Wczoraj ruszył III etap Mini Globe Race z Fidżi do Cape Town. Wystartował też Jakub Ziemkiewicz. To było wielkie wydarzenie tutaj na Fidżi.
Ci wielcy żeglarze na malutkich, ale bardzo przemyślanych jachtach są już w połowie drogi dookoła świata. Budzą wielki podziw. Przed nimi dwa najtrudniejsze odcinki, szczególnie dla samotników, Cieśnina Torresa i Ocean Indyjski.
W drugiej części filmu znajdziecie krótki wywiad z Kubą.

_________________
Marek (dawniej Jeanneau - wszystko się kiedyś kończy)
Czas ruszać. www.newkate.com

Vanuatu jest, jak do tej pory, drugim po San Blas miejscem, które zaskoczyło mnie niesamowitością.
Płynąc z Espititu Santo postanowiłem rzucić kotwicę w południowo-zachodniej zatoce na Malekuli, gdzie położone są dwie wioski, Lembinwen i większa Wintua, rozdzielone dopływem do sporych rozmiarów laguny. Laguną można dostać do zupełnie odizolowanej malutkiej wioski Elu. Zatoka (jak większość Vanuatu) jest bardzo słabo zmapowana. Do nawigacji bardziej niż C-Map, czy Navionix jest przydatny Google Earth - ze względu na rafy i bummisy.

W Lembinwen spotkaliśmy się ze spontanicznym przywitaniem i zostaliśmy zaproszeni do spaceru po wiosce. Miejscowi od razu wiedzieli skąd przybyliśmy, gdyż w obszernej zatoce jesteśmy jedynym jachtem. Byli bardzo zaciekawieni nami, a my, bez skrępowania, podglądaliśmy ich życie. Wieś zabudowana jest niewielkimi domkami krytymi liśćmi pandanu, na niskich palach bambusowych albo bezpośrednio na utwardzonej glebie, czasem na podmurówce z posadzką. Pojawia się też blacha falista, która jest postrzegana jako skok cywilizacyjny, gdyż gwarantuje szczelny dach nad głową. Wieś ma punkty ujęcia wody pitnej, która jest pobierana ze źródła w wyższych partiach gór i grawitacyjnie pod ciśnieniem jest doprowadzona do kilkunastu punktów poboru. Ostatnio pojawiły się trzy mini lampy uliczne zasilane słońcem. Jest też miejsce do wspólnego świętowania, dwie szkoły i kościół. O szczegółach życia codziennego dowiedzieliśmy się od dzieci, które z dumą pokazywały nam swoje szkoły, czego się uczą, opowiadały jak uciekali w góry przed tsunami. Wspominały, że jest tu jeszcze jedna wieś, i że mówią tam innym językiem, i że mają tam sklep. Wszyscy pytali skąd wypłynęliśmy, czy mamy dzieci, ile czasu podróżujemy i czy długo tu zostaniemy, oraz sto innych pytań.
Dżungla jest ich domem i żywicielem. Ogródki są wszechobecne. Po wsi chodzą wspólne kury, czasem widać świnki zamknięte w małych zagródkach z bambusa. Jest bardzo schludnie i czysto. Panuje błogi spokój.
Stoimy tutaj już prawie dwa tygodnie i w ogóle nam się nigdzie nie spieszy. Z każdą kolejną wizytą we wsi wiążą się miłe wydarzenia i sympatyczne gesty tubylców.
Filmik częściowo oddaje atmosferę naszej pierwszej wizyty we wsi.

Malekula jest drugą co do wielkości wyspą Vanuatu. Żyje tu kilkadziesiąt plemion o bardzo zróżnicowanych tradycjach. W czasach wielkich odkryć wyspa była omijana a nazwa w wolnym tłumaczeniu oznacza „ból w dupie”. Powodem były plemiona Nambas (Nambas oznacza specyficzny futerał na penisa wykonany z liści pandanusa), które praktykowały rytualny kanibalizm. W okresie kolonialnym na skutek przemian społecznych, wpływu misjonarzy i działań administracyjnych, praktykowanie kanibalizmu zostało znacznie ograniczone. Ostatni przypadek odnotowano ponad 50 lat temu. Mocno zakorzenione rytuały kanibalizmu były rodzajem wymiaru sprawiedliwości i zemsty, ale również wejścia w posiadanie mocy pokonanego wroga.
Malekula to tygiel kulturowy i językowy w użyciu jest ponad 30 języków. W Vanuatu mówi się w się około 120 językach lokalnych. W okresie kolonializmu brytyjsko-francuskiego wprowadzono do użycia wspólny dla całego kraju język Bislama, który po odzyskaniu niepodległości został ustanowiony jako język urzędowy, oprócz angielskiego i francuskiego.
Mocno zakorzenione tradycyjne i zwyczaje są kultywowane przez większość społeczeństwa a obecność katolicyzmu zaspokaja głównie ciekawość nowego. Obrzędy związane z cyklem życia są bardzo zróżnicowane. Na wyspie Pontecost chłopcy ze szczepu Naghol stają się mężczyznami po wykonaniu skoku na głowę z wysokiej bambusowej wieży na lianach. Stąd pochodzi bungee. Niektóre plemiona na Efate kultywują rytualne bliznowanie i tatuowanie kobiet w ramach ceremoniału ślubnego. Na Tafea i Tanna niektóre plemiona rytualnie usuwają przednią jedynkę na znak, że dziewczynka stała się kobietą. Drastyczne bywają rytuały przygotowujące młodzieńców do walki z wrogiem.
Szacuje się, że około 20% społeczeństwa żyje w Port Vila, Luganville i kilku większych osadach, większość żyje w dżungli na kilkudziesięciu wyspach rozciągniętych na 500 Nm. Wiele plemion żyje w całkowitym odosobnieniu w pełnej zgodzie z tradycjami przodków. Dżungla i morze wspomagane drobnymi uprawami zapewniają bogactwo pożywienia. Poluje się tu na endemiczne dzikie świnie, które odgrywają bardzo ważną rolę również jako środek płatniczy przy zawieraniu transakcji, są też cennym darem oraz pomagają przy zawieraniu traktatów pokojowych. Z tych właśnie względów na fladze Vanuatu znajduje się symboliczny ogon świni. Po jakimś czasie zmieniono opis symboliki i oficjalnie symbolem stał się kieł dzika, co brzmi bardziej dostojne, ale na fladze pozostał jednak ogon świni.

_________________
Marek (dawniej Jeanneau - wszystko się kiedyś kończy)
Czas ruszać. www.newkate.com