Jasiek słusznie zauważył, że dobre jedzenie jest ważne w czasie rejsu.
Ja się fajnie urządziłem, bo na ogół mam super kuka i problem mam z głowy. Czasem z nudów zmyje naczynia i tyle!

Ale nie zawsze kuk może płynąć. Jeśli nie ma osoby kumatej kulinarnie - jest problem.
Dlatego podobnie jak zacząłem się interesować "nie-żeglarskimi" pozornie tematami jak silniki - tak samo chciałbym wejść trochę w tematy kulinarne.

Co może zrobić taka osoba jak ja - na lądzie "nie-kulinarna" - na jachcie?
Czyli co spośród prostych 3-4 składnikowych szybkich dań jest najlepsze? Co polecacie?

pzdr,
Andrzej Kurowski
http://strony.aster.pl/spelnij_marzenia

Sam jestem niekulinarny (nigdzie). Najlepsze co mogę zrobić dla załogi, to nie zbliżać się do kambuza. Chyba że z intencją pozmywania garów

_________________
www.samoster.org.pl

Nie ma ludzie nie umiejących gotować, bo gotowanie na normalnym poziomie nie jest niczym nadzwyczajnym. Umiesz chodzić, umiesz jeździć autem, umiesz prowadzić jacht - gotować też się nauczysz. Co innego lenistwo i wymówki. "Nie umiem, więc nie będę gotował" dla mnie jest wymówką.

Naucz się robić jedno danie i niech będzie to twoje danie firmowe i tyle. Przepisów w sieci są miliony.

Polecam pierogi - proste, smaczne, dostępne, ale czasochłonne zajęcie. Nadzienia znajdziesz w internecie.

Proste jest wbrew pozorom tylko lepienie, natomiast ciasto, żeby się nie rozwaliło w trakcie gotowania, to wydaje mi się, że łatwe nie jest.

Ja uważam, że wszelkie rzeczy smażone są proste, smaczne i zdrowe.
Kotlety (siekane/klepane), naleśniki, placki różne z akcentem na kartoflane, ryby, jakieś dziwolągi ryżowo-mięsne, makarony z dodatkami, omlety, etc.

Wszystko to jest pycha!

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

A wiesz, jak wyglądają "pieczonki"?

Takie ziemniaczane (oppps - możesz nie zrozumieć, u Ciebie to się nazywa, nie wiedzieć czemu, "kartoflane")

Na lądzie jest potrzebny żeliwny kociołek, emaliowany w środku, ustawiony na ognisku, i w zależności od konstrukcji - przykryty zakręcaną pokrywą, lub darnią. Darni się nie da dokręcić

Do środka - w proporcji jeden na jeden ziemniaki w ćwiartkach plus "wsad mięsny" (dowolny, ale musi być "coś wędzonego" - boczek, kiełbaska - i co tam w ręce wpadnie). Cebula w półplasterkach - ok. 50% wsadu ziemniaczanego. No i jeszcze trochę marchewki. Niektórzy wrzucają też buraczka w plasterkach - ja nie preferuję. Układać warstwowo, każdą warstwę przesypując przyprawami, wedle własnej fantazji (z wyobraźnią, bo vegeta jest słona jak skurczybyk, a boczek i kiełbasa - same z siebie - też). Zabawa trwa ok. 1,5 godziny.

Wbrew pozorom - na jachcie też się to da zrobić.

I nie rozpalając ogniska.

Przepis ten sam, tyle, że (dobra, ukłon w stronę stolycy) - "kartofle" wstępnie podgotowujemy do stanu "al dente". Zwykły garnek wypełniamy jak wyżej. Z garści mąki i wody wyrabiamy "twarde" ciasto, którym oblepiamy brzeg garnka, w celu uszczelnienia pokrywki, którą należy mocno docisnąć.

Ok. pół godziny na małym ogniu.

Sprawdzone.

