Bez szczególnego wstępu rozpoczynam ten post jako, że „zaczyn” poczyniłem na tym forum, lecz w innym wątku czyli viewtopic.php?f=5&t=4313&p=267049#p267049

09.11.2014
Rocznica zakupu Laysana.
Coś długo nie mogłem się zebrać do „pióra”. Widać pisanie to nie moja domena. Tak sobie w duchu myślę, że MJS zakwalifikował tego Laysana do tych kategorii, które zmieniają swój stan ze stanu „jacht” na stan „lotny”, czyli wysoko kaloryczny, a mój zapał wręcz odwrotnie z początkowo wysoce naenergetyzowanego na co najmniej obojętny. Może go zaskoczę?
Otóż przywiozłem coś takiego.

Niewiele się spodziewałem, lecz jeszcze weryfikacja była bardziej brutalna. To są resztki stępki.
,
A ten pomysł chyba jakiegoś budowlańca dopełnił reszty. Pianka zrobiła swoje.


Więc cóż pozostało wszystkie bebechy od linii wodnej zamienione w zgniliznę.
Sama robota szła pomału, acz cały czas do przodu. Od połowy sierpnia zdecydowanie przyspieszyła. Mam dodatkowe 2 dni w tygodniu przez kilka ostatnich lat poświęcone na opiekę nad mamą. Każdy weekend od dobrych kilku lat miałem wyłączony. Mama mieszkała w Kołobrzegu, więc moje dojrzewanie do posiadania czegoś pływającego było podsycane dobrymi wzorami w kołobrzeskim porcie.
Dziś można powiedzieć, że coś już widać. Szkielet w swoich zarysach jest już prawie kompletny. Stępka nowa połączona ze starą dziobnicą.

Pozostało jeszcze wykonać niektóre wzmocnienia, węzłówki.
Kokpit już ma ostateczny zarys. Trochę sobie skomplikowałem robotę małymi, ale konkretnymi przeróbkami. Otóż zmieniłem kąt nachylenia pawęży jednocześnie trochę ją poszerzając.

Wszystko to spowodowane zostało decyzją o przeniesieniu silnika do studzienki. Mój Laysan ma być wykorzystany przede wszystkim jako jednostka wędkarska, również, a może najczęściej, w strefie przybrzeżnej Bałtyku. Na pewno silnik będzie głównym, a w początkowym okresie jedynym źródłem napędu. Umieszczenie silnika w studzience uznałem za lepsze rozwiązanie, choć niewątpliwie skomplikowałem sobie wiele rzeczy. Jednocześnie nie chcę rezygnować z możliwości postawienia żagli, więc wszystko musi być przewidziane i w tym kierunku.
Stan poszycia i konstrukcji był na tyle kiepski, że w rzeczywistości ze starej konstrukcji pozostała tylko kabina, nadwodna część dziobu i kawałek pokładu w centralnej części.

24.11.2014
Zdecydowanie robota idzie lepiej niż pisanie.
Zainwestowałem w końcu w niezbędną sklejkę. Wcześniej kupiony 1 arkusz grubości 6,5 utwierdził mnie w przekonaniu, że ta grubość będzie właściwa. Nie będzie problemu w profilowaniu łuków i sztywność niezła, a jeszcze trochę wzmocnię laminowaniem zewnętrznym.
Zamiast męczyć się z wyprowadzaniem powierzchni dachu kabiny, uzupełniłem ubytki wklejkami ze sklejki i pokryłem nową warstwą sklejki:

Tu mogłem pozwolić sobie na cienką 4 mm, bo dotychczasowe 2 warstwy po 5 mm dawały dostateczną sztywność. Być może uda mi się pozostawić tę powierzchnię w naturalnym kolorze.
Dokupione 4 arkusze to tak na styk i bałem się, że nie starczy mi na wszystkie ubytki. Muszę więc wyciąć wszystkie płaszczyzny po kolei by nie zmarnować żadnego elementu. Całe szczęście, że obracanie idzie mi bardzo sprawnie i sam mogę to uczynić bez większych problemów. Pomysł oczywiście z tego forum, ale jakoś umknęło mi autorstwo tego rozwiązania. Dziękuję więc bezosobowo. Naprawdę robię to jednoosobowo. Nawet wysokość do stropu jest wystarczająca, muszę tylko manewrować stojakami i nie mogłem wykonać wózka na kołach, bo by mi przeszkadzał. Jedna jest jedynie przestroga przy rozwiązaniu, które ja wybrałem. Otóż do podnoszenia wykorzystałem wyciągarkę do wciągania na lawetę. Kupiłem taką niby o uciągu 750Kg. Niestety zdarzyło się tak, że pękło małe kółko zębate, które jest odlewem. Całe szczęście w taki sposób, że zapadka przyblokowała opuszczanie. Nie jest to sprzęt do podnoszenia, tylko do przyciągania. Nie ma więc żadnych atestów.


