Obawiam się, że wiele się nie zachowało. A może osiągają niezłe ceny na aukcjach?

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

Bez obaw
Ale nie uprzedzajmy faktów

A jak tam sprawy się mają w cyklu " I technicy mają swoich ulubionych..." ?
( No tak... Skandalistów udało się obejść szerokim łukiem ( i dobrze ) Portrecistów sprowadzić na margines ( też dobrze ) Stoimy przy Avedonie tak ?
No to powolutku zacznijmy się rozpędzać. Powolutku... Żeby jak najwięcej ciekawych rzeczy zobaczyć starajmy się na początek nie wyprzedzić konia w galopie...
W każdym razie - jakoś tak. )

W innym wątku Ryś usiłuje "jednym zdjęciem wartym więcej niż tysiąc słów" zilustrować jak się robiło zdjęcia...
Nie liczyłem ile zdjęć już wstawił ilustrując
Jednym najłatwiej w ten sposób:



No to skoro ilustrowanie mamy za sobą przejdźmy powolutku do Martina Munkacsi...
Któremu skacząca przez kałużę kobieta z parasolką, składała hołd w imieniu Richarda Avedona

Skok przez kałużę w wykonaniu Avedona...


Skok przez kałużę w wykonaniu Munkacsi

Widzimy, że czas naprawdę się zatrzymał ?

Zwróciłeś Robert uwagę na dynamikę na zdjęciu Latrigue.
Przypomnijmy ją sobie linkiem:



Tak. Ale ta dynamika wynikała z niedoskonałości techniki. Warsztat dopiero był formowany, zjawiska poznawane.
My znamy ją ( mamy ją zakodowaną w świadomości ) z kreskówek. A autorzy kreskówek
po prostu częściej niż my obserwowali świadomie świat wokół.
Tymczasem dynamika Martina Munkacsi to już efekt poszukiwania dynamiki:



Robert. Mam nadzieję, że pracujesz nad powiększeniem areału na kolekcję bo dalej będą wspomnienia o takich aparatach





Koniach i człowieku, który pierwszy je dokładnie sfotografował. A pamięci swego syna poświęcił uniwersytet. I wtedy wszystko się zaczęło



Wszystko zaczęło się dziać szybko... Bardzo szybko

Eadweard Muybridge ... Zanim nastały czasy internetu wiedziałem o nim niezbyt wiele, ale jeden z moich nauczycieli, Grzegorz Kowalski (później słynna pracownia "Kowalnia" warszawskiej ASP)pokazał mi jego unikalny album. Najbardziej zaskakującym było, że np. koń zupełnie inaczej wygląda w galopie, niż go Kossaki malują, ale my, znaczy ja i on i moja partnerka, a później żona, zainteresowaliśmy się szczególnie człowiekiem... Fascynujący album.

EDIT:


https://en.wikipedia.org/wiki/Eadweard_Muybridge

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

Dokładnie
A dlaczego ? Bo Kossaki go nie widzą Nikt tak naprawdę wcześniej nie widział konia w galopie

Ale taki prawdziwy koń w galopie, taki dokładny... Wymagał podówczas aparatu, który do matrioszki by się nie zmieścił


A w przypadku braku miejsca na kolekcję nie zapominaj, że fotografia nie tylko na powiększanie pozwala
Na pomniejszanie też. Osobliwie z formatu klatki 6x6

Małe i duże aparaty...
A co się wydarzyło, kiedy Muybridge usłyszał od Stanforda: "Wypier.ol konia - pokaż mi tylko ruch!"
Wtedy zaczęło się wszystko co małe_i_duże. Bo małe _i_duże było i jest szybkie. Bardzo szybkie...
Mamy wielki aparat z wielką kliszą w środku. Mamy zjawisko, które zachodzi szybko. Tak szybko, że z pewnością nie zdążymy go sfotografować...
Mimo wszystko fotografujemy. Wiemy, że niedoświetlimy, wiemy, że nic z tego nie wyjdzie, ale fotografujemy...
Potem wywołujemy. Forsujemy na maksa, żeby zobaczyć chociaż cokolwiek. Walczymy o ślad każdego fotonu, który choćby zbliżył się do kliszy.
Walczymy za wszelką cenę. Kosztem jakości a koszty są ogromne.
Na wywołanym negatywie widać jakiś obraz ale za cholerę nie odgadniesz co on przedstawia...
Straszna masakra normalnie. Nic tylko wyrzucić i zapomnieć...
Ale ten obraz mamy zrobiony bardzo dużym aparatem. Na bardzo dużej kliszy...
Szkoda wyrzucać
Patrzeć się na to nie daje. Powiększyć tego nie sposób, więc...
Ale wyrzucać szkoda...
Powiększyć się nie da, oglądać się nie da... A gdybyśmy tak...
Małe jest piękne - prawda ?
Pomniejszamy naszą zmasakrowaną kliszę i co się dzieje
Tak pracowali pierwsi fotograficy szybkości. Zanim przyszedł ten koleś od prędkości Macha
i powolutku zaczął przyspieszać

