze być w zgodzie z kierownikami, którzy mogą zabrać korespondenta do bazy.

Co mi dało Tomciu? Znajomość faktów i szacunek dla tragedii.

Tu cud już był, drugiego nie będzie

Wiemy. Z tego co mówi Francuzka Tomek kontaktował gdy się rozstawali i ustalili, że On zostaje w namiocie, a ona bierze telefon i ucieka w dół póki "łatwo" czyli pola śnieżne na 7200 i żleb niżej. To znaczy wiemy jakie miał oczekiwania co do ratowania w tym momencie - żadne. Ona miała mieć szansę gdyby pogoda pozwoliła na przyziemienie śmigłowca we w miarę połogim terenie na 6300. Pogoda nie pozwoliła, ale zdarzył się cud, o którym długo jeszcze będzie głośno w górach.

Koniecznie mówić właśnie wtedy kiedy Czapkins zamarzał gdzieś w namiocie?

Jakie zabezpieczenie na 8000 metrów masz na myśli? Sugerujesz, że chodzą tam w klapkach ludzie nie znający zagrożeń /komerchy na Evereście nie liczę ich wprowadzają "odpowiedzialni" zawodowi przewodnicy/? Wiadomo co zrobić - nie wspinać się, w szczególności nie w strefie śmierci.

Wiesz, jestem na tyle empatą że potrafię... sam, ciemno i zimno, 0 szans, myśli o bliskich, o kolejnym szczycie w słońcu.......
I za cholerę nie mogę zrozumieć kiedy jest stosowny czas o mówieniu. Trzy godziny przed....Dwa dni po....A może zawsze...niezależnie od okoliczności....

_________________
Pozdrawiam
Wiesław

Yigael
Trzeźwieję powoli. Wczoraj nie wytrzymałem nerwowo i wypiliśmy z żoną wszystko co było w chałupie.

Nie mam jakichś ścisłych związków z himalaizmem... Kiedyś na kursie przewodników miałem kilka wykładów prowadzonych przez himalaistów. Dało mi to jakieś blade pojecie - ze szczególnym naciskiem na blade...
Z drugiej strony - znałem kilku himalaistów. Może nie tyle z drugiej ale z całkiem innej strony... Pasjonuje się radiotechniką i próbowałem kiedyś odtworzyć historię radiotelefonu "Klimek" Wojciecha Nietykszy... Tak poznałem ludzi, którzy chodzili jeszcze z Zawadą ( To środowisko z Saskiej Kępy )
W ogóle miałem możliwość posłuchania wielu zapisów z rozmów prowadzonych przez ten radiotelefon w Himalajach...
A przy okazji porozmawiania i pokorespondowania z ludźmi tego sprzętu w górach używającymi... A także zaprzyjaźnienia się z kilkoma z nich...
I to właściwie wszystkie moje związki z himalaizmem, czy taternictwem.
Po górach łaziłem dużo wprawdzie, ale z liną bardzo rzadko.
To taki "krótki" wstęp, żebyś miał pojęcie jak mało ogarniam z tego...

To czego dokonali wczoraj - zbija mnie z nóg. Chociaż nie potrafię nawet w przyblizeniu tego oszacować...

Ale jest jeszcze jedna refleksja.
Wydaje mi się, że Tomasz wygrał...
Szukałem takiej piosenki, na youtube, która rozpoczynała program Lwowa w tv kiedyś...
Refren szedł jakoś tak:
"Niepotrzebni na ziemi, niekochani w niebie, odkrywamy ląd dla siebie"
Ale nie znalazłem

Ja wczoraj nic nie piłem. Popatrzyłem na pogodę tam, przeczytałem że dwóch cyborgów idzie nocą przy -40 w kuluar i na ściankę celując w obóz II, a dwóch ogarnia zaplecze na dole i się poryczałem. Tak nieestetycznie jakoś. I mam tylko nadzieję, że kiedy już zrobiło mu się na końcu ciepło był przez moment szczęśliwy na swojej górze. Na sam koniec zawsze jest ciepło.

Przeczytajcie co wczoraj napisał o Tomku Szymon. Jest w wątku rejsowym.

A dziś poryczałem się znowu

"Oczywiście serce pękło, gdy usłyszałam, że nie pójdą dalej, nie pójdą po Tomka. Ale to są takie góry i to takie, w których nie dane nam jest oceniać decyzje, bo to oni są na miejscu. Oni też nie mogą narazić się na pewną śmierć. Proszę wszystkich, niech przestaną oceniać. To nie jest przejście po Marszałkowskiej"

To siostra Tomka.

I niech Mu słońce TAM zawsze świeci

_________________
Pozdrawiam
Wiesław

O ryczeniu też coś wiem
Tam się wszystko dzieje tak powoli...

Dokładnie. Zależałoby mi żeby się jednak okazało, że zdobył "Nanga dream".
Pamiętam z pierwszych wypraw jak kupowali liny w składach budowlanych. Ech, przykro.
Skoro to epitafium to odsyłam ponownie do zalinkowanego wyżej teledysku. Tomek Mackiewicz to gość w pomarańczowej puchówce i czerwonych okularach.
J

Poznałem Andrzeja Zawadę gdzieś w połowie lat 70.