Przy okazji trochę się posprząta i odszuka niektóre narzędzia. Tak więc mój Laysan jest znowu dnem do góry i płaszczyzny prawie docięte.
Tu będzie silnik. Ewentualność, że doczepię go na pawęży w miejscu steru też brana pod uwagę. To na wypadek gdybym pływał po płytszych wodach.

Z poszyciem to się teraz nie pospieszę a to z kilku powodów. Garaż jak to garaż. Nie musiał być ogrzewany i kiedyś, jak przechodziłem na ogrzewanie gazowe, zlikwidowałem grzejniki. Teraz by się przydały, bo temperatura wewnątrz spadła do 11 stopni, chociaż jesień całkiem delikatna. Do roboty to nie przeszkadza, ale na klejenie to się nie decyduję. Małe elementy to dogrzewam „kwoką”, ale duże powierzchnie to raczej marne szanse. Jak już przyjdzie czas, to uruchomię grzejnik gazowy, który czeka na swoją kolej, ale wtedy to już ciurkiem kilka dni będę musiał utrzymać temperaturę. Jeszcze jeden powód dla którego nie mogę się za bardzo pospieszyć z poszyciem, choć to bardzo widowiskowy etap i nie mogę się go doczekać. Sterowanie jachtem będzie odbywało z miejsca przy zejściówce do kabiny i rozprowadzenie mechanizmów pod pokładem będzie łatwiejsze teraz niż po wykonaniu poszycia.
Oczywiście mógłbym sobie uprościć i pozostawić silnik na pawęży i sterować rumplem. Niewątpliwie mogą się zdarzyć sytuacje, że tak będzie, jednak moje założenie jest takie, by przede wszystkim pływać na silniku, wprawdzie na razie tylko w strefie przybrzeżnej ale jednak Bałtyku i przeloty mogą być dosyć długie. Kości już nie te, by wytrzymały siedzenie bokiem i obserwowanie przodu przez dłuższy czas. Nie ukrywam, że kasa zmusza mnie do rozwiązań niekonwencjonalnych. Koło sterowe usytuowane na skośnej ściance kabiny z wałem głównym sterowania biegnącym pod prawym półpokładem będzie przekazywać ruch obrotowy na cięgno połączone z dźwignią steru. Podobnie zmiana biegów będzie się odbywała manetką za pomocą sztywnych cięgieł. Niestety znajdujące się w handlu manetki łączące dwie funkcje sterowania gazem i biegami są przeważnie wielkie, a ich konstrukcja nie daje możliwości zamontowania w miejscu gdzie ją zaplanowałem, a więc przy lub w prawej falszburcie. Mam również obawy co do zachowania wodoszczelności takiego rozwiązania. Nie pozostaje nic innego jak własna koncepcja. Przemyślenia już mam, trzeba tylko trochę nierdzewki lub mosiądzu i przeprosić się z tokarnią. Stoi taka u mnie w piwnicy o imponujących możliwościach i jeszcze bardziej imponującej historii.

Rok produkcji 1905, miejsce produkcji – Berlin. Długość toczenia 2m, średnica toczenia 700mm. Toczenie gwintów tylko calowych. Mankamenty? No parę by się znalazło. Nieprzelotowe wrzeciono, niemożliwe smarowanie płaskiego łoża, a więc i dokładność już wątpliwa, więc częściej suwmiarka w użyciu, ale do mych potrzeb wystarczy. Trochę zaniedbana a jednak ciągle sprawna. Tak więc niedługo przerwa w robotach szkutniczych nieunikniona ale na pewno czasu nie zmarnuję. Ale to zostawię na największe mrozy. A może i tego roku zimy nie będzie? U nas to się zdarza.