_________________
Pozdrowienia - Jasiek
Janusz Nedoma

Albo gotujemy w szybkowarze, czasami na jachcie da się znaleźć a jest to tam bardzo fajne urządzenie (poza innymi zaletami, gotuje się zamknięte, więc nawet jak się nadmiernie przechyli szkody wielkiej nie będzie...)

Jasiek, marsz do wątku kambuzowego i wypisuj wszystko, co Ci przyjdzie do głowy... Smacznie piszesz, widzę, że w weekend będę miała fajny obiad...

_________________
Pozdrawiam, Monika Matis
http://www.facebook.com/theseanation

My recent thought:
"...pessimist moans about breakdowns, optimist expects it won't break; realist makes it easy to fix..."

Moniczko, pół roku temu założyłem wątek pt. "Pochwała szybkowara".

Poszukasz w archiwum forum - znajdziesz.

Teraz piszę o rozwiązaniach "prymitywnych", czyli jak sobie radzić w kambuzie na dwupalnikowej kuchence.

BTW - nie opatentowałem (może głupi jestem) pomysłu garnka "dwudzielnego" albo nawet "trójdzielnego". Wykonany egzemplarz jeździ u kupla na jachcie.

A idea jest prosta.

Bierze się zwykły garnek z nierdzewki, i idzie do kumpla spawacza. Dany kumpel wycina (też z nierdzewki) odpowiedni profil i spawa go do wnętrza garnka. W wyniku można równocześnie robić gulasz i kapustę zasmażaną

_________________
Pozdrowienia - Jasiek
Janusz Nedoma

Skleroza...
A garneczek dzielony bardzo mi się podoba...

_________________
Pozdrawiam, Monika Matis
http://www.facebook.com/theseanation

My recent thought:
"...pessimist moans about breakdowns, optimist expects it won't break; realist makes it easy to fix..."

Ciasto do pierogów - to jedno z najprostszych ciast moim zdaniem.

Ale jak nie pierogi, to smażone placki ziemniaczane - proste, smaczne, pożywne.

Dobry pomysł i to nie tylko na jacht

_________________
www.samoster.org.pl

Coś z pomysłów z ostaniego rejsu:
Golonka w sosie piwno - musztardowym.
Składniki:
- golonka pieczona / wędzona (do dostania w każdym supermarkecie
- musztarda
- piwo (1 puszka wystarczy)
- papryka
- marchewka
- czosnek (nie przesadzić z ilością )
- ryż - najlepiej luzem (albo przeciąć woreczki)
- przyprawy
Do dużego garnka wlewamy piwo, podgrzewamy (uwaga zagotowane może wykipieć).
W gorącym piwie rozprowadzamy musztardę (4 - 5 łyżeczek), siekany czosnek, przyprawy i wkładamy golonkę.
Tniemy marchewkę w słupki, paprykę w kwadraty i wrzucamy do gara.
Gotujemy do momentu kiedy marchewka zacznie robić się miękka, wrzucamy ryż (uwaga zwiększa objętość i pochłania wodę).
Zmniejszamy ogień i co jakiś czas mieszamy. W razie potrzeby doleć trochę wody lub piwa).
Gotujemy do momentu, aż ryż będzie miękki.
I tu najbardziej niebezpieczny czas dla Kuka. Musi przez ok 30 minut bronić własną piersią garnek przed załogą. Zapachy są wabiące
Potrwa przetestowana w tym roku i zagotowana na jednym palniku na Stone Fishu.
Marek.

_________________
" Świat pokryty jest w większości wodą i to najlepiej świadczy,
że przeznaczeniem człowieka jest żeglowanie"

Fajny pomysł, ale mycie takiego gara to chyba za karę...

_________________
Jaromir Rowiński aka pierdupierdu
Jeżeli masz ochotę komentować takie poglądy, których co prawda nigdy nie wyraziłem, ale które kompletnie bez sensu i z sobie tylko znanej przyczyny usiłujesz mi przypisać - droga wolna. Śmiesznych nigdy dość...