Idę na strych otwierać skrzynkę z napisem "ultraszybka" I ja się kolekcją pochwalę A co
( Leży tuż pod skrzynką z napisem "miękkie i twarde Xray" trzeba być ostrożnym )

Dzisiaj znowu testowałem Retinę I. Dziarska osiemdziesięciolatka! Zobaczymy, co pokaże. Na razie mam 17 klatek naświetlone.

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

Bardzo jestem ciekaw Twoich wyników
Ale nie śpiesz się. Powolutku...
U mnie dzisiaj super pogoda, odgruzowuję sprzęty, czyszczę i szukam czegoś fajnego.
Cyfrowa fotografia jest szybka w obróbce, to sobie od razu próbuję czy moje szpeja jeszcze działają jakoś.
Ale jak przypomnę sobie moje pierwsze zabawy z kolorem... Jeszcze na krokusie3 z obiektywem janpol...
To była rzeczywiście mordercza praca w ciemni. Trzymanie parametrów obróbki z dokładnością o wiele większą niż przy czarno-białych...
Wydaje mi sie nawet, że dlatego kolorowa fotografia rozwijała się dosyć wolno...
Bardzo dużo roboty z tym było po prostu

Nigdy samodzielnie nie wołałem koloru. Wystarczyła mi egzema od chemii cz-b.
Ale wiem, że było trudno. Od tych, którzy robili.

Co wyjdzie? Nie mam złudzeń, znaczy dopiero poznaję maszynę.

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

17 zrobionych mozolnie klatek, na każdej siedemnaście siedemnastolatek, na żadnej z nich skrawka ubrania, wtedy docanię artysty starania.
v

vaginalu.
Jedna klatka i ani byś nie drgnął! Spać byś nie mógł, jeść, pić etc...
Przez kilka dni. Jedna klatka by stykła...
Kiedyś. Kiedy drukowali prawdziwe reportaże...



Tylko musiałaby być w dużym rozmiarze. A tego raczej unikano... Nawet na wystawach były tylko takie formaty jakie szły do druku...
Jedna klatka by Cię rozwaliła

Kiedyś, to nie dziś.
Ja chcę dziś. Dawać siedemnastki.
Buchenwald oszczędź.
v

To nie Buchenwald. To Minamata, której by nie było, gdyby nie to zdjęcie
No i ona ma siedemnaście lat
Tak marudzisz, jak dziecko... Żeś na wszystko uodporniony i nic a nic...
Pełna kontrola...
Naiwny

Będziesz zawiedziony.

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

Robert On będzie naprawdę zawiedziony dopiero wtedy, kiedy zorientuje się, że nikt...
Ale to dosłownie nikt, z tych co podsuwają mu przed oczy obrazki, nie jest zainteresowany tym co On chciałby oglądać
A zwłaszcza reklama fotografia ma to głęboko Zakodowane w...

Powiem tak. Jest szczątkowy sens zabawy w analoga. Sprowadza się to do 4 na 5 cala i stykówek.
Patrz Konopka.
v

W zabawie sens ma to, co kogokolwiek bawi.

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

Wywołasz 17 klatek i najdą Cię refleksje.
v

Nie To nie tak działa...
Wywołasz 17 klatek, jak Cię najdzie

Siedemnaście serigraficznych odbitek Merylin Monroe albo puszki zupy Campbell...
Jak Warhol.
No albo oczywiście siedemnaście siedemnastek - jak wolisz

Chcesz tą analogową fotografię zakląć do symbolu, jak stykowe odbitki z konkretnego formatu... A po co chcesz zaklinać ?
Nie po to, żeby zaakcentować różnice między jedną a drugą ? A nawet po to, żeby mieć przed oczyma jedną i drugą osobno... Wszystkie te raw-ki, jotpegi i klisze na różnych półkach...
A tak naprawdę różnice żadne.
Co się stanie jak Robert do swojej exakty w miejsce tylnej ścianki zamiast kliszy wsadzi matrycę ? Migawka przestanie działać ? Przysłona ? A może obiektyw się rozpęknie ?
Różnice żadne. W obróbce nawet niewielkie. Mniej pracochłonne tylko i tyle.

Po co chcę zaklinać?
Po ty by miała uzasadnienie.
Matryca to matryca, klisza to klisza, guma to guma.
Baryt to nie wydruk.
v

A to niby znowu czemu ? Dosłownie - czemu tak widzisz ? Na jakiej podstawie ?
Oczywiście guma to nie chrom... Oczywiście klisza orto to nie pachro...
Ale klisza i matryca ? Reguły gry te same ( parametry ).
Prawa optyki, które z łatwością okiełznają pikselozę i ziarno - te same.
Graj według reguł i powiedz gdzie różnice ?
Nawet czułość barwowa poza widmem widzialnym taka sama ( na miękkie rentgenowskie reagują podobnie - sprawdzałem )
Gdzie różnice ? Tylko w metodach obróbki.

Jak widzę, co ludziska robią pod hasłem "fotografia otworkowa", to wiem, że wszystko może mieć sens, co ludzi kręci. Nie wszystko kręci wszystkich. Tak już jest.

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

Jeżeli zamieniasz materiał światłoczuły na matrycę o tych samych wymiarach, to zapewne możesz w obróbce zasymulować efekt analogowy.
Tylko jakim nakładem środków?
v

Eeetam Można wręcz powiedzieć że obie technologie prawie się nie różnią. I w jednym i w drugim mamy pędzącego fotona. A czy on walnie w halogenka wybijając elektrony zancząc w ten sposób >ognisko< obrazu utajonego czy też walnie w fotoelement i tak samo wybić elektrony które jako>prąd< my pomierzymy i zapiszemy otrzymując wynikowo taki sam obraz.
Jeden pies.
Nie wiem czy ktoś zauważył że schyłek rozwoju materiałów światłoczułych wkroczył na drogę porządkowania halogenków. Zrobić je płaskie-duże a zatem światłoczułe bardzo i jak najrównomierniej je ułożyć jeden obok drugiego.
Fuji zapoczątkowała ten proces w filmach które poznaliśmy onegdaj jako Super-G
--- zresztą- lepszych już nie było później i nie będzie. To co produkują teraz jeszcze to spadek po wcześniejszej technologi którą oni handlowo oznaczali jako HR.
Też niezłe filmy w sumie były i choćby nie wiem co maniacy Kodaka gadali to nawet HR przewyższały kodakowskie materiały. Agfa zaś wymiękła jeszcze w latach 70-tych.

Potem fuji poszło w cyfrówkę i zrobili swoją słynną matrycę- też zdaje się oznaczaną jako HR. Duże i małe piksele ułożone w plaster miodu na nie czworobok. Zdjęcia z np.cyfrowego Fuji S3 starego gdy nie będziemy wnikać za mocno są jakby zrobione na super-G.
A można nawet iść w zakład i oszukać nawet całkiem oblatanego czytacza testów z gazet że nie rozpozna zdjęcia zrobionego na filmie od tego zrobionego S3 przy odpalonej symulacji filmowej.
Taka bardzo prosta metoda- trochę przypadkowo rozrzucone piksele i obraz nieco zmiękczony.

ed: taki kwiatek wprost na żywca bez jakiejś symulacji jako zwykły jpg z małego cyfraka Fuji



kliknijta se kwiatka i zobaczcie uważnie jak wygląda w powiększeniu

To tak jak z uprawianiem garncarstwa na kole, czy szkutnictwa amatorskiego w drewnie - nie po to się to robi, żeby dorównać najnowszym technologiom. Czerpie się radość z samego robienia.

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

Radość, radością. W zabawie w mały obrazek, kokop ma rację. Dlatego przy upadku dostępu do procesu pozytywowego (za rozsądne pieniądze) lepiej się przenieść w obszar unikalnego obrazowania. Otworkowa na przykład. Strumień fotonów musi rzeźbić, inaczej znika.
v

Olympusem swoim też miałem zajawkę na otworki i nawet dało się coś zrobić w ten sposób

ed: tutaj z takiego lepsiejszego Fuji XT2
kurna.......... chwila- jpg za duży dla hostingu. Trochę sprasuję na mniej MB

Wszystko dzisiaj możliwe. Fotografujesz kota, a wychodzi jeż.
Cudownie.
v

No bo ja wiem? Aż takich odchyłek nie ma

dobra, prawie 9 MB wlazło jakoś

Niby że otworkowa?
v