25.11.2014
To moje pisanie z myślą o późniejszej publikacji jest tak trochę z obawy, że gdybym opublikował za wcześnie, chęć podzielenia się z zaglądającymi do tej publikacji byłaby silniejsza i presja byłaby większa. Jednak równoległe do postępu prac pisanie ma też swoje zalety. Czasem pozwala uniknąć niektórych pomyłek. Zdaję sobie sprawę, że absolutny brak doświadczenia w szkutnictwie jest przyczynkiem wielu rozterek i czasem zbędnych rozważań w sytuacji gdy inni to już przeszli, a ich wskazówki mogą zastąpić wiele godzin przemyśleń i często zbędnie wykonanej pracy.
No to co ! Ujawniamy się?
Jeszcze tylko skompletować fotki, może parę świeżych i w sieć.

12.01.2015
Znowu minął niespodziewania długi okres od moich ostatnich zapisków.
Nieprawdą jest jednak, że całkowicie bumelowałem. Tak naprawdę rzeczywista przerwa to od świąt. Na usprawiedliwienie mam jedynie to, że cały czas miałem na głowie moje wnuki, które dopiero wczoraj wyjechały. Temperatura w mojej stoczni remontowej spadła poniżej 10º i bez dogrzania klejenie jest ryzykowne. Uruchomiłem piecyk gazowy, ale gazu starczyło tylko na niecałe 2 tygodnie a i tak temperatura nie wzrosła powyżej 14º. Przez cały ten czas skupiałem się na wzmacnianiu węzłówek i dopasowywaniu poszycia. Można powiedzieć, że już dużo zrobione w kierunku przystąpienia do poszywania. Jeszcze tylko skosy na łączenie sklejki.
Poradziłem sobie tak:
Najpierw ułożyłem wszystkie sklejki jedna na drugą z uskokiem 10xgrubość, ścisnąłem w kilku miejscach by się nie przesunęły, pod spodnią grubszy podkład, by się nie uginała ale jednocześnie nie może wystawać. Potem to na początek heblarka zgrubnie, a na końcu szlifierka z grubym papierem.

Efekt jest zadowalający pomijając trochę pyłu gdy szlifierka nie ma odpylania.
Niby wszystko jest dzisiaj w sklepach, ale gwoździ miedzianych nie znalazłem. Jakoś przecież trzeba spiąć sklejane arkusze.
Wymyśliłem coś takiego

Biorę przewód miedziany, pozbawiam go koszulki, ucinam odpowiednią długość i rozbijam główkę. Trochę dłubania, ale efekt jest taki:

Nie zapomniałem o przepływach wody po dnie:

Wprawdzie obawiam się, że są trochę za małe i mogą się zatykać śmieciami, ale nie chciałem zbyt osłabiać konstrukcji. Nie należy też zapominać o zabezpieczeniu przed nasiąkaniem, bo później to pozamiatane. Wprawdzie zabezpieczenie wszystkich elementów drewnianych (tych nowych) planuję wykonać technologią zalecaną przez MJS czyli olejowanie olejem lnianym, ale w tych miejscach trudno będzie tę czynność wykonać.
Przy demontażu zgniłych konstrukcji rzuciło mi się w oczy, że kokpit wisi w powietrzu i na pewno uginał się gdy „dwójka ze sternikiem” siedziała w nim. Na dodatek odpływ z kokpitu był poprowadzony dwoma rurkami pionowymi do dna. Niemożliwe jest, by sztywne rurki nie wyrywały się z dna kokpitu, z co gorsze z dna jachtu. Wzmocniłem to tak:

Z odpływem z kokpitu nie mam problemu, bo będzie spływało bezpośrednio do studzienki silnikowej:

Te dwa odcinki pokładu i pawęż, to jeszcze nie przymocowane. Na pawęż przygotowałem sklejkę 12mm.


Dziś jest 14 stycznia i postanowiłem dać pod ocenę moje dokonania.
Oczywiście obiecuję kontynuację pod jednym wszak zastrzeżeniem. Rytm mojej pracy i relacji czasem może być inny niż oczekiwany. Z góry więc się usprawiedliwiam.

_________________
Najgorszy dzień na rybach jest lepszy od najlepszego dnia w pracy.

Witam
Robisz cos dalej czy juz koniec ? Jak chcesz wyposażyć swój jacht ?

