ale ,żeby aż tyle się zmieniło , że nie rozumiem mowy ojczystej ?

Twoje założenie że płacenie za pływanie wiąże się z zwisaniem pijanym z relingu świadczy o tym że masz wypaczony pogląd na ludzi płacących za przyjemność żeglowania.

że nie rozumiem mowy ojczystej ?

Pozwól spytać,......................................ze specjalistą...?

A może całe to "założenie" pojawiło się jedynie...w Twoim mózgu, w trybie "deus at machina" ?
Hmmm, w takim przypadku zastanów się, drogi Insie, czy nie za często dyskutujesz publicznie z kreacjami własnego mózgu?

może mi ktoś w skrócie napisać, jak się tłumaczył?

Elektryczności brak - akumulatory rozładowane.

Ale na tych rozładowanych akumulatorach działała UKF-ka, GPS i AIS.

więc chyba dlatego, jak się zorientował, co palnął, poprosił o jej usunięcie.

Usunięta na życzenie zainteresowanego

Nie mam powodów, żeby nie wierzyć Arc'chiemu.

Usunięta na życzenie zainteresowanego

Zapisy dziennika jachtowego

Wyszliśmy z portu normalnie bez problemów na silniku. Na polecenie kapitana bosman kontrolował napięcie akumulatorów dwukrotnie - nie stwierdzono żadnych
nieprawidłowości.

Po wyjściu z portu około godziny 13 poleceniem kapitana wyłączono silniki. Rozpoczęliśmy rejs na żaglach. Kierowaliśmy się w stronę Ibizy.

Około godziny 22 zgasły światła nawigacyjne. Uruchomiłem silnik, a napięcie nie wzrosło. Wskaźnik poziomu naładowania był na pozycji 8V. Oświetlenie nawigacyjne,
oświetlenie wnętrza, pompy zęzowe były pozbawione zasilania. Poprosiłem bosmana o podpięcie akumulatora zapasowego, który był naładowany i składowany w bakiście.
Obliczyłem, że jego pojemność 120Ah pozwoli nam oświetlić jacht do czasu dopłynięcia do celu (natężenie prądu w obwodzie akumulatora #2 przy załączonych tylko
światłach nawigacyjnych wynosiło 5A). Podłączony akumulator musiał być mocno wyeksploatowany i o 00:13 światła zgasły ponownie. Ze względu na pozycję (mniej więcej
połowa trasy z lądu na wyspy) nie było sensu zawracać. Port docelowy był najbliższym punktem.

Wiał dość silny stabilny wiatr (4-6 w skali B). Jacht poruszał się kursem jednostajnym. Nie były wymagane żadne manewry. Około godziny 3 w nocy (zapisek czasu jest
nieprecyzyjny gdyż bez zasilania pozbawieni byliśmy też oświetlenia i odmierzania czasu) zerwał się szot foka. Podjąłem decyzję o zbliżeniu kursu jachtu do linii
wiatru tak aby można było wciągnąć foka na pokład. W tym momencie zerwaniu uległa talia grota. Mieliśmy już 2 żagle tymczasowo łopoczące poza kontrolą.

Podjąłem decyzję o uruchomieniu silnika i poruszania się 1/4 naprzód (niedziałający obrotomierz spowodował, że musiałem wybierać prędkość obrotową "na ucho").

Po opanowaniu sytuacji z żaglami (ściągnięto foka, talię grota przymocowano tymczasowo aby dokonać jej naprawy) okazało się, że pod pokładem tryska fontanna wody.
Zorientowałem się, że jacht nabiera wody. Jej aktualny poziom był powyżej gretingów podłogi mesy.

Szybka konsultacja z bosmanem aby ustalić szybkość nabierania wody aby móc ocenić sytuację. Skoro na chwilę przed zerwaniem szotu foka alarm "woda w zęzie" nie
działał to mogło to świadczyć o dość szybkim napływie wody na pokład.

Wyłączyłem silnik gdyż był on w połowie pod wodą, rozchlapywał ją tworząc wrażenie fontanny pod pokładem.

Obudziłem całą załogę, zarządziłem ubranie kamizelek oraz zajęcie miejsca na pokładzie lub przy wyjściu z pod pokładu aby ew opuszczenie jachtu nie stanowiło problemu
i w przypadku zatonięcia aby nikt nie został pod pokładem.

Ręczne pompy zęzowe okazały się nie prowadzić do poprawy sytuacji. Woda w zęzie przybywała.

Stan czynników, które doprowadziły do podjęcia decyzji o wezwaniu pomocy z zewnątrz był następujący:

- brak oświetlenia nawigacyjnego i zasilania urządzeń pokładowych (działało radio UKF z DSC oraz GPS i AIS)
- brak zasilania pomp zęzowych elektrycznych
- brak możliwości pompowania pompami ręcznymi (fizycznie działały ale nie następował przepływ wody)
- brak możliwości uruchomienia silnika (uruchomiony silnik radykalnie zwiększał napływ wody do wnętrza kadłuba)
- zerwany szot foka
- zerwana talia grota
- dość silny wiatr, duże zafalowaniie morza
- stały napływ wody do wnętrza kadłuba
- spory dystans do najbliższego lądu

Pod wpływem w/w czynników oraz informacji, że następuje stały napływ wody do wnętrza kadłuba (o niezidentyfikowanej ilości) podjąłem decyzję o wezwaniu pomocy.
Uznałem, że życie załogantów może być zagrożone. Nawet gdyby miała nastąpić ewakuacja na posiadaną tratwę ratunkową to już sam fakt takiej operacji stanowi zagrożenie
(w składzie osobowym mieliśmy matkę w ciąży).

Załoga rozpoczęła wylewanie wody za burtę z pomocą wiadra. Aby utrzymać poziom wody na stałym poziomie musieliśmy opróżniać około 4 wiader na 10 minut (woda do wiader
była wlewana z zęzy za pomocą kubków bo wiadro było zbyt duże aby nabrać je do pełna bez pomocy innych narzędzi). Woda cały czas była na poziomie powyżej podłogi
mesy.

Służby ratunkowe doprowadziły do bezpiecznego sprowadzenia jachtu do portu (S. Eulalia). Port ten został wskazany przez służby ratunkowe ze względu na możliwość
podniesienia jachtu na dźwigu portowym.

Jak dla mnie relacja kapitana niestety kupy się trzymać nie chce...

Albo .... strach