W tym roku urlop w pierwszych dwóch tygodniach lipca mieliśmy spędzić, przepływając naszym GIS-em i Zbyszkowym Drascombem Kanał Elbląski, a dalej wypłynąć na chwilę na Zalew Wiślany, potem popłynąć pod Malbork, do Gdańska i zamknąć pętelkę. Niestety, nienaprawiona na czas zębatka pochylni Oleśnica wymusiła na nas zmianę planów i tak oto ponownie wędrowaliśmy odkrytopokładówkami po Mazurach.

Osoby dramatu:
Goat Island Skiff aka GIS, aka Safari
Drascombe aka Impala
Zbyszek aka Zuluwhiskey, czyli mój kumpel z wojska
Bartek, czyli moja większa połowa
Jasiek i Maciek, czyli Potwory
Janna aka Smoczyca
oraz gościnnie: najsympatyczniejszy Adam na świecie

Zwodowaliśmy się w Bogaczewie, w Przystani Evelyn. Przemiły Pan Bosman pamiętał nas z zeszłego roku, więc miło pogadaliśmy i… poszliśmy spać do namiotów – my na lądzie, Zbyszek na Drascombie.



Raniutko zwinęliśmy obóz, zapakowaliśmy worki na łódkę i ruszyliśmy przez Jezioro Boczne w kierunku Niegocina. Ponieważ wiało całkiem mocno, nie chcąc ryzykować kąpieli na samym początku wyprawy, jeszcze poprzedniego wieczora ustaliliśmy, że spróbujemy eksplorować jeziora mniejsze gabarytami. Dlatego na Niegocin wypłynęliśmy tylko troszkę, by ominąć płyciznę i przeszliśmy wzdłuż południowego brzegu na jeziorko Niałk Duży. Odcinek niezbyt imponujący odległością, ale wiatr o sile stabilnych 5B, plus całkiem spore fale sprawiły, że resztki senności szybko spłynęły z naszych oczu. Płynęłam wtedy GIS-em z Jaśkiem i podziwiając sposób, w jaki kieruje łódką, prześlizgując się po grzbietach fal, próbowałam sobie przypomnieć, czy on, rodząc się, już wtedy nie trzymał w zaciśniętej piąstce małego rumpelka?

Na Niałku fali już nie było, a i połowa wiatru zatrzymywała się na drzewach. Przed mostem złożyliśmy maszty i przepłynęliśmy na jezioro Wojnowo. Postawiliśmy maszty i rozrefowaliśmy żagle. Jezioro – przepiękne. Wiało nam w plecy, więc ani się nie obejrzeliśmy, jak trzeba było znowu składać maszty, by wpłynąć na (nomen omen) Głaźną Strugę. Byłam bardzo ciekawa przeprawy przez sławną szamborurę i nie zawiodłam się. Bardzo interesujący odcinek. Woda na Mazurach była generalnie wysoka, więc i strumień miał całkiem sporą (jak na siebie) głębokość – od kilkunastu do kilkudziesięciu centymetrów, ale był rwący, więc łódki miały tendencję do tańczenia i musieliśmy je, podczas burłaczenia, trzymać w kilka osób, by nie zniosło ich na wystające tu i ówdzie kamulce. Na szczęście, kamienne progi spiętrzające wodę były rozebrane, a kamienie ułożone grzecznie po bokach.





I oto po kilkudziesięciu minutach znaleźliśmy się na Buwełnie. Czy ja napisałam, że Wojnowo jest przepiękne? Zatem nie pozostaje mi nic innego, jak poddać się egzaltacji, mówiąc, że Buwełno jest cudowne, zachwycające i nadzwyczajne. I puste. Nie spotkaliśmy tam ani jednej żaglówki, jedynie kilka łódeczek wędkarskich.



