Cóż - pamiętam BM-kę... A tak się cieszyłam, ze odmłodniałam. Pływałam na niej w latach 80-tych i mam do tej łódki duży sentyment.

Dziękując wszystkim za wypowiedzi i piękne wspomnienia chciałbym wrócić do tematu :
Czy poza ułatwieniem w mijaniu krzaków i innych przeszkód jest jakaś wyższość mocowania holu do topu masztu zamiast do odpowiedniego miejsca na pokładzie?

Liczę na... ciekawe i rzeczowe uzasadnienie.

=============
Wiesław Dominiczak

Lepiej się ciagnie za linę idącą z góry do ciągnącego niż z dołu

_________________
"Bałtyk nocą skłania do przemyśleń.Ciemno i tylko woda dookoła.Czasem jakieś światełko w oddali, które szybko znika.Szum wiatru w olinowaniu i bulgot wody od dzioba jachtu." cytat z drugiego tomu " Przygód na Morzu"

Mijanki z innymi jachtami?

_________________
Strona jachtu: http://www.zpokladu.pl

To już było wcześniej napisane - bardzo ułatwia sterowanie, chodzi o to że wektor siły ciągnącej jacht jest na środku jachtu.

Poza tym, że hol nie będzie się o coś zaczepiał, nie ma.
Najlepsze byłoby mocowanie na wysokości pokładu, a nawet niżej, bo najmniejsze straty, jednak trzeba pamiętać o zachowaniu zdolności do manewrowania, stąd mocowanie musi być na ogół wyżej niż pokład i mniej więcej pośrodku długości jednostki. Wtedy wychylenie steru kontrujące ściąganie w bok mamy najmniejsze.

_________________
Pozdrawiam
Alterus

Oczywista oczywistość.A potemNie widzisz sprzeczności w tym, co napisałeś?

Łopatologicznie: Ciągnąc za dziób, chcąc nie chcąc ściągamy dziób, a co za tym idzie, całą łódkę w stronę brzegu. Sternik musi wychylić dość znacznie ster na burtę "odbrzeżną", żeby utrzymać kurs wzdłuż brzegu. Ster stawia opór, który musi być pokonany przez burłaka.
Ciągnąc za top masztu ciągniemy łódkę za (mniej więcej) śródokręcie. Cała łódka zaczyna pracować na wodzie coś jak ster zrównoważony. Sternik znacznie mniej musi wychylać ster, toteż burłak mniej się wysila.

_________________
Pozdrawiam
Janusz Zbierajewski

A długa i zwisła pod własnym ciężarem lina znakomicie łagodzi 'szarpnięcia', dzięki czemu burłak mniej się uszarpie

Myślę, że nie. Może wyszło nieprecyzyjnie.
Wyżej niż pokład ze względu na ew. przeszkody na pokładzie, ale nie na topie, który jest gorszym punktem pod względem uzyskiwanej sprawności.

Zysk dość iluzoryczny, Rysiu, może miałby jakieś walory przy ciągnięciu mechanicznym. I wychodziłoby, że najlepiej byłoby ciągnąć na gumce...

_________________
Pozdrawiam
Alterus

A wręcz przeciwnie, na grubaśnej linie. Spróbuj pociągnąć barkę czy cuś podobnie ciężkiego, a zobaczysz
Albowiem nie chodzi o to że łódka szarpie, ale że burłak. On wszak kroczy...

Prawda, tu masz rację. Tyle, że nasz układ mięśnio-szkieletowy zapewnia już sporą elastyczność, na dodatek "przewidywalną". Ale nie przeczę, że minimalny zwis liny przy ciągnięciu zespołowym nie zaszkodzi. Jednak to zabiera część siły holowniczej.

_________________
Pozdrawiam
Alterus

Ależ idzie o to by z 'elastycznego układu mięśniowo-szkieletowego' możliwie nie korzystać. W tem sztuka cała. Ciężarem ciała, proszpana.
Lina na ramię i przez pierś, pochylasz siem do przodu... i grawitacja pracuje , a nie żeby siem człek mordował i uszarpał. Człek tylko musi spacerkiem iść.
A "układem mięśniowem" ciągać, to niech ta se te małoletnie pakery po siłowniach, z przeproszeniem... co to po godzince-dwu w realu leżom i kwiczom od zadyszki. Albo i zakwasa.
A nie my, profesjonalisty. Wszystko trza umić, znaczy sposobem.