Pozdrawiam

Nie Ty pierwszy
U nas miedziane bywają ale kiepskiej jakości (nie to co kiedyś)
Szukaj w sklepach/hurtowniach oferujących rynny miedziane.

z jednej strony zaklejasz taśmą a z drugiej strzykawką z wężykiem podajesz olej, czekasz parę dni i odklejasz taśmę

_________________
Zbyszek

Jak ja lubię takich "wariatów".
To oczywiście pozytyw a nie krytyka.
Ze starego złoma zrobić fajne pływadełko
Pełny szacuneczek.

_________________
Pozdrawiam
Wiesław

Jezus Maria

No co?
W stajence też były wióry i strzępy.
Wszak Józef był cieślą.

_________________
Pozdrawiam
Wiesław

Ciekawe skąd się tam wzięły, czyżby cieśla "strugał" jakieś kopytne

Myślisz że jak remontowałem Bombla w stodole to robiłem to.. cepem

_________________
Pozdrawiam
Wiesław

Fajne !

To Twoje powiedzonko przypomina mi Edwarda, księcia Walii, który był się urodził gdzieś w Walii właśnie.
Jak wiadomo, Anglicy nie darzyli szczególnym szacunkiem Walijczyków, więc i książę Edward nie podkreślał miejsca urodzenia, ale kiedyś ktoś go publicznie i wprost o to zapytał, na co książę odparł:
"Nawet jeżeli ktoś się urodził w stajni, to nie znaczy że jest koniem".
______________________________

Pozdrawiam
tomasz

Tomaszu, super !
Dzięki

Ale książę - jak mówią historycy - naprawdę tak powiedział.
Całkiem jak Bombel
Również dziękuję !

___________________________

Pozdrawiam
tomasz

Remontu Laysana ciąg dalszy
-
W styczniu tego roku zacząłem pisać taki tekst: „Żeby nie było całorocznej przerwy piszę dziś, choć powodów do pochwalenia się jakoby niezawiele. Cokolwiek by nie powiedzieć będzie to tylko próba usprawiedliwiania się Jasia, czemu lekcji nie odrobił …”
Dziś jest 25 listopada 2016 i wygląda na to, że to już następny rok mija, a my jeszcze daleko w polu. Najważniejsze, że wcale mi nie przeszła ochota kontynuacji remontu. Prawdę mówiąc kolejne fotki niewiele zmieniają ogólny wygląd moich dokonań i tak to widzi moja żona i najbliżsi.
Ile roboty jest w tych detalach to ja tylko wiem i ci, którzy przez to przeszli i serdecznie próbowali mnie od tego wariactwa odwieść.
Elementy mechaniczne prawie gotowe, a przynajmniej na tyle, że mogę kłaść poszycie. Przekładnię i wszystkie cięgła steru (za wyjątkiem przegubów) wykonałem z nierdzewki.
Silnik na swoim miejscu.
,
Na sterowanie gazem jednak najlepsza jest linka Bowdena. Te w wykonaniu motorowodnym działają w obie strony, tylko przerobiłem trochę przy silniku.

Moja manetka będzie wyglądała tak
CDN wkrótce

_________________
Najgorszy dzień na rybach jest lepszy od najlepszego dnia w pracy.

Część dalsza remontu Laysana
-
Zbiornik paliwa będzie tutaj

Jest w tej chwili zamocowany tak jak ma być, ale będzie zdemontowany przy konserwacji wewnętrznej.
Trochę kombinacji było przy hundkojach, bo też muszą być zdemontowane.
Oczywiście na elementy wewnętrzne zabrakło mi sklejki, więc jeszcze 2 arkusze grubszej (6,5mm) i 1 arkusz cieńszej (4mm) musiałem dokupić.
Sen z powiek spędzały mi bakisty rufowe, bo nie mogłem się zdecydować jakie pokrywy zastosować. Ostatecznie zdecydowałem się na okrągłe i z tego rozwiązania jestem zadowolony (na tym etapie).
Zawiasy i zamknięcie to już na późniejszym etapie.
Zejściówka do kabiny już ma swoją konstrukcję
Jeszcze tylko parę wzmocnień wręgowych i już można brać się za poszycie. Jeden kawałek wklejony. Tu jest już efekt końcowy

Miałem jednak problemy z właściwym przyleganiem płaszczyzn poszycia i konstrukcji. Sklejka 6,5 ma jednak swoją sztywność i w miejscach bardziej zawiniętych powoduje konieczność zastosowania wielu ścisków. W następnych etapach chyba zacznę moczyć zewnętrzną powierzchnię sklejki. Wiem, że przy części dziobowej będą „schody”.