Postawiliśmy namioty niedaleko południowego krańca jeziora, gotowaliśmy pożywną pulpę turystyczną z pomidorami, fasolą i kukurydzą i zachwycaliśmy się zachodem słońca.
Ranek wstał brzydki, ale co to dla nas. Zwinęliśmy obozowisko, spakowali dobytek na łódki (no, Zbyszek nie musiał wiele pakować, bo spał pod namiotem, postawionym na Drascombie i tam też miał swoje rzeczy) i… zobaczyliśmy nadciągającą czarną chmurę. Zatem rozpakowaliśmy GIS-a, rozbiliśmy namioty i w ostatniej chwili schowaliśmy się w nich razem z dobytkiem. Wiujnęła chyba siódemka, wlewając do łódek wiadra deszczówki. Po godzince wiatr się zmniejszył, deszcz także, ale tylko po to, by wywabić nas z namiotów i próbować zlać za kolejnym podejściem. Ale nie z nami takie numery… W końcu postanowiliśmy nigdzie już nie wypływać i zostać na drugą noc.
Tym razem ranek wstał śliczny. Po tradycyjnym wybieraniu wody z łódki i pakowaniu, ruszyliśmy z powrotem na północ. Słoneczko, wiatr 2-3B, halsówka niezbyt szybka, ale nieuciążliwa. Głaźną Strugę pokonywaliśmy prowadząc łódki rufami do przodu. Ponieważ na Wojnowie zobaczyliśmy goniące nas czarne chmury, postanowiliśmy zjeść obiad pod daszkiem na polu biwakowym. A potem, stwierdziwszy, że w sumie nam się nie spieszy, zostaliśmy tam na noc. Zbyszek z Bartkiem popłynęli jeszcze do Rudej na zakupy, a potem nastąpiła przepiękna eksplozja kiczu, czyli zachód słońca.

_________________
Pozdrawiam,
Smoczyca

A kolejna część? Yyy, kiedy?

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

Mówisz i masz.

Cd.

Następnego dnia rozpoczęliśmy spełnianie marzenia Zbyszka, czyli zdobycie Rynu od strony wody. Częściowo powtórzyliśmy ubiegłoroczna trasę, ale tym razem obie łódki miały swoje motorki, no i nie było kajaka, więc kanały pokonywaliśmy sprawnie. To był dzień Maćka, który uwielbia pływanie na silniczku. Jego muzyczne ucho dostrzega w mruczeniu silnika basową linię melodyczną, do której Maciek dośpiewuje melodię głosu podstawowego.

Bez większych przygód dotarliśmy do Zanzibaru na jeziorze Tałtowisko. Bardzo lubimy to miejsce, a tym razem przydarzył nam się dodatkowy bonus w postaci profesjonalnego koncert szant w wykonaniu kadry obozu żeglarskiego, czyli członków zespołu Igi Band.

Po lodowatej nocy nastąpił upalny dzień. I flauta. Trochę kapcząc na żaglach, trochę na silnikach, dotarliśmy do Rynu. Zakupy i kierunek na południe. Zrobiło się trochę wiatru, ale wraz z nim nadciągała burza, więc spłynęliśmy do zatoki Mrówka na Tałtach. Bardzo sympatyczne miejsce, nowi gospodarze, czyściutka toi-toika.

Rano postawiliśmy żagle i obraliśmy kierunek na Mikołajki. Nie, żebyśmy gustowali w tym, zbyt gwarnym jak dla nas, miejscu, ale chcieliśmy pokazać chłopakom niezapomnianą bryłę hotelu Gołębiewski. Po sesji zdjęciowej nastąpił w tył zwrot i ruszyliśmy po swoich śladach w kanały, w kierunku Jagodnego.

A potem zaczęło padać. Ochłodziło się mocno i padało coraz bardziej. Na Jagodnem marzyłam już tylko o czymś ciepłym, dlatego pomysł, żeby stanąć na noc w Evelynie (ach, to jedzonko! I gorący prysznic!) ucieszył mnie niezmiernie. Co więcej, udało nam się dostać ostatnie miejsca noclegowe pod dachem, więc mogliśmy wysuszyć mokre ubrania. Luksusy!

Do rozpasanego sybaryczeniem noclegu dołożyliśmy ocierające się o obżarstwo śniadanie (szwedzki stół, choć nazwa Lukullusowy byłaby bardziej na miejscu) i ruszyliśmy na północ. Słońce, ale nie upał, wiatr, ale nie zamęczający i cudowna halsówka. Niegocin - halsówka, Giżycko – silniczki, Kisajno – halsówka, Dargin – halsówka, skręcamy w lewo, do Zatoki Łabap – wiatr też skręca, więc halsówka, przechodzimy na południe, na Jezioro Dobskie (strefa ciszy) – wiatr zamiera. Ale wpomógłszy się pagajami, dotarliśmy w końcu do naszego kolejnego ulubionego miejsca – Kąta Rajcocha. Przemili właściciele, czyste sanitariaty, pyszna karkówka z grilla i ogórki małosolne, no i jazz, nienachalnie snujący się pod namiotem barowym.

Rano opłynęliśmy wyspę Gilmę, zaglądnęliśmy do Doby (mały sklepik) i ruszyliśmy dalej. Na Darginie zeszliśmy z jachtostrady, by popłynąć do Poganckich Kęp, potem powrót na szlak i korzystając z przyjemnego wiatru, przez Kirsajty i Mamry weszliśmy na Święcajty. Pooglądaliśmy sobie trenujące dzieciaki na Optykach i młodzież na dorosłych łódkach i zaparkowaliśmy na nocleg w ośrodku Zatoka Kal.