Był członkiem YKP Warszawa i miał tam małą motorówkę.

Kiedyś - po jakimś Jego kolejnym wejściu na jakiś szczyt - Klub zorganizował z Nim spotkanie.

Andrzej opowiadał o alpinizmie z takim zaangażowaniem, że słuchaliśmy Go z wypiekami na twarzy.

Na końcu ktoś zadał Andrzejowi pytanie - "po co chodzicie w te góry" ?

Andrzej popatrzył na człowiek a i spytał - "a po co wy pływanie po morzach" ?

_________________
Pozdrawiam
Włodzimierz "Bury Kocur" Ring
S/y "Bury Kocur IV"
POL 8888
MMSI 261 03 14 50

"Jeżeli chodzi o podatki to nikt nie jest patriotą"
G.Orwell

A zgadniesz?

Włodku
Pana Andrzeja osobiście nie poznałem nigdy. Kiedy zacząłem się interesować łącznością radiową polskich himalaistów ( i GOPRowców ) nie żył już od dwu lat
Poznałem kilku jego kolegów.

Interesowała mnie nie tylko technika, propagacja, ale i cała specyfika prowadzenia łączności radiowych na wyprawach naszych himalaistów. Szybko trafiłem na nagrania łączności i wiele rozmawiałem na ten temat z uczestnikami. Wiesz... To wytworzyło w mojej wyobraźni taki klimat... Interesowało mnie też oczywiście w jaki sposób najnowsze osiągnięcia w dziedzinie radiołączności są wykorzystywane. Jak wpływają na zmiany w przebiegu, czy kształcie wypraw... I takie tam historie...

A wczoraj przypomniałem sobie to wszystko... Wyobraziłem sobie łączność radiową z Tomaszem i...
Musiałem się napić

Wiesz... Większość katastrof lotniczych kończy się lapidarnym, wykrzyczanym "Kurwa mac!"...
Ale nie tutaj Tutaj umiera się długo

Najlepiej po.
J

Albo przed... Przed wyprawą
Potem On wchodzi w góry - w taki "skwantowany" stan... Coś jak kot Schrodingera...
Nie mamy z nim łączności. Nie wiemy - żyje, czy nie żyje...
NAPRAWDĘ NIE WIEMY - TERAZ
Sam już nie wiem... Nic...

Ile po...
trzy dni, trzy lata...
Czasu nie odwróci...ale wolałbym rozmawiać ze wszystkimi.... zamiast

_________________
Pozdrawiam
Wiesław

Po jakim "po" ?!? Twoim ? Moim ? Naszym ?
Po - "żaden człowiek przecież dłużej nie przeżyje w takich warunkach" ?

Czy pytasz - ile po zakończeniu akcji ratunkowej ?

Najpierw chciałem rozmawiać "w trakcie"
Specjalnie podkreślając to, że w trakcie...

Potem zdałem sobie sprawę, urąbałem się jak łoś, popłakałem jak norka...
Wytrzeźwiałem z deka i...
Nie widzę, że jest po jakimś "po". Patrzę na noc za oknami i nie widzę, że jest "po"

Wy Panowie na serio z tym placzem?

_________________
***** ***

Tak. Na serio. Na serio z płaczem, piciem i próbą wyobrażenia sobie rozmowy z konającym himalaistą w chorobie wysokościowej wyżej poziomu morza niż ja kiedykolwiek latałem...
Na serio.

Tak. Na serio.

A Ty tak na serio pytasz?Serio?

Jednak media nakrecaja ludzi az rece opadaja. Sam uratowalem czlowieka kiedy wszyscy wokol patrzyli nie wspominajac o mnostwie zwierzakow mniejszych lub wiekszych ale zeby siedziec i plakac z powodu jednego himalaisty, ktory z wlasnej checi i woli poszedl wiedzac ze wroci z odmrozeniami i straci kilka czlonkow ciala, A co w takim razie powiedzie o rodzinie, ktora ostatnio w Swidniku zmiotl najebany jak stodola koles i zabil ojca matke i dziecko? Gdzie byl wtedy Wasz placz ? Czy placzecie kiedy ktos ginie codziennie na ulicy badz staje sie kaleka wbrew swojej woli? Ludzie mi tez szkoda czlowieka i jego zycia ale bez przesady.

_________________
***** ***

Bardzo proszę, by nie wyciągać w cytatach trolli.

_________________
Jestem tylko szarym człowiekiem
www.armator-i-skipper.pl

No to właśnie Was kolega zaorał. Żółwik.
J

Najlepiej przed, ale to niełatwe sądzę, byle nie w trakcie.
J

Ile tu pozerstwa, jadu, chamstwa i nienawiści.......ludzie.....opamiętajcie się !!!!!!!!!!!!!!!!

Nie opamiętają się. Takie czasy. Hamulce niepotrzebne. Każda ekstrema ma się teraz dobrze.

_________________
Marek (dawniej Jeanneau - wszystko się kiedyś kończy)
Czas ruszać. www.newkate.com

Nie zauwazylem takich cech u ludzi, ktorzy wypowiedzieli sie w tym temacie. A i mnie osobiscie daleko do takich cech, zatem prosze powiedz albo wskaz te watki ktore maja slady tego?

_________________
***** ***