od pewnego czasu zastanawia mnie następująca kwestia:
często w relacjach z rejsów czytam, jak to załoga w czasie sztormu zrzuca żagle, zamyka się pod pokładem i na różne sposoby umila sobie czekanie na lepszą pogodę.
Mam pytanie czy ktoś z Was stosował tą strategię?? czy poza sporą ilością miejsca po zawietrznej i obserwacją horyzontu, stosuje się jeszcze jakieś "patenty"?
chodzi mi czy robicie coś, żeby łódka się nie obracała bokiem do fali, czy po prostu po zrzuceniu żagli wycofujemy się na z góry upatrzone pozycje, ufając, że jacht sobie poradzi...
czasami pojawia się opis użycia dryfkotwy, niemniej chodzi mi o sytuacje, w których dryfkotwy nie ma (przynajmniej autorzy o tym nic nie wspominają)...
ostatnio czytałem o tym w książce Wąsowicza "Antica..." ale nie on jeden o tym pisze.
jakie są Wasze doświadczenia??

Ja bym upatrzył sobie pozycje w kingstonie w tej sytuacji
Wybieram sobie pogodę przy której pływam i nigdy byłem zmuszony do sztormowania, ale podczas wielu rozmów z doświadczonymi żelgarzami przeważała opinia, że należy sobie wybrać sobie _odpowiedni_ port i po prostu do niego zawinąć.

Pozdrawiam,
Maciek

Pod warunkiem, że nie jesteś np. 1 000 Mm od najbliższego portu
Nigdy nie miałam takiej okazji.
Ale logika podpowiada, że jeżeli nie jest ono konieczne - to sztormowanie jest niepotrzebnym hardcorowym doznaniem

_________________
Konsul 37 "Don Kichot"
POL 0001WR
MMSI 261037650
https://jachtdonkichot.pl/


A po nocy nadchodzi dzień... I niech już tak zostanie.

Ale mam nadzieję, że doczytałeś się, że jest to metoda "ostateczna". Pierdzielnik, który się robi na dole i koszmarnie złe samopoczucie załogi przemawiają za tym, żeby decydować się na bardziej aktywne formy sztormowania (lub wydać zamiast obiadu aviomarin)
Stanięcie w dryf chociażby na foku i trajslu wielkości przysłowiowej chusteczki do nosa, daje chwilę wytchnienia uspakajając rozkołys.

Żeby zdecydować się na sztormowanie bez żagli trzeba mieć sporą ilość miejsca, więc nad tym akurat nie ma co się zastanawiać.
Nie wiem czy zauważyłeś, ale te opisy, które czytałeś, to przypadki z oceanicznych bezkresów (zapewne) a tam ruch statków nie jest znacząco duży. A poza tym, co byś zrobił gdybyś zobaczył statek? Pas ratunkowy byś założył?
To nie jest tak, że ludzie sztormują bez żagli, bo im się nie chce na żaglach. Decyzja o zrzuceniu wszystkiego zapada wtedy, gdy już naprawdę nie można nieść czegokolwiek. Na przykład, gdy dogoni Cię wiaterek wzbudzający piętnastometrowe jak w załączonej mapce fale, w okolicach 55°S, 170°W.

ps. Z tą obserwacją, to widnokręgu a nie horyzontu

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

Tylko w takim aspekcie to rozpatruję



ani trochę mnie to nie zastanawia, gdyż nie mam w tym miejscu żadnych wątpliwości



Bez dwóch zdań



Na razie się nie zastanawiam nad tym... rozpoznaję temat od strony teoretycznej



Mea Culpa

Niemniej wciąż zastanawia mnie, jakie "kryterium" pozwala podjąć taką decyzję... wydaje mi się o wiele wygodniejsze i skuteczniejsze, zostawienie "chusteczki" na sztagu, jakieś przyblokowanie steru tak, żeby łódka jakoś tam z wiatrem mogła się w miarę efektywnie przemieszczać dziobem naprzód i dopiero wówczas zejście pod pokład...
takie zostawienie "pełnej swobody" łódce mnie nieco przeraża dlatego stworzyłem wątek