A tak generalement analizowałeś kiedy rozkład sił na ugiętej linie? Mało kto ma świadomość, na kursach żeglarskich nie uczą

Oczywiście, że ciężarem ciała to podstawa. Uczy się (albo jak kto woli: "nakłada") konie do tej umiejętności, co przy lżejszych nie takie proste... Niestety, im większa prędkość, tym możliwość korzystania z tej naturalnej dźwigni mniejsza.
Ależ zgoda co do pewnej elastyczności. Za duża jednak szkodliwa, bo generuje nierówny, czy "niepłynny" ruch obiektu holowanego, co zakłóca tempo, rzecz ważna dla ciągnącej "siły żywej". Nierówne tempo to szybkie zmęczenie. Nie przeceniam też funkcji amortyzującej liny ze względu na inny charakter holowania wodnego, gdzie ruch tego, co płynie z natury jest... płynny. Czyli zakłócenie występuje tylko od holującego.
Rozkłady sił na linie? Masz na myśli wynikające z ciężaru, czyli grawitacji? Za korzystne oddziaływanie trzeba tak czy owak płacić zwiększonym wysiłkiem, cudów nie ma. Im lina cięższa, tym wiecej trzeba dźwigać. Dlatego pisałem o iluzoryczności. A przy tym klasycznym, zawodowym burłaczeniu dochodzą jeszcze straty wynikające z nieuniknionego niezgrania się poszczególnych burłaków, też znane z teorii i praktyki zaprzęgów. I tu korzystania z układu mięśnio-szkieletowego też wykluczyć się nie da, choć zminimalizować na pewno.

_________________
Pozdrawiam
Alterus

A owszem, z ciężaru - przeca burłak nie ciągnie za łódkę (bezpośrednio) jeno napina linę. Co z dźwiganiem też się wiąże, a jest różnica co jest wyżej a co niżej, który koniec dźwiga linę, w jakim kierunku działamy siłą...
Bo pytanie brzmiało:

Załóżmy taką sytuację:
Spotyka się dwóch burłaków na kursie kolizyjnym. Obydwaj ciągną podobne łódki.
Który z nich ma pierwszeństwo?

_________________
Wiosna

Oczywiście że ten... większy.

_________________
Pozdrawiam
Wiesław

Ten, który głośniej krzyczy?

_________________
Aniołek, kurła, aniołek.

Wydaje mi się, że "na wektorach" spokojnie da się wykazać, że mocowanie liny do topu masztu i jego stopy będzie równoważne...
Głowy bym nie dał, ale tak "typuję" trochę intuicyjnie
Oczywiście przy założeniu, że długość liny będzie sporo większa od wysokości masztu

Burłaczenie ze sterem "automatycznym" Naprawdę dobry model
(Łącznie z sumowaniem sił generowanych na elementarnych obszarach płata latawca )

Temat jest chyba bardziej zapomniany, niż się tu publice wydaje. Świadczy o tym rozważanie burłaczenia "za maszt" w.... kontrze do burłaczenia "za dziób".

Tymczasem niegdyś każdy, kto nie chciał czy nie mógł co chwilę składać i podnosić masztu (oraz miał jakieś pojęcie o tym "jak to się robi") - burłaczył przy pomocy liny mocowanej na wysokości podwięzi wantowych (najczęściej do samej podwięzi) - a nigdy "za dziób"...

_________________
Jaromir Rowiński aka pierdupierdu
Jeżeli masz ochotę komentować takie poglądy, których co prawda nigdy nie wyraziłem, ale które kompletnie bez sensu i z sobie tylko znanej przyczyny usiłujesz mi przypisać - droga wolna. Śmiesznych nigdy dość...

A nie prościej w przepisy zajrzeć, niż jakieś nowości wymyślać?

Alterus, a Ty kiedykolwiek burłaczyłeś jakąś łódkę (nie będąc za sterem, oczywiście)?

