Zasadnicze pytanie : jaki profil i jaki kształt ?

Powiadają, że kształt elipsy najlepszy, ale stosują bardziej zbliżone do prostokąta/trapezu. Miecz długi, a płytki (chciałem napisać wąski). A profil wg Myszka najlepszy jest SL19, co przy wysokości np. 300 mm daje grubość 57 mm... Może lepiej pomyśleć o kilu?

Pomysł dobry czy do d...y ? Nie rozumiem ciszy w temacie, może ktoś mnie oświeci?

Tak jak Marian pisał: zależy od szczegółów.

Po pierwsze, jaka duża łódka, ile ma to ważyć i ile jest miejsca?
Bo może się okazać, że stalowy rdzeń będzie za lekki przy danych ograniczeniach wielkości.
Np. gruby profil, o którym pisał mjs, powstał właśnie dlatego, żeby pomieścić dużo ołowiu w stosunkowo niewielkiej płetwie bez bulba, z zachowaniem małych oporów (gdyby zastosować zwykły profil o mniejszej grubości, płetwa musiałaby być znacznie większa, co przekłada się na wzrost oporów; a do zapewnienia oporu bocznego akurat taka duża nie była potrzebna). Inna sprawa, że gruby profil ma szerszy "laminar bucket" tzn. opory tarcia nie rosną w większym zakresie kątów natarcia, co może być korzystne.

Po drugie, jakie zanurzenie jest dopuszczalne?
Oczywiście, im większe, tym Twoje rozwiązanie jest bardziej realne. Płetwa może być lżejsza przy tym samym momencie prostującym, a niezbyt korzystny obrys będzie mniej przeszkadzał. Obrys z poszerzoną końcówką nie jest bowiem specjalnie korzystny ze względu na opór indukowany, ale zwiększenie smukłości płetwy (czyli zanurzenia) minimalizuje ten problem. Za to zwiększa się nieco ramię przechylające, ale ta różnica jest na ogół niewielka.

Po trzecie, czy płetwa i jej mocowanie będzie dostatecznie wytrzymałe? Stalowy rdzeń kojarzy się raczej z czymś dość cienkim, a zgięta płetwa miecza obrotowego to raczej nieprzyjemne doświadczenie. Wyłamana skrzynka to doświadczenie jeszcze mniej przyjemne.

Po czwarte, jak rozwiążesz mechanizm podnoszenia?
Weź pod uwagę, że do podniesienia takiej płetwy potrzeba akurat takiego momentu siły, jaki ma ona zapewnić dla stabilizacji łódki. No, prawie takiego...
Technicznie najłatwiej jest doczepić fał do końca płetwy jak w starym Orionie - ale to trochę pokraczne, płetwa o laminarnym opływie i zaraz za nią drgająca druciarnia.
Jeżeli zaś zechcesz ukryć mechanizm podnoszenia w kadłubie, to będą tam działały potężne siły i musisz go bardzo starannie skonstruować i wykonać.

Po piąte, co zrobić, żeby się ta płetwa nie telepała na fali?
Zwłaszcza, jeżeli będziesz pływać po bardziej zafalowanych akwenach. Czy jesteś w stanie dostatecznie precyzyjnie wykonać obsadę miecza? Czy lepiej na wszelki wypadek dorobić jakąś blokadę boczną? Zresztą podłużną też warto dorobić, żeby płetwa nie obijała się w przód i w tył. Blokada podłużna oczywiście musi ustąpić przy kontakcie z przeszkodą - i właśnie, płetwa odskakująca do przodu po przejściu przeszkody może uszkodzić skrzynkę w równym stopniu jak sztywny szyber. Trzeba to uwzględnić w konstrukcji skrzynki.

Po szóste, czym zasłonisz szeroką szparę na swój podnoszony kil? Jeżeli ma on mieć odpowiedni ciężar, będzie dość gruby, więc i szpara szeroka. Zresztą nawet i wąska, opływana pod pewnym kątem, generuje spory opór. Klasycznym rozwiązaniem są gumowe "wargi". Oczywiście, trzeba je zamontować możliwie gładko. Ludzie wymyślali też inne sposoby zakrycia, w każdym razie musi ono być niezawodne i skuteczne, i pewnie masz na nie ograniczoną ilość miejsca.