Muszę się jednak trochę usprawiedliwić (na pewno przed sobą). Są okresy gdy prawie każdy dzień można poświęcić na dłubanie. Właśnie to „prawie każdy” jest elementem istotnym. Funkcjonujemy w cyklu tygodniowym. O ile od poniedziałku do czwartku możemy przyjąć, że te dni są do wykorzystania po obiadku przez 4-5 godzin, o tyle pozostałe dni to już gorzej. Piątek dzień gospodarczy, a w tym zakupy do lodówki na następny tydzień i przygotowanie się do soboty. Sobota w okresie kwiecień-listopad to już zarezerwowane na wędkowanie. Niedziela to już tylko kościelno-rodzinnie. Wychodzi na to, że już dom i wokół domu trzeba zaniedbać. Są jednak rzeczy, które musisz wykonać, tak więc wypada ci 1, 2 dni, albo 1 –2 tygodnie. Żona nie podziela moich pasji, więc dla świętego spokoju trzeba czasem jakiś inny urlop zaliczyć, wnuki nad morze zawieźć. Cholera, za krótki ten tydzień. Jak już trochę odpuścisz, to te tygodnie uciekają.
Jeszcze na dodatek jak ci się trafi taka okazja.

Kupiłem łódkę wędkarską jak widać ładna, sklejkowa. Jest to Mini Patalasa, i jak tu takie cudo puścić od razu na wodę. Znowu cały miesiąc straciłem na przygotowanie tego do pływania. A może nie straciłem?
Nie powiem za ile to kupiłem, bo mnie wyśmiejecie, ale w komplecie była jeszcze przyczepka (zarejestrowana). Tu już na nowych oponach, wiosła, pokrowiec, a zadowolony z szybkiej transakcji sprzedawca dodał jeszcze komplet dokumentacji i silnik. Podobno na chodzie, ale nie miałem jeszcze czasu się za niego wziąć, a że mam jeszcze w zanadrzu malutkiego johnsona do uruchomienia, to nie bardzo się rwę do tego saluta. Łódeczka już pływała i na silniku elektrycznym i wiosłach sprawuje się bez zarzutu. Teraz marzą mi się żagle, choćby w wersji mini, być może zarażę żeglarstwem moje wnuki, choć sam jestem na razie potencjalny….
A może ktoś ma jakąś propozycję do tego?
Można zrobić samemu maszt i choćby grota, ale skąd na to czasu?
Na razie łódeczka czeka wiosny.
Ja biorę się dalej do klejenia poszycia.

_________________
Najgorszy dzień na rybach jest lepszy od najlepszego dnia w pracy.

Przypadkowo natknąłem się na stronę http://wojtekzientara.pl/files/jachty_polskie.xlsx.
Ponieważ na kabinie mojego Laysana są jeszcze szczątki oryginalnej nazwy.....
...nie mam wątpliwości, że figuruje on w rejestrze PZŻ pod nazwą ELFI, a armatorem rejestrującym był Piotr Skrzypczak z Gdyni. Prawdopodobnie był on budowniczym tego jachtu, a za rok budowy przyjęto 1974 r. Jak na sklejkę 42 lata to już zabytek. Ciekawe, czy chciałby poznać dzisiejsze losy swego rękodzieła. Podejrzewam, że dawno skreślił go z użytkowanych jednostek. Z szacunku dla trudu jaki włożył on w zbudowanie tego jachtu pragnąłbym zaprezentować mu moje dokonania w odzyskanie świetności Elfi'ego.
Kiedyś wnuczka zapytała mnie czy nazwę jacht jej imieniem Weronika. Taktycznie przyjąłem taką ewentualność za możliwą, ale wiadomo, trza cię zasłużyć.
Jednak zachowanie tej historycznej nazwy byłoby chyba najbardziej właściwe.

_________________
Najgorszy dzień na rybach jest lepszy od najlepszego dnia w pracy.

Czesc,

Sledze od samego poczatku historie remontu Twojego Laysana.