Curry z kurczaka, zaopatrzyć się w pastę curry, mleko kokosowe, mięcho, warzywa i jest świetne danie.
Ostateczną regulację ostrości polecam już na talerzu. Np. w postaci piri piri.

* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *

Aaa i zapomniałam, nic tak nie rozbraja załogi jak upieczone własnoręcznie przez kapitana muffiny, które się robi bardzo prosto i można śmiało przećwiczyć przed rejsem w domu.

dobre spaghetti, i masz po problemie.
szybko, łatwo, tanio, w każdym zakątku świata dostaniesz skladniki

_________________
pozdro Zbyszek
PUMA 42 S/Y SINE METU
http://www.maxiskippers.pl

Chyba nie byłeś w supermarkecie w Peru?

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

Czy spaghetti po peruwiańsku robi się ze świnek morskich?

_________________
Pozdrawiam,
Smoczyca

nie byłem fakt, ale fix bym zabrał z kraju a jakiś zmielony kawal mięsa i makaron powinien się znaleźć

_________________
pozdro Zbyszek
PUMA 42 S/Y SINE METU
http://www.maxiskippers.pl

Tak. Przepis jest następujący:
1. Wziąć dwie świnki morskie (mogą być angorki).
2. Wziąć garść makaronu świderki (tylko takie są w tu: http://maps.google.pl/maps?q=Vea,+Lizar ... u&t=h&z=19 wielgaśnym supermercado)
3. Wrzucić toto wszystko do gara, gotować aż potrawa przestanie piszczeć.
4. Jeżeli uda się znaleźć inny ser niż mozarelopodobny w wyżej zalinkowanym sklepie (nie uda się!) to można posypać z góry.

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

Zadeklaruj na początku rejsu, że gotować nie będziesz bo ... nie umiesz ale ... będziesz zmywał ...
Jakem Bury Kocur - jest to sprawdzone i działa...
Osobiście tak włąśnie funkcjonuję już któryś sezon ...
Stokroć wolę zmywać i sprzątać na jachcie niż gotować.
No chyba, że Kobiecie rano kawę do łóżka ale to inne story...
Pzdr
Kocur

_________________
Pozdrawiam
Włodzimierz "Bury Kocur" Ring
S/y "Bury Kocur IV"
POL 8888
MMSI 261 03 14 50

"Jeżeli chodzi o podatki to nikt nie jest patriotą"
G.Orwell

Ależ tam jest kilka dobrych kilometrów od wody...(portu)
to jak tam dojechać?
...chyba, żeby cumować do plaży obok marketu.
Ale czy Kuracentowa Sportina nie za głęboko zanurzona?
MJS

_________________
"Wolność? co to takiego?" ja
"Gdy wszyscy grają to samo - szukam dyrygenta" K.Szewczyk

Wspomnij: Orwella i Huxleya.


Zapraszam na "fejsa":
"Dla tych co nie lubią szerokich ruf "
"Marian Strzelecki"
oraz
https://planyjachtow.pl/

Odpowiadacie na post Kuracenta więc weźcie dużą poprawkę na rzeczywistość w której się obraca i jakim wrogiem są przedmioty codziennego użytku.

Przypomnijcie sobie o niebezpieczeństwach związanych z używaniem mąki.

Sugerowałbym zrezygnować ze wszystkiego co wymaga lepienia ciasta (to już co najmniej trzy składniki, w tym niebezpieczna mąka ).

Podany powyżej przepis na "pieczonki" myślę, że się sprawdzi - nie potrzeba wiele kunsztu, a efekt smakowity. To był obiad lub kolacja.

Zaproponuję śniadanie - sprawdzone kilka razy:

Omlet kapitański:)

Niezbędne elementa:
- jajka
- warzywa (pomidory, papryka, coś podobnego)
- wędlina (kiełbasa, boczek, cokolwiek)
- ser żółty, pleśniowy, ulubiony.