Rano ruszyliśmy w drogę powrotną. Wiatru na lekarstwo, więc nasze katarynki poszły w ruch. Po nocnej burzy nie przyszło ochłodzenie, było gorąco, parno i duszno, więc nie byliśmy zaskoczeni, gdy zaczęło padać. Gdy nadciągnęły burzowe chmury, schowaliśmy się w zatoczce na Łabędzim Szlaku. Tarp rozpięty między masztami Drascomba wyśmienicie chronił przed deszczem.



Burza pokrążyła wokół nas i poszła, ale nadal padało z naprzemiennym laniem. Za to wiatru wciąż nawet na lekarstwo homeopatyczne. Szliśmy więc dalej na silnikach i przed wieczorem stanęliśmy w naszym ulubionym Evelynie. Prognoza na kolejny dzień była bardzo żeglarska – wiatr 3-4 B i słońce, a deszcze tylko przelotne, postanowiliśmy więc popływać na lekko, zostawiając rzeczy na lądzie.



Był to chyba najfajniejszy żeglarsko dzień. Pokręciliśmy się po Niegocinie, przejmując na wodzie naszego kolegę Adama, który spędzał urlop ze znajomymi na czarterowej kabinówce i miał ochotę na coś mniejszego. Przesiadaliśmy się między łódkami, żeby każdy mógł się pobawić. Nawet ulewa i uszkodzony ster w GIS-ie nie popsuły nam humorów. Był też akcent hitchcockowski, czyli setki kormoranów, które nadleciały jednocześnie, usiadły na wodzie przed GIS-em, a potem zrywały się, uciekając przed łódką.



A potem już tylko wyciągnięcie łódek, pakowanie, obiad, odwiezienie Adama na jego łódkę, ostatnie, nieco smutne piwo i do spania, bo rano trzeba wracać.

Wyjazd był rewelacyjny, napływaliśmy się, odpoczęli, naśmiali. Zbyszek ma mi przesłać dane z GPS-a, wtedy zamieszczę zestawienie kilometrowe, a jeśli podrzuci jakieś zdjęcia, to może dołożę jeszcze kilka.

_________________
Pozdrawiam,
Smoczyca

Fajny rejs i ciekawy opis

_________________
Jedni mówią po to, żeby mówić, a inni po to, żeby powiedzieć.

Zdjęcie z przeczekiwania burzy przypomniało mi podobne przeczekiwanie sprzed kilku dobrych lat na Drawie.
Jedno pod betonowym mostkiem, a drugie przy gliniastej skarpie, w ulewie, kiedy strach nam naprawdę tyłki zaczął ściskać...

Patrząc na resztę zdjęć, człek tęskni za kajakami, nigdy nie ma na to czasu, a żal...
W sumie, za zdjęcia i opis, minus się należy!*

* żartem, rzecz jasna - dziękuję!

_________________
Strona jachtu: http://www.zpokladu.pl

Łał

Jak człowiek czyta taką relację - to nabiera dzikiej chęci na taką włóczęgę

Jesteście nie-sa-mo-wi-ci !!!!!!!!

_________________
Konsul 37 "Don Kichot"
POL 0001WR
MMSI 261037650
https://jachtdonkichot.pl/


A po nocy nadchodzi dzień... I niech już tak zostanie.

Po co minusować? Lepiej zgłosić do moderacji...
Janna, fajna relacja, podobałomisie

_________________
Daniel
***** ***
"W demokracji wolno głupcom głosować, w dyktaturze wolno głupcom rządzić." B. Russell
"Propaganda u ruskich jest potrzebna, bo jak im wyłączycie TV zorientują się, że są głodni." Internet
"To dziwne być w tym samym wieku co starzy ludzie." tamże

Cudnie!!!
(zazdraszczam!)

Zastanawiam się tylko, kiedy zamontujecie przedłużacz rumpla?

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

Dziękuję. Bardzo się cieszę, że się Wam podobała relacja z pływania takiego skromnego i swojskiego, wręcz podwórkowego - bez fal jak domy, palm, lazurowych zatoczek, egzotyki, gór lodowych, czy setek mil bez zawijania do portu.


Musimy naprawić ster, więc być może przy okazji zamontujemy przedłużacz. Koniecznie też chcemy dodać pasy balastowe, bo bardzo nam ich brakowało.

_________________
Pozdrawiam,
Smoczyca

Tak! Myślę też o powierzchni przeciwślizgowej na dnie kokpitu!

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

Do pasów balastowych to trzeba by dorobić jakieś półpokłady co by kratka w d... nie wlazła.