Robie to ze szczegolna atencja gdyz, po pierwsze z Laysanem projektu naszego forowego Kolegi mam przewspaniale wspomnienia - moj Tata zbudowal Laysana w latach, o ile dobrze pamietam, 1975-1978 no i na nim zdobywalem swoje pierwsze zeglarskie szlify.

Po drugie kilka lat temu przezywalem podobne chwile, kiedy budowniczy mojej lodki odnalazl mnie po prawie 40 latach od jej zbudowania i podarowal mi wiele oryginalnych zdjec z czasow jej budowy i pierwszych plywan. Wymienilismy wiele e-maili tak wiec teraz znam bardzo szczegolowo historie budowy i pierwszych 5-ciu lat mojej lodki. Troche pisalem o tym tutaj:

viewtopic.php?f=5&t=11601&hilit=triple+rhumb&start=30#p376885

Pisz dalej o remoncie swojego Laysana, na pewno bedzie to ku uciesze zarowno mnie jak i wielu forowych czytaczy. Dzieki.

_________________
Pozdrawiam,
Marcin

"If I had been God
I would have rearranged the veins in the face to make them more
Resistant to alcohol and less prone to ageing"

Pomocy!
-
Narobiłem bigosu ze zdjęciami i teraz tylko część z nich jest widoczna w moich starszych postach.
Część fotek umieszczałem jako załączniki, a część jako odnośniki do serwera Google, gdzie mam zainstalowany katalog. Chciałem zrobić porządek na serwerze, bo za dużo tego było i poprzenosiłem do innych katalogów. Okazało się, że są one teraz niewidoczne.
Posty stały się przez to nieczytelne.
Nie mogę już edytować postów.
W tym miejscu ten wpis traktuję jako usprawiedliwienie niedogodności dla czytających, a na dziale technicznym umieściłem taki sam wpis dla znawców tematu

_________________
Najgorszy dzień na rybach jest lepszy od najlepszego dnia w pracy.

Nie przejmuj się. Podaj nowy link (linki) do zdjęć i już.

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

Dziękuję robhosailor.
Planowałem tak zrobić, ale może uzyskam dostęp do edycji.
Na razie kontynuuję remont i w tej chwili przygotowałem się do odwrócenia kadłuba. do poszycia pozostała część podwodna, a tak wygląda to teraz.







Jutro odwracam.

_________________
Najgorszy dzień na rybach jest lepszy od najlepszego dnia w pracy.

cinas
Szczególne podziękowania. Właśnie takie historie jak Twoja tworzą wyjątkową aurę i sprawiają, że to co robimy ma sens.
Wielokrotnie powtarza się sytuacja, że wymarzony jacht powstaje nie w np 10 miesięcy jak beztrosko podają konstruktorzy, ale przeciąga się to na kilka lat. Tak samo jest przy nowych konstrukcjach jak i remontach odtworzeniowych. Rodzina i znajomi po kilku miesiącach skazują twoje przedsięwzięcie na porażkę, a od twojej determinacji zależy, czy cel zostanie osiągnięty. W ten sposób się hartujemy i szczególnie to cenię u młodych tak jak usek (patrz viewtopic.php?f=5&t=12502&hilit=usek&start=0).
A jeżeli łączy nas jeszcze ta sama osoba konstruktora naszych marzeń, to jesteśmy sobie bliżsi niż rodzina.
pozdrawiam
Grzegorz

_________________
Najgorszy dzień na rybach jest lepszy od najlepszego dnia w pracy.

Miło mi, że mogę łączyć; to takie rzadkie dziś zjawisko (zwłaszcza w necie)
MJS

_________________
"Wolność? co to takiego?" ja
"Gdy wszyscy grają to samo - szukam dyrygenta" K.Szewczyk

Wspomnij: Orwella i Huxleya.