_________________
Pozdrawiam
Wojtek
https://www.wojtekzientara.pl/
m/y „Wymówka”, POL000KA6
SPG5479, MMSI 261003664

A cóż łone robią oba po tej samej stronie? Jeden jest Anglik?
A jak Anglik to:
Jeżeli mijanie odbywa się na drodze wodnej dla której nie ustalono kierunków, to statek podający linę na brzeg z lewej burty odchodzi od brzegu, usuwa linę, na której jest holowany, i pozostawia wolną drogę statkowi podającemu linę z prawej burty przy brzegu, z którego jest holowany. Nie tak zara każdy - wielekroć przeburłaczywszy mazurskie kanały (z masztem położonym) zawszem za dziób ciągnął, bo tam knaga i cumka poręczna...
A i wielkiej różnicy to nie czyni gdy łódka krótka zaś z kawałkiem kila - libo miecza podciągniętego do poziomu - bo miewa taka tendencję jechać prosto; nawet bywało sternika nie bywało a siem dało Intuicyjnie to spójrzmy tak: nieszczęsny burłak swój wzrost ma i stoi wyżej niż łódka. Jak lina mu idzie z dołu to ciągnąc ją musi unieść "składową pionową siły" na swych barkach literalnie, a i nogach. Gdy zasię do liny idącej z góry łacniej mu własny przyłożyć ciężar.
Co da się zapewne i na wektorach wykazać, choć solidnego trzeba okrętu by różnicę poczuć

Ten który musi burłaczyć
Kolega pracujący jako kontroler lotów opowiadał mi kiedyś taki "zawodowy" dowcip:
Siedzę na kontroli i nagle widzę dwa samoloty na kursie kolizyjnym...
Całe szczęście, że w porę się zorientowałem i kazałem jednemu skręcić w prawo a drugiemu w lewo...
Wstyd się przyznać, ale zrozumiałem ten dowcip dopiero po 15 minutach

Linę założoną poziomo trzeba cały czas utrzymywać napiętą aby nie tarła o ziemię a to może pochłaniać dodatkową energię.

_________________
Pozdrawiam
Marian Jasiński

Aj tam zaraz przepisy, zwłaszcza że w dzisiejszych czasach spotkanie dwóch burłaków to jak trafienie trzech szóstek w totka pod rząd.
Kiedyś takie sytuacje się zdarzały i często stawały się okazją do zawarcia nowych znajomości. Ludzie się mniej śpieszyli.

_________________
Wiosna

Warto poczytać opisy takich sytuacji w "Trzech panów w łódce...".

Pallas silnika nie miał i czasami burłaczyło się w portach (raptem kilka lat tamu zaledwie).
Wtedy ten co ciągnął (nie ja, nie ja), ciągnął za dwie cumy jednocześnie, dziobową i rufową, żeby właśnie tak je sobie ustawić, żeby jacht nie dochodził do nabrzeża, tylko płynął równolegle w pewnej odległości.

_________________
Strona jachtu: http://www.zpokladu.pl

A dlaczego nie ty?

_________________
Aniołek, kurła, aniołek.

Bo trudno jednocześnie ciągnąć i sterować
Ale w ogóle to "ciąganie" zdarzyło mi się nie raz, tylko te najdłuższe albo "najciekawsze (Łeba, falochron główny w Gdyni) mnie ominęły w tym sensie, że byłem za sterem, a siły użyczał ktoś inny.

_________________
Strona jachtu: http://www.zpokladu.pl

No raczej, ale można się zmieniać w tych rolach żeby biedny sternik się nie przemęczał.

_________________
Aniołek, kurła, aniołek.

A jakże? Jeszcze parę lat temu nie używałem silnika w ogóle, a i teraz, rokrocznie, okazji do przeciągania nie brakuje. Choć już nie na długich dystansach.

Specyfika burłaczenia na tym polega, że nie można ciągnąć idąc przed dziobem, tylko z boku i najczęściej nie na tym samym poziomie, na co zwrócił uwagę Rysiu. Tymczasem idealną sytuacją byłaby taka, w której holujący idzie przed i w osi symetrii, a poziom jego środka ciężkości odpowiada poziomowi środka ciężkości obiektu holowanego. Wtedy występują najmniejsze straty. W praktyce holowania z brzegu to niemożliwe, stąd musimy godzić się na rozwiązania gorsze, odbiegające od modelowego. Zaczepiamy hol tam, gdzie z różnych powodów (ale nie wydajności) akurat nam pasuje.
PS I oczywiście występuje, o uznanie czego dopomina się Rysiu, potrzeba kompensacji "szarpanego" charakteru ciągnięcia nieodłącznie związanego z cechami motorycznymi żywej istoty holującej.

_________________
Pozdrawiam
Alterus

Chyba jednak nie, Jaromirze. Dużo dywagowania o środkach ciężkości i stratach a mało refleksji o tym jak stopień wyłożenia steru czuć na ramieniu.