MJS

_________________
"Wolność? co to takiego?" ja
"Gdy wszyscy grają to samo - szukam dyrygenta" K.Szewczyk

Wspomnij: Orwella i Huxleya.


Zapraszam na "fejsa":
"Dla tych co nie lubią szerokich ruf "
"Marian Strzelecki"
oraz
https://planyjachtow.pl/

Na razie poprzestaniemy na starych, sprawdzonych, optymiśkowych spodenkach balastowych.

_________________
Pozdrawiam,
Smoczyca

Ba!
Jest dokładnie tak jak sugerujesz
Przeczytałem relację Janny ( A właściwie przeczytaliśmy ). Kliknąłem łapkę i spakowaliśmy manele.
Właśnie przed kilkoma godzinami wróciliśmy z włóczęgi
Nie mam sił na relacjonowanie, ale spróbuję się zmierzyć z tym wyzwaniem niebawem.

Aaaa właśnie... Na wszelki wypadek informuję, że pozwoliłem sobie zadecydować za Ciebie
Jakbyś chciał mnie gonić za to po całych Bieszczadach, to wole się przyznać już teraz
Po tym co napisałeś tutaj:
viewtopic.php?f=73&t=25066&p=436337#p435445
Pozwoliłem sobie złożyć, na grobie Tośki, trzy wiązanki kwiatów - jedną w Twoim imieniu


I co z tego, że zachody słońca są kiczowate ? Co z tego... One właśnie takie mają być
Bardzo inspirująca relacja Janno Człowiekowi aż chce się "dupę ruszyć", żeby nie zazdrościć
Ucałowania dla wszystkich ( jeśli dobrze porachowałem )

Wielkie dzięki Marku...

Od 2008 roku kiedy z honorami spaliłem w ognisku rozpalonym na dziedzińcu "Domku Myśliwskiego" w Dołżycy moje pochodzące z 1983 roku wibramy - nie byłem jeszcze w Bieszczadach. A ciągnie mnie tam jak jasna cholera

Jakoś nie mogę skompletować ekipy, a samemu smutno jakoś...

W tym roku planowałem pojechać pod koniec września, ale zobaczymy...

_________________
Konsul 37 "Don Kichot"
POL 0001WR
MMSI 261037650
https://jachtdonkichot.pl/


A po nocy nadchodzi dzień... I niech już tak zostanie.

Dokładnie tak. I choćby wszyscy znawcy sztuki mówili, że to passe, to ja i tak będę je lubić. Bo tak.

_________________
Pozdrawiam,
Smoczyca

A dlaczego nie ma Słoneczka na żadnym zdjęciu hę?

_________________
"Bałtyk nocą skłania do przemyśleń.Ciemno i tylko woda dookoła.Czasem jakieś światełko w oddali, które szybko znika.Szum wiatru w olinowaniu i bulgot wody od dzioba jachtu." cytat z drugiego tomu " Przygód na Morzu"

Bo zwykle byłam po drugiej stronie lustra. Ale może coś znajdę.

_________________
Pozdrawiam,
Smoczyca

A oto obiecane zestawienie czasoprzestrzenne:

Dzień 1: Bogaczewo – Cierzpięty – 22,5 km

Dzień 2: obiboctwo namiotowe – 0 km

Dzień 3: Cierzpięty – Wojnowo – 18,8 km

Dzień 4: Wojnowo – Zanzibar (Tałtowisko) – 33,8 km

Dzien 5: Zanzibar – Ryn – Mrówka – 25,3 km

Dzień 6: Mrówka – Mikołajki – Bogaczewo – 44,2 km

Dzień 7: Bogaczewo – Zat. Rajcocha (J. Dobskie) – 41,9 km

Dzień 8: Zat. Rajcocha – Zatoka Kal – 34,2 km

Dzień 9: Zat. Kal – Bogaczewo – 35,9 km

Dzień 10: Bogaczewo – zabawy na Niegocinie – Bogaczewo – 33,5 km



Razem: 290,1 km

_________________
Pozdrawiam,
Smoczyca

No, udało mi się wygrzebać parę zdjęć. Uprasza się o niestraszenie dzieci Smoczycą.

_________________
Pozdrawiam,
Smoczyca

No !

_________________
Konsul 37 "Don Kichot"
POL 0001WR
MMSI 261037650
https://jachtdonkichot.pl/


A po nocy nadchodzi dzień... I niech już tak zostanie.

O ! To to ja rozumiem Tak właśnie wyglądać powinna szczęśliwa i wypoczęta rodzina
Cudnie, że nie łamiecie stereotypów

Świetna relacja z budzącej zazdrość (zdrową!) podróży. Dziękuję!