Zapraszam na "fejsa":
"Dla tych co nie lubią szerokich ruf "
"Marian Strzelecki"
oraz
https://planyjachtow.pl/

Ponieważ namieszałem w fotkach na serwerze, umieszczę albumy oddzielnie. W kwestii edycji starszych postów nie wskórałem nic, więc będzie tak jak będzie.
Najpierw przedstawiam to co kupiłem latem jako przerywnik głównego tematu:
Mini Patalasa












Tutaj widać, że opony ze starości popękały
Tu gdzie to sine był przeciek

Przyczepka zarejestrowana

i jeszcze silnik; ruski ale sztuka

_________________
Najgorszy dzień na rybach jest lepszy od najlepszego dnia w pracy.

Pomyslalem, ze ku uciesze 'ucz' wszelakich wrzuce kilka fotek Laysana mojego Taty (mysle, ze nic nie bedzie mial na przeciw, a wrecz przeciwnie). Zwroccie uwage na poszczegolne lata ('roki' ) w podpisach zdjec - jak dla mnie lodka z roku na rok wyglad coraz ladniej!

_________________
Pozdrawiam,
Marcin

"If I had been God
I would have rearranged the veins in the face to make them more
Resistant to alcohol and less prone to ageing"

Mam jeszcze jedno:

Który (z tych nygusów) to Ty?

MJS

_________________
"Wolność? co to takiego?" ja
"Gdy wszyscy grają to samo - szukam dyrygenta" K.Szewczyk

Wspomnij: Orwella i Huxleya.


Zapraszam na "fejsa":
"Dla tych co nie lubią szerokich ruf "
"Marian Strzelecki"
oraz
https://planyjachtow.pl/

Cinasa nie widać. On właśnie robi zdjęcia.

_________________
Pozdrawiam
Wiesław

I tu sie zgadza! To moje baniaki

_________________
Pozdrawiam,
Marcin

"If I had been God
I would have rearranged the veins in the face to make them more
Resistant to alcohol and less prone to ageing"

No to doszliśmy do dna.
Pierwsza część operacji odwracania

Już na swojej pozycji odwróconej

Jeszcze skontrolować czy kabina nie będzie opierać się o podłogę

I już na miejscu


Teraz przed klejeniem sklejki muszę poprzycinać pod odpowiednim skosem nadmiar z burt, sprawdzić przyleganie płaszczyzn do klejenia i pokrywać.
cdn wkrótce

_________________
Najgorszy dzień na rybach jest lepszy od najlepszego dnia w pracy.

Moment ten odwlekałem, by nie zapomnieć o czymś, czego nie da się zrobić w niedostępnych przestrzeniach, a jednocześnie nie mogłem się doczekać zamknięcia skorupy, bo to bardzo widowiskowy moment. No ale stało się. Wszystkie płaszczyzny poszycia są na swoim miejscu.
tutaj jeszcze prezentacja z głównym wykonawcą remontu

a tu już efekt mojej dotychczasowej pracy
Wprawdzie ostatni kawałek jeszcze nie pobcinany, ale klej jeszcze świeży.

Na dziobie jeszcze dwa małe kawałeczki, ale to drobiazg



Niestety, następny etap jest mniej przyjemny, bo dużo kurzu, a i zaplanowane laminowanie nie jest moją mocną stroną.
Zdjęcie starej powłoki na elementach pozostałych z oryginału przewiduję ograniczyć tylko do zewnętrznej warstwy widocznej na burtach jako czarne przebarwienia. Sam podkład trzyma się doskonale i pozostawiam go we wszystkich możliwych miejscach.
Najbardziej przy przyszłym laminowaniu boję się krawędzi i zacieków na pionowych płaszczyznach.
Ale do laminowania to jeszcze trochę czasu. Wprawdzie dużo już przeglądałem, ale nie znalazłem bardziej szczegółowych wskazówek. Wszystko przed nami.
ahoj

_________________
Najgorszy dzień na rybach jest lepszy od najlepszego dnia w pracy.

Ja bym te krawędzie nieco stępił i pokrył wzdłuż dwoma paskami laminatu. Pierwszy pasek węższy drugi nieco szerszy. To jest sposób łączenia płatów sklejek pożyczony z metody szycia i klejenia. Przed położeniem pierwszego paska poczekać aż sztorce sklejek napiją się porządnie żywicy. Mam na myśli oczywiście żywicę epoksydową.

Zaokrąglenie planowałem, ale przy sklejce to nie może być zbyt łagodne. Co do wstępnego położenia żywicy to chciałem iść dalej z tym poczekaniem. Myślałem o cienkiej warstwie z E-5 a dopiero jak zacznie trochę wiązać to położyć pierwszy pasek tkaniny, a potem przesączyć rzadszym E-53.

_________________
Najgorszy dzień na rybach jest lepszy od najlepszego dnia w pracy.