Wczoraj był jeden z fajniejszych Korsarzowych spiczów w tym roku. Piszę tak ostrożnie, bo spiczy było dużo. Ale myślę, że w tej niesamowitej konkurencji na ciekawie opowieści wczorajszy wygrywa.
Tego nie da się opowiedzieć. Skrócić. Streścić. Uff! Z góry więc rezygnuję z tego zamiaru. Jestem usprawiedliwiony. Nie oddam ducha i treści.
Ale choć kilka fragmentów, okruszków muszę opisać.
Już nie pamiętam imion. Kasia, Katine, Karin a może Katrine czy Katrina? Było ich wiele. Patrycja pamiętała po wielu latach wszystkie.
Była historia jednej z nich.
Hiszpanka. Młoda. Po studiach. Czyli bez perspektyw na pracę w Hiszpanii, gdzie bezrobocie jest potworne. Wg. metodologii Eurostat 1/2/4 (1 tydzień bez pracy/gotów do pracy w ciągu 2 tygodni/szukał aktywnie w ciągu 4 tygodni) bezrobocie wśród młodych w Polsce wynosi obecnie 23,7% ale największe w UE jest w Hiszpanii i wynosi 41,6% !
Poza tym nie chce uczestniczyć w tym potwornym wyścigu szczurów. Siódme auto, czwarty motocykl, trzeci dom itd. Po co? Wyjechała jak wielu jej rówieśników do Ameryki Południowej a może Środkowej. Już nie pamiętam. Nic nie potrafi. Wszystkiego się boi. A najbardziej rekinów. Nie wchodzi do wody. To oczywiste. Ale nawet jest przerażona książką o rekinach. O nurkowaniu nie ma mowy. O żeglarstwie? No może, ale nic o tym nie wie. Ma straszne blokady psychiczne. Ma najgorzej płatne prace. Nie stać jej na wynajem mieszkania. Wyprosiła na jakimś rozwalającym się statku miejsce na nocleg. Za stół służy ... nadbudówka. Oczywiście nie ma prysznica. Pranie robi się ręcznie itd.
I Patrycja krok po kroku uczy ją obsługi silnika do pontonu i wielu innych rzeczy. I opowiada o jachtostopingu.
- I ja też tak bym mogła?
- Tak.
- Ale jak?
- Po prostu zapytaj kapitana z sąsiedniego jachtu.
I zapytała. I pojechała. I już nie boi się książek o rekinach. Ma zdjęcie z książką o rekinach, gdzie jest uśmiechnięta. Już nie boi się nurkować. A żeglarstwo nie jest czarną magią. I do dziś przesyła Patrycji zdjęcia z jachtu, gdzie jest uśmiechnięta. I ciągle jest na tym samym jachcie...
Czyż nie piękna historia? Czyż dla takich wspomnień nie warto włóczyć się po świecie?
Albo inna. Lepsza. Patrycja trafiła na miejsce, gdzie wieloryby a właściwie wielorybnice rodzą wielorybiątka. I widać im tylko płetwy a same są pionowo w dół. I Patrycja obserwowała to. I w pewnej chwili zobaczyła jak wypłynęło nowo narodzone wielorybiątko.
Moim marzeniem do niedawna było zobaczyć wieloryba. Ale taka historia? To już więcej niż można sobie wyobrazić! Pływając dookoła świata kontakt z naturą jest niesamowity. Jakże wszyscy zazdrościliśmy Patrycji tej przygody!
Było też o biednych ludziach. Np. w Brazylii. I jedynej niebezpiecznej sytuacji. W pewnej chwili ktoś stłukt butelkę, gdy Patrycja szła boso. Była zdumiona, bo ruch był nielogiczny. Nie zajarzyła, że to napad. Po chwili wyległo więcej wyrostków. Chcieli jej wszystko zabrać np. kamerę. I zaczęła straszliwie przeklinać po polsku. I uciekli.
Uśmiechnąłem się do siebie, bo nieco podobną sytuację miałem w Atenach. Kieszonkowiec ukradł mi portfel i przekazał wspólniczce. Fakt, że stracę dokumenty, karty, gotówkę i będę miał olbrzymie kłopoty spowodował, że tak się wściekłem i zacząłem przeklinać po polsku i strasznie krzyczeć. Byli zaskoczeni i poskutkowało. Oddali portfel.
Albo historia o Japonce. Opowiadała wiele magicznych historii. Ale Patrycja traktowała je z przymrużeniem oka. I pożegnanie. Pada deszcz.
- Zawsze jak odjeżdżam pada deszcz. Ale potem zawsze jest tęcza.
I wierzcie albo nie ale tuż po tym pojawiła się tęcza.