Na koniec (a właściwie od tego należałoby zacząć) - do czego Ci to potrzebne?
Bo wszystkie powyższe problemy da się rozwiązać, ale pytanie: po co?
Dla przykładu, zmieniając kształt płetwy na taki zwykły, sektorowy, jak od Omegi, unikasz wielu trudności, a może okazać się, że środek ciężkości płetwy podniesie się o kilkanaście centymetrów i dla uzyskania tej samej skuteczności wystarczy dodać jej parę kilogramów więcej. Ale może okazać się, że taka płetwa po podniesieniu nie zmieści się w Twojej kabinie.
Albo być może w ogóle balastem wewnętrznym przy lekkim mieczu możesz uzyskać podobny skutek, kosztem wzrostu ciężaru o kilkadziesiąt kilogramów. I wtedy powstaje pytanie: czy te kilkadziesiąt kilogramów jest ważne dla osiągów Twojej łódki, czy niekoniecznie?
Albo jednak w Twoim przypadku korzystniejszy byłby jakiś wariant miecza szybrowego.
Albo... tu każdy może sobie coś wymyślić

pozdrowienia

krzys

ponad 200 kg, płyta stalowa ponad centymetr gruba (jak nie dwa), chamsko palnikiem urżnięta.

Twój rysunek przypomniał mię ciężki miecz na starych Orionkach, znaczy ten ciężki zaiste, ponad 200 kg, płyta stalowa ponad centymetr gruba (jak nie dwa), chamsko palnikiem urżnięta. Podnosiło się to nawijając stalówkę na szpulkę, korbą, grożącą kalectwem korbowemu. I, teoretycznie, miało zapewniać łódce stateczność...

A bardziej temat obrazowo ujmując: ciężki a głęboki miecz obrotowy nastręcza wiele kłopotów przez owe obciążenia właśnie o czem wyżej wspomnieli; lecz, pominąwszy już że rozwala skrzynkę z każdem ruchem, a i te zmyślne patenta, fikuśne roleczki i cuda, główny kłopot to jego wpływ na stateczność. Nie ten wpływ co byś o nim myślał, jednakoż... długa dźwignia, powiadasz?
Jak szkwał łódkę położył na burt, to miecz natentychmiast zjeżdżał do skrzynki i nie dość że było po sprawie, znaczy stateczności dodatniej to leżącej łódki nijak podnieść nie szło, boć zdałoby się zbiórkę na mieczu... wyciągnąć takowego też było nijak. Ba, i taka historia była że łódka wygrzybiła a ćwierć tony miecza walnęło z rozmachem w dół, przecinając wszystko na pół. Jedna ofiara śmiertelna.

Jeśli o hydrodynamike idzie, płyta płaska a cienka może być sprawniejsza od profilowanej, z racji mniejszych oporów, póki pracuje pod małym obciążeniem, tj. małym kątem natarcia. Innymi słowy gdy powierzchni płetwy jest dość by równoważyć duży napór od żagli. Bo jeśli obciążenie duże i łódka pracuje większym kątem dryfu to opływ może się zerwać, a z płaskiej zrywa się wcześniej. Ale i tu jest sposób, mianowicie ustawić krawędź natarcia skośnie: oderwane strugi tworzą wir brzegowy, który zjeżdża po krawędzi zamiast zostawać za płytą, a opływ z powrotem się 'przykleja'. Efekt ten nie występuje na zaokrąglonej krawędzi, zaś płaskiej płycie pozwala pracować w większych kątach i obciążeniach niż profilom, kosztem niewielkiej straty sprawności. Dlatego tez miecze płytowe lepiej robić skośne. Nadto miecz skośnie ustawiony ma mniejszy współczynnik smukłości (co też wpływa na kąt oderwania) niż wisząc pionowo, a to pozwala na niższą skrzynkę przy tych samych parametrach.

Wspomniałem że podobał mi się miecz Foki? Ustawiony pod kątem chyba 60 stopni - niewiele było do podnoszenia, w sensie dystansu. Ciężki (płyta 8mm) ważył gdzieś 80-100 kg( nie pomne), ale dzięki rozsądnemu pomysłowi i układowi fału kłopotu nie robił, także w kabinie.
Zamiast się motać z jakimiś patentami, wciągarkami itede, wyprowadzilim fał wprost w kokpit, poliestrową ósemką (z supłami ), tak by można było z dogodnej pozycji szarpnąć, z krzyża. Człowiek pociągnie parędziesiąt kila, jeśli ma gdzie stanąć i jak chycić. A o to idzie by szybko i bezproblemowo. Co też rozwadze polecam; znaczy zasada KISS
Tu dodać należy że ciężki miecz nie powinien wisieć na stalówce, ni nawet dynemie jakiejś, bo elastyczność fału jest przydatna, gwoli amortyzacji szarpnięć.

Dzięki za odzew, już odpowiadam: 1) Łódka wg. szkicu , długość ok. 7 m , ciężar ok. 600 kg .Miejsca wystarczająco na każde rozwiązanie. Priorytet własności nautyczne , część hotelowa nie ogranicza. Przekroje profili też na szkicu. 2) Jeśli chodzi o zanurzenie to nie ma ograniczeń . Przyjąłem ok. 1,5 m . Chodzi mi o bardziej smukłą płetwę , dzięki czemu opływ laminarny przy ograniczonej grubości . Natomiast dołożenie ciężaru do wydłużenia na dole . 3) Stalowy rdzeń, to blacha ok. 15 mm grubości plus elementy stalowe wyznaczające profil. Profil tworzą płaty sklejki zalaminowanej z zewnątrz. Skrzynka o odpowiedniej wytrzymałości. 4) Mechanizm podnoszenia to największy problem. Najbardziej typowe i najprostsze rozwiązanie z fałem zamocowanym na końcu odpada, bo jak piszesz po co liczyć najbardziej optymalne przekroje skoro drgający fał to niweczy . Wymyśliłem prostą dźwignię z osi obrotu , którą można łatwo podnosić przez rolkę przymocowaną do pilersa i później przez ewentualny system bloczków sprowadzić do kokpitu . 5) Obsadę miecza bez problemu zrobię stabilną . W skrajnym przypadku można zrobić na łożyskach. Przy dźwigni można zrobić kontrafał, zrywalny przy uderzeniu. Uderzenie płetwy zamortyzuje tłumik z gumy z przodu skrzynki , co sprawdza mi się obecnie. 6) Szpara w stępce dość szeroka , bo ok. 44 mm. Tutaj nic lepszego jak gumowe wargi nie przychodzi mi do głowy. 7) Najprostsza odpowiedź na pytanie po co , bo mogę . Lubię szukać nowe , niekonwencjonalne rozwiązania , przy okazji radząc się mądrzejszych od siebie . Nie wykluczam balastu wewnętrznego , bo miecz (kil) nie będzie taki ciężki . Licząc na szybko ok 60-80 kg , ale zadziała długa dźwignia i ewentualne dołożenie balastu wewnętrznego dla uzyskania odpowiedniego momentu prostującego . Generalnie chodzi o stworzenie alternatywy dla miecza szybrowego o zbliżonych parametrach i chowanym w kadłubie. Pozdrawiam Staszek

Dzięki za odzew, już odpowiadam: 1) Łódka wg. szkicu , długość ok. 7 m , ciężar ok. 600 kg .Miejsca wystarczająco na każde rozwiązanie. Priorytet własności nautyczne , część hotelowa nie ogranicza. Przekroje profili też na szkicu. 2) Jeśli chodzi o zanurzenie to nie ma ograniczeń . Przyjąłem ok. 1,5 m . Chodzi mi o bardziej smukłą płetwę , dzięki czemu opływ laminarny przy ograniczonej grubości . Natomiast dołożenie ciężaru do wydłużenia na dole . 3) Stalowy rdzeń, to blacha ok. 15 mm grubości plus elementy stalowe wyznaczające profil. Profil tworzą płaty sklejki zalaminowanej z zewnątrz. Skrzynka o odpowiedniej wytrzymałości. 4) Mechanizm podnoszenia to największy problem. Najbardziej typowe i najprostsze rozwiązanie z fałem zamocowanym na końcu odpada, bo jak piszesz po co liczyć najbardziej optymalne przekroje skoro drgający fał to niweczy . Wymyśliłem prostą dźwignię z osi obrotu , którą można łatwo podnosić przez rolkę przymocowaną do pilersa i później przez ewentualny system bloczków sprowadzić do kokpitu . 5) Obsadę miecza bez problemu zrobię stabilną . W skrajnym przypadku można zrobić na łożyskach. Przy dźwigni można zrobić kontrafał, zrywalny przy uderzeniu. Uderzenie płetwy zamortyzuje tłumik z gumy z przodu skrzynki , co sprawdza mi się obecnie. 6) Szpara w stępce dość szeroka , bo ok. 44 mm. Tutaj nic lepszego jak gumowe wargi nie przychodzi mi do głowy. 7) Najprostsza odpowiedź na pytanie po co , bo mogę . Lubię szukać nowe , niekonwencjonalne rozwiązania , przy okazji radząc się mądrzejszych od siebie . Nie wykluczam balastu wewnętrznego , bo miecz (kil) nie będzie taki ciężki . Licząc na szybko ok 60-80 kg , ale zadziała długa dźwignia i ewentualne dołożenie balastu wewnętrznego dla uzyskania odpowiedniego momentu prostującego . Generalnie chodzi o stworzenie alternatywy dla miecza szybrowego o zbliżonych parametrach i chowanym w kadłubie. Pozdrawiam Staszek