Odpalamy gaz pod patelnią by się rozgrzała
Kroimy wędlinę i warzywa.
Wędlinę pokrojoną jak kto lubi wrzucamy na patelnię by się podsmażyła.
Dorzucamy pokrojone warzywa by się podgrzały, puściły soki.
Ilość wędliny i warzyw musi być taka by jeszcze było widać patelnię i by wszystko nie leżało w warstwach.
Po wrzuceniu warzyw mieszamy to co na patelni.
Po wrzuceniu warzyw rozbijamy w miseczce (lub innym naczyniu) jajka (ile kto lubi), dokładnie mieszamy, dodajemy ulubionych przypraw.
Wylewamy jajko równomiernie na całą powierzchnię smażącą patelni.
Jajka nie może być za dużo - pocięte warzywa i wędlina muszą trochę wystawać. (warunek konieczny do ścięcia jajka w sensownym czasie! )
Po ścięciu spodniej części omleta kładziemy na jedną połowę ser - w plastrach, pocięty, starkowany - jak kto lubi. Drewnianą łopatką podnosimy drugą połowę i przykrywamy ser od góry.
Jeszcze chwilę smażymy, odwracamy na drugą stronę, chwilę smażymy.... i podajemy na stół.

...i tak tyle razy ile głodomorów czeka na jeść (jeśli jest duża patelnia jedna porcja może starczyć na dwie osoby).

Polecam!
Bardzo szybko, łatwo i smacznie!

_________________
Piotr "Kefas" Gryko

I myślisz, że Kuracent tak tą łopatką na drugą stronę? I to drewnianą?

_________________
" Świat pokryty jest w większości wodą i to najlepiej świadczy,
że przeznaczeniem człowieka jest żeglowanie"

No tak.... rozpędziłem się.

Po wrzuceniu sera wystarczy przykryć przykrywką i poczekać aż zetnie się z góry!

Można też nie wrzucać sera, tylko przykryć od razu po wlaniu jajka!

_________________
Piotr "Kefas" Gryko

Jak się dostać do sklepu? Hmmm, z dostaniem się nie ma dużego problemu, można zacząć na nogach, gdy nogi przestaną fungować to wsiąść w autobus a wrócić z zakupami należy taksówką.

Jednak nie dotarcie do samego sklepu jest problemem, tylko opuszczenie złotej klatki, czyli Yacht Clubu Peruano.
Załatwianie różnych, koniecznych papierków trwa troszkę ponad dobę - w tym czasie przez pierwsze kilka godzin nie można opuszczać jachtu (oczywiście stoi się na kotwicy). Po rzeczonych kilku godzinach przypływa Pan-Bardzo-Ważny-Urzędnik, wypełnia stos kwitów i pozwala zejść na ląd, ale nie wolno opuszczać klubu.

Przy bramie stoi uczynny odźwierny z pistoletem przy pasku, mówi ślicznie dzień dobry i do widzenia ale jeśli ktoś bez stosownego kwitungu chciałby wyjść poza żelazną kurtynę, to rozpina kaburę i... rozmowa przestaje się kleić

Po kilkunastu godzinach od zatrudnienia agenta stał się cud. Co prawda nie można kontynuować rejsu, ale można wyjść na miasto! Super, idziemy po zakupy!
Pan odźwierny otwiera furtkę, ślicznie się kłania i mówi, żeby uważać, bo to zła dzielnica jest.

Co mnie - urodzonemu na Bródnie Prażaninowi - jakiś dziki będzie mówił o złych dzielnicach? Idziemy.

Tuż za bramą spotykamy wałęsającego się naszego agenta. Źle, że się wałęsa zamiast wypełniać nasze papiery, dobrze, bo - mówi w ludzkim języku - powie gdzie jest sklep.
Sklep jest w odległości by shoes, few blocks tamtą avenidą w lewo. Tylko uważajcie, bo to zła dzielnica jest!

No to idziemy, pięć, dziesięć przecznic a krajobraz się nie zmienia. Kole dwudziestej poddajemy się - świat obejdziemy a żadnego spożywczaka nie napotkamy

Na nasze szczęście, na rogu pod latarnią stała prześlicznej urody (o ile w ogóle można mówić o urodzie Peruwianek) policjantka obwieszona karabinami jak choinka.
Szczęście było podwójne, bo policjantka ta znała kilkanaście angielskich słów!
Na wstępie wyjaśniła nam, że ona tak stała, bo ją zamurował nasz widok - grupa żywych gringo w tym miejscu to zaiste niecodzienny widok, wszak to zła dzielnica jest - a później strasznie się zmartwiła, gdy dowiedziała się, że my do sklepu chcemy.
Sklep jest daleko i zanim tam dotrzemy, to nas zabiją!
My jednak nalegaliśmy - MUSIMY DO SKLEPUUUUUU!

Zmarszczyła czoło przypominając sobie zajęcia z taktyki i walk w mieści. Chwile podumała i krzyknęła tengo una idea! co zapewne znaczyło, że zginiemy bezboleśnie. Na jej śniadej buzi dało się dostrzec rumieniec.
- Musicie wsiąść w autobus, tylko nie taki mały, bo w małym was zabiją, tylko w taki duży! - rzekła.
- A gdzie jest przystanek i jaki numero autobuso, psze Pani? - wyszeptałem rozglądając się na boki czy nie nadlatuje zatruta currarą strzała.

Okazało się, że w tamtym rejonie (a może w całej Limie?) autobusy nie mają numerów, nie ma przystanków i w ogóle nie wiadomo o ssooo chodzi z tą komunikacją. Policjantka postanowiła stanąć na wysokości zadania - ona nam zatrzyma odpowiedni autobus, namówi kierowcę, żeby się nami zaopiekował i nas wysadził przy Plaza Vea - domyślaliśmy się, że supermercado jest tamże, ale nie mogliśmy się z policjantką dogadać co do odległości, czasu podróży, przesiadek, etc.
Aha i mamy pamiętać, żeby z powrotem nie jechać autobusem tylko wziąć taksówkę, ale nie z postoju pod sklepem (bo nas zabiją!) tylko mamy załatwić sobie jakoś inaczej. Na to, żeby powiedzieć - jak załatwić? - nie starczyło jej angielskich słów.

Rzucony pod koła granat zatrzymał przejeżdżający autobus - żartuję, zatrzymała wóz nietypowo, machając nieuzbrojona ręką, pogadała z kierowcą, wsiedliśmy, zapłaciliśmy (jakieś grosze) i jedziemy.

Jedziemy i jedziemy, w autobusie tylko my stoimy, tambylcy siedzą, spoglądają na nas i coś szepczą między sobą (między sobą na zasadzie pierwszy rząd z ostatnim rzędem szepcze).
Pewnie chcą nas zabić (wszak, zła dzielnica to jest!) i sprzedać nasze organy. Pewnie już ustalają cenę a sklepu jak nie było, tak nie ma.

Nie wytrzymałem, upatrzyłem jednego pasażera, który nie brał udziału w negocjacjach cenowych dotyczących mojej lewej nerki i grzecznie zapytałem: pan śanowny to wie, gdzie piweczko, marchewkie a może jaką wódeczkie zakupić można?
Znowu cud! Facet znał pięć angielskich słów: ship, windows oraz one, two, tree. Niestety - pomimo najszczerszych chęci - nie dało się pogadać ale facet wstał i w narzeczu dorzecza zapytał autobusową frekwencję czy ktoś habla ingles, bo on wymięka.

Z przodu ktoś krzyknął: yes, I don't speak english! więc z akcentem, którego nie powstydziłby się Cervantes odkrzyknąłem plasa bea? Specjalnie uwypukliłem "b" i przedłużyłem "e" żeby pokazać, że u nasz na Pragusi to my są niebojaźliwe i hiszpański mamy perfect.
W tym momencie, twarze wszystkich osób siedzących w autobusie wykrzywił paroksyzm strachu - plaza vea, PLAZA VEA, p-l-a-z-a v-e-a, powtarzali. Mężczyźni patrzyli na nas jak na bohaterów, kobiety łapały się dłońmi za głowę i szlochały a nierozumiejące powagi sytuacji dzieci - tak jakby myślały, że my myślimy, że już minęliśmy nasz przystanek - wskazywały przednią szybę.

Z tej rozpaczy i zamyślenia wyrwał nas widoczny przez okno duży napis: Plaza Vea przytwierdzony do monstrualnych rozmiarów budynku, do którego wlewał się tłum. To był cel naszej półdziennej podróży, wymarzony supermarket z - tak przynajmniej myśleliśmy - milionem towarów.

W środku okazało się, że produktów, które mogłyby bez lodówki wytrzymać więcej niż kilka godzin jest... dwa. Mleko UHT w kartonach i żarcie dla kotów w puszkach. Innych puszek nie stwierdziliśmy! Cała reszta to produkty świeże.

Naprawdę, był duży wybór wszystkiego, ale wszystko było do natychmiastowego zjedzenia. Mięsko? Oczywiście, ile chcieć, śliczne, z tym, że pan je odkrajał od większej całości, ważył i zawijał w papier. Makaron? 10 gatunków - ugotowany, wystarczy podgrzać wrzucając na minutkę do wrzątku. Owoce? 15 gatunków dojrzałych tak, że rozpadały się pod własnym ciężarem bananów. Ser? Mozzarella i jej pochodne.

Dobrze chociaż, że woda gazowana była w butelkach a nie w dzbankach albo szklankach sprzedawana

ps. Taksówkę załatwiliśmy przez panią w kasie. Kasjerka zawołała managera, manager kogoś dużo ważniejszego a ten ważny znał taksówkarza co nie zabija biednych gringo

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

Maar, zdjęcia zabiły klimat, który wyobraziłem sobie czytając Twój tekst. Myślałem że było szaro, brudno i pochmurno... A tu pięknie i słonecznie ;( ... bleee....

* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *

Acha, autobus miał być taki z kurami na dachu.

_________________
Pozdrawiam
ŁJ

Maar, nie dałeś mi szansy doczytania do końca ! Spadłam ze stołka i turlam się ze śmiechu , jeszcze trochę i Zbieraja zakasujesz.
Cudne !

_________________
Pozdrawiam, Małgosia
s/y White Phoenix

"Najczęściej, nie tyle trzeba zmieniać samą sytuację, ile sposób jej doświadczania" Sensei Sunya

Maarek, Twoje opowiadanie to przykład negatywny dla Jędrusia. Nie dość, że się namęczyliście, to jeszcze nie zaimponowaliście zakupami... A i proste to nie było.

_________________
Pozdrawiam,
Smoczyca

Ta limska Pragusia (zwana dla nie poznaki Callao) to zupełnie odwrotnie niż warszawska Praga - tam domy są ładne, ale za to ludzie są źli.

A żeby Ci Łukaszku nie było smutno, to coś bardziej klimatycznego - co prawda nie z trasy na Plaza Vea, ale blisko.

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

No, jak się mam zachwycać jej urodą jak nie ma fotki ?
Do doopy całe opowiadanie jak nie zamieścisz tej fotki ...

Pzdr
Kocur

_________________
Pozdrawiam
Włodzimierz "Bury Kocur" Ring
S/y "Bury Kocur IV"
POL 8888
MMSI 261 03 14 50

"Jeżeli chodzi o podatki to nikt nie jest patriotą"
G.Orwell

Myślisz, że ja jestem japońskim turystą?

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa