Idąc za Waszymi radami założyłem nowy wątek w temacie kontrole WOP historycznie. Tam niech pozostaną konkrety a tu wpisujmy „konkrety ogólne”
cytując słowa jednego z wieszczów.
A więc był rok 1979-31 maj. Wracaliśmy ze strefy dozoru do portu macierzystego Westerplatte. Przez radio otrzymaliśmy informację, że jakaś jednostka na wysokości mola w Sopocie w odległości od 0,5 do 1 mili kręci się podejrzanie, że pewnie coś kombinują i, że być może będą się kontaktować z różnymi jednostkami handlowymi stojącymi na redzie (to było zabronione w tamtych czasach, nie wiem jak jest teraz). Co prawda do redy to było jeszcze daleko, bo ok. 2,5 mili, ale razem z informacją o tej jednostce otrzymaliśmy rozkaz w formie odpowiedniej instrukcji, aby sprawdzić podejrzaną jednostkę i właściwie ją aresztować. Oznaczało to, że dowódca ma ogłosić alarm bojowy, wydać broń (kadra broń krótka, my żołnierze kałachy), artylerzysta uzbroić WKM (dwie sprzężone ze sobą lufy kalibru 12,7), hełmy na głowę, maski przy pasku i cała naprzód na wskazaną pozycję. Po kilkudziesięciu minutach byliśmy na miejscu, flaga (Lima) na maszt a tu się okazało, że jacht, który mamy zaaresztować dowodzony jest przez jedną dorosłą osobę a pozostała część załogi to dzieciaku w wieku 12-14 lat, wszystkie w rękach trzymają kolorowe baloniki, machają nimi do nas przyjaźnie się uśmiechając. Tata na szczęście powstrzymał się z aresztowaniem tego jachtu informując swoich przełożonych, że tu zaszło jakieś nieporozumienie. Odpowiedź z góry była jednak taka, ażeby nie wchodzić na pokład tego jachtu a jedynie nakazać mu dobicie do mola w Sopocie, bo tam już na załogę czekają Wopiści, ale ci z zielonych i oni przejmują sprawę. Tata z megafonem wyszedł na burtę, nakazał zrzucić żagle i skierować jacht w stronę mola i tam zacumować. Kapitan jachtu przeprosił i poinformował, że nie może zrzucić żagli, bo nie ma innego napędu i w inny sposób niż na żaglach nie dopłynie na wskazane miejsce. No, ale nasz dowódca był nieugięty i swoją decyzję utrzymał w mocy. Na tę chwilę w centrum zdarzenia napatoczył się inny jacht płynący na silniku z Gdyni do Gdańska, prowadzony tylko przez jednego człowieka, który zaproponował pomoc, czyli hol. Tata poinformował kapitana tego jachtu, że jacht ten (z dzieciakami) jest aresztowany, i że jeśli oferujący pomoc natychmiast się nie oddali to i on może zostać aresztowany. Wywiązała się dyskusja, kapitan oferujący pomoc nie ustąpił, podjął hol od dzieciaków i doholował ich do mola w Sopocie godząc się z warunkami postawionymi przez naszego Tatę. Jak cała ta sprawa się skończyła niestety nie wiem, jak już wcześniej wspomniałem sprawę przejęli zieloni.
Trochę czas mnie goni, więc tu zakończę ten wątek.
Pozdrawiam i zapraszam do dyskusji.
Słownik: Tata - dowódca ale tylko naszego kutra
) hehe komentować nie trzeba 
Teraz można się śmiać.
. Ogólna symbioza, my im a oni nam potrzebni. Jedni oglądają okręt inni się fotografują na jego tle my podziwiamy dziewczyny. Trwa to jakąś dobrą godzinę aż tu nagle do naszej burty podchodzi mężczyzna w wieku ok. 30 lat, przechyla się nad relingiem wkładając głowę niemalże do sterówki tak, aby mi zakomunikować, że jest oficerem Ludowego Wojska Polskiego i, że chce rozmawiać z kapitanem jednostki (kapitan na moim okręcie = to bosman sztabowy, Tata z dwudziestoletnim stażem 