To nie jest kwestia przerażania, tylko niemocy
Gdy nie możesz się utrzymać w kokpicie (pomimo wąsów wpiętych na sztywno)
Gdy nie możesz ruszyć ręką (z zimna np.)
Gdy nie możesz oddychać (bo w powietrzu więcej wody niż powietrza)
Gdy nie możesz wytrzymać (bo tak)
Gdy nie możesz umrzeć (choćbyś bardzo chciał).
Gdy nie możesz nic zrobić (bo już wszystkiego próbowałeś i du^a)
i wreszcie ostatnie "gdy"
Gdy nie masz co postawić (bo to co miałeś przestało istnieć)

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

Łódkę w dryf!!!. Tak jak (mam nadzieję) uczyli na żeglarza. Łódka się prostuje, załoga odżywa, sztorm (w odczuciu załogi) łagodnieje. Łódka posuwa się ruchem spadającego liścia.
Dotyczy to "normalnych" jachtów. Z żaglowcami jest inaczej. Każdy ma swój ulubiony sposób dryfowania.

Pozdrawiam
Janusz Zbierajewski

Kumam

Jeden znajomy żeglarz powiedział mi,że dodatkowo wypuszcza po obu stronach rufy zaknagowane dwie liny o długości około 50 mb i przekroju minimum 16 mm (im grubsza lina tym lepsza skuteczność) i sztormując się z wiatrem w baksztagach lub fordewindzie pyka mniej stresowo.
Pozwala to na utrzymanie sterowności jachtu.
Osobiście miałem do czynienia z Borą i Jugo wziąłem je na silniku "pod włos".

Wojciech Port Rybnik

_________________
Wojciech1968 Port Rybnik
W życiu piękne są tylko chwile...

Jak się staje* Pogorią w dryf? Poważnie pytam.

[*] w sensie jak Ty stajesz i jak to robią inni (z III albo nawet z IV wachty )

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

Maar napisał(a):

Zbieraj napisał(a):

Z żaglowcami jest inaczej. Każdy ma swój ulubiony sposób dryfowania.

Jak się staje* Pogorią w dryf? Poważnie pytam.

[*] w sensie jak Ty stajesz i jak to robią inni (z III albo nawet z IV wachty )

Słowo "każdy" miało znaczyć "każdy z zaglowców" a nie "każdy z kapitanów".
Postawiony sztafok, o, pardon, na "Pogorii" to to się nazywa foksztaksel, wybrany do bajdewindu. Ster 20 stopni na wiatr. Fajerant!
"Pogoria" stoi prawie prosto, lekko się kołysząc.

Janusz Zbierajewski

Klikłem 73/88, bo to nie wiadomo co się w życiu przyda

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

często w relacjach z rejsów czytam, jak to załoga w czasie sztormu zrzuca żagle, zamyka się pod pokładem i na różne sposoby umila sobie czekanie na lepszą pogodę.

Nie dawno wróciłem z rejsu przez Atlantyk z zachodu na wschód i właśnie na własnej skórze miałem możliwość przetestowania metod sztormowania . Odległość od najbliższego portu wynosiła około 500 mil. Siła wiatru według prognozy pogody wynosiła jeden trójkącik i jedna lub dwie kreseczki. Ile w rzeczywistości wiało to trudno powiedzieć bo wiatromierz odmówił posłuszeństwa. Tak czy owak , po zrzuceniu grota i zrolowaniu foka , gdy nie było już skrawka żagla , średnia prędkość naszej Euforii wynosiła 6 węzłów. Głównym problemem było utrzymanie kursu zgodnego z falą. Jakakolwiek próba płynięcia w skos fali kończyła się nadrzucaniem rufy i ostrym wirażem. Siła odśrodkowa działająca na maszt gnie jacht na zawietrzną fala pomaga i gdy na dodatek właśnie w tym momencie się załamie, noooo.... to może nie zostać zbyt wiele czasu na rozważania co dalej.
Całą drogę płynęliśmy ufając naszemu najlepszemu , niezmordowanemu załogantowi czyli samosterowi wiatrowemu ale w tych najgorszych godzinach był zbyt wolny i musieliśmy mu pomagać , żeby utrzymać kurs prostopadły do fali co i tak nie było proste , zwłaszcza nocą.
Zastanawiałem się, co będzie jeśli siła wiatru jeszcze bardziej wzrośnie. Wszystko co było do zrolowania już zrolowane i zrzucone , więc co dalej. Jedyne co mi przychodziło do głowy to wypuszczenie pętli liny z rufy aby zwolnić prędkość i nie dopuścić do obrócenia jachtu bokiem. Na całe szczęście nie było to potrzebne.

Pozdrawiam serdecznie
( zwłaszcza Janusza Zbierajewskiego)
Witek Chołast
s/y Euforia

_________________
Pozdrawiam
Witek
'odwierty do pomp ciepła'

Zwłaszcza, to taki ptak co razem z gołębiami lata
A poza tym, tak pozdrawiać, za kilka marnych (i marnej jakości) fotek?

A przechodząc do tematu, to przed chwilą rozmawiałem z pewnym skrytoczytaczem, który tak skomentował sztormowanie: "Ja to zawsze jak dwanaście przywieje, to bez żagli sztormuję! Przecież wiadomo, że już przy 11B wszystkie są porwane, to niby co mam robić, nowe w taki wiater stawiać?"

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

No i jeszcze to że nie każdy jacht tak samo się zachowuje w sztormie i dlatego nie ma jednej uniwersalnej metody,jeden lepiej stoi w dryfie,inny na dryfkotwie,a jeszcze inny pozostawiony sam sobie.

_________________
Piwo jest dowodem na to że Bóg nas kocha i chce żebyśmy byli szczęśliwi.

W ramach zobrazowania filmiki ze sztormową pogodą:
http://www.youtube.com/watch?v=NKusg6Jy ... re=related
http://www.youtube.com/watch?v=zXuzy0k9 ... re=related

Właśnie przeczytałem tłumaczoną z angielskiego książkę o sztormowaniu na małym jachcie. Autor już 7B traktował jako "jachtowy sztorm" i słusznie, bo faktycznie pływał małymi, regatowymi łódkami i często uciekał się do metody stawania w dryf bez żagli. Metoda była podobna jak z żaglami - przy odpowiedniej sile wiatru sam takielunek swoje robił. Ja osobiście tylko raz w życiu sztormowałem w dryfie z żaglami, gdy nie zdążyłem się na czas schować gdzie trzeba. Jachtem był Merkury (J80) czyli statek masywny i słusznej wagi. Wiało 50 - 60 kn (to ostatnie pewnie, kiedy jacht kładł się przeciw wiatrowi) Po postawieniu w dryf nadal się kołysał, ale już bez wściekłych uderzeń o fale, więc pod pokładem było całkiem całkiem. Wachta na pokładzie, bo było to we Kattegacie, gdzie statki pływają również w taką pogodę.

_________________
Stopy wody pod tym, no, kilem!

Biały Wieloryb czyli...
(Marek Popiel)

http://whale.kompas.net.pl

A z jaką prędkością dryfował jacht przu 50-60 knotach ?

Około 1,5 kn. Po zawietrzxnej mieliśmy około 100 mil, więc można było poczekać aż się wydmucha i odkręci. Co się stało.

_________________
Stopy wody pod tym, no, kilem!

Biały Wieloryb czyli...
(Marek Popiel)

http://whale.kompas.net.pl

A to miła niespodzianka, jachty którymi do tej pory pływałem, robiły 1,5 kn w dryfie przy 20 wezłach

Pozdrawiam,
Maciek

Prawie jak s/y Polonus gdzieś między Faroe a Islandią .

_________________
Jurek
.....kiedy dogmat zakrada się do umysłu, ustaje wszelka aktywność intelektualna.


http://zagle.mazury.info

Tia, bardzo.
Oni w szóstce idą na sztakslu a my... czy nie pamiętasz jak ze Skierą przez pół godziny bezan sprzątaliście? Wiało pełne osiem wtedy.

Nie widzę żadnego podobieństwa!

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

W tej mądrej książce, na którą się wcześniej powoływałem, napisano, że sztormując z wiatrem, jak ta Anita, trzeba zapewnić jachtowi dostateczną prędkość bo inaczej fale będą go próbowały obrócić i położyć na burtę ("Brouching") W maju leciałem z wiatrem ok. 6B na małej (no, ca 10m LOA) łódce, która surfowała na fali 10, a chwilami 11 kn, ale trzeba było baaardzo pilnować steru, bo kolejne fale bardzo się starały, by ten brouching osiągnąć.

_________________
Stopy wody pod tym, no, kilem!

Biały Wieloryb czyli...
(Marek Popiel)

http://whale.kompas.net.pl

No, znowu z Ciebie, Januszku, wylazł kapitan Zawiszy (a Pogorią to tylko wtedy, kiedy musisz)

Dokładnie tak. Największy sztorm, który miałem, to był właśnie na Pogorii, i na dadatek na tzw. "spokojnym akwenie', rzut beretem od Genui, gdzieś koło Bastii. Wzięło i pierdyknęło - bez specjalnych ostrzeżeń w Navtexie. Mistral, z doliny Rodanu - aż tam doszedł z pełną siłą.

Ja tam nie jestem bajkopisarz, więc proszę nie traktować tego co dalej jako "morskie opowieści". +80 knotów na wiatromierzu trzymało ładnych parę godzin, a w porywach to parę razy zobaczyłem trzycyfrówkę.

Dowodził Adaś Busz, ja robiłem za zastępcę.

Foksztaksel na wsteczu, zapalone "światła burdelowe" (tzn. dwie czerwone), załoga pod pokładem, no i tylko kontrola na mapie, czy nas nie wciska w Elbę, potem w Montechristo albo w Giglio...

Wywiało się już całkiem blisko Neapolu Jak sobie potem policzyłem to "prędkość spadającego liścia" była całkiem niezła - koło 3 węzłów.

_________________
Pozdrowienia - Jasiek
Janusz Nedoma

Duży sztorm! Pojęcie "sztormu" jest funkcją wielkości jachtu. Nefryty (większość) mają kartę bezpieczeństwa do szóstki. Bo potem zamiast żeglowania jest walka o życie.

Opal robi tyle knotów, ile jest beaufortów.

Na Gedanii nie redukowałem żagli do siódemki, ciesząc się ze wskazań logu (przelot Malaga - Melilla w ciągu jednej nocy; raz to nawet hamowałem, żeby nie być przed 8 rano).

Na Pogorii: zestaw foksztaksel+grotsztaksel+dwa marsle jest zestawem "pancernym" (do dychy) i się wtedy komfortowo jedzie, tak koło 10 węzełków.

I w tym kontekście warto sobie przypomnieć, że odwaga kapitana jest odwrotnie proporcjonalna do długości łódki...

_________________
Pozdrowienia - Jasiek
Janusz Nedoma

Święte słowa, choć trafiają się osobnicy z zaburzonym układem rozpoznawania zagrożeń

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

Napisz jaka to ksiazka, chetnie przeczytam tym bardziej ze plywam wlasnie na takim malym regatowym jachcie i moje doswiadczenia sa zupelnie inne. Do 8 B lodka idac na sztormowym fiku
nie traci wysokosci a nawet ja zyskuje idac na Baltyku na wiatr. W baksztagu przy 6-7 B mozna spokojnie niesc pelne zagle ( u mnie dobre 30 m). W regatach nosze genekera 35 m plynac sam a z zaloga spokojnie spinakera 45 m. Zreszta to zadem wyczyn bo wiekszosc tak robi

Również A.Coles w swojej słynnej "Żeglowanie w trudnych warunkach" opisywał trudne sytuacje małych jachtów już przy dobrej piątce, szóstce, czy siódemce - np. w zależności od kierunku wiatru względem prądu pływowego w Kanale La Manche, albo prawie bez wiatru na wysokiej martwej fali itd.

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

M@rek ma doświadczenia z zupełnie innego jachtu niż te, na których pływał Coles

_________________
www.samoster.org.pl

Tak, np. niektóre miały nieodpływowe kokpity ("Zara" klasy Tumlaren - Rozdział II str. 36)

PS: Walnąłem błąd w tytule książki: K. Adlard Coles "Żeglowanie w warunkach sztormowych", tłum. Wacław Petryński, Wydawnictwo Morskie Gdańsk 1986

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/