W przerwie spiczu wbiłem się i mówię, że takie rzeczy jak opowiada Patrycja są możliwe. Można przez 4 tygodnie płynąć za darmo z Karaibów do Halifaxu. Jest jedno miejsce.
Pewnie wiecie o co mi chodzi?
http://www.zegluj.net/forum_zeglarskie/ ... =2&t=11504http://pagaj.plJeszcze Patrycja poprosiła mnie o pokazanie książki, która jest podstawą w jachtostopingu:
Alison Muir Bennett "The Hitch-Hiker's Guide to the Oceans: Crewing Around the World"
A właściwie jej polskiego tłumaczenia "Poradnik jachtostopowicza". (dostępna m.in. w EMPiKu).
Było jeszcze o 'rowero-stopowiczach' na Karaibach. Ale że cięzko jest jechać rowerem z jednej wyspy na drugą, to rzadko trafiają na Karaiby. Ci postanowili, że w takim razie dopuszczą dodatkowo barko-stoping na rzekach i jachtostoping na morzu. Patrycja oczywiście, jako dziennikarka, przeprowadziła z nimi wywiad. Możecie znaleźć go na Jej stronie.
I oczywiście była historia jak Patrycja i Jej chłopak kupili jacht.
Zaczęło się tak, że opowiadali wszystkim, że szukają niewielkiego jachtu <10m. i jakie inne cechy powinien mieć.
W światku żeglarskim takie wiadomości szybko się rozchodzą i w końcu dotarli do
'Ju:jki' czyli jachtu YouYou.
Był w strasznym stanie nędzy i rozpaczy. Poprzedni właściciel, Niemiec zmarł. Spadkobiercy nie podjęli się trudu transportu do Europy.
Kłopot przeszedł na Ambasadę Niemiec. Początkowa cena to było coś koło $40.000. Abstrakcyjna kwota. Ale w końcu wynegocjonowali $8.000.
I tak to niesamowita kwota. Ale w klika miesięcy udało się zebrać, bo znaleźli pracę na luksusowym katamaranie wycieczkowym dla bogatych Amerykanów.
Potem jeszcze 'tylko' ogromna ilość pracy. Po wykładzie pytałem Patrycję, czy wcześniej potrafiła np. szlifować i czy jest to trudne? Powiedziała, że wszystkiego można się nauczyć, obserwując innych. Dociekałem, czy jest to nudna i trudna praca? Patrycja spojrzała na mnie zdziwiona:
- A czy Ty wiesz jaka to satysfakcja? Gdy Twój zniszczony jacht, staje się ładniejszy? Nie myśli się wtedy o trudach pracy.
Powiedziała to z taką pasją, że nie miałem dalszych pytań.
Patrycja, jako współorganizatorka obchodów Roku Wagnera opowiedziała tez wiele o tym żeglarzu, który jako pierwszy Polak opłynął świat w latach 1932-39.
W tym roku są trzy okrągłe rocznice: 100-lecie urodzin, 80-lecie wypłynięcia i 20-lecie śmierci.
8 lipca 1932 roku Wagner i Kornilowski wyszli z Gdyni na Zjawie I. I 8 lipca 2012r. w Gdyni odbędzie się wiele imprez upamiętniających tą rocznicę. Patrycja bardzo zachęcała, abyśmy tam byli. A jeśli nie będzie to możliwe, abyśmy choćby o tym mówili. No to wysłuchałem apelu i mówię Wam. Bo warto.
A potem zaczęło się na dobre. Część nieoficjalna. Narcyza miała fazę i zadawała tak Kuracentowe pytania, że byłem zdumiony. Ale o tym to pewnie sama opowie komu będzie chciała. A ja biedny próbowałem się wcinać w rozmowę dwóch tak silnych osobowości. I nawet czasami udawało mi się.
Pytaniom nie było końca. Na koniec Patrycja zainspirowała mnie do sposobu jachtostopingu odpowiedniego dla mnie. I zamurowało mnie.
A Wy? Popłyniecie kiedyś jachtostopingiem? Gdyby to było za darmo? Tak jak w przypadku Patrycji? Czy będziecie prowadzić dalej normalne życie?
Podobało mi się na tym spiczu, że gdy Patrycja porównywała normalny styl życia do wolnego stylu na jachtach. I ktoś po cichu zapytał, który z tych stylów jest normalny? No właśnie...
Patrycja ma tyle przygód, że nie zdążyła ich wszystkim opisać. Ale te i wiele innych historii jest na:
http://aroundtheworldpl.blogspot.com/Poczytajcie je i ew. poprawcie mnie, jeśli coś pomyliłem.
pzdr,
Andrzej Kurowski
) naprawić, bo nie ma możliwości, żeby montować